ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 6 Μάρτη 2010
Σελ. /40
Η ώρα του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πρέπει να χυθεί αίμα για να εξευμενιστούν οι αγορές», ήταν το σλόγκαν που με το γνωστό κυνισμό τους χρησιμοποιούσαν το προηγούμενο διάστημα οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης και των κομμάτων της για να δικαιολογήσουν την ανάγκη «θυσιών», εννοείται αποκλειστικά από τον εργαζόμενο λαό. Ευθυγραμμισμένος με τα παπαγαλάκια των αγορών, ο Γ. Παπανδρέου αναπαρήγαγε την κινδυνολογία και την τρομοκρατία των «αγορών», υποστηρίζοντας ότι «δε μας απειλεί η ύφεση αλλά η αδυναμία δανεισμού - αν δεν μπορούμε να δανειστούμε, κινδυνεύουμε να μην έχουμε να πληρώσουμε όχι τον 14ο, αλλά ούτε τον 6ο, τον 5ο και τον 4ο μισθό ή και τη σύνταξη». Ολη αυτή η κινδυνολογία κατέπεσε με πάταγο με τον προχτεσινό δανεισμό του Δημοσίου. Παρά τα ποτάμια αίματος του εργαζόμενου λαού που έχυσαν με το πακέτο των βάρβαρων μέτρων, τα επιτόκια για το 10ετές ομόλογο δεν έπεσαν καθόλου σε σύγκριση με αυτά που ίσχυαν πριν ληφθούν τα μέτρα. Το Δημόσιο δανείστηκε με επιτόκιο 6,3%, δηλαδή θα πληρώσει (ο λαός) τα επόμενα δέκα χρόνια για το δάνειο των 5 δισ. ευρώ, πάνω από 3 δισ. ευρώ τόκους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη έκδοση πενταετών ομολόγων πριν από ένα μήνα έγινε με επιτόκιο 6,2%. Είναι ολοφάνερο ότι οι αγορές και οι κερδοσκόποι, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να σταματήσουν να ζητάνε θυσίες και αίμα, μέχρι που ο λαός σηκώσει το ανάστημά του και βροντοφωνάξει: Μέχρις εδώ - φτάνει πια!

Κλέφτες και ΜΜΕ

Ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ βάζουν πλάτες για να στηρίξουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑΟΣ. Πάρτε για παράδειγμα το χτεσινό πρωτοσέλιδο των «Νέων», μιας εφημερίδας που με νύχια και με δόντια παλεύει στο πλευρό της κυβέρνησης για να περάσουν τα μέτρα. «Μας κλέβουν», είναι ο πηχυαίος τίτλος της εφημερίδας, αλλά μη βιάζεστε. Δεν πρόκειται για τον 14ο και 13ο μισθό που κλέβουν από τους εργαζόμενους ή το πάγωμα των συντάξεων ή την άγρια φοροεπιδρομή έμμεσων φόρων στα λαϊκά νοικοκυριά κ.ο.κ. Ολα αυτά τα μέτρα η «έγκυρη» εφημερίδα δεν τα θεωρεί κλοπή, αντίθετα τα έχει υπερασπιστεί μετά πάθους τις προηγούμενες μέρες. Δε θεωρεί κλοπή δηλαδή το πακέτο των μέτρων ύψους 4,8 δισ. που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αλλά το «όργιο κερδοσκοπίας στα καύσιμα», στο οποίο, όπως γράφει, επιδόθηκαν οι πρατηριούχοι μετακυλίοντας 10 λεπτά από την αύξηση του φόρου στα καύσιμα και από τα αποθέματά τους, κερδίζοντας 5 εκατ. ευρώ μόνο σε μία ημέρα. Αυτό που «βγάζει μάτι» είναι ότι η εφημερίδα δε βλέπει πουθενά την αντιλαϊκή λαίλαπα. Και δεν είναι η μόνη εφημερίδα που κάνει ανάλογη προπαγάνδα. Ολες το ίδιο κάνουν. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να τις απορίψουν. Μόνο στο «Ριζοσπάστη» και στον «902» θα βρουν και θα μάθουν όχι μόνο για τη ζωή και το δίκιο τους αλλά και την πολιτική με την οποία θα το κατακτήσουν οι ίδιοι.

Ευρωκηρύγματα στο κενό

Απόλυτα «προσαρμοσμένη» στο νέο ρόλο της, αυτό του επιτρόπου της Κομισιόν, η Μ. Δαμανάκη δίνει μάχες για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα και έξοδος από την κρίση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Ηταν χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον Αντ. Σαμαρά στη Ρηγίλλης: «Θέλω να το σημειώσω, ότι τα μεγαλύτερα κόμματα στην Ελλάδα συμφωνούν στην προοπτική να αναζητηθούν λύσεις μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και μέσα στην Ευρωζώνη», τόνισε, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι και η ίδια από την πλευρά της «θα κάνει ό,τι μπορεί, για να βοηθήσει, ώστε η χώρα να βρει το δρόμο που της αξίζει». Δεν αμφιβάλλουμε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει πράξη η υπόσχεσή της, όμως θα χρειαστεί να κουραστεί λίγο παραπάνω... Εδώ και χρόνια ο ελληνικός λαός έχει μάθει, με οδυνηρό τρόπο είναι αλήθεια, ότι το άλλοτε «ευρωπαϊκό όραμα», έχει μετατραπεί σε ζωντανό εφιάλτη και πως οι ελπίδες του για καλύτερες μέρες περνάνε μέσα από την ανατροπή του ευρωμονόδρομου που στηρίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κίνημα για την εξουσία

Κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο γίνονται ευδιάκριτες οι δύο στρατηγικές που συγκρούονται σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Το μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας, κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης, κομμάτων του ευρωμονόδρομου χρησιμοποιούν την κρίση του καπιταλισμού για να ξεμπερδέψουν με όσα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν απομείνει, εξασφαλίζοντας έτσι κερδοφορία του κεφαλαίου, τη συνέχιση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ομως, η κρίση που συγκλονίζει τον καπιταλισμό, ταυτόχρονα φέρνει πιο ξεκάθαρα στο προσκήνιο την ανάγκη του άλλου δρόμου ανάπτυξης: Αυτού που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών των εργατών και του λαού και η οποία για να επιτευχθεί προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, τη σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας, την εργατική εξουσία.

Οι κινητοποιήσεις που, χάρη στη δράση πρωτοπόρων εργατών και εργατριών, ξεδιπλώνει αυτήν την περίοδο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι άκρως διδακτικές για τη συνέχεια. Αποδεικνύουν ότι, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, για να εξασφαλιστεί αποτελεσματικότητα των εργατικών λαϊκών αγώνων, δεν αρκεί μόνο η αντίθεση στην αστική κυβέρνηση και στην πολιτική που αυτήν προωθεί. Αυτό που χρειάζεται, είναι οι αγώνες να έχουν τέτοιο περιεχόμενο και τέτοια ένταση, ώστε να αμφισβητήσουν στην πράξη την κυρίαρχη πολιτική, να τη φέρουν σε δύσκολη θέση, να την ανατρέψουν.

Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται η συνεχής ανάπτυξη και εμβάθυνση της πολιτικής συνείδησης από όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες. Να συνειδητοποιείται κάθε μέρα που περνά, από όλο και περισσότερους, ότι ο καθημερινός αγώνας και δράση, για το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, πρέπει να θέτει επί τάπητος το πρόβλημα της εξουσίας, να εντάσσεται και να εξυπηρετεί την πάλη για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Σήμερα, αντικειμενικά υπάρχουν και αυξάνονται οι προϋποθέσεις για να μπαίνουν στην καθημερινή δράση νέες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, νέοι και νέες. Πρέπει όμως η αγανάκτηση και η διάθεσή τους για αγώνα να μετατρέπεται σε πολιτική συνείδηση, η οποία απαντά αποφασιστικά και ξεκάθαρα στο ερώτημα «με τα μονοπώλια ή με το λαό» και κατά συνέπεια «εξουσία για το κεφάλαιο ή για το λαό». Και αυτό μπορεί να γίνει με ποσοτική και ιδιαίτερα ποιοτική ένταση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης και, βέβαια, ανειρήνευτο αγώνα και διαρκές μέτωπο σε όλα τα επίπεδα με το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό.

Είναι επιτακτικά αναγκαίο να κερδίζει συνεχώς έδαφος στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις η μεγάλη αλήθεια ότι ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα να δώσει, το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός. Και «το μέλλον δε θα 'ρθει, από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα και εμείς».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ