Καταρχήν, το περίφημο μνημόνιο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, αποτελεί κείμενο κοινής συγγραφής και από την ελληνική κυβέρνηση στην ΕΕ. Τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν συνέχεια όλων των αντιδραστικών παρεμβάσεων από την εποχή του Μάαστριχτ ακόμα. Συναποφασίστηκαν από όλους μαζί. Τους «μέσα» και τους «έξω». Τα επεξεργάστηκαν και τα ενέκριναν στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στην Ν. Υόρκη. Με μια κουβέντα, είναι η απάντηση του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης. Είναι η στρατηγική εξόδου από την κρίση στην πλάτη του ελληνικού λαού, αλλά και στις πλάτες όλων των λαών. Αλλωστε, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, που, υιοθετώντας επιθετική γραμμή προπαγάνδας, ομολογούν ότι και χωρίς το μνημόνιο έπρεπε να παρθούν αυτά τα μέτρα (τα ονομάζουν διαρθρωτικές αλλαγές). Μια ματιά μόνο στο πρόσφατο πόνημα του ΣΕΒ, που παρέλαβε ο κύριος Χρυσοχοΐδης ως αρμόδιος υπουργός, δείχνει ποιοι πραγματικά είναι οι «μέσα» και οι «απέξω». Τίνος πραγματικά το σκοπό σφυρίζουν με το μνημόνιο το ΔΝΤ, η τρόικα, η κυβέρνηση.
«Ψάχνουν για κορόιδα;», τιτλοφορεί το πόνημά του στην τελευταία σελίδα των χτεσινών «ΝΕΩΝ» ο Γ. Πρετεντέρης και από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να αποδείξει ότι το ΚΚΕ και η ακροδεξιά ταυτίζονται με αφορμή τις θέσεις τους για την ΕΕ, είναι φανερό ότι ο ίδιος ψάχνει για κορόιδα ανάμεσα στους αναγνώστες του. Ο Γ. Πρετεντέρης παραθέτει επιλεκτικά κάποιες δηλώσεις ακροδεξιών κομμάτων της ΕΕ που αναμασάνε συνθήματα περί εξόδου των χωρών τους από το ευρώ ή ενάντια στις διεθνείς χρηματαγορές και προσπαθεί να δείξει ότι μια τέτοια προσέγγιση ταυτίζεται με αυτή που κάνει το ΚΚΕ για την κρίση και τις αιτίες της, αλλά και για τη διέξοδο που προτείνει. Συνοψίζοντας τη λαθροχειρία, ο Γ. Πρετεντέρης λέει μεταξύ άλλων: «Δεν είναι η πρώτη φορά, θα μου πείτε, που η Ακρα Δεξιά και η Ακρα Αριστερά βλέπουν τον κόσμο με τα ίδια μάτια, καταλαβαίνουν τα ίδια πράγματα και οδηγούνται στα ίδια συμπεράσματα. Είναι μια εκλεκτική συγγένεια που διέτρεξε όλο τον 20ό αιώνα. Και επανεμφανίζεται τώρα σε εντονότερο βαθμό με αφορμή την κρίση. Ο στόχος τους τους είναι κοινός: η Ευρώπη και ό,τι αυτή συμβολίζει (...) Η Ευρώπη που βγήκε νικήτρια στις αναμετρήσεις της με τους δύο μεγάλους ολοκληρωτισμούς του προηγούμενου αιώνα, τον φασιστικό - ναζιστικό και τον σοβιετικό - κομμουνιστικό (...) Επί της ουσίας, υπάρχει ένα θεμελιώδες ερώτημα: θα μετατραπεί αυτή η κρίση σε αφορμή για να ανατρέψουμε τα κεκτημένα της ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας που με κόπο και αίμα έχουμε οικοδομήσει; Σ' αυτό το ερώτημα, θέλω να ελπίζω ότι η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Και στη Λεπέν και στην Παπαρήγα (...) Κι ότι αν ψάχνουν να εκδικηθούν την ήττα τους θα πρέπει να ψάξουν αλλού για κορόιδα».
Ο καημός του Πρετεντέρη και βεβαίως της τάξης για λογαριασμό της οποίας γράφει, είναι να βγει το αστικό πολιτικό σύστημα ατσαλάκωτο από την κρίση, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα το πανηγύρι που έχει στήσει μια χούφτα εκμεταλλευτών στις πλάτες της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Διπλό το κόλπο του αρθρογράφου: Ταυτίζει το ΚΚΕ με τους φιλομονοπωλιακούς εθνικισμούς των ακροδεξιών κομμάτων, την άλλη όψη δηλαδή του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, για να ταυτίσει το σοσιαλισμό με το φασισμό. Και την ίδια ώρα, αντιπαραβάλλει σ' αυτούς τους «ολοκληρωτισμούς», όπως τους αποκαλεί, την «ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία», την αστική κοινοβουλευτική δικτατορία των μονοπωλίων δηλαδή, την οποία πρέπει όλοι, εργάτες και αφεντικά, να υπερασπιστούμε! Τι κρύβει συνειδητά; Οτι το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που υπερασπίζεται, είναι το ίδιο που υμνούν και όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις της καπιταλιστικής διαχείρισης, είτε χαρακτηρίζονται ακροδεξιές, είτε εθνικιστικές, είτε σοσιαλδημοκρατικές, είτε φιλελεύθερες. Ολοι αυτοί μαζί βρίσκονται στην ίδια όχθη, έχοντας απέναντί τους μόνο το ΚΚΕ, το οποίο παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία. Αυτή η προοπτική, που σε συνθήκες κρίσης γίνεται ολοένα και πιο διακριτή από πλατύτερες λαϊκές δυνάμεις, είναι που φοβίζει την αστική τάξη και τους κονδυλοφόρους της. Γι' αυτό προσπαθούν να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να το ταυτίσουν με τους ακροδεξιούς στυλοβάτες του καπιταλισμού. Δυστυχώς, για τον Πρετεντέρη, ο λαός δεν είναι κορόιδο. Γι' αυτό και δεν κατάφεραν χρόνια τώρα να περάσουν στη συνείδησή του το βρώμικο δηλητήριο που ξερνάει η πένα και η άθλια προπαγάνδα τους για να αφοπλίσουν το λαϊκό κίνημα.