ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΣΟΚοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τα κόμματα της αριστεράς κινούνται ανάμεσα στη σύγχυση και την αμηχανία. Παρά την ύπαρξη ουσιωδών διαφορών μεταξύ τους, τείνουν να συγκλίνουν στο γενικό καταγγελτικό, σεχταριστικό λόγο χωρίς πρόταση διεξόδου και προοπτικής. Γιατί ασφαλώς ούτε η κήρυξη χρεοστασίου, ούτε η επαναφορά στη δραχμή οδηγούν σε "πτώχευση της πλουτοκρατίας". Η επαναφορά στο πολιτικό λεξιλόγιο και στην κομματική πρακτική όρων όπως "τελευταία κρίση του καπιταλισμού" και "κόκκινα ταξικά συνδικάτα", άρνηση κοινωνικών συμμαχιών με το επιχείρημα ότι οι σοσιαλιστές είναι ίδιοι με τους δεξιούς (...) αποτελεί μια καρικατούρα, μια φάρσα, μια ιλαροτραγωδία»...

Τραγέλαφος! Κυρίως για το γεγονός ότι τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα από «παρέμβαση των Συνδικαλιστικών Στελεχών της ΠΑΣΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, στη Συνδιάσκεψη ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη 2011», η οποία φέρει και τον πομπώδη τίτλο «Να σωθεί η Ελλάδα με όρθιους και αξιοπρεπείς τους Ελληνες εργαζόμενους και πολίτες»!!! Το γεγονός ότι τους Ελληνες εργαζόμενους τους γονάτισε το κόμμα τους και η πολιτική του, με την αμέριστη βοήθεια των δυνάμεών του στο συνδικαλιστικό κίνημα, των ίδιων που υπογράφουν την εν λόγω παρέμβαση, τους λέει κάτι; Ποιος, βέβαια, έχασε την τσίπα για να την βρουν οι ΠΑΣΟΚοι; Αν ήθελαν να σωθεί όχι η Ελλάδα γενικώς, δηλαδή το κεφάλαιο, αλλά η Ελλάδα του μόχθου, δε θα έβαζαν πλάτες για να προωθείται η κυβερνητική πολιτική σε όφελος του κεφαλαίου, δε θα συναγελάζονταν με τον ΣΕΒ, δε θα πήγαιναν στις συναντήσεις των «εταίρων» για να αναλαμβάνουν ρόλους στη σφαγή των εργαζομένων από την κυβέρνηση, θα είχαν προ πολλού διαχωρίσει τη θέση τους από το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του. Εναλλακτική πρόταση και δρόμος υπάρχει για όποιον θέλει πραγματικά να αναμετρηθεί με την πλουτοκρατία και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ας μη νομίζουν, πάντως, οι εργατοπατέρες ΠΑΣΟΚοι ότι θα τη γλιτώσουν. Και κάτι ακόμα: Η διαχωριστική γραμμή που τραβάνε ανάμεσα σε «δεξιούς» και «σοσιαλιστές» έχει σβήσει προ πολλού στη λαϊκή συνείδηση. Γιατί πάντα ήταν κάλπικη Η πραγματική, η ταξική, είναι χαραγμένη ανάμεσα στις δυνάμεις που εκπροσωπούν τα μονοπώλια και αυτές που εκφράζουν το λαό και τα δίκια του.

Το «λάθος»

«Κυβέρνηση και τρόικα βουλιάζουν τη χώρα στην ύφεση», έλεγε χτες το πρωί στο «Μέγκα» ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, χαρακτηρίζοντας «λάθος» την εφαρμοζόμενη πολιτική. Ξεχνάει όμως ο εκπρόσωπος ότι αυτή την «λάθος» πολιτική η ηγεσία της ΝΔ την έχει στηρίξει σταθερά και με όλες τις δυνάμεις της, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δηλώνει τον περασμένο Ιούνη ότι είναι πρόθυμη να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να εφαρμοσθεί πιο αποτελεσματικά και γρήγορα. Τα δύο τελευταία χρόνια έχει ψηφίσει τη συντριπτική πλειοψηφία των νομοσχεδίων που υλοποιούν την «λάθος» πολιτική, έχει πλειοδοτήσει στις πλέον αντιδραστικές αλλαγές (από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις μέχρι την εργασιακή εφεδρεία στο Δημόσιο), ενώ μάχεται σταθερά και ανοίγει δρόμους για νέα γενναία μέτρα για τη στήριξη της ρευστότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Οσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει αντιλαϊκό - αντεργατικό μέτρο ή κάποια από τις αντιδραστικές «διαρθρωτικές αλλαγές» που να προώθησε η κυβέρνηση και να μην είχε την έμπρακτη στήριξη της ηγεσίας της ΝΔ. Επιπλέον το δικό της «μείγμα πολιτικής», που προτείνει για την έξοδο από την ύφεση, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρεοκοπήσει βαθιά και μόνιμα το λαό για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι το σύνολο σχεδόν των προτάσεων που περιλάμβανε το «Ζάππειο 2» έχει ήδη υιοθετηθεί και υλοποιείται από την κυβέρνηση. Αν κάτι, λοιπόν, είναι «λάθος» είναι η ψήφος του λαού, που μπορεί και πρέπει να διορθωθεί με την απομάκρυνση από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τη συστράτευση με το ΚΚΕ.

Οι παραφυάδες

«(...)Πέραν αυτού υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα που έχει σχέση με διαπιστωμένες αποκλίσεις από τον προϋπολογισμό και από τους σχεδιασμούς οι οποίοι υπήρξαν. Αυτό έχει σχέση με τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης αναφορικά με τα ζητήματα της ύφεσης, αλλά και των αναδιαρθρώσεων οι οποίες δεν έγιναν (...) Είχα και τώρα έχω πολύ περισσότερο την εκτίμηση ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να αναδείξει τις εκλογές ως την αναγκαστική λύση διεξόδου και κυρίως διέξοδο από μια κοινωνική πίεση η οποία υφίσταται και η οποία θα μεγεθυνθεί στη βάση και των αδυσώπητων μεγεθών που θα προσδιορίζουν μια κατάσταση χρεοκοπίας», δήλωσε χτες (ΣΚΑΪ) ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Φ. Κουβέλης.

Σε πιο ...απλά ελληνικά ο Φ. Κουβέλης εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν εφάρμοσε ταχύτερα το σύνολο των αντιδραστικών αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της διαμηνύει ότι εδώ που φτάσαμε οι εκλογές είναι μονόδρομος για να εκτονωθεί η συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση και να δοθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα η αναγκαία πίστωση χρόνου να κάνει όσα δεν έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αν πάντως στηθεί η κάλπη, οι εργαζόμενοι ας θυμηθούν την ώρα της ψήφου και τις θέσεις του κόμματος του κ. Κουβέλη και ας του στείλουν την πρέπουσα απάντηση.

Επιβάλλουν ναρκω-εξάρτηση

Περίσσεψε η υποκρισία τις τελευταίες μέρες, τόσο στις δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων όσο και στα ρεπορτάζ των αστικών μέσων ενημέρωσης, με αφορμή την έναρξη του προγράμματος χορήγησης υποκατάστατων ναρκωτικών από δημόσια νοσοκομεία. Υποκρισία για τους χρήστες που τάχα θα σωθούν, υποκρισία για το ναρκεμπόριο που τάχα θα χτυπηθεί, υποκρισία, συνολικά, για το πρόβλημα των ναρκωτικών που τάχα θα χτυπηθεί από μιαν επικίνδυνη πολιτική, η οποία στην πραγματικότητα το συντηρεί και το διογκώνει.

Μέσα στο καλοκαίρι η κυβερνητική πολιτική για τα ναρκωτικά ξεδιπλώθηκε σε δυο κατευθύνσεις που αλληλοσυμπληρώνονται: Χορήγηση υποκατάστατων από δημόσια νοσοκομεία και παραπέρα βήματα στην αποποινικοποίηση και νομιμοποίηση των λεγόμενων «μαλακών» ναρκωτικών με το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Παράλληλα, σημειώνεται νέα μείωση της χρηματοδότησης των προγραμμάτων απεξάρτησης και των δομών πρόληψης. Πρόκειται για ένα δολοφονικό μείγμα πολιτικής, που υπαγορεύει ότι ο χρήστης είναι καταδικασμένος και το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε γι' αυτόν είναι να του δίνουμε μια νόμιμη δόση... Αθωώνει τα ναρκωτικά εκείνα που αποδεδειγμένα αποτελούν το πρώτο σκαλί για την εξάρτηση από τις ουσίες που οδηγούν στο θάνατο. Πλασάρει τη ναρκω-κουλτούρα, ωθώντας την κοινωνία να μάθει να ζει με το πρόβλημα, να το ανέχεται, να το αντιμετωπίζει μοιρολατρικά.

Και σερβίρει αυτήν την επικίνδυνη πολιτική ως διαχειριστική λύση, πατώντας πάνω στην άγνοια του κόσμου και στο φόβο του. Τα προγράμματα μεθαδόνης, που υπερπολλαπλασιάζει η κυβέρνηση για να μειώσει την τεράστια λίστα αναμονής χρηστών που έχει δημιουργηθεί σε αυτά, είναι στην πραγματικότητα προγράμματα ελεγχόμενης χορήγησης νόμιμων ναρκωτικών. Δεν οδηγούν στην απεξάρτηση, αλλά στη ...συντήρηση του χρήστη. Εξω από την πόρτα τους λειτουργούν κανονικότατα οι πιάτσες. Οχι λόγω της λίστας αναμονής - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - αλλά λόγω του φαινομένου της πολυτοξικομανίας που είναι ο κανόνας στις μέρες μας για τους εξαρτημένους, που ακόμα κι αν είναι στο πρόγραμμα, π.χ., μεθαδόνης ...συμπληρώνουν τη χρήση με άλλες ουσίες. Η λίστα αναμονής είναι πρόσχημα. Δημιουργήθηκε εξάλλου και γιατί αυτά τα προγράμματα χορήγησης νόμιμων ναρκωτικών υπερπροβλήθηκαν και διαφημίστηκαν ως «λύση». Στα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης (που δε χορηγούνται ουσίες) δεν υπάρχει καμιά λίστα αναμονής, δέχονται όλους τους χρήστες που χτυπούν την πόρτα τους, έχοντας αποφασίσει να δώσουν τη μάχη τους για την πραγματική απεξάρτηση από τις ουσίες.

Πατάει η κυβέρνηση στην άγνοια και την ευαισθησία της κοινωνίας για να διογκώσει τη χρήση των λεγόμενων μαλακών ναρκωτικών, στο όνομα του να μην μπαίνει φυλακή ο χρήστης. Μα, με το υπάρχον νομικό πλαίσιο κανένας δε βρίσκεται στη φυλακή καταδικασμένος για χρήση ναρκωτικών. Στη φυλακή βρίσκονται για άλλα αδικήματα που κάνουν οι χρήστες ή για διακίνηση. Αρα, τι νόημα έχει το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, αν όχι την πλατιά νομιμοποίηση της χρήσης και καλλιέργειας χασίς και άλλων στη συνείδηση του κόσμου; Θέλουν μια κοινωνία «μαστουρωμένη», μες στη θολούρα, με μειωμένες αντιστάσεις και άμυνες. Και αυτό είναι τελικά ένα ιδιότυπο είδος καταστολής, που το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να το ανεχτεί. Να μπει φραγμός στην επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης.