Μόνο που την υπουργό διαψεύδει η ίδια η Επιτροπή Μπεχράκη. Οι συντάκτες του σχετικού πορίσματος δεν είναι και τόσο σίγουροι για την «επιστημονικότητα» του πορίσματος. Αναφέρουν μάλιστα στο πόρισμα: «Επιστημονικά, το στοιχείο που θα ενίσχυε την ισχύ του παρόντος πορίσματος θα ήταν η ύπαρξη επιδημιολογικών δεδομένων σχετικά με τις επιπτώσεις των συνθηκών εργασίας στην υγεία των εργαζομένων στα ΒΑΕ». Παραδέχεται δηλαδή ότι το πόρισμα δε διαθέτει επιδημιολογικά δεδομένα. Και ακόμα κάνει αποδεκτό το εξής: «Είναι γεγονός ότι ο βαθμός της μέχρι τώρα εφαρμογής του θεσμού του Ιατρού Εργασίας, του Τεχνικού Ασφάλειας και των όρων Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων δεν έχει επιτρέψει την αυστηρή επιδημιολογική παρατήρηση των 700.000 περίπου εργαζομένων που ήδη υπάγονται και του αγνώστου αριθμού που αιτείται την υπαγωγή στα ΒΑΕ, έτσι ώστε η επαγγελματική νοσηρότητα δεν είναι καταγεγραμμένη».
Αλήθεια, πόσο «επιστημονικά τεκμηριωμένο» μπορεί να χαρακτηριστεί ένα πόρισμα που το ίδιο αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει καταγραφή της επαγγελματικής νοσηρότητας του κάθε επαγγέλματος; Αυτό το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών. Θα προσθέσουμε όμως την κατακλείδα του πορίσματος επί του συγκεκριμένου προβληματισμού.
«Αρα, η τυχόν πρόταση για εξαίρεση έστω και ενός εργαζόμενου που ήδη υπάγεται στα ΒΑΕ σήμερα θα κινδύνευε να είναι με επιστημονικούς όρους άστοχη»! Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια. Πώς, δηλαδή, γίνεται να είναι άστοχη η εξαίρεση των σημερινών εργαζομένων από τα ΒΑΕ, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους εργαζόμενους που θα μπουν στην παραγωγή από εδώ και στο εξής, στους κλάδους και στις ειδικότητες που σύμφωνα με το πόρισμα εξαιρούνται από το καθεστώς των ΒΑΕ;
Ολα τα παραπάνω μαρτυρούν την απλή αλήθεια: Ούτε στο πόρισμα Μπεχράκη ούτε στις υπουργικές αποφάσεις, με τις οποίες θα καταργηθεί το καθεστώς των ΒΑΕ, υπάρχει έστω και ένας κόκκος επιστημονικότητας και αντικειμενικότητας. Η απόφαση αυτή είναι καθαρά πολιτική. Οπως και η ευθύνη. Κανένα άλλο κριτήριο δεν τίθεται. Ολα τ' άλλα είναι λόγια του αέρα και ουδόλως επιστημονικά.
Το ίδιο παραμύθι, παρόλο που έχει αποδειχθεί από την ίδια τη ζωή ένα τερατώδες ψέμα, επιμένει να αναμασά η κυβέρνηση, ότι δηλαδή με το σχέδιο εξόδου από την κρίση που εφαρμόζει θα αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο τρόπο οι συνέπειές της και στη συνέχεια θα 'ρθουν καλύτερες μέρες. «Η κυβέρνηση προχωρά με συνέπεια και αποφασιστικότητα στην εφαρμογή του σχεδίου της. Ενός σχεδίου, με στόχο όχι μόνο την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, αλλά και τη δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για την επόμενη μέρα», είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Παπαθανασίου μιλώντας χτες στη Βουλή. Προφανώς ο υπουργός Οικονομίας πιστεύει ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι τρώνε κουτόχορτο και δεν έχουν αντιληφθεί πως η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και άλλοι συνοδοιπόροι του «ευρωμονόδρομου» είναι αυτή που οδήγησε στην κρίση. Και πριν την κρίση η κυβέρνηση πάλι το ίδιο παραμύθι έλεγε: «Στηρίζουμε τις επιχειρήσεις για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να υπάρξει αειφόρος ανάπτυξη και ευημερία για όλους». Το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς την κυβέρνηση είναι ότι ολιγώρησε ή καθυστέρησε να κάνει πράξη αυτές τις εξαγγελίες της. Τα έδωσε όλα στο μεγάλο κεφάλαιο αλλά η μόνη ευημερία που κατάφερε ήταν αυτή της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι καταδικασμένη βέβαια να συνεχίσει στην ίδια ρότα. Ομως, δεν είναι καταδικασμένοι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να υποστούν αγόγγυστα την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει από κοινού με το ΠΑΣΟΚ. Είναι καιρός να γίνει λαϊκή συνείδηση η αλλαγή συσχετισμού δύναμης για να εφαρμοστεί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης κάτω από τη λαϊκή εξουσία.