ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 6 Απρίλη 2011
Σελ. /32
Στρατηγική χρεοκοπίας του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρόβλημα δεν είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, επαναλαμβάνει μονότονα ο Ντ. Στρος Καν, καταδεικνύοντας ποια είναι η πραγματική στρατηγική στόχευση του κεφαλαίου. «Η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους δεν θα έδινε λύση στο κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, το οποίο είναι η ανταγωνιστικότητα», τόνισε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του την περασμένη Δευτέρα σε Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, συμπληρώνοντας ότι «η ανάγκη της Ελλάδας για ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της είναι αναπόφευκτη». Δεν έκρυψε μάλιστα ότι αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος του μνημονίου: «Το πρόγραμμα στήριξης που παρέχεται από το ΔΝΤ και την ΕΕ στόχο έχει να θέσει την Ελλάδα στο σωστό δρόμο όσο το δυνατόν συντομότερο χωρίς να υπάρξει ανάγκη για κανενός είδους πτώχευση», επισήμανε. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Η «κρίση χρέους» χρησιμοποιείται για να περάσουν σαρωτικά μέτρα που στοχεύουν στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης προκειμένου να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η χρεοκοπία του λαού είναι δεδομένη και ο «σωστός δρόμος», κατά τον Στ. Καν, για να διασωθεί ο καπιταλισμός. Είναι καιρός όμως να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι η δική του «διάσωση» περνάει από την ανατροπή του καπιταλισμού.

Θρασύτατος εμπαιγμός

Οσο πιο πολύ βάζει πλάτες στην κυβέρνηση για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα τόσο περισσότερο παίζει θέατρο και δημαγωγεί ασύστολα ο πρόεδρος της ΝΔ βάζοντας τη μάσκα του «φίλου του λαού». Η δήλωση όμως που έκανε χτες κατά τη διάρκεια της προεκλογικού χαρακτήρα περιοδείας του στα μαγαζιά της Νέας Ιωνίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε υποκρισία και λαϊκισμό. Χύνοντας ψεύτικα δάκρυα για τα μικρομάγαζα, που όπως είπε «δεν μπαίνει σήμερα άνθρωπος μέσα», κατήγγειλε την κυβέρνηση που δεν αλλάζει την «ανάλγητη οικονομική πολιτική, η οποία δημιουργεί φοβερή έλλειψη συνοχής». Προφανώς ο Α. Σαμαράς θέλει να ξεχάσουν τα λαϊκά στρώματα ότι αυτή την «ανάλγητη οικονομική πολιτική» ο ίδιος και το κόμμα του την στηρίζουν μέχρι κεραίας. Εχει υπερψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια που έχει φέρει η κυβέρνηση, έχει σιγοντάρει στη σφαγή των μισθών και των συντάξεων, στην κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ενώ πλειοδοτεί στην ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ειδικά για τα μικρομάγαζα ο πρόεδρος της ΝΔ υπερασπίζεται μετά πάθους την πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών, δηλαδή της συγκεντροποίησης και της ισχυροποίησης των μονοπωλιακών ομίλων, την πολιτική δηλαδή που φέρνει τα λουκέτα, που με μέγιστη υποκρισία κατά τ' άλλα καταγγέλλει. Αδίστακτος όμως ο πρόεδρος της ΝΔ επισφράγισε την κοροϊδία απευθύνοντας έκκληση στον «απλό άνθρωπο» (!) τώρα που πλησιάζει το Πάσχα να ξοδέψει στη γειτονιά του!! Μόνο ως θρασύτατη πρόκληση και εμπαιγμός πρέπει να εκληφθεί αυτή η έκκληση και ως τέτοια να πάρει την απάντηση που της αξίζει.

Ο κεντρικός σχεδιασμός

Το συμφέρον των μικρομεσαίων αγροτών βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για κεντρικό σχεδιασμό με λαϊκό έλεγχο. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι θα παράγονται οι ποσότητες που χρειάζονται, για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες και όπου υπάρχει δυνατότητα, θα γίνονται εξαγωγές. Σημαίνει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, δηλαδή λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κλπ., αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Μόνο έτσι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φθηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος. Παράλληλα η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από τα κρατικά εργοστάσια με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη. Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα έχουν καμία αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ό,τι χρειαστούν και σε τι τιμές θα πουλήσουν τα προϊόντα (π.χ. ροδάκινα, ζαχαρότευτλα, λάδι και άλλα). Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή στο εργοστάσιο και, φυσικά, καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους στα εργοστάσια, που θα είναι κοινωνικοποιημένα. Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων, φθηνών, ποιοτικών τροφίμων, καλύπτοντας τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες και νέους. Γι' αυτό ο παλλαϊκός ξεσηκωμός είναι ανάγκη σήμερα, για να σαρώσει σαν ορμητικό τσουνάμι τους δυνάστες και την εξουσία του κεφαλαίου και τους εκπροσώπους του, την καπιταλιστική σαπίλα και τα αδιέξοδά του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συνέδριο με διεθνή απήχηση

Αρχίζουν σήμερα στην Αθήνα οι εργασίες του 16ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας με τη συμμετοχή άνω των 800 αντιπροσώπων από 104 χώρες και από τις πέντε ηπείρους. Ενα συνέδριο με διεθνή απήχηση και σημασία που συσπειρώνει αγωνιστές και ταξικά συνδικάτα, τα οποία εκπροσωπούν τους καημούς και τις ελπίδες εκατομμυρίων εργατών και εργατριών σε όλο τον κόσμο. Ενα συνέδριο ταξικό, ανοιχτό και δημοκρατικό, που οργανώνεται από εργάτες και εργάτριες, οι οποίοι εθελοντικά εχουν στρατευτεί στις γραμμές του ταξικού αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Το συνέδριο της ΠΣΟ γίνεται σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, οξύνεται η επίθεση των μονοπωλίων στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, σε συνθήκες που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα έχει φτάσει σε σημείο παροξυσμού, με αδιάψευστο μάρτυρα τις ιμπεριαλιστικές βόμβες που λίγες εκατοντάδες μίλια νοτιότερα σημαδεύουν το λαό της Λιβύης. Μια επίθεση που δεν γνωρίζει «σύνορα» και όρια, που καταδικάζει ολόκληρους λαούς σε πείνα και εξαθλίωση, εποφθαλμιά τον πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές χωρών και περιοχών και δεν διστάζει να προχωρήσει σε νέους τυχοδιωκτισμούς ενάντια σε λαούς και χώρες που αντιστέκονται.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η καπιταλιστική κρίση, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ραγδαία χειροτέρευση της θέσης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων σε όλο τον κόσμο, θέτουν ακόμα πιο επιτακτικά την ανάγκη για ένα εργατικό κίνημα που θα μάχεται αταλάντευτα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιο. Ενα κίνημα που σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο θα γίνεται κήρυκας και οργανωτής της ανειρήνευτης πάλης όλων των εργαζομένων ενάντια στα μονοπώλια, ντόπια και διεθνικά, ένα κίνημα που ούτε στιγμή δεν θα υποστέλλει τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού και μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα ξεχνά την αποστολή του: Να παλεύει αδιάλλακτα ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς, να αποτινάξει απόο πάνω του και απ' όλους τους λαούς την ταξική εκμετάλλευση.

Προϋπόθεση και όρος για ένα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε χώρας μέσα στις οποίες δρουν και δουλεύουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ, ο επίμονος αγώνας ενάντια στις δυνάμεις που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό, ενάντια στο ρεφορμισμό και στον οπορτουνισμό. Δυνάμεις που όσες μορφές και αν αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, όσα «καπέλα» και αν φορούν ανάλογα με την ιστορική συγκυρία και τη χώρα, δεν παύουν να είναι δυνάμεις που στέκονται απέναντι στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, δυνάμεις που εντέλει επιδιώκουν να σώσουν όχι τους εργάτες αλλά το καπιταλιστικό σύστημα.

Από σήμερα και για τέσσερις μέρες, εκατοντάδες συνδικαλιστές στο συνέδριο της ΠΣΟ θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν για το πώς το παγκόσμιο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες και υποκειμενικές αδυναμίες, ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσει τους αγώνες των «κολασμένων» της γης. Ακόμα πιο συνειδητά και συγκροτημένα θα βγει στο στίβο της ταξικής πάλης, εκπροσωπώντας το παγκόσμιο προλεταριάτο και τους συμμάχους του στον αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ακόμα πιο επίμονα θα αντιπαλέψει τον ιμπεριαλισμό σε όλες τις εκδοχές του, δεν θα διαλέγει ιμπεριαλιστή και εκμεταλλευτή, δε θα παρασύρεται από τα κελεύσματα της «ταξικής συνεργασίας», σταθερά στρατευμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης, με όλα τα μέσα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ