Πρωτομαγιά!Μέρα μεγαλοδύναμη. Μέρα πληρωμένη στο ακέραιο με ανυπολόγιστους αγώνες, αμέτρητες θυσίες και ποταμούς αίματος. Μέρα ενότητας και πάλης. Μέρα της εργατικής τάξης. Σύμβολο του πιο ανειρήνευτου ταξικού αγώνα. Από το Σικάγο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μέχρι την Καισαριανή... Μέχρι σήμερα, που οι ρεβανσιστές του κεφαλαίου επιχειρούν να πάρουν πίσω την κατάκτηση του αιώνα, το ΟΧΤΑΩΡΟ, για το οποίο μάτωσαν οι εξεγερμένοι εργάτες του Σικάγου, προσδοκώντας "αποδέσμευση από την καπιταλιστική σκλαβιά",όπως έγραψαν στο ψήφισμα του εργατικού συνεδρίου της Βαλτιμόρης από το 1984 και παλεύοντας για τη "μεταμόρφωσή τους από ζώα σε ανθρώπους".Τότε, οι κεφαλαιούχοι και ο Τύπος της εποχής, έκαναν λόγο για "την τρέλα του οχτάωρου" και χαρακτήριζαν το κίνημα των εργατών "κομμουνιστικό και αχαλίνωτο"!Τώρα, υπό τις ιαχές των "εγκεφάλων" της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι"δεν υπάρχουν κοινωνικά κεκτημένα" (!), πάνε να πάρουν πίσω όσα υποχρεώθηκαν να δώσουν στα 110 χρόνια αγώνων και θυσιών που μεσολάβησαν από την εξέγερση του Σικάγου, το ιστορικό της οποίας έχει ιδιαίτερη σημασία να θυμούμαστε πάντα και ειδικά σήμερα που προσπαθούν να θάψουν μια και καλή το όνειρο των δολοφονημένων εργατών στις μαύρες σελίδες της "Λευκής Βίβλου".

Η πρώτη Μάη του 1886 είχε οριστεί ως μέρα έναρξης μαζικού απεργιακού κινήματος και συγκέντρωσης ολόκληρης της εργατικής τάξης της Αμερικής στο Σικάγο - ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο - για τη διεκδίκηση του οχτάωρου. Η απόφαση είχε παρθεί δυο χρόνια πριν στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας. Το σύνθημα ήταν: "Οχτώ ώρες δουλιά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως οι εργάτες - αναφέρουν οι ιστορικές περιγραφές - γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους κατευθύνονταν, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, στο χώρο της συγκέντρωσης. Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σ' όλη τη χώρα, περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία, από τους οποίους οι 80.000 στο Σικάγο. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Ομως οι καπιταλιστές είχαν έτοιμη την προβοκάτσια και το αιματηρό τους σχέδιο. Η επίθεση θα ήταν γενική με την αστυνομία, με την εθνοφρουρά, με τους οπλισμένους ιδιωτικούς μπράβους, ενώ ο ελεγχόμενος Τύπος είχε ετοιμάσει το έδαφος, ωρυόμενος για "αίμα τώρα!".

Στους πλαϊνούς δρόμους της συγκέντρωσης και τις γύρω στέγες η ατμόσφαιρα είχε γίνει απειλητική. Σ' όλη την περιοχή παρατεταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων, ήταν έτοιμοι να επιβάλουν την "τάξη", 1.350 εθνοφρουροί με πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.

Η συγκέντρωση την πλατεία Χεϊμάρκετ ήταν μεγάλη και ενώ ο Σπάις μιλούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Ξαφνικά βόμβα σκάει μέσα στο πλήθος. Το αίμα αρχίζει να βάφει το πλακόστρωτο. Η αστυνομία, οι μπράβοι, οι προβοκάτορες βαράνε άγρια στο ψαχνό, προς όλες τις κατευθύνσεις...

"Κρεμάστε τους πρώτα και ύστερα δικάστε τους",λυσσομανά ο εξαγορασμένος Τύπος για τους συλληφθέντες. Και ο εισαγγελέας του Σικάγου διατάσσει: "Κάντε πρώτα επιδρομές και ύστερα ψάχνετε για το νόμο"!

Η δίκη ήταν μια σκέτη παρωδία. Δε δικάζονταν πράξεις, αλλά οι ιδέες. Η ετυμηγορία ήταν δεδομένη και βγήκε στις 9 Οκτώβρη 1886. Ο Σπάιτς, ο Φίσερ, ο Ενγκελ και ο Πάρσονς κρεμάστηκαν στις 11 Νοέμβρη του 1887. Για τους Φίλντεν και Σβαμπ ο κυβερνήτης μια μέρα πριν την εκτέλεση μετέτρεψε τη θανατική ποινή σε ισόβια κάθειρξη. Ο Λουί Λινγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του πριν οδηγηθεί στην αγχόνη...

Το κόκκινο ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας.

Το 1889 στο Παρίσι το ιδρυτικό συνέδριο της 2ης Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αποφάσισε να καθιερώσει την 1η Μάη ως μέρα διαμαρτυρίας και αγώνα των εργαζομένων όλου του κόσμου.

Στην Ελλάδα η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε το 1893 στους στύλους του Ολυμπίου Διός από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη.

Η πάλη για το οχτάωρο έδωσε αποτελέσματα. Σήμερα, που ο πλούτος της ανθρωπότητας έχει πολλαπλασιαστεί. Σήμερα, που η ανεργία επεκτείνεται και μονιμοποιείται, το αίτημα για 7 ώρες δουλιά την ημέρα, 35 τη βδομάδα χωρίς μείωση αποδοχών,είναι στις άμεσες προτεραιότητες της πάλης των εργαζομένων.