«Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες απεργούς στη ΔΕΗ, τις χιλιάδες λαού που, κόντρα στον κοινωνικό αυτοματισμό που συστηματικά καλλιεργήθηκε, συμπαραστάθηκαν στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στην ηλεκτρική ενέργεια στις πύλες των Ορυχείων και των ΑΗΣ. Δίνουμε αγωνιστική απάντηση στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης να τσακίσει κάθε αντίσταση και να επιβάλει την υποταγή για τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων.

Δε σκύβουμε το κεφάλι. Το Σωματείο μας, από την πρώτη στιγμή, μέσα από συνελεύσεις, συσκέψεις, ομιλίες στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και τα χωριά, έδωσε τη μάχη για ενημέρωση των εργαζομένων και του λαού για το αίτιο του προβλήματος, που δεν είναι άλλο από τη στρατηγική της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας της ΕΕ, που πιστά εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στόχο έχει να εξασφαλίσει την κερδοφορία των μονοπωλίων στον κλάδο της Ενέργειας.

Οι δυνάμεις μας μπήκαν μπροστά από την πρώτη στιγμή στη μάχη, στα συλλαλητήρια, στις συγκεντρώσεις, στις περιφρουρήσεις Ορυχείων και Σταθμών και συνέβαλαν με όλες τους τις δυνάμεις στην επιτυχία της απεργίας.

Οι εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, πιστοί στο ρόλο τους, για μια ακόμα φορά, πρόδωσαν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Μετά από τους "πύρινους" λόγους στα ΜΜΕ και τα συλλαλητήρια, έσπασαν την απεργία, καλώντας τους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά, χωρίς ακόμα να έρθουν τα χαρτιά της επίταξης και χωρίς να έχει λήξει η απεργία. Η στάση τους δεν είναι τυχαία. Η συμφωνία τους με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας τους οδήγησε στο να προτείνουν άλλους τρόπους παράδοσης του ορυκτού πλούτου στο μονοπωλιακό κεφάλαιο (κοιτάσματα Ελασσόνας - Δράμας).

Από την άλλη, το μπλοκ Φωτόπουλου - ΣΥΡΙΖΑ, με τους νέους συμμάχους τους, από τη μία καλούσε τους εργαζόμενους να σκίσουν τα χαρτιά της επιστράτευσης, από την άλλη τους καλούσε να σκύψουν το κεφάλι και να αποθέσουν τις ελπίδες τους στην κυβερνητική εναλλαγή. Ηταν αφοπλιστικός ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, που στην ουσία παραδέχτηκε ότι το δημοψήφισμα που προτείνουν αποτελεί πρόταση διεξόδου από την ένταση των κινητοποιήσεων. Φοβήθηκαν μήπως ο αγώνας πάρει χαρακτηριστικά ανυπακοής και έτρεξαν να προλάβουν.

Ταυτόχρονα, περιορίζοντας τα αιτήματα μόνο στο "όχι στην πώληση της μικρής ΔΕΗ", δε συνέβαλαν στην ενότητα του κλάδου. Οι προσπάθειες του ταξικού κινήματος να εμπλουτιστεί το πλαίσιο με αιτήματα για τις ελλείψεις σε προσωπικό, τους μισθούς στα οκτάμηνα, το αίσχος των εργολαβιών δεν εισακούστηκαν και άφησαν τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας εκτός της μάχης, συμβάλλοντας, από την πλευρά τους, στη διάσπαση των εργαζομένων. Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και η άρνηση να βάλουν στο πλαίσιο το σύνολο της απελευθέρωσης (π.χ. πώληση ΑΔΜΗΕ), συμβάλλοντας στο να καλλιεργηθεί κλίμα συντεχνιασμού.

Οσο παραμένει αυτός ο συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τις δυνάμεις της υποταγής να έχουν την πλειοψηφία, τίποτα καλό δεν μπορεί να δει ο εργαζόμενος. Βασική προϋπόθεση για να δει ο εργαζόμενος τις θυσίες του αγώνα να πιάνουν τόπο, είναι από τα κάτω να πάρει στα χέρια του την υπόθεση του αγώνα. Τίμιοι εργάτες, που είναι αποφασισμένοι να παλέψουν ενάντια στην εργοδοσία και το αστικό κράτος, να μπουν μπροστά. Να μην εγκλωβίζονται στα συμφέροντα του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Να ισχυροποιηθεί το ΣΕΕΕΝ, ο ταξικός πόλος στο κίνημα, που δε διαχωρίζει τους εργαζόμενους με βάση την εργασιακή τους σχέση και συμπεριλαμβάνει στις γραμμές του μόνιμους, οκταμηνίτες, εργαζόμενους στις εργολαβίες στη ΔΕΗ, στον ΑΔΜΗΕ, το ΔΕΔΔΗΕ και ολόκληρο τον κλάδο. Μόνο έτσι μπορεί να σφυρηλατηθεί η ενότητα της τάξης στον κλάδο.

Να στηριχτεί το πλαίσιο του ΣΕΕΕΝ, που δίνει απάντηση στα προβλήματα των εργαζομένων, των ανέργων, όλων των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, βάζοντας εμπόδια στον κοινωνικό αυτοματισμό που στόχο έχει να στρέψει κοινωνικές ομάδες τη μία ενάντια στην άλλη. Παλεύει ενάντια στη πηγή του προβλήματος, που είναι τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων που εξυπηρετεί η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ και των οδηγιών της και δε συντάσσεται με τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου επιχειρηματικού ομίλου.

Η τεράστια συμμετοχή στην απεργία είναι παρακαταθήκη. Μέσα από γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα, πιο έμπειροι για το ρόλο του καθένα, να προετοιμαστούμε για τις νέες σκληρές μάχες που έχουμε μπροστά μας. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά! Μπορούμε χωρίς αφεντικά και τους συνεργάτες τους».