ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υποστηρικτές των δολοφόνων

Μόνο σε όποιους δεν παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις θα εξέπληττε η ένθερμη υποστήριξη που πρόσφερε η κυβέρνηση της Τσεχίας στους δολοφονικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Τσέχος υπουργός Εξωτερικών Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ, σε σχετική συνέντευξή του, επικαλέστηκε το δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ας συνειδητοποιήσουμε ένα πράγμα: Η Χαμάς αύξησε υπερβολικά τον αριθμό των ρουκετών που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Ισραήλ από τη λήξη της εκεχειρίας, στις 19 Δεκεμβρίου. Αυτό είναι πλέον ανεπίτρεπτο». Μάλιστα, κατηγόρησε, έμμεσα, την οργάνωση για τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών στη Λωρίδα της Γάζας, λέγοντας ότι η Χαμάς έχει τοποθετήσει τις βάσεις της και τις αποθήκες με όπλα που διαθέτει σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Αξίζει να σημειωθεί ότι από αύριο η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τσεχίας αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εδώ και χρόνια όμως έχει αποδείξει ότι είναι πιστός σύμμαχος της Ουάσιγκτον (βλέπε εγκατάσταση «αντιπυραυλικής ασπίδας» στο έδαφός της), ενώ ταυτόχρονα έχει αποδυθεί σε ένα ανελέητο κυνήγι των κομμουνιστών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαγόρευση της δράσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Τσεχίας. Η αλήθεια είναι ότι η τσέχικη κυβέρνηση δεν ακολουθεί «αιρετική», αλλά την κυρίαρχη πολιτική στην ΕΕ απέναντι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Η διαφορά είναι ότι δεν τηρεί τα προσχήματα...

Οπορτουνιστικές αυταπάτες

Αντιπροσωπεία της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε χτες με την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη προκειμένου να της εκθέσει τις απόψεις της για τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη. Στη συνάντηση συμμετείχε ο βουλευτής Τ. Κουράκης, ο οποίος αμέσως μετά έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η κα Μπακογιάννη μας είπε ότι θα επιμείνει στη Διάσκεψη του Παρισιού να σταματήσουν άμεσα οι εχθροπραξίες. Εμείς τονίσαμε την ανάγκη να σταματήσει η ΕΕ την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Και, δεδομένου ότι υπάρχει μια ενθάρρυνση από την πλευρά των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στο να πιεστεί το Ισραήλ να σταματήσει τους βομβαρδισμούς». Τι μας λέει ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας έχουμε απλά «εχθροπραξίες». Οχι μια στυγνή δολοφονική επίθεση ενός κράτους, του Ισραήλ, εναντίον ενός ολόκληρου λαού, των Παλαιστινίων. Οι δολοφόνοι σκοτώνουν άμαχους και μωρά παιδιά εφόσον τους είχαν αποκλείσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και τους είχαν στερήσει τα πιο στοιχειώδη για την επιβίωση. Και μας λέει ακόμα ότι η ΕΕ εφαρμόζει πολιτική ίσων αποστάσεων. Οχι πολιτική πλήρους στήριξης του Ισραήλ. Ξεχνά προφανώς και καθόλου τυχαία τις πρόσφατες συμφωνίες αναβάθμισης των σχέσεων ΕΕ - Ισραήλ και μάλιστα χωρίς ούτε νύξη για την απελευθέρωση του λαού της Παλαιστίνης. Πώς όμως θα μπορούσε να θίξει τέτοια πράγματα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, βυθισμένος στα αδιέξοδα του ευρωμονόδρομου και της αυταπάτης του «αντίπαλου δέους»; Μάλιστα, αυτή την αυταπάτη έτοιμη την έχει στο στόμα και τώρα, όταν μιλάει για το «σημαντικό ρόλο» που μπορούσε να παίξει η ΕΕ «για τον τερματισμό των βομβαρδισμών». Μπορεί να καμουφλάρεται κατά περίπτωση με φρασεολογίες ο οπορτουνισμός, αλλά παραμένει οπορτουνισμός...

Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους

Ο πιο εύκολος δρόμος για τους οπορτουνιστές είναι πάντα ο ...ζιγκ-ζαγκ. Δεν το επιβεβαιώνουν μόνο οι συνεχείς παλινωδίες των εκπροσώπων του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ για διάφορα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Το δείχνουν και οι ...πλουραλιστικές επιλογές των στελεχών του απέναντι σε διάφορα θέματα της επικαιρότητας.

Ετσι, ενώ την προηγούμενη Κυριακή, οι εργαζόμενοι της πρωτεύουσας έδιναν μάχη για να μην περάσει ο εκβιασμός κυβέρνησης - κεφαλαίου να υπονομεύσουν την κυριακάτικη αργία, στο Παλαιό Φάληρο τα στελέχη του ΣΥΝ έδιναν τη δική τους μάχη. Ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου του Π. Φαλήρου, που είναι στέλεχος του συγκεκριμένου κόμματος, ασκούσε πιέσεις προκειμένου να καταστρατηγηθεί η αργία της Κυριακής και να λειτουργήσουν τα καταστήματα κανονικά.

Είναι ολοφάνερο πως μας δουλεύουν κανονικά!

Κίνημα ταξικό αντιμονοπωλιακό

Καθώς οξύνεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου και πληθαίνουν οι δυσκολίες στην αναπαραγωγή του, με κλιμακούμενη ένταση ξετυλίγεται σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο μια καλομελετημένη προπαγάνδα σχετικά με τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κύριοι φορείς είναι τα κόμματα και οι δυνάμεις που έχουν αναλάβει ρόλο σωτήρα του συστήματος σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ή προσβλέπουν στη διακυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου και γι' αυτό επιδιώκουν να φιλοτεχνήσουν φιλεργατικό προφίλ, για να χαϊδέψουν αυτιά, να εγκλωβίσουν συνειδήσεις. Αντίστοιχα δρουν και οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό - μαζικό κίνημα.

Ποιο είναι το άγχος τους; Να εξαφανιστεί η εργατική τάξη και ο ρόλος της από το προσκήνιο. Να στρέψουν τη λαϊκή αντίδραση μακριά από την οργανωμένη πάλη. Να ανακόψουν την ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που βήμα βήμα χτίζει η εργατική τάξη, παλεύοντας για την προώθηση της συμμαχίας με τα σύμμαχα στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Στο πραγματικό δίλημμα που σήμερα έχει να απαντήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, «με τα μονοπώλια ή με το λαό», οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου κάνουν ξεκάθαρη επιλογή. Διαλέγουν τα μονοπώλια. Γι' αυτό και το κίνημα που - μάταια - οραματίζονται δεν έχει αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά.

Η πείρα του κινήματος επιβεβαιώνει ότι καμιά κατάκτηση προς όφελος των εργαζομένων δεν είναι εφικτή αν η αντιπαράθεση δε γίνεται με όρους τάξης προς τάξη. Αν οι εργαζόμενοι δεν αντιλαμβάνονται το κεφάλαιο ως αντίπαλο και δε συγκεντρώνουν δυνάμεις για να τον στριμώξουν, σε μια πορεία να τον κατατροπώσουν. Ακόμα παραπέρα. Για να αντιστοιχηθεί σήμερα το κίνημα στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργατική - λαϊκή οικογένεια, δεν αρκεί να διατυπώνει αμυντικά οικονομικά και άλλα αιτήματα. Εχει συμφέρον να παλεύει για την πολιτικοποίηση της πάλης, να στρέφεται σε όλα τα μέτωπα και με κάθε μέσο ενάντια στα κόμματα εκείνα που σε πολιτικό επίπεδο προωθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να αντιλαμβάνεται ως σύμμαχο τα στρώματα εκείνα που δεν ανήκουν στην εργατική τάξη, αλλά πλήττονται από τον ίδιο αντίπαλο, την ίδια πολιτική.

Για την ανάπτυξη αυτού του κινήματος κάνει λόγο το ΚΚΕ. Γιά ένα τέτοιο παλεύει το ΠΑΜΕ. Προετοιμάζοντας μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη την εργατική τάξη να παίξει τον πρωτοπόρο ρόλο της. Με ξεκάθαρο μέτωπο στα μονοπώλια και στα κόμματά τους. Χωρίς αυταπάτες για μια διαφορετική διαχείριση που θα αφήνει αλώβητο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Ενα τέτοιο κίνημα, ρωμαλέο, αποφασισμένο, οργανωμένο σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατοσυνοικία και πανεπιστήμιο, στα αστικά κέντρα και στην επαρχία, μπορεί σήμερα να αποσπάσει σοβαρές κατακτήσεις. Ενα κίνημα που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Που παλεύοντας για την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους θα παλεύουν για την κατάργηση της εκμετάλλευσης επομένως και των καπιταλιστών, της εξουσίας τους. Για να ανοίξει το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.