Χωρίς τη λαϊκή συγκατάθεση η κυβέρνηση φέρνει για κύρωση στη Βουλή τη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Μια Συνθήκη που συμπληρώνει την προηγούμενη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την επιδίωξη να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στην "Ευρώπη των πολυεθνικών". Μέσα στις γιορτές κατατέθηκε στο προεδρείο της Βουλής το σχέδιο νόμου για την "Κύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ", το οποίο, σύμφωνα με τις ενδείξεις, θα συζητηθεί το Φλεβάρη. Η κυβέρνηση επιμένει στην επικύρωση μέσω της Βουλής και απορρίπτει την πρόταση του ΚΚΕ για τη διενέργεια εθνικού δημοψηφίσματος, με το οποίο ο ελληνικός λαός θα αποφανθεί για τις δύο θεμελιώδεις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Η πρόταση του ΚΚΕ αποκτά ξεχωριστή σημασία υπό το φως των πρόσφατων δημοσκοπήσεων, στις οποίες οι Ελληνες πολίτες εμφανίζονται στην πλειοψηφία τους κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, η κυβέρνηση επιμένει στη διαδικασία επικύρωσης μέσω της Βουλής, υπολογίζοντας στη συμπαράσταση της ΝΔ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, που συμμερίζονται στον ένα ή άλλο βαθμό την άποψη του "μονόδρομου".

Παράλληλα η κυβέρνηση θα εξαπολύσει μια πολυδάπανη εκστρατεία παραπληροφόρησης για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Το κόστος αυτής της εκστρατείας υπολογίζεται σε ένα εκατομμύριο ΕΥΡΩ, ένα μέρος του οποίου θα πληρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω του προϋπολογισμού.

Η Συνθήκη του Αμστερνταμ, σύμφωνα με τις φιλοδοξίες των αρχιτεκτόνων της, σκοπεύει στην πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπληρώνοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία και οδήγησε στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση. Ενσωματώνει τη Συμφωνία Σένγκεν, περιλαμβάνει το δρακόντειο "Σύμφωνο Σταθερότητας", προδιαγράφει τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθιερώνει ένα νέο σύστημα λήψης αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα με πλειοψηφία και κατηγοριοποιεί τα κράτη - μέλη ανάλογα με την οικονομική ισχύ τους, παρέχοντας πρόσθετα δικαιώματα στους πλούσιους με ανάλογη αύξηση των υποχρεώσεων των φτωχών. Φυσικά το όλο σχέδιο έχει τη σφραγίδα των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που θέλουν όχι μόνο τη διασφάλιση και την αύξηση των κερδών τους, αλλά και αναζητούν τη διεύρυνση των αγορών, ενώ τώρα επιδιώκουν να θωρακίσουν παραπέρα και πολιτικά την κυριαρχία τους.

Απ' την άλλη όψη αυτού του νομίσματος, αυτή που η κυβέρνηση επιμένει να κρατά στο σκοτάδι, υπάρχουν οι σκληρές συνέπειες για τους εργαζόμενους, για τους λαούς των κρατών - μελών. Ηδη οι Ελληνες εργαζόμενοι, αλλά και άλλα λαϊκά στρώματα, έχουν γνωρίσει τις συνέπειες από την εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Η σκληρή, πολύχρονη λιτότητα, η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, η συστηματική καταστροφή της παραγωγικής βάσης, ο μαζικός διωγμός των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, ο στραγγαλισμός των μικρομεσαίων επιχειρηματιών είναι ορισμένα από τα αποτελέσματα των προγραμμάτων "σύγκλισης". Τώρα, λοιπόν, με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ όλα αυτά μονιμοποιούνται και προστίθενται η διευρωπαϊκή αστυνομοκρατία της Συμφωνίας Σένγκεν, η "δικτατορία των τραπεζιτών" με τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο ακρωτηριασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Μέχρι τώρα τόσο η κυβέρνηση όσο και τα άλλα κόμματα, που έχουν ταχθεί υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ και αυτής του Αμστερνταμ, δήλωναν ότι δε χρειάζεται να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό, αφού με την ψήφο του στις βουλευτικές εκλογές τους έδωσε ένα μεγάλο ποσοστό, το οποίο οι ίδιοι ερμηνεύουν ότι είναι και ποσοστό υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρόσφατη, όμως, δημοσκόπηση που έγινε σε όλες σχεδόν τις χώρες - μέλη της ΕΕ απέδειξε το τελείως αντίθετο: Οι Ελληνες στην πλειοψηφία τους (51%) είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και το χειρότερο για τον κ. Σημίτη και τους θιασώτες του Μάαστριχτ είναι ότι το ποσοστό των υποστηρικτών της ΕΕ είναι μόλις 34%, ενώ το 1993 ήταν περίπου 73%!