ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιος βγαίνει κερδισμένος από την κρίση;

Γρηγοριάδης Κώστας

Βγαίνουν κάποιοι κερδισμένοι από την οικονομική καπιταλιστική κρίση; Και βέβαια βγαίνουν. Η πρόσφατη «ανατριχιαστική» αξίωση των 11 κερδοφόρων πολυεθνικών για εργαζόμενους δούλους, με μισθούς 300 ευρώ, προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, να επενδύσουν είναι ένα απλό δείγμα. Και η απόδειξη για το πόσο κερδισμένες θα βγουν έρχεται από τη Μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, εκεί όπου ξεκίνησε η κρίση. Οπως αναφέρει δημοσίευμα της ηλεκτρονικής σελίδας enet.gr, αναλυτές μεγάλων χρηματοοικονομικών οίκων ανακαλύπτουν ότι την τελευταία 4ετία τα εταιρικά κέρδη έχουν εκτοξευτεί, αλλά οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν και μειώνουν τους μισθούς.

Το πόσο έχουν εκτοξευτεί τα εταιρικά κέρδη σε επίπεδα ρεκόρ όταν τα εργατικά εισοδήματα υποχωρούν συνεχώς είναι ενδεικτικό από τα στοιχεία που παραθέτουν οι αναλυτές και αναφέρουν ότι: «Τα εταιρικά κέρδη στις ΗΠΑ ως ποσοστό του συνολικού εθνικού εισοδήματος ανήλθαν στο 14,2% το γ' τρίμηνο του 2012, το υψηλότερο μερίδιο που έχει καταγραφεί ποτέ από το 1950. Τα εταιρικά κέρδη έχουν αυξηθεί κατά 20,1% σε ετήσια βάση από το τέλος του 2008, αλλά το διαθέσιμο ενισχύθηκε μόλις 1,45% σε ετήσια βάση κατά την ίδια περίοδο (προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό). Την ίδια ώρα το ποσοστό του εισοδήματος που πήγε στους εργαζόμενους υποχωρεί στο 61,7%, κοντά στα χαμηλότερα επίπεδα από το 1966».

Αλλος αναλυτής αποκαλύπτει, την ίδια στιγμή, ότι «παρά την αναιμική ανάπτυξη τα εταιρικά κέρδη εκτοξεύτηκαν, κυρίως λόγω της δραματικής μείωσης θέσεων εργασίας και τις μειώσεις μισθών που σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση της εργασίας κράτησαν ψηλά την παραγωγικότητα και τα εταιρικά κέρδη ως ποσοστό του παραγόμενου προϊόντος» και συμπληρώνει: «Δεν έχει υπάρξει τέτοια περίοδος από τη δεκαετία του '50 που αυτή η τάση ήταν τόσο έντονη».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο αναλυτής δηλώνει ότι την ώρα που ο Αμερικανός εργαζόμενος βιώνει σκληρά στο πετσί του την κρίση οι εταιρείες κάνουν πάρτι. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία η τρικομματική συγκυβέρνηση ευαγγελίζεται ότι παλεύει να πετύχει. Ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων για το ποια θα πετύχει να έχει την πιο φτηνή εργατική δύναμη για να αυξήσει την κερδοφορία της. Ανάπτυξη από την οποία το μόνο που έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι είναι ένα ξεροκόμματο, για το οποίο μάλιστα θα παρακαλάνε.

Ο καπετάν Γιώτης και τα τσιράκια του συστήματος

Δεν προκαλεί εντύπωση αναφορά των φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής στην ιστοσελίδα τους στον Χαρίλαο Φλωράκη ως «συμμορίτη σφαγέα του Ελληνικού Λαού, καπετάν Γιώτη». Πειθήνιο όργανο του καπιταλισμού που τη γέννησε και τη θρέφει, πλευρά του όντας (προς το πιο ωμό στον καταμερισμό ρόλων που έχουν οι αστοί μεταξύ τους) θα προπαγανδίσει πιο χυδαία μια σειρά δικών τους «ιστορικών προσεγγίσεων». Και πώς αλλιώς να προσεγγίσει έναν λαϊκό ηγέτη, μπροστάρη του ΚΚΕ, ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που ζητά νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους και μεγαλοξενοδόχους; Τι άλλο να πει, όταν επιτίθεται με ρόπαλα και μαχαίρια σε αγωνιζόμενους μαθητές και εργάτες που απεργούν ενάντια στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης, τρόικας, ΕΕ; Πώς να σταθεί απέναντί του, απέναντι στο ταξικό εργατικό κίνημα συνολικά, μια δράκα τραμπούκων που περιδιαβαίνει χώρους εργασίας τάζοντας στη μεγαλοεργοδοσία ότι θα της προμηθεύσει εργάτες με 18 ευρώ μεροκάματο, δίχως ασφάλιση; Που τάζει σε ξένα μονοπώλια τον ορυκτό πλούτο της χώρας; Τι άλλο θα μπορούσε να πει ένα τσιράκι του συστήματος, που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο τσάκισμα του εργατικού, του λαϊκού κινήματος ως προστάτης των καπιταλιστών, από τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό;

Οι «λύσεις» που δίνουν οι πολυεθνικές

Να μετατρέψει τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη σε εργασιακό γκέτο, όπως κατάντησε και το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, την προβλήτα ΙΙ του ΟΛΠ, επιδιώκει το κινεζικό μονοπώλιο της COSCO. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ναυτιλιακού Τύπου, η COSCO, για να πείσει την κυβέρνηση να της δοθεί το πλειοψηφικό πακέτο του ΟΛΠ, «δίνει λύσεις και σε ένα από τα μεγάλα αγκάθια» που είναι η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Δεσμεύεται, όπως αναφέρουν, να κάνει μεγάλες επενδύσεις. Ομως, προϋπόθεση, βέβαια, γι' αυτό είναι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν τσάμπα με σκυμμένο το κεφάλι.

Ζητούμενο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, είναι «η διαφορά τελικού κόστους σε σχέση με την Τουρκία, η οποία υπολογίζεται στο 35% την περίοδο αυτή», «και η αρνητική φήμη που έχει αποκτήσει η ναυπηγοεπισκευή στην Ελλάδα σε σχέση με τις απεργίες των εργαζομένων στον κλάδο». Επομένως, βασικό για τις «επενδύσεις» της COSCO είναι να ισοπεδωθούν τα μεροκάματα στη Ζώνη και να φτάσουν αυτά της Κίνας και «να έχει λυθεί το ζήτημα της εργασιακής ειρήνης στο Πέραμα»!

Σε διαρκή πρέσα η Ασφάλιση

Η ανακίνηση από τον διοικητή του ΙΚΑ προτάσεων για τη δημιουργία και επέκταση επαγγελματικών ταμείων, δηλαδή, μιας μορφής ιδιωτικής ασφάλισης, μόνο τυχαία δεν είναι. Αποδεικνύει και αυτή ότι για τα κόμματα και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου το Ασφαλιστικό είναι πάντα ένα ανοιχτό ζήτημα. Οτι οι συντάξεις και οι παροχές Υγείας βρίσκονται και θα βρίσκονται σε διαρκή πρέσα. Εξίσου αποκαλυπτική είναι η θέση ότι οι κανόνες που θα διέπουν τις παροχές σύνταξης και Υγείας πρέπει να «ισορροπούν» με τις δημοσιονομικές αντοχές της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητά της. Μόνο που αυτή η «ισορροπία» - όπως τόσο κομψά διατυπώνεται - σημαίνει νέες ανατροπές σε βάρος των ασφαλισμένων, νέες περικοπές σε συντάξεις και Υγεία. Το δημοσιονομικό και πάλι ανασύρεται για να δικαιολογηθούν και να δρομολογηθούν τα νέα εγκλήματα. Η ανταγωνιστικότητα προδιαγράφει νέες απαλλαγές στους μεγαλοεργοδότες από τις εισφορές στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, και άρα νέα κέρδη στα σεντούκια τους. Η δημιουργία του νέου Ενιαίου Επικουρικού και το καταστατικό των παροχών που θα ισχύσει κρύβουν επώδυνες εκπλήξεις για τους εργαζόμενους. Η υποχρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ καταδικάζει εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους στο διηνεκές χωρίς φάρμακα και υγειονομική περίθαλψη.

Οι ανατροπές που περιέχονται στο νέο σύστημα με τους νόμους 3863 και 3865 του 2010 για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τις οποίες μειώνονται κατακόρυφα οι κύριες συντάξεις, μπορεί να επισπευσθούν. Που σημαίνει ότι ο νέος τρόπος στον υπολογισμό των συντάξεων θα εφαρμοστεί για χρόνια ασφάλισης πριν την ψήφιση των νόμων, πετώντας στα αζήτητα της ασφαλιστικής ιστορίας τα καταστατικά των Ταμείων που ισχύουν μέχρι σήμερα. Η αύξηση της ανεργίας ειδικά στην ηλικιακή ομάδα άνω των 55 ετών και η μείωση των μισθών, μαζί με τις νομοθετημένες ανατροπές οδηγούν πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι αναμενόταν σε συντάξεις - προνοιακά βοηθήματα, ενώ ο κίνδυνος μεγάλος αριθμός εργαζομένων να μείνουν χωρίς εισόδημα και εξαιτίας της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης είναι πλέον παραπάνω από ορατός.

Τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εφαρμογή ενός μακρόχρονου στρατηγικού σχεδίου αστικών κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υποκαθιστά τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση με σχήματα της ιδιωτικής ασφάλισης, που μειώνει δραστικά την κρατική χρηματοδότηση και εν γένει την κρατική ευθύνη, απαλλάσσει τους εργοδότες από εισφορές, παραδίδει την Υγεία στον Καιάδα της εμπορευματοποίησης και τα αποθεματικά που απέμειναν από το «κούρεμα» στο χρηματιστηριακό τζόγο και υπόσχεται στους ασφαλισμένους τη γλίσχρα σύνταξη των 360 ευρώ!

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και σε αυτά που δρομολογούνται δεν αρκούν οι διαπιστώσεις. Σήμερα απαιτείται εγρήγορση, οργάνωση και πάλη. Τώρα, να απορριφθεί η πολιτική που με χίλιους τρόπους, νόμους και παρεμβάσεις διαλύει την Κοινωνική Ασφάλιση. Να απορριφθούν και οι προτάσεις που διάφοροι και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, «λύση» που θα αποδειχτεί σύντομα καταστροφική. Τώρα, μία απαίτηση μπορεί να συμπυκνώσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων: Να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο. Να πληρώσουν για τη λεηλασία των αποθεματικών, την εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή, τους χαμηλούς μισθούς, τον χρηματιστηριακό τζόγο, το «κούρεμα». Να πληρώσουν από τα αμύθητα κέρδη τους που έχουν συσσωρεύσει στα σεντούκια τους. Να πληρώσουν!