Ας μας συγχωρούν, που θα τους διαψεύσουμε, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ούτε η κυβερνητική αυτή πρωτοβουλία ξεφεύγει από τα όρια της μέχρι σήμερα διαχείρισης των πραγμάτων. Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς είχε κάνει και το ΠΑΣΟΚ, με την επιλογή του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλου, και, μάλιστα, για δύο φορές. Την πραγματικότητα της δικομματικής συναίνεσης και των παράλληλων πορειών τους, στο πλαίσιο του ευρω-ατλαντικού «μονόδρομου», αντανακλά και εκφράζει η υποψηφιότητα του κ. Παπούλια και τίποτε περισσότερο. Οπως, ακριβώς, είχε γίνει και με τον κ. Στεφανόπουλο...
Μετά την ...εισβολή του Δ. Αβραμόπουλου στην καρδιά της κινηματογραφικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, το Χόλιγουντ, τώρα ανοίγεται ένα ακόμη λαμπρό πεδίο δόξας για τον υπουργό Τουρισμού. Η χορηγία του ΕΟΤ, προκειμένου να πάει η ελληνική αποστολή στο Κίεβο για το ...εξαιρετικό πολιτιστικό γεγονός που ακούει στο όνομα Γιουροβίζιον, δίνει μιαν ακόμη ευκαιρία στον Δ. Αβραμόπουλο να μιλήσει για το σημαντικό τομέα της ευθύνης του, «τη βαριά βιομηχανία» της χώρας, όπως συχνά επαναλαμβάνει αυτός και άλλα κυβερνητικά στελέχη.
Από την άλλη, πιο σοβαροί οι επιχειρηματίες του τουρισμού επαναλαμβάνουν συχνά ότι είναι καιρός η κυβέρνηση να προχωρήσει στο «διά ταύτα». Νέες επιχορηγήσεις, νέες χωροταξικές ρυθμίσεις, νέες φορολογικές απαλλαγές. Και όταν λένε νέες, εννοούν πιο νέες και ακόμη μεγαλύτερες κι από αυτές που προβλέπονται στον πρόσφατο «αναπτυξιακό» νόμο, στον φορολογικό και μέσα από την αναθεώρηση του «Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανταγωνιστικότητας».
Τελικά, βέβαια, το όλο σχήμα φαίνεται να δουλεύει καλά. Η κυβέρνηση ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο συνολικά και μέσα σ' αυτό και το τουριστικό, ενώ ο Δ. Αβραμόπουλος επιδίδεται στην ...τουριστική διπλωματία, ενισχύοντας το ...κύρος της χώρας στο εξωτερικό. Οσο για τους Ελληνες εργαζόμενους στον τουρισμό και τους όλο και πιο στερημένους από διακοπές εργαζόμενους γενικώς, άμα θέλουν να ζήσουν, ας πάρουν κανένα δάνειο....
Ο Τζον Μπόλτον ήταν, μέχρι πρόσφατα, επικεφαλής του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για θέματα αφοπλισμού. Από τη θέση αυτή, διακρίθηκε για τις ακραίες φιλοπόλεμες θέσεις του ενάντια στο Ιράκ και τη ΛΔ Κορέα, ενώ, πολλές φορές έχει κάνει και, μάλιστα, λυσσαλέα κριτική και πολεμική στον ΟΗΕ, επειδή -κατά τη γνώμη του- ο διεθνής οργανισμός ήταν διστακτικός και δεν προχωρούσε σε άμεση δράση ενάντια στα προαναφερόμενα και άλλα κράτη.
Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί ο Πρόεδρος Τζ. Μπους επέλεξε τον Τζον Μπόλτον, ως το νέο πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Μάλιστα, η σχετική ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ο Πρόεδρος και η υπουργός των Εξωτερικών επέλεξαν τον κ. Μπόλτον γιατί ξέρει πώς να διεκπεραιώνει τα θέματα της αρμοδιότητάς του. Πρόκειται για σκληρό διπλωμάτη». Τα σχόλια, μάλλον, περιττεύουν...
Το παρακάτω γεγονός έγινε πριν λίγες μέρες στην Τουρκία. Οι αρχές της γειτονικής μας χώρας κίνησαν τη διαδικασία ποινικής δίωξης μιας αυστριακής δημοσιογράφου που συνελήφθη τον περασμένο μήνα στο διεθνές αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, κατηγορούμενη για συμμετοχή σε οργάνωση της άκρας αριστεράς. Πρόκειται για την Σάντρα Μπακούτς, η οποία συνελήφθη, αφού παρακολούθησε τη δίκη 82 ατόμων, τα οποία διώχθηκαν στο πλαίσιο μιας διεθνούς αστυνομικής επιχείρησης κατά του κόμματος DHKP-C (Επαναστατικό Κόμμα - Μέτωπο Λαϊκής Απελευθέρωσης). Η οργάνωση αυτή περιλαμβάνεται στις μαύρες λίστες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως τρομοκρατική. Οπως εξήγησε ο συνήγορός της, Ταϊλάν Τανάι, η Μπακούτς συνελήφθη και προφυλακίστηκε την επομένη της δίκης, μ' ένα ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε βάσει μιας ερήμην καταδικαστικής εναντίον της απόφασης από δικαστήριο της Αγκυρας το 2000, με την κατηγορία ότι βοήθησε μια ομάδα μελών του DHKP-C να διαδηλώσουν στις Βρυξέλλες, στη διάρκεια επίσκεψης του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Ισμαήλ Τζεμ.
Αν σκεφθείτε ότι η είδηση αυτή αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της παραβίασης των δημοκρατικών ελευθεριών στην Τουρκία, τη στιγμή, που θέλει να γίνει μέλος της ΕΕ, θα 'χετε και δε θα 'χετε δίκιο. Το πλέον ακριβές συμπέρασμα είναι ότι η Αγκυρα βρίσκεται στην πρωτοπορία της εφαρμογής της «αντιτρομοκρατικής» πολιτικής, που αποφασίζεται στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες...
Το «έγκλημα» σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες του διαμελισμού της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1999, με την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και υπό το πρόσχημα της προστασίας της αλβανικής μειονότητας, άνοιξε η τελευταία πράξη. Με την εισβολή των ΝΑΤΟικών και άλλων «ειρηνευτικών» δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο και υπό την κατοχική διοίκηση του ΟΗΕ, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο εκκαθάρισης του σερβικού στοιχείου. Και τώρα, οι αρχιτέκτονες του εγκλήματος ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή.
Ετσι, με την ανεξαρτητοποίηση, θα έχουμε την πρώτη ίδρυση κράτους στη βάση της αναγνώρισης του δικαιώματος της αλβανικής μειονότητας να αποκτήσει, όχι αυτονομία, αλλά δική της κρατική οντότητα. Βεβαίως, ως προς την υπόσταση αυτού του «κράτους», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι ένα προτεκτοράτο του «ευρωατλαντισμού».
Η λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση είναι πρωταρχικοί παράγοντες για την αποτροπή αυτού του νέου μεγάλου εγκλήματος του ιμπεριαλισμού.