ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η... διαφωνία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωραίοι είναι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ. Αφού έδωσαν το «πράσινο φως» στους συνδικαλιστές τους στον ΟΤΕ να υπογράψουν, μαζί με τη ΔΑΚΕ, την επαίσχυντη συμφωνία με τη διοίκηση του Οργανισμού, τώρα κάνουν πως δε γνώριζαν τίποτε για... το φόνο και τους ρίχνουν το ανάθεμα.

Βέβαια, όποιος προσέξει τα όσα λέει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη της αξιωματικής «αντιπολίτευσης», θα παρατηρήσει ότι δε διαφωνούν με την «εθελούσια έξοδο» χιλιάδων εργαζομένων του ΟΤΕ. Ούτε με την κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους και την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Δε διαφωνούν, επίσης, με τη γενικότερη πολιτική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των πρώην ΔΕΚΟ και του δημόσιου τομέα και, επομένως, με τη λήψη των ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Στο μόνο που εμφανίζονται να διαφωνούν είναι το ποιος θα πληρώσει το κόστος της «εθελούσιας εξόδου». Δε συμφωνούμε να φορτωθεί στον κρατικό προϋπολογισμό ή στο ΙΚΑ, λένε εν χορώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, ο Ν. Χριστοδουλάκης χαρακτηρίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο «μεταρρύθμιση "σοβιετικού τύπου" και "μαϊμού", η οποία ουδόλως ταιριάζει με τα ήθη των ανταγωνιστικών οικονομιών» (χτεσινά «Νέα»). Λες κι αν πληρώσει το όποιο κόστος ο ΟΤΕ και οι μεγαλομέτοχοί του, δε θα το μετακυλίσουν στους εργαζόμενους αμέσως μετά...

Θέλουν ακόμη περισσότερα

Την περασμένη Τετάρτη ανακοινώθηκε η κατάπτυστη και βαθιά αντεργατική συμφωνία της διοίκησης του ΟΤΕ και της «εργατοπατερικής» πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) της Ομοσπονδίας Εργαζομένων (ΟΜΕ - ΟΤΕ). Συμφωνία, η οποία απέσπασε τα δημόσια συγχαρητήρια της κυβέρνησης, αφού θα εξυπηρετήσει τα μέγιστα στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον Οργανισμό, στις πρώην ΔΕΚΟ και το δημόσιο τομέα και, βέβαια, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας (με άλλα λόγια, των κερδών) τόσο του ΟΤΕ όσο και των άλλων επιχειρήσεων.

Την άλλη μέρα, η διοίκηση του ΟΤΕ ανακοίνωσε τα οικονομικά αποτελέσματα του Οργανισμού, για το πρώτο τρίμηνο του 2005. Σύμφωνα με αυτά, τα κέρδη του ΟΤΕ σημείωσαν θεαματική αύξηση κατά 88,6%, φτάνοντας τα 90,7 εκατομμύρια ευρώ. Γεγονός, το οποίο προεξοφλεί ετήσια κέρδη αρκετά μεγαλύτερα από 400 εκατ. ευρώ, στο τέλος του 2005. Προφανώς, όμως, οι πολυεθνικές - μεγαλομέτοχοι του ΟΤΕ - θέλουν πολύ περισσότερα. Κι ακόμη περισσότερο το θέλει η κυβέρνηση, ώστε να γίνει «ελκυστικότερος» ο ΟΤΕ, για τους επίδοξους «επενδυτές», αφού σχεδιάζει το ξεπούλημα άλλου ενός πακέτου μετοχών (περίπου τις μισές από το 35% που έχει παραμείνει στα χέρια του Δημοσίου). Και, μάλιστα, τούτη τη φορά, σκοπεύει να δώσει μαζί και τη διεύθυνση (μάνατζμεντ) του Οργανισμού...

Στάχτη στα μάτια

Γιατί, εξανίσταται τώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, για την αντεργατική συμφωνία, που υπέγραψαν οι ομοτράπεζοί του στο ΠΑΣΟΚ και την ΠΑΣΚΕ, διοικούντες την ΟΜΕ - ΟΤΕ, μαζί με τους ΔΑΚίτες εταίρους τους; Από τις αρχές Μάρτη είχε μονογραφηθεί η σχετική συμφωνία και παρά τις έντονες καταγγελίες του ΠΑΜΕ, αλλά και την αρκετή δημοσιότητα του θέματος, δεν έκανε το παραμικρό, για να τη σταματήσει. Και πέρα απ' αυτό, αποτελεί ή όχι βασικό άξονα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ (όπως και της ΝΔ και της ΔΑΚΕ) η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων; Είναι ή όχι το προαναφερόμενο γραμμένο φαρδιά - πλατιά στις θέσεις του κόμματός του, αλλά και στις αποφάσεις της ΓΣΕΕ, που έχουν πάρει μαζί με τη ΔΑΚΕ;

Αυτές τις κατευθύνσεις εφάρμοσαν οι ομοϊδεάτες του στον ΟΤΕ. Και το δηλώνουν δημόσια. «Στις σημερινές συνθήκες και το σκληρό ανταγωνισμό μάς ενδιαφέρει καταρχήν να υπάρχει υγιής εταιρεία, ώστε να μπορούμε να περιφρουρήσουμε και τα θεμελιακά δικαιώματά μας». Ετσι απαντά ο Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΟΜΕ - ΟΤΕ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και, βέβαια, της ΠΑΣΚΕ, σε όσους τον καταγγέλλουν και τον επικρίνουν. Ούτε καν περνά απ' το μυαλό του ότι «ανταγωνιστική και υγιής εταιρεία», σημαίνει άκρως «ανθυγιεινά» μέτρα για τους εργαζόμενους.

Ας σταματήσει, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, να ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων...

Κατήφορος

Και για να καταλάβετε ακόμη καλύτερα σε ποιον ολέθριο κατήφορο μπορεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους ο εγκλωβισμός τους στην προαναφερόμενη λογική της ανταγωνιστικότητας και των «υγιών επιχειρήσεων», διαβάστε το παρακάτω σχόλιο, που δημοσιεύτηκε στη χτεσινή «Απογευματινή», με τον τίτλο «Ηρθε η ώρα τους»:

«Δεν πίστευε στ' αυτιά της η Φωτεινή Πιπιλή την Παρασκευή το απόγευμα.

Εβγαλε στον αέρα τον οργανωτικό γραμματέα της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ Ρίζο Ρίζο να σχολιάσει τη συμφωνία του ΟΤΕ και τον άκουσε να λέει: "Στα πλαίσια του ανταγωνισμού, δεν μπορεί να δίνονται 500 δισεκατομμύρια στον ΟΤΕ. Εγώ είμαι υπέρ του υγιούς ανταγωνισμού. Δεν μπορεί να αντέξει ο ΟΤΕ; Αν δεν μπορεί να αντέξει, να κλείσει"!

Πρώτη φορά ακούσαμε συνδικαλιστή να επιχειρηματολογεί υπέρ απολύσεων εργαζομένων.

Εμμέσως και υπέρ των ανταγωνιστών του ΟΤΕ στο χώρο του ιδιωτικού τομέα (υποθέτουμε υπέρ της TELLAS, στην πιο επιεική ανάγνωση αυτής της δήλωσης). Από ό,τι φαίνεται η κρίση θα μας βοηθήσει να δούμε πώς σκέπτονται οι συντεχνίες στις ΔΕΚΟ. Ωφέλιμο!».

«ΟΧΙ» ελπίδας και ανατροπής

Η Γαλλία «των από κάτω» νίκησε και μαζί της γιορτάζουν «οι από κάτω» σ' όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Νίκησε ενάντια σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία τρομοκράτησης, εκφοβισμού και καταστροφολογίας. Νίκησε ενάντια σε μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή, στην οποία συμμετείχαν η γαλλική κυβέρνηση, τα κόμματα του «ναι», «δεξιοί» και «σοσιαλιστές», το σύνολο των μέσων ενημέρωσης, οι Βρυξέλλες και οι «εθελοντές» τύπου Κον Μπεντίτ, Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Γ. Παπανδρέου, Ντ. Μπακογιάννη κ.ά. Νίκησε κόντρα στους φόβους της, τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν χρόνια τώρα τα «βαποράκια» του «μονόδρομου» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το γαλλικό «όχι» στο λεγόμενο «ευρωσύνταγμα», υπό τις συνθήκες διεξαγωγής του προχτεσινού δημοψηφίσματος, αποτελεί μια πράξη ανυπακοής και απειθαρχίας στα κελεύσματα, τις ντιρεκτίβες και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η απόδειξη γι' αυτό έρχεται από τις αντιδράσεις εκείνων που αισθάνονται να διακυβεύονται «τα ιερά και τα όσια» της ΕΕ των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, των πολέμων, της καταστολής. Αντιδράσεις που έφτασαν στα όρια της υστερίας, σαν τη δήλωση του Γάλλου πρώην ευρωβουλευτή Ολιβιέ Ντιαμέλ, ο οποίος έντρομος διαπίστωσε ότι «η Γαλλία βρίσκεται στο δρόμο... μπολσεβίκικης οπισθοδρόμησης», σαν τις κυρίες της «καλής ρωσικής κοινωνίας», τον Οκτώβρη του 1917, που κλεισμένες στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους, τσίριζαν: «Ερχονται οι Μπολσεβίκοι...»!

Ο γαλλικός λαός έφτασε στο «όχι» ξεκινώντας όχι από μία, αλλά από πολλές, διαφορετικές αφετηρίες. Ωστόσο, η πρώτη σοβαρή μελέτη του αποτελέσματος αποδεικνύει, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι πρόκειται για ένα «όχι» των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Αυτών δηλαδή που έπαθαν και έμαθαν. Και αυτή την αλήθεια δεν μπορεί να συγκαλύψει καμιά εκ του πονηρού «ανάλυση» που επιχειρεί να συμψηφίσει στο «όχι» τα ξενοφοβικά σύνδρομα ή τα εθνικιστικά ανακλαστικά. Είναι ένα «όχι» στην πολιτική της κυβέρνησης Σιράκ - Ραφαρέν, είναι ένα «όχι» στην πολιτική του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, είναι ένα «όχι» που αντανακλά μια συνεχώς διευρυνόμενη λαϊκή αντίσταση και ανυπακοή κατά της ίδιας της υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το αποτέλεσμα του γαλλικού δημοψηφίσματος υπογραμμίζει τη σημασία της πάλης των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, όλων των στρωμάτων που πλήττονται από τις πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο, αλλά και με συντονισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξάλλου, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την «επόμενη μέρα» το μεγάλο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό θα επιχειρήσουν, ακόμη σκληρότερα (και δολιότερα) να επιβάλλουν τη θέληση και την πολιτική τους. Στο «οπλοστάσιό» τους έχουν όχι μία, αλλά πολλές ακόμη Συνθήκες για να κάνουν τη δουλιά τους. Η πάλη των λαών είναι αυτή που θα μετουσιώσει το γαλλικό «όχι» σε πραγματική δύναμη αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής και ρήξης με την ΕΕ. Για την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, της φιλίας, της κοινωνικής προόδου, του σοσιαλισμού.