Μια και μιλάμε για φάρμακα, όμως, προσέξτε και τα παρακάτω στοιχεία, τα οποία αποδείχνουν χεροπιαστά τη συνεχή υποβάθμιση των όποιων κρατικών κοινωνικών παροχών και την αντίστοιχη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των εργαζομένων. Το 1995 η δημόσια δαπάνη για φάρμακα ήταν 874 εκατ. ευρώ και η ιδιωτική (εκτός της συμμετοχής των ασφαλισμένων) 345 εκατομμύρια ευρώ. Πέντε χρόνια μετά, και συγκεκριμένα το 2000, η δημόσια δαπάνη είχε πάει στα 1.136 εκατ. ευρώ (αύξηση 29,9%) και η ιδιωτική στα 708 εκατ. ευρώ (αύξηση 105,2%!). Εάν, μάλιστα, λογαριάσουμε και τη συμμετοχή των ασφαλισμένων, η οποία το 2000 ανήλθε στα 249 εκατ. ευρώ, τότε εύκολα βλέπει ο καθένας ότι η δημόσια δαπάνη μόλις υπερβαίνει τα όσα πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, είτε ως ασφαλισμένοι, είτε ως ιδιωτική δαπάνη.

Μπορεί στο επίπεδο των τιμών η κυβέρνηση να μην κάνει τίποτα για να συγκρατήσει την καλπάζουσα πορεία που έχουν επιβάλει οι κερδοσκόποι ελέω «ελεύθερης αγοράς», όμως από ενημέρωση ...«σκίζει»! Ετσι, εκτός από το Ιντερνετ, όπου δημοσιεύονται τα στοιχεία του παρατηρητηρίου τιμών, οι καταναλωτές που δεν έχουν ...πρόσβαση στο Ιντερνετ μπορούν να απευθύνονται στην τηλεφωνική γραμμή 1464 του υπουργείου Εσωτερικών για να ενημερωθούν για τα ίδια στοιχεία. Επιχειρήσαμε, λοιπόν, να επικοινωνήσουμε κι εμείς ζητώντας να μάθουμε την τιμή στα φρέσκα κρεμμυδάκια. Ιδού η απάντηση που πήραμε: «Δεν έχω τιμή στα φρέσκα κρεμμυδάκια. Να σας δώσω στα ξερά;». Οταν ρωτήσαμε εάν υπάρχουν τιμές από συνοικίες η υπάλληλος απάντησε ότι η τιμοληψία είναι μόνον από το κέντρο της Αθήνας. Πληρέστατη ενημέρωση!

Οσο για τα προϊόντα και τις τιμές που περιλαμβάνονται στη σελίδα του παρατηρητηρίου στο διαδίκτυο μόνον αντιπροσωπευτικά και ενημερωτικά δεν είναι. Χτες υπήρχαν δεκαπέντε φρούτα, στα μισά από τα οποία, τουλάχιστον, είτε δεν υπήρχαν καθόλου τιμές ως εκτός εποχής, είτε οι τιμές που περιλαμβάνονταν ήταν μόνον από σούπερ μάρκετ και λαϊκή και δεν υπήρχαν από οπωροπωλεία. Επιπλέον, περιλαμβάνονταν τιμές (ελάχιστη - μέγιστη) μόνο σε εννέα κηπευτικά, ενώ δεν ήταν μέσα στον κατάλογο τιμές από κεράσια, χόρτα, φρέσκα κρεμμύδια, φασολάκια, πατάτες, πιπεριές, κολοκυθάκια και πολλά άλλα.

Ο Κ. Καραμανλής επισκέπτεται τόπους εξορίας αριστερών και κομμουνιστών, διακηρύσσει την «κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών», διαβεβαιώνει τους πάντες ότι η ΝΔ αγωνίζεται για όλη την Ελλάδα και θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, αν αναδειχτεί νικήτρια στις προσεχείς εκλογές, ενώ δεν ξεχνά ποτέ να υπογραμμίσει στις ανά τη χώρα περιοδείες του ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διοργανώνει φιέστες σε τόπους εξορίας, διακηρύσσει τη συναίνεση και τον κοινωνικό διάλογο, διαβεβαιώνει ότι βρίσκεται υπεράνω βιομηχάνων και εργαζομένων και αγωνίζεται για την οικοδόμηση μιας ισχυρής Ελλάδας.

Δε νομίζετε ότι - πέραν της ίδιας και απαράλλακτης ουσίας της πολιτικής των δυο εκπροσώπων του δικομματισμού - μοιάζουν καταπληκτικά και στα κόλπα που κάνουν για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους, ιδιαίτερα τους αριστερούς;

Μια ακόμη ένδειξη για τη δεινή οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα είναι η αποτυχία και της δεύτερης έκδοσης των λεγόμενων «λαϊκών ομολόγων». Παρά το γεγονός ότι το επιτόκιο 3,6% είναι ψηλότερο κατά πολύ από τα ανύπαρκτα επιτοκία καταθέσεων των τραπεζών, τα λαϊκά νοικοκυριά δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται. Η εξήγηση είναι αρκετά απλή: Κομπόδεμα για τέτοιου είδους πολυτέλειες δεν περισσεύει στους εργαζόμενους. Μην ξεχνάμε ότι τις μέρες αυτές έρχονται και τα εκκαθαριστικά της Εφορίας. Τυχόν «περίσσευμα» πηγαίνει για την κάλυψη των απανωτών φοροελαφρύνσεων που θεσμοθετήθηκαν σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και μεταφράστηκαν σε ακόμη μεγαλύτερες επιβαρύνσεις σε βάρος των εργαζομένων.

Κάτω οι συντάξεις κι οι μιστοί

και παρακάτω αν «χρειαστεί»

κι αναρωτιέσαι πώς θα ζήσεις,

ας το σκεφτόσουν πριν ψηφίσεις!

*

Πείνα, κεσάτι, αναδουλιά

η φτώχεια σφίγγει σαν θηλιά,

κι αναρωτιέσαι τι θα γίνει,

έχεις κι εσύ σαφώς ευθύνη!

*

Ακρίβεια, βάρη και «λουρί»

δύσκολοι πράγματι καιροί

κι αναρωτιέσαι που έχεις πέσει,

μα μόνος φόρεσες το «φέσι»!

*

Σκλάβος που λιώνει στα κουπιά

τι να σου πει κανένας πια,

πάψε την ψήφο, φουκαριάρη,

να ρίχνεις σ' όποιον κατεργάρη!