ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τυρί στη φάκα η «κοινωνική ατζέντα»

Με την περίφημη «κοινωνική ατζέντα» ετοιμάζεται η κυβέρνηση να πορευτεί το επόμενο διάστημα, επιχειρώντας να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι συνταξιούχοι που από την αρχή του 2015 θα παίρνουν σύνταξη 360 ευρώ - όπως προβλέπει ο νόμος Λοβέρδου - και που η σύνταξή τους πιο πριν θα έχει μειωθεί κατά 35% ακούνε ότι: «...το μεγαλύτερο κομμάτι του πρωτογενούς πλεονάσματος θα διατεθεί για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων»...

Οι 1.500.000 και πλέον άνεργοι ακούνε ότι «...θα υπάρξει άμεση ένταξη περίπου 50.000 ανέργων σε επιμορφωτικά προγράμματα, με πρώτιστο στόχο τη στήριξη των οικογενειών χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο»...

Οι 90.000 μικροκαταστηματάρχες που θα έχουν χρεοκοπήσει μόνο μέσα στο 2013 και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι που ήδη έχουν βάλει «λουκέτο» ακούνε ότι «...θα ενισχυθούν 10.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέσω του ΕΣΠΑ»...

Οι δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι που χρειάζονται για τους ίδιους και τα παιδιά τους δωρεάν ιατρική παρακολούθηση, νοσηλεία, περίθαλψη, φάρμακα όλο το χρόνο ακούνε ότι «...καθιερώνεται εισιτήριο ελεύθερης πρόσβασης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα παρέχει για 4 μήνες 3 δωρεάν επισκέψεις σε γιατρό του ΕΟΠΥΥ, εξωτερικά ιατρεία ή Κέντρα Υγείας και εξετάσεις σε διαγνωστικά κέντρα»...

Τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που δεν έχουν θέρμανση επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ για πετρέλαιο, ακόμα κι αν δεν είχε τέτοια φορολόγηση, ακούνε ότι «...υπάρχει ενδεχόμενο να μειωθεί ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης»...

Ανθρωποι που δεν έχουν ούτε για ένα πιάτο φαΐ, ακούνε ότι «μέχρι το τέλος του 2013 θα μοιραστούν τρόφιμα σε 800.000 ανθρώπους»...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν άνθρωποι που τέτοια προγράμματα μπορούν να τούς απαλύνουν κάπως την εξαθλίωση, ακριβώς γιατί η καπιταλιστική κρίση και η πολιτική της κυβέρνησης τούς έχει οδηγήσει σ' αυτήν. Δεν υπάρχει όμως και η παραμικρή αμφιβολία ότι τέτοιες «ατζέντες» έχουν περιστασιακό χαρακτήρα, δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των πραγματικών αναγκών του λαού και γι' αυτό είναι «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Ο εργαζόμενος και η οικογένειά του δεν έχουν ανάγκη από 5 μήνες δουλειά το χρόνο, από «αλά καρτ» 4μηνη ιατρική παρακολούθηση και μάλιστα χωρίς καμιά άλλη παροχή υπηρεσιών υγείας, όπως π.χ. νοσηλεία σε νοσοκομείο, μια σύνταξη των 360 ευρώ κι ένα πιάτο φαΐ από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ο εργαζόμενος έχει ανάγκη από μόνιμη δουλειά, δωρεάν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, Παιδεία, Μόρφωση, Ψυχαγωγία, Αθλητισμό, Πολιτισμό. Δεν μπορούν οι λαϊκές οικογένειες να συμβιβαστούν με αυτά τα ψίχουλα και να προσδοκούν ψιχουλάκι ψιχουλάκι, μέρα τη μέρα για να ζήσουν και να μεγαλώσουν παιδιά. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμφιλιωθούν με την εξαθλίωση, με το «και μη χειρότερα». Δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον για τα εργατικά νοικοκυριά που με το αίμα και τον ιδρώτα τους παράγουν όλο τον πλούτο στην κοινωνία που τον απολαμβάνουν τα αφεντικά, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές. Γι' αυτό σήμερα ο λαός πρέπει να παλέψει ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης που του τσακίζουν τη ζωή, με στόχο να απαλλαγεί μια και καλή από τους εκμεταλλευτές του που στον καπιταλισμό πάντα θα φροντίζουν να τον ταΐζουν με μερικά ψίχουλα που ίσως να μην αρκούν ούτε για την επιβίωση...

Αντιμετωπίζουν την Υγεία σαν εμπόρευμα

«Εξετάζουμε αν θα κρατήσουμε τον ΕΟΠΥΥ ως πάροχο και αγοραστή ιατρικών υπηρεσιών (...) ή αν θα φτιάξουμε ένα ενιαίο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας υπό το ΕΣΥ, όπου θα είναι όλοι σε μια ομάδα. Σε κάθε περίπτωση θα είναι δημόσιος ο χαρακτήρας». Αυτά τόνισε ο υπουργός Υγείας μετά από χτεσινές συσκέψεις που είχε με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και της Αθήνας επαναφέροντας το θέμα της κατάργησης των Μονάδων Υγείας του ΕΟΠΥΥ.

Αυτό που εσκεμμένα και προσεχτικά δε λέει το υπουργείο Υγείας είναι πως αυτό το «δημόσιο» σύστημα Υγείας θα έχει επιχειρηματική λειτουργία, θα επιβάλλει πληρωμές σε ασθενείς κι ασφαλισμένους, ήδη το έχει κάνει όχι μόνο με το 5ευρω στα εξωτερικά ιατρεία, αλλά και με το 25ευρω για εισαγωγή στα νοσοκομεία, αλλά και με ταρίφα στις εξετάσεις. Από τη σύσταση του ΕΟΠΥΥ, μειώθηκε δραστικά η κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων και ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι συμμετοχές των ασφαλισμένων και οι απευθείας πληρωμές. Τώρα σχεδιάζεται να μειωθεί ακόμη περισσότερο η κρατική συμμετοχή, ενώ με την κατάργηση στην οποία προχώρησε κι αυτών των υποβαθμισμένων Μονάδων Υγείας, μεγαλώνει το χώρο δράσης των επιχειρηματιών στον τομέα Υγείας. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν εισφορές και δε θα έχουν ούτε αυτά τα υποτυπώδη ιατρεία του ΕΟΠΥΥ, αλλά θα χρηματοδοτούν αποκλειστικά την αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Γι' αυτό, από την πρώτη στιγμή ίδρυσης του Οργανισμού, οι κλινικές και τα μεγάλα διαγνωστικά κέντρα έσπευσαν να κάνουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ, να πάρουν μερίδιο της πελατείας. Αλλωστε, ο ΕΟΠΥΥ, με βάση το νόμο ίδρυσής του, είναι «αγοραστής και πωλητής» υπηρεσιών Υγείας, άρα και μοχλός παραπέρα εμπορευματοποίησης του τομέα Υγείας.

Η πραγματικότητα είναι πως οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους έχουν χρυσοπληρώσει τα Ταμεία κι επιπλέον καλούνται να ξαναπληρώσουν για εξετάσεις, γιατρούς, φάρμακα. Ταυτόχρονα, πληρώνουν και τσουχτερούς φόρους. Κι όμως οι περικοπές είναι συνεχείς. Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ το κράτος να αναλάβει εξολοκλήρου την ευθύνη και τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας. Να αποδεσμευτούν οι εργαζόμενοι από αυτό το βάρος και Υγεία - Φάρμακο να παρέχονται σε όλους δωρεάν, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή όχι.

Οι τοπικές εκλογές και το νέο σύστημα

Με αφορμή το ενδεχόμενο αλλαγής στον τρόπο διεξαγωγής των τοπικών εκλογών, τα δύο ψηφοδέλτια δηλαδή με το ένα να έχει τους δημάρχους και το άλλο τους δημοτικούς συμβούλους, η αστική προπαγάνδα κάνει λόγο για «τερματισμό του εναγκαλισμού των κομμάτων στην Τοπική Διοίκηση». Δηλαδή, το γεγονός ότι ένας ψηφοφόρος θα μπορεί να επιλέξει δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους που θα στηρίζονται από διαφορετικές παρατάξεις, θεωρούν ότι είναι σε θετική κατεύθυνση για την Τοπική Διοίκηση. Και λένε πως οι ψηφοφόροι θα μπορούν να επιλέξουν κάποιον από διαφορετική παράταξη από εκείνη που στηρίζουν, επειδή λέει «μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θα κάνει καλό στον τόπο, άσχετα από πού ανήκει πολιτικά».

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Κατ' αρχήν, κάθε εκλογικό σύστημα, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία, εξυπηρετεί τους στόχους της άρχουσας τάξης. Για παράδειγμα, αυτόν τον νέο τρόπο που πλασάρουν για την εκλογή τοπικών συμβούλων, δεν μπορεί να τον δει κανείς άσχετα από τις προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, τις πιθανές συμμαχίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα, αλλά και στα κόμματα που εμφανίζουν ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου.

Αλλά το πιο ουσιαστικό είναι η επιδίωξη και μ' αυτό το μέσο, δηλαδή τον εκλογικό νόμο, να περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις, ότι ένας κατεξοχήν μηχανισμός του αστικού κράτους, όπως η Τοπική Διοίκηση, που ασκεί διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου, που παρέχει υπηρεσίες στο λαό ανταποδοτικά, κ.λπ., είναι έξω και πάνω από τις διαφορετικές πολιτικές που εκφράζουν διαφορετικά συμφέροντα. Οτι η Τοπική Διοίκηση ασκεί διαχείριση σε όφελος όλων και των μεγαλοεπιχειρηματιών και του λαού. Και βεβαίως επιδιώκουν να αποδυναμώσουν τη φωνή του ΚΚΕ που αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό ρόλο και χαρακτήρα της Τοπικής Διοίκησης, αποκαλύπτοντας την αντιλαϊκή πολιτική των εκπροσώπων των κομμάτων της διαχείρισης, προβάλλοντας επίσης και σ' αυτόν τον αστικό θεσμό τα λαϊκά προβλήματα και τη λύση τους κόντρα στο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, τέτοιες σκέψεις αποκαλύπτουν ότι τα κόμματα της διαχείρισης δεν έχουν διαφορές στη στρατηγική τους, παρά τις όποιες διαφορές τους, αφού υπηρετούν το σύστημα.