ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Είναι συνυπεύθυνοι

Σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ η τροπολογία που προωθεί, εν μέσω θέρους, προς ψήφιση η κυβέρνηση. Καταργεί συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα και βάζει πιο βαθιά στον εργασιακό μεσαίωνα τους εργαζόμενους στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η ενίσχυση της πάλης για ματαίωση αυτής της εξέλιξης.

Στην κατεύθυνση αυτή, όμως, είναι αναγκαίο να εξαχθούν σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα για τις ευθύνες και το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και των ανά ΔΕΚΟ συνδικάτων, όσο και να φαίνονται τώρα λάβρες κατά της κυβερνητικής τροπολογίας για το, ουσιαστικά, υπαρκτό εργασιακό καθεστώς που πάει να νομιμοποιηθεί και με τη βούλα του κράτους, γιατί ήδη υπάρχουν διαφόρων μορφών ελαστικές σχέσεις σ' αυτούς τους χώρους. Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες για να μπουν μπροστά και να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων για να ανατρέψουν την αντεργατική επίθεση; Σε καμία περίπτωση. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Και το πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη βρίσκονται σε άδεια, όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί με αστείο τρόπο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σε ραδιοφωνική συνέντευξή του. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ΑΠ (ΣΥΝ) έχουν εδώ και χρόνια συναινέσει στην ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, εξαντλώντας τις αντιρρήσεις τους στο ποσοστό της ιδιωτικοποίησης. Εχουν αποδεχτεί τη λογική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας στη λειτουργία των πρώην κρατικών επιχειρήσεων, γεγονός που οδηγεί νομοτελειακά στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην εξομοίωση των μισθών προς τα κάτω, στην καθιέρωση ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, μερικής και ανασφάλιστης εργασίας, κ.ο.κ. Εβαλαν πλάτη με την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας στον ΟΤΕ, η οποία τώρα γενικεύεται.

Εχουν τεράστιες ευθύνες. Στην πραγματικότητα είναι συνυπεύθυνες οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις, γιατί με τη στάση τους έβαλαν πλάτη για την αντεργατική τροπολογία που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση. Η τελευταία γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αντιδράσεις των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, όπως η παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε χτες στο υπουργείο Οικονομίας, δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στα αντεργατικά σχέδιά της και είναι ντουφεκιές στον αέρα περισσότερο για το θεαθήναι. Επίσης, είναι ευνόητο ότι η κυβέρνηση δε δίνει την παραμικρή σημασία στις απειλές της ΓΣΕΕ περί προσφυγής στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, ακριβώς γιατί η ίδια πολιτική εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και βέβαια «νομιμοποιείται» από τα υπερεθνικά όργανα και τα δικαστήρια...

Η γραμμή συμβιβασμού και συναίνεσης στην κυρίαρχη πολιτική, που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τις καθιστά ανυπόληπτες στα μάτια και στη συνείδηση των εργαζομένων. Η καλύτερη επιλογή, λοιπόν, που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι εργαζόμενοι στον αγώνα τους είναι η μαζική εγκατάλειψη των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και η συστράτευση με το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι, μόνο δηλαδή με τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο, μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ανοίξει ο δρόμος που υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο στο πλαίσιο μιας λαϊκής οικονομίας και εξουσίας οι πρώην ΔΕΚΟ, ως κοινωνική ιδιοκτησία, μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.

Το μήνυμα ελήφθη...

Αστραψε και βρόντηξε προχτές ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ) Γιώργος Μυλωνάς. Από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΒΒΕ - τις εργασίες της οποίας παρακολούθησε για λογαριασμό της κυβέρνησης ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης - ο κύριος Μυλωνάς αξίωσε από την κυβέρνηση να προχωρήσει με μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα στην εξυγίανση του κρατικού τομέα, με νέα μέτρα στον τομέα της οικονομίας, της εκπαίδευσης κλπ.

Στα πλαίσια αυτά, ο κ. Μυλωνάς κάλεσε την κυβέρνηση να «μην αφήνει κακόβουλες μειοψηφίες να συντρίβουν τη δημιουργικότητα της κοινωνίας μας», δηλαδή το συνδικαλιστικό κίνημα, αυτό λένε «κακόβουλες μειοψηφίες» οι καπιταλιστές, και φυσικά να «δώσει αισιοδοξία στις επιχειρήσεις, λύνοντας κάθε μέρα, οριστικά, και κάποιο από τα αμέτρητα πρακτικά προβλήματά τους». Και ξέρετε ποια είναι τα προβλήματα των βιομηχάνων. Πώς θα στύβουν τους εργάτες που έχουν στη δούλεψή τους έως το θάνατο.

Το μήνυμα ήταν σαφές. Αξιοποιώντας τις σε όφελος του κεφαλαίου πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, την κάλεσε να προχωρήσει σε μέτρα που θα είναι προς όφελος της δραστηριότητας των επιχειρήσεων. Δηλαδή ακόμη πιο αντεργατικά!

Στο «διά ταύτα» ο Γ. Αλογοσκούφης - που είθισται να απορρίπτει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων με το επιχείρημα «δεν αντέχει η οικονομία» - υπογράμμισε με νόημα από το βήμα της συνέλευσης του ΣΒΒΕ πως «κεντρικός άξονας της πολιτικής είναι η στήριξη της επιχειρηματικότητας». Με απλά λόγια είπε πως «το μήνυμα ελήφθη»...

Κάνει «το μαύρο άσπρο»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στις δοκιμασμένες μεθόδους τού κάνω το «μαύρο άσπρο» καταφεύγει ο Γ. Αλογοσκούφης, επιδιώκοντας, ανεπιτυχώς, να εξωραΐσει τη βαρβαρότητα της πολιτικής που εφαρμόζει. Δε δίστασε, λοιπόν, να ισχυριστεί ότι η τροπολογία για τις ΔΕΚΟ «κάθε άλλο παρά καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αντίθετα! Αποκαθιστά την ισορροπία στις συλλογικές διαπραγματεύσεις...»(!). Τερατώδες ψέμα και βάναυσος βιασμός της πραγματικότητας. Η τροπολογία που καταργεί ό,τι έχει απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα στις πρώην ΔΕΚΟ, αφού ορίζει ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση θα καθορίζει μονομερώς τις αυξήσεις, ανεξάρτητα ποια μπορεί να είναι η συμφωνία κατά τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ απαγορεύει πραξικοπηματικά την προσφυγή στη διαιτησία... Είναι τέτοια η επίθεση που γίνεται στα δικαιώματα των εργαζομένων, ώστε ακόμα και κυβερνητικοί συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να αντιδράσουν, έστω «εντός πλαισίων»... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ψέμα του Γ. Αλογοσκούφη είναι μελετημένο, καθώς επιδιώκει να σπείρει την αμφιβολία και να δημιουργήσει σύγχυση σε ένα τμήμα των λαϊκών μαζών, αξιοποιώντας και τις τεχνητές αντιθέσεις μεταξύ εργαζομένων του δημόσιου και αυτών του ιδιωτικού τομέα. Για να πέσει στο κενό η κυβερνητική προπαγάνδα και να αποσυρθεί η αντεργατική τροπολογία απαιτούνται πιο αποφασιστικοί ταξικοί αγώνες.

Χώρα οδικής αν-ασφάλειας

Κάθε χρόνο και ...χειρότερα θυμίζουν τα πράγματα στη χώρα μας και όσον αφορά στα τροχαία δυστυχήματα. Αυτό επιβεβαιώνεται τουλάχιστον από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., που αφορούν στα τροχαία που σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα τους πρώτους έξι μήνες του 2008.

Τους πρώτους έξι μήνες του έτους, λοιπόν, άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο 665 άνθρωποι και 863 τραυματίστηκαν σοβαρά, σε 617 θανατηφόρα και 708 σοβαρά τροχαία, ενώ 7.757 τραυματίστηκαν ελαφρά σε 5.679 τροχαία. Οπως μαρτυρούν οι αριθμοί, συγκριτικά με τους πρώτους έξι μήνες του 2007, παρουσιάζεται αύξηση 2,7% στα θανατηφόρα και 5,5% στα σοβαρά τροχαία και μείωση (-2,6%) στα ελαφρά. Αύξηση της τάξης του 0,6% υπάρχει στους νεκρούς και 4% στους βαριά τραυματίες.

Πιο θανατηφόρο οδικό τμήμα αναδεικνύεται και πάλι η Εθνική οδός Αθηνών - Πατρών με 35 νεκρούς, 8 βαριά και 20 ελαφρά τραυματίες.

Η χώρα, λοιπόν, παίρνει και πάλι το πρωτάθλημα της Οδικής Αν-ασφάλειας, παρά τις θριαμβικές δηλώσεις των κυβερνώντων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) της τελευταίας οχταετίας, παρά τα περιβόητα προγράμματα «Καθ' Οδόν», που θα λιγόστευαν τα τροχαία. Και - προ πάντων - τον πακτωλό χρημάτων που υποχρεώθηκε και υποχρεώνεται να καταβάλλει ο ελληνικός λαός (είτε με τα πανάκριβα χαράτσια των διοδίων, είτε μέσω του κρατικού προϋπολογισμού) για την κατασκευή του εθνικού οδικού δικτύου που τελειωμό δεν έχει...