ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με «όλους» δηλαδή με το κεφάλαιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΠΑΣΟΚ από το 1995 μέχρι το 2004 ξεπούλησε τον ΟΤΕ, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τις 7 από τις 10 τράπεζες που ήταν σε δημόσιο έλεγχο, τα ΕΛ.ΠΕ., τη Διώρυγα της Κορίνθου, τμήμα της ΔΕΗ κ.ά. και το έργο του σήμερα με συνέπεια συνεχίζει η ΝΔ, αλλά ο Γ. Παπανδρέου βγήκε το προηγούμενο Σάββατο στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και υποστήριξε: «Τέρμα στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου»!! Αφού, οι εκπρόσωποι του δικομματισμού τα έδωσαν όλα στο μεγάλο κεφάλαιο, ο πρόεδρος του έτερου πυλώνα... υποσχέθηκε μέσα στα πλαίσια της...«κεντροαριστερής στροφής» του, ότι θα θέσει τέρμα. Βέβαια λίγο νωρίτερα, είχε φροντίσει να σημειώσει ότι του «δημόσιου τομέα» το ΠΑΣΟΚ «δε θα του επιτρέψει να υποκαταστήσει την αγορά»... Μια ξεκάθαρη θέση που ασπάστηκαν τόσο ο Ευαγ. Βενιζέλος όσο και ο Κ. Σκανδαλίδης, αφού φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν στις ομιλίες τους ότι θα στηρίξουν την «επιχειρηματικότητα» και την «ελεύθερη λειτουργία της αγοράς»!

Πώς γίνεται βέβαια να υπερασπίζεσαι και το «δημόσιο» και την ανταγωνιστικότητα και τους επιχειρηματίες και τους νόμους της αγοράς; Αυτή την απάντηση μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τη δώσει χρησιμοποιώντας το γνωστό ρητό των στελεχών του: «Αλλα λέμε, άλλα πιστεύουμε και άλλα κάνουμε»...

«Το όλον...

Πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες στο ΠΑΣΟΚ για τα «αίτια της ήττας» και είναι εμφανής η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι το κόμμα είχε όχι μία αλλά δύο, ακόμα και περισσότερες πολιτικές... Οτι δήθεν κάποιοι πρέσβευαν και μάλιστα ότι και σήμερα πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό... Το δήθεν «αριστερό», το «πατριωτικό», κλπ.

Ο κόσμος, όμως, οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν πολλά και διαφορετικά ΠΑΣΟΚ, όπως καμώνονται τελευταία. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα και αδιαίρετο, με τη γνωστή αντιλαϊκή του πολιτική όταν ήταν στην κυβέρνηση και με το εξίσου αντιλαϊκό του πρόγραμμα από τότε που είναι στην αντιπολίτευση.

... αντιασφαλιστικό ΠΑΣΟΚ»

Για ένα κορυφαίο μάλιστα ζήτημα της πολιτικής του, όπως είναι το Ασφαλιστικό, το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ενιαίες θέσεις παρά τις κατά καιρούς φραστικές μόνο «διαφοροποιήσεις» ορισμένων. Το γεγονός αυτό αναλαμβάνει να τους το θυμίσει ένας πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο Τ. Γιαννίτσης, με άρθρο του στο «Βήμα». Τους θυμίζει, λοιπόν, ο πρώην υπουργός κάτι που σήμερα στο ΠΑΣΟΚ θέλουν να ξεχάσουν και είναι πέρα για πέρα αυτονόητο. Οτι - όπως γράφει και ο Τ. Γιαννίτσης - «το Ασφαλιστικό όμως του 2001 δεν ήταν "Ασφαλιστικό Γιαννίτση". Βέβαια, για τις προτάσεις εκείνες είχα προσωπική ευθύνη. Υπήρξε όμως κοινή συμφωνία... Ολοι τότε συμφώνησαν στην ανακοίνωση του πρωθυπουργού».

Και όχι μόνο αυτό. Μιλώντας για τις σημερινές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Τ. Γιαννίτσης σημειώνει: «Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, με 10 θέσεις που προτείνουν - χωρίς ίσως να το έχει κατανοήσει - το άκρως νεοφιλελεύθερο σύστημα των τριών πυλώνων της Διεθνούς Τράπεζας».

Εμείς τι να προσθέσουμε; Θα πούμε μόνο ότι αυτό είναι το «όλον ΠΑΣΟΚ»!

Εξομοίωση δικαιωμάτων προς τα κάτω

Από δω το πάει από κει το πάει πάλι στο ίδιο σημείο καταλήγει: «μοντέλο ΙΚΑ για όλους τους μισθωτούς». Ο λόγος για τον Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος έχοντας αναλάβει το ρόλο του «κακού», δε διστάζει να δηλώνει ότι η «λύση» του Ασφαλιστικού, σε αυτή τη φάση, θα αναζητηθεί στην εξομοίωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω, δηλαδή στις συντάξεις πείνας, στην κατάργηση των πρόωρων συντάξεων ιδιαίτερα των γυναικών, την «εξυγίανση» των βαρέων και ανθυγιεινών κοκ. Στη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» το είπε με πιο κομψό τρόπο: «Πολίτες(!) με τις ίδιες προϋποθέσεις, ηλικιακές, εργασιακές κλπ., θα πρέπει να έχουν περίπου τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα, δεν μπορεί να έχουν τις πολύ μεγάλες διαφορές που υπάρχουν σήμερα στο σύστημα». Ο υπουργός λέει με άλλα λόγια αυτό που αναφέρει η εισήγηση της «επιτροπής σοφών» υπό τον Ν. Αναλυτή, την οποία άλλωστε ο ίδιος έχει διορίσει. Τι λέει η επιτροπή; Οτι «οι γυναίκες παλαιές ασφαλισμένες (προ του '93) συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους άντρες», ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους αυτοαπασχολούμενους»...

Για ποιον ο «Καποδίστριας 2»

Με γοργούς ρυθμούς προωθείται η διαμόρφωση της νέας Διοικητικής Δομής της χώρας από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο «Καποδίστριας 2» - όπως ονομάζεται το σχετικό σχέδιο - αναμένεται να ψηφιστεί μέχρι το τέλος του 2007, ενώ, ήδη τα πρώτα δημοσιεύματα προϊδεάζουν. Την περασμένη Κυριακή, δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα ρεπορτάζ με θέμα τη μείωση των περιφερειών σε 6 από 13, των νομαρχιών σε 16 από 52 και των δήμων σε 400 από 1.030 που είναι σήμερα. Με το σχέδιο του Καποδίστρια 2 συμφωνούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εκπρόσωποι του ΣΥΝ στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης επίσης έχουν συμφωνήσει.

Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι το τυπικό ζήτημα αυτής της αλλαγής ούτε με ποιο τρόπο θα γίνει η νέα Διοικητική Δομή, η μορφή δηλαδή που θα πάρει ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας. Η ουσία βρίσκεται στο γιατί γίνεται. Στο περιεχόμενο δηλαδή αυτής της μεταρρύθμισης και στις συνέπειές της στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα. Αυτό που επιδιώκουν είναι η δημιουργία ενός ακόμα πιο αποτελεσματικού ταξικού μηχανισμού, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, παίζει ιδιαίτερο ρόλο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως ένας μηχανισμός του αστικού κράτους, που υλοποιεί αντιλαϊκή πολιτική.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: πίσω από τις διακηρύξεις τους περί «αποκέντρωσης του κράτους» και «αυξημένης επιχειρησιακής ικανότητας και λειτουργικής και οικονομικής αυτοδυναμίας», βρίσκεται η επιδίωξη για ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης αφού δημιουργούνται καλύτερες συνθήκες επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων. Βρίσκεται επίσης η πρόθεσή τους να διασπάσουν τον ενιαίο χαρακτήρα κοινωνικών τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία και να διευκολύνουν έτσι την εμπορευματοποίησή τους και το πέρασμά τους στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ορισμένα παραδείγματα από τη διεθνή εμπειρία: στη Βρετανία η αποκέντρωση της εκπαίδευσης είχε σαν αποτέλεσμα το συχνό κλείσιμο σχολείων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση λόγω έλλειψης πόρων. Στην Ιρλανδία η αποκέντρωση των σχολείων σε επίπεδο δήμου και περιφέρειας οδήγησε τα σχολεία σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και 4ωρη εργασία γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών μετά το μεσημέρι για εξεύρεση πόρων.

Τις προϋποθέσεις για μια τέτοια «αποκέντρωση», η άρχουσα τάξη τις έχει ήδη διαμορφώσει στη χώρα μας. Με τον πρώτο «Καποδίστρια», υπονόμευσαν και υποβάθμισαν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια και τώρα έρχονται να δώσουν τη χαριστική βολή. Το κρίσιμο, τελικά, ερώτημα είναι «ανάπτυξη από ποιον, για ποιον». Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε γίνεται με διοικητικές αλλαγές. Το θέμα είναι ποιος ελέγχει την αναπτυξιακή διαδικασία, ποιο είναι το αποτέλεσμά της και ποιος ωφελείται.

Με αυτό το κριτήριο πρέπει να παλέψουν ενιαία, ενάντια στα σχέδια για τον Καποδίστρια 2. Χωρίς να ξεγελαστούν από τα... τοπικιστικά αποπροσανατολιστικά διλήμματα όπως π.χ. πού θα είναι η έδρα του δήμου ή της νομαρχίας. Αλλά με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Που μόνο ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας μπορεί να καλύπτει πλήρως. Ο σχεδιασμός μιας ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, με τα μέσα παραγωγής να είναι κοινωνική ιδιοκτησία και σύμφωνα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές προς όφελος των εργαζομένων, μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία.