ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οπου φτωχός και η μοίρα του

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το θέμα δεν ήταν λευκοί ή μαύροι, αλλά φτωχοί ή πλούσιοι». Αυτό απάντησε ο υφυπουργός Εξωτερικών Ε. Στυλιανίδης σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, όταν άκουσε τη μαρτυρία μιας Ελληνίδας που σώθηκε από τον τυφώνα «Κατρίνα» στη Νέα Ορλεάνη. Η γυναίκα, με αγανάκτηση κατάγγελλε ότι γλίτωσε επειδή ήταν λευκή, ενώ αν τύχαινε να ήταν μαύρη, το πιθανότερο είναι να βρισκόταν ανάμεσα στους χιλιάδες που τα κουφάρια τους επιπλέουν σήμερα στους πλημμυρισμένους δρόμους της κατεστραμμένης πόλης. Περιέγραψε, μάλιστα, την κρατική «πρόνοια» για τους κατοίκους της περιοχής ως εξής: «Με ειδοποίησαν στο ξενοδοχείο που έμενα μια μέρα πριν, να πάρω όσα πράγματα θεωρούσα ότι μου χρειάζονταν και να φύγω».

Αφοπλιστική η παραδοχή του υφυπουργού Εξωτερικών, αν και στη συγκεκριμένη περιοχή του αμερικανικού Νότου η φτωχολογιά ανήκει στη συντριπτική της πλειοψηφία στον μαύρο πληθυσμό. Μαύρος και φτωχός σχεδόν ταυτίζονται. Ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η συνέχεια της παρατήρησης του Ε. Στυλιανίδη. «Η πολιτεία -είπε - ειδοποίησε έγκαιρα. Οσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να φύγουν το έκαναν...».

Συμπέρασμα: Στον καπιταλισμό, το χρέος του κράτους εξαντλείται σε μια απλή ειδοποίηση για την επικείμενη καταστροφή. Και ύστερα, να συντάσσει στατιστικές, μετρώντας τα πτώματα εκείνων που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να εγκαταλείψουν την κόλαση...

ΥΓ: Αλήθεια, θυμάστε τα περί «κράτους - στρατηγείου» του Κ. Σημίτη;

«Sine qua non»

Τη λατινική έκφραση «Sine qua non», η οποία σημαίνει «εκ των ων ουκ άνευ», χρησιμοποίησε πρόσφατα ο υφυπουργός Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλος στην έναρξη των εργασιών του 11ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Γενικής Ιατρικής που έγινε στην Κω. «Πιστεύω, είπε, ότι τα συστήματα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν αν αγνοήσουν τη Γενική-Οικογενειακή Ιατρική ως sine qua non παράγοντα του υποσυστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), το οποίο με τη σειρά του αποτελεί τη μόνιμη λογική και εφικτή βάση για την ανάπτυξη του συνολικού υγειονομικού οικοδομήματος» είπε συγκεκριμένα.

Και ναι μεν, η επισήμανση του υφυπουργού δεν είναι λάθος, αλλά στο διά ταύτα ακολούθησε την «πεπατημένη» της κυβέρνησης. Κατά τον υφυπουργό Υγείας, η σημερινή κατάσταση οφείλεται στην «κακή οικονομική συγκυρία» και στο «μικρό αριθμό των Γενικών Ιατρών» που υπάρχουν στη χώρα μας, ενώ για την ανάπτυξη ενός αξιόπιστου ΠΦΥ χρειάζονται 6.000-7.000 Γενικοί Γιατροί.

Πώς, όμως, να υπάρξει «παραγωγή» Γενικών Γιατρών όταν υπάρχει μόνο μια θέση ΔΕΠ σε όλες τις Ιατρικές Σχολές (Κρήτη) και πουθενά τομέας Γενικής Ιατρικής; Ετσι η κυβέρνηση περιορίζεται στην ταχύρυθμη εκπαίδευση κάποιων ήδη υπηρετούντων γιατρών, που δεν ξεπερνούν τους 200. Από εκεί και πέρα τσιμουδιά για θέσεις στις σχολές ή για κάποια κίνητρα για την απόκτηση αυτής της ειδικότητας.

Αυτός κι αν είναι ο σωστός δρόμος για την ΠΦΥ, όπως περηφανεύτηκε στην Κω ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος. Μάλιστα, οι γιατροί στο νοσοκομείο της Κω ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις λόγω της περικοπής των κονδυλίων των εφημεριών...

Δεν ιδρώνει το αυτί τους...

Πού νομίζετε πως βρισκόταν η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, την πέμπτη μέρα μετά την καταστροφή που έσπειρε ο «Κατρίνα» και η κυβέρνησή της στις πολιτείες του αμερικανικού Νότου; Σε πολυτελές κατάστημα υποδημάτων, όπου και αγόραζε γοβάκια αξίας 3.000 δολαρίων! Η είδηση, βέβαια, δε βρίσκεται μόνον ή κυρίως στον «τεράστιο λογαριασμό» ή τη συμπεριφορά της κ. Ράις, αλλά στο οργισμένο ξέσπασμα όσων ήταν παρόντες στο περιστατικό. Κανείς, λένε αμερικανικά ΜΜΕ, δεν άντεξε. Ούτε οι υπάλληλοι του καταστήματος, ούτε καν οι ανάλογου εισοδήματος πελάτες του πολυτελούς καταστήματος, όταν της είπαν το αυτονόητο: «Οι συμπατριώτες σου πνίγονται, διψάνε, πεινάνε και εσύ αγοράζεις παπούτσια;». Το αυτί της Κοντολίζα δεν πολυίδρωσε! Απτόητη, έφυγε, για να δώσει, λίγο μετά, μία ακόμη «παράσταση» στους πνιγμένους της Αλαμπάμα, απ' όπου και κατάγεται...

Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη

Η είδηση, αν και έχει ένα ιλαρό στοιχείο, είναι πέρα για πέρα αληθινή και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των κεφαλαιοκρατών όπου Γης και το φόβο τους έναντι της λαϊκής πάλης και πιο πολύ έναντι της δράσης της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, των κομμουνιστών. Η διοίκηση του εργοστασίου της «Σουζούκι» επέβαλε σε έξι εργάτες δραστήριους συνδικαλιστές και μέλη του Ιαπωνικού ΚΚ, την ποινή της μείωσης μισθού, με τη... δικαιολογία ότι διακινούσαν μέσα στο εργοστάσιο κομμουνιστικά έντυπα και μιλούσαν στους συναδέλφους τους.

Οι έξι κομμουνιστές προσέφυγαν στη δικαιοσύνη η οποία προς τιμήν της (το περιφερειακό δικαστήριο της Σιζουόκα) αναγνώρισε χτες, μετά την εκδίκαση της υπόθεσης, το παράλογο και παράνομο του πράγματος και επιδίκασε στην εταιρία «Σουζούκι» αποζημίωση ύψους 35 εκατομμυρίων γεν για τους έξι κομμουνιστές εργάτες.

Ο καπιταλισμός σκοτώνει παντού...

Ενα δωμάτιο έξι επί πέντε. Ενα δωμάτιο που είναι κρεβατοκάμαρα, καθιστικό, κουζίνα, αλλά και μπάνιο μαζί. Οι αρουραίοι κυκλοφορούν συχνά ανενόχλητοι. Στην καλύτερη περίπτωση υπάρχει τρεχούμενο νερό, στο νιπτήρα που βρίσκεται σε μια γωνία. Στη χειρότερη το νερό μαζεύεται από το απέναντι σιντριβάνι. Ενα δωμάτιο δίχως ρεύμα και δίχως θέρμανση. Το δωμάτιο αυτό μπορεί να βρίσκεται πίσω από μια εντυπωσιακή πρόσοψη που στολίζει μία από τις κεντρικές και γνωστές τουριστικά πλατείες του Παρισιού. Σε συνοικίες, όπου το τετραγωνικό μέτρο τιμάται περίπου 800.000 ευρώ. Σε συνοικίες, όπου δεκάδες χιλιάδες Γάλλοι αλλά και τουρίστες κάνουν καθημερινά τη βόλτα τους, θαυμάζοντας την περίφημη «ατμόσφαιρα της πόλης του Φωτός». Μίας από τις πέντε ακριβότερες, με βάση τελευταίες έρευνες, πόλεις του κόσμου, από την άποψη της στέγασης.

Οι πρόσφατες αλλεπάλληλες πυρκαγιές δεν κατέστρεψαν μόνο την αριστοτεχνική, από αισθητικής άποψης, πρόσοψη κτιρίων - ερειπίων, αλλά και το προσωπείο μιας Γαλλίας, της οποίας οι κυβερνώντες πολλάκις κοκορεύονται για τις «εθνικές» αρχές της «ισότητας, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης». Οι 60 νεκροί μετανάστες των πυρκαγιών που σημειώθηκαν τους τελευταίους 5 μήνες στο Παρίσι και τα αποκαΐδια των εξαθλιωμένων καταλυμάτων τους, ανέδειξαν με τον πλέον μακάβριο τρόπο την τύχη που η Γαλλία «του Διαφωτισμού, των τεχνών και του πνεύματος» επιφυλάσσει σε όσους το καπιταλιστικό σύστημα πετά στο περιθώριο.

Με βάση επίσημα στοιχεία, περισσότερες από 100.000 οικογένειες έκαναν αίτηση, μέσα στο 2004, για τα προγράμματα κοινωνικής στέγασης. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, ζουν στο δρόμο. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται μετανάστες, κυρίως από τις βορειοαφρικανικές χώρες, αλλά και Γάλλοι άνεργοι ή χαμηλόμισθοι, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα υψηλότατα ενοίκια. Σε αυτούς, όμως, δε συγκαταλέγονται οι, κατά προσέγγιση, 400.000 μετανάστες, που δεν έχουν χαρτιά παραμονής, άρα ούτε δικαίωμα συμμετοχής στα προγράμματα στέγασης. Μπροστά σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα στέγασης, του οποίου ο ταξικός χαρακτήρας είναι, πλέον, αν μη τι άλλο περισσότερο από σαφής, η κεντρική εξουσία «νίπτει τα χείρας» και κυνικά «αφήνει τους φτωχούς στη μοίρα τους», είτε αυτή λέγεται υποσιτισμός, είτε ασθένειες, είτε εγκληματικότητα, είτε πυρκαγιά. Αλλωστε, άνθρωποι καταπονημένοι, εξασθενημένοι, που δε γνωρίζουν τη γλώσσα, δεν είναι από τους «οικονομικά αποδοτικότερους» για το σύστημα. Αντίθετα, του στοιχίζουν σε χρόνο και χρήμα.

Γι' αυτό και ο προϋπολογισμός προβλέπει ελάχιστα σε σύγκριση με τα αναγκαία για ανακαίνιση ή ανοικοδόμηση νέων κατοικιών (360 εκατομμύρια ευρώ, αντί των 2 δισεκατομμυρίων που είναι απαραίτητα ετησίως) και προφυλάσσει ως «κόρην οφθαλμού» τις «αριστοκρατικές» συνοικίες, μακριά από τα μιάσματα! Ο «βασιλιάς» καπιταλισμός, όπως φαίνεται, έχει το ίδιο απάνθρωπο στυγνό πρόσωπο είτε πρόκειται για το απροκάλυπτο έγκλημα στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, με αφορμή τον τυφώνα «Κατρίνα», είτε πρόκειται για το «φτιασιδωμένο» προσωπείο του Παρισιού. Και πλέον, ο «βασιλιάς» έχει νεκρική γύμνια και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού...