ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 5 Μάρτη 2002
Σελ. /40
«Επιτεύγματα» και ανθρώπινες απώλειες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις, που βάζουν σε κίνδυνο την Ολυμπιακή προετοιμασία, χαρακτήρισε χτες τη «γρήγορη ετοιμασία» του νέου κτιρίου της «Αθήνα 2004» η Γ. Αγγελοπούλου, αμέσως μετά την παρουσίαση της νέας έδρας της εταιρίας στους δημοσιογράφους. «Το να ολοκληρωθεί το κτίριο μέσα σε πέντε μήνες, είναι μια απάντηση», είπε με στόμφο η πρόεδρος της εταιρίας.

Βέβαια, μέσα σ' αυτή την κούρσα προκειμένου να προλάβουμε τη νέα «Μεγάλη Ιδέα», μπορεί να υπάρχουν κάποιες ανθρώπινες απώλειες, αλλά αυτό μάλλον λίγο πειράζει τους υπευθύνους της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Τι κι αν στις 22 του Φλεβάρη μια σιδερένια συρόμενη πόρτα έλιωσε έναν 45χρονο εργάτη; Τι κι αν κάποιος άλλος εργάτης μπορεί να έμεινε ανάπηρος; Το νέο κτίριο της εταιρίας είναι έτοιμο! Γρήγορα, πολύ γρήγορα. Οπως θα είναι και το Ολυμπιακό Χωριό, στο οποίο μετράμε ήδη έναν νεκρό, ενώ καθημερινά συμβαίνουν διάφορα εργατικά ατυχήματα. Οπως και το κλειστό γυμναστήριο του Γαλατσίου, όπου ένας 43χρονος οικοδόμος κινδύνευσε πριν λίγες μέρες να χάσει τη ζωή του...

Ψηλές ταρίφες

Μακροσκελής λίστα με τις αμοιβές κάποιων στελεχών της «Αθήνα 2004» είδε το φως της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο από τα «ΝΕΑ». Συμπέρασμα; Δεκάδες διευθυντές και γενικοί διευθυντές αμείβονται με εκατοντάδες εκατομμύρια το μήνα. Το αποκορύφωμα στον κατάλογο των εκατομμυριούχων είναι οι αμοιβές των τεσσάρων στενών συνεργατών της Γ. Αγγελοπούλου, οι οποίοι κάθε μήνα παίρνουν συνολικά 17 εκατ. δρχ., τουτέστιν το χρόνο περίπου 300 εκατ. δρχ. Από εκεί και πέρα έχουμε αμοιβές της τάξης των 3,9 εκατ. δρχ., των 2,8 εκατ. δρχ. κτλ. κτλ. Ταρίφες ψηλές για ένα υψηλό... ιδανικό. Για το οποίο, μάλιστα, οι υψηλά αμειβόμενοι ηγήτορες της διοργάνωσης ζητούν από χιλιάδες ανέργους, μαθητές, φοιτητές και πάσης φύσεως ενδιαφερόμενους να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες και τη συμβολή τους...

«Κλειδί» διασφάλισης της εξουσίας

Υπάρχει, μήπως, κάποιος καλόπιστος εργαζόμενος σ' αυτή τη χώρα που έχει και την παραμικρή αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις και επιδιώξεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όταν η τελευταία μιλά για αλλαγές στον εκλογικό νόμο; Δε νομίζουμε, αλλά αν υπάρχει του συνιστούμε να διαβάσει το παρακάτω απόσπασμα από τη συνέντευξη της Β. Παπανδρέου στα χτεσινά «Νέα»: «Σταθερή μου άποψη είναι ότι ο εκλογικός νόμος είναι ένα κλειδί εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος. Και στο πλαίσιο αυτό, βεβαίως και πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα δικαιότερο σύστημα. Αλλωστε, προσωπικά, ως υπουργός Εσωτερικών έως πριν από λίγους μήνες είχα ξεκινήσει τη μελέτη για αλλαγές στον εκλογικό νόμο, σύμφωνα και με την εντολή του Πρωθυπουργού. Ωστόσο, ο εκλογικός νόμος πρέπει να υπηρετεί και μια βασική αρχή, που είναι η διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας. Και, επίσης, δεν είναι νοητό να μιλάμε απλοϊκά για αναλογικό ή αναλογικότερο εκλογικό νόμο, όταν στο πολιτικό μας σύστημα δεν έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις για μια ισχυρή διακυβέρνηση, μονοκομματική ή συμμαχική...».

Με άλλα λόγια, καλά είναι τα μεγάλα και ωραία λόγια, αλλά στην πράξη, οι όποιες αλλαγές του εκλογικού νόμου θα είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της εξασφάλισης - με τον έναν ή άλλον τρόπο - της κυβερνητικής εξουσίας.

Περί υπερβολών...

Μετά τον Τ. Χυτήρη, που είχε μιλήσει για «υπερβολές» (!) του πρωθυπουργού, χτες ήταν η σειρά και της Β. Παπανδρέου: «Ο κ. Σημίτης χρησιμοποίησε μια υπερβολή», ήταν η απάντηση της υπουργού, όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει (στα «ΝΕΑ») τα λεγόμενα του Κ. Σημίτη, περί «δικτατορίας». Και το ερώτημα παραμένει: Οταν δυο υπουργοί μιλούν δημοσίως για «υπερβολές» του πρωθυπουργού, οι πολίτες πόσο σοβαρά πρέπει να παίρνουν τα λεγόμενα του κ. Σημίτη;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Διάλογος» συνενόχων

Ολα φωνάζουν εδώ και καιρό πως αυτός ο «διάλογος» για την Κοινωνική Ασφάλιση είναι μια απάτη. Οτι εδώ δεν πρόκειται για καμία μορφή διαλόγου ανάμεσα σε δύο πλευρές που βρίσκονται σε αντιπαράθεση, που στη διάρκεια αυτής της αντιπαράθεσης κάθονται και στο τραπέζι. Εδώ «Γιάννης κερνάει - Γιάννης πίνει». Στο τραπέζι έχουν τεθεί, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τη ΓΣΕΕ, μόνο τα αιτήματα, που πριν απ' αυτούς έχουν διατυπώσει οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Εδώ, λοιπόν, το μόνο που συμβαίνει είναι ότι οι εργαζόμενοι οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγήν.

Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αναλαμβάνουν ιστορικές ευθύνες για τη συμμετοχή τους σ' αυτήν την απάτη. Και γιατί επιδίωξαν με νύχια και με δόντια όλο το προηγούμενο διάστημα να ξεφουσκώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Και γιατί επιτρέπουν στην κυβέρνηση να δηλώνει θρασύτατα πως επί της ουσίας οι «κοινωνικοί εταίροι», ήδη, συμφωνούν μαζί της. Και, δυστυχώς, δε λέει ψέματα. Πέρα από τις διάφορες κορόνες των κυβερνητικών συνδικαλιστών, που επιδιώκουν να θολώσουν τα νερά, έχουν πράγματι συμφωνήσει: Δε ζητάνε καν κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ. Δε ζητάνε καν κατάργηση του νόμου για τις εργασιακές σχέσεις, που μετατρέπει το μεροκάματο σε λάστιχο και κατά συνέπεια τινάζει στον αέρα τα Ταμεία. Λένε «ναι» στο τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων. Κάνουν γαργάρα ακόμα κι αυτήν την εν ψυχρώ διολίσθηση μέσω ΙΚΑ προς την κατάργηση των βαρέων. Εμφανίζουν το ξεπάτωμα της γυναίκας, που στέλνεται να βγει στη σύνταξη μετά και τα 65, σαν προσφορά προς τη μητέρα! Εμφανίζουν το υπαρκτό πρόβλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση σα λογιστικό θέμα, που, τάχα, μπορεί να λυθεί με κάποια μεταφορά πόρων.

Κρύβουν πως αυτό που συμβαίνει στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι ό,τι και στο σύνολο των σχέσεων εργασίας - κεφαλαίου: Μία εν ψυχρώ ληστεία των εργαζομένων, με μία διαρκώς μειούμενη τιμή της εργατικής δύναμης. Είτε αυτό εκφράζεται με καθήλωση μισθών - μεροκαμάτων και συντάξεων, είτε με διαρκή παρακράτηση ασφαλιστικών εισφορών, είτε με όλο και πιο ακριβοπληρωμένες υπηρεσίας Υγείας - Πρόνοιας, είτε με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και παράλληλη αύξηση των εισφορών.

Την ώρα που το εργατικό δυναμικό της χώρας παραπαίει ανάμεσα σε μια αυξανόμενη παρατεταμένη ανεργία - που τσακίζει πριν απ' όλα τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης - και σε καταστάσεις εργασιακού μεσαίωνα. Την ώρα που η εργατική τάξη της χώρας έχει ανάγκη και από συνδικαλιστική έκφραση αντίστοιχη των περιστάσεων, έχει ανάγκη, δηλαδή, από οργάνωση του αγώνα της με στόχους, που να θίγουν το κεφάλαιο και την πολιτική του έκφραση. Αυτήν την ώρα συνιστά μέγιστη πρόκληση η συμμετοχή σ' αυτήν την απάτη. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σήμανε, ήδη, συναγερμό. Οχι μόνο γιατί απειλούνται κατακτήσεις. Αλλά γιατί η εργατική τάξη έχει δικά της αιτήματα. Κι όλοι, πλέον, κρίνονται στην πράξη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ