Ενα πράγμα επιβεβαιώνουν με παραστατικό τρόπο τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση του σοσιαλιστή προέδρου της Γαλλίας Φρ. Ολάντ για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων: όσο στην οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια οι λαϊκές ανάγκες υποτάσσονται στη διασφάλιση της κερδοφορίας. Το «σοκ ανταγωνιστικότητας» λοιπόν που ετοιμάζει η γαλλική κυβέρνηση, προβλέπει μεταξύ άλλων, την ενίσχυση των επιχειρήσεων, μέσω των φοροαπαλλαγών, με 20 δισεκατομμύρια μέσα σε τρία χρόνια. Αν κάτι εντυπωσιάζει είναι ο κυνικός και ωμός τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα καλύψει την «τρύπα» που θα παρουσιαστεί στα κρατικά ταμεία. Δέκα δισεκατομμύρια θα «εξοικονομήσει» μέσω της μείωσης των δημοσίων δαπανών σε κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση και τα άλλα δέκα από αύξηση των έμμεσων φόρων, όπως η αύξηση του ΦΠΑ στο 20% και του συντελεστή στην εστίαση από το 7% στο 10%. Βέβαια ο σοσιαλιστής Ολάντ δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνουν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της ΕΕ για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Ομως είχαν γανώσει τα μυαλά του λαού, ιδιαίτερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ολάντ είναι χειροπιαστή απόδειξη ότι «η Ευρώπη αλλάζει», αξιώνοντας μάλιστα επιτακτικά να γίνει «μέτωπο» μαζί της (το περιβόητο μέτωπο του Νότου). Το μόνο όμως που αποκαλύπτουν είναι ποιο μείγμα «αριστερής» διαχείρισης θα εφαρμόσουν όταν πάρουν το τιμόνι της εξουσίας, κινούμενοι σταθερά στο μονόδρομο της ΕΕ.

Σύμφωνα με στοιχεία αναλυτών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η Λιβύη θα καταγράψει ρυθμούς ανάπτυξης 122% του ΑΕΠ, έχοντας ήδη αγγίξει το 76,3% μέσα στο 2012. Οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί οφείλονται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο οποίος δημιούργησε μια πολύ χαμηλή γραμμή εκκίνησης για την οικονομία του βορειοαφρικανικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι και η Σιέρα Λεόνε, η οποία ισοπεδώθηκε στην κυριολεξία από τον πόλεμο που πυροδότησαν στο εσωτερικό της οι ιμπεριαλιστές, προβλέπεται να αναπτυχθεί φέτος με ρυθμούς 35,8% του ΑΕΠ! Ο βασικότερος παράγοντας της θεαματικής καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Λιβύη είναι σύμφωνα με το «Euro 2 Day» η αποκατάσταση της πετρελαϊκής παραγωγής από τους νέους «παίχτες» που κατέλαβαν θέσεις στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της χώρας μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Σημειώνουμε την είδηση για το λόγο ότι δείχνει ανάγλυφα το εξής πράγμα: Οτι ο πόλεμος, περιφερειακός ή γενικευμένος, αποτελεί διέξοδο από την κρίση για το κεφάλαιο, στην προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να καταλάβουν καλύτερες θέσεις για τα μονοπώλιά τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να πετύχουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και κερδοφορίας πάνω στα συντρίμμια του πολέμου. Και επειδή η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και παγκόσμια, παράλληλα με τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή μας, ο λαός πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά, ξέροντας ότι ο πόλεμος είναι η άλλη όψη της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, την οποία με τόσο επώδυνο τρόπο βιώνει και σήμερα.