Κείμενο γεμάτο ασάφειες και όρους που επιδέχονται πολλές ερμηνείες, χαρακτηρίζει η ΕΣΗΕΑ με χθεσινή της ανακοίνωση, τους «κώδικες ειδησεογραφικών και άλλων δημοσιογραφικών και πολιτικών εκπομπών».

Η ΕΣΗΕΑ φέρνει ως παράδειγμα τις έννοιες του «δημοσίου συμφέροντος», της «εθνικής ασφάλειας» και τα «υπέρτατα αγαθά». Εκεί μάλιστα, όπως τονίζεται, που το κείμενο θυμίζει... άλλες εποχές είναι η διάταξη 3 του άρθρου 16, που αναφέρει ότι «κατά τη μετάδοση διαδηλώσεων ή ταραχών δεν επιτρέπονται σκηνοθετικά τεχνάσματα που επιδιώκουν την παραπλάνηση του κοινού και δεν πρέπει να προβάλλονται τυχόν εμπρηστικά συνθήματα ή να προτρέπεται η συμμετοχή σε ταραχές ή άλλες παράνομες ενέργειες. Το ίδιο ισχύει και κατά τη μετάδοση προεκλογικών συγκεντρώσεων»!

Η ΕΣΗΕΑ υπογραμμίζει ότι μέσω ενός κώδικα δεοντολογίας επιχειρείται η παρέμβαση σε κοινωνικο-πολιτικές διαδικασίες και θέτει προς το ΕΣΡ και τον υπουργό Τύπου το ερώτημα ποιος θα κρίνει ποια είναι τα «εμπρηστικά συνθήματα»;

Η Ενωση θέτει θέμα νομιμότητας των κωδίκων από τη στιγμή που ο υπουργός Τύπου, Χρήστος Πρωτόπαππας, έκανε όπως τη χαρακτηρίζει ως μη όφειλε μία «κορυφαία παρέμβαση». Προσέθεσε στους «κώδικες ειδησεογραφικών και άλλων δημοσιογραφικών και πολιτικών εκπομπών» το «ακροτελεύτιο άρθρο 17». Ο υπουργός Τύπου όχι μόνο πρόσθεσε ένα άρθρο, αλλά συμπλήρωσε και εκείνο που αναφέρεται στις διαδηλώσεις και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Η παρέμβαση αυτή, σύμφωνα με την ΕΣΗΕΑ, «θέτει εν αμφιβόλω τη νομιμότητα» του σχεδίου ΠΔ των κωδίκων που παρουσίασε ο Χρήστος Πρωτόπαππας. Στην ανακοίνωση γίνεται λόγος για το συγκεκριμένο χρόνο που βγαίνει το κείμενο και το ΠΔ με τους κώδικες, υπογραμμίζοντας πως το γεγονός αυτό «αφήνει να αιωρούνται πολλά ερωτήματα».

Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ εκφράζει την έκπληξή του γιατί εκ των υστέρων διάβασε ένα κείμενο, αφού το ΕΣΡ δεν το είχε αποστείλει στην Ενωση. Οι κώδικες μοιάζουν περισσότερο με «έλεγχο της εργασίας των δημοσιογράφων και λιγότερο με έλεγχο ραδιοτηλεοπτικών επιχειρήσεων». Η ΕΣΗΕΑ επαναλαμβάνει τη θέση της τονίζοντας πως έχει τοποθετηθεί, αφού έχει ήδη εγκριθεί Κώδικας Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Θεωρεί ότι είναι επείγον να χορηγηθούν οι τηλεοπτικές άδειες, αφού οι τηλεοπτικοί σταθμοί εξακολουθούν να νέμονται το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων.

Ενα μακρύ μονόλογο για την υπεράσπιση των κωδίκων δεοντολογίας έκανε χθες στο πρες ρουμ ο υπουργός Χρήστος Πρωτόπαππας, επιχειρώντας ν' αποκρύψει πως στόχος ουσιαστικά των κωδίκων είναι η αυθαιρεσία και η λογοκρισία. Μίλησε για υποκρισία που πρέπει να την «πολεμήσουμε όλοι μαζί». Είναι όμως υποκριτικό για τον ίδιο να επικαλείται την ανάγκη τέτοιων απαράδεκτων κωδίκων, στο όνομα των όσων συμβαίνουν σήμερα στις τηλεοπτικές οθόνες και αφορούν τον «κιτρινισμό», τα φαινόμενα βίας, την προστασία των ανηλίκων. Ο υπουργός Τύπου, αν και αρμόδιος, λησμονά φαίνεται πως για όλες αυτές τις παραβιάσεις υπάρχουν ήδη νόμοι και διατάγματα. Αλλωστε, βάσει αυτών επιβάλλονται και οι ποινές από το ΕΣΡ. Στο κρίσιμο σημείο όμως που ο «βασιλιάς φάνηκε γυμνός» ήταν στην απάντηση που έδωσε ο υπουργός για το θέμα του άρθρου 16, για τα «απαγορεύεται» των διαδηλώσεων, των πολιτικών συγκεντρώσεων και κυρίως των «εμπρηστικών συνθημάτων». Αφού το ΕΣΡ έδειξε απαξία απέναντι στους δημοσιογράφους να τους ενημερώσει για τους νέους κώδικες, το «βάρος» το ανέλαβε ο υπουργός, που προσπάθησε, όπως και προχθές, ν' «αναλύσει» το σκεπτικό της έννοιας «εμπρηστικά συνθήματα». Η απάντηση του υπουργού Τύπου μιλά από μόνη της:

Βεβαίως, είπε, «εγώ αναλύω ένα σκεπτικό που είναι αρμοδιότητα του ΕΣΡ, αλλά επειδή έχω κάνει έλεγχο νομιμότητας, μπορώ να το κάνω. Το ΕΣΡ φυσικά μπορεί να δώσει καλύτερη ερμηνεία, διότι το συνέταξε. Θα σας αναφέρω πώς το είδα ως υπουργός και ως πολίτης. Κανείς δεν αντιστρατεύεται την παρουσίαση διαδηλώσεων. Βεβαίως επιτρέπεται να μεταδώσεις μια διαδήλωση, δικαίωμά σου είναι. Κατά τη διάρκειά της όμως, αν κάποιος φωνάξει να έρθουν να με σκοτώσουν, αν προτρέψει να γίνει αυτό, μην το προβάλλεις. Είναι απλό αυτό που λέει ο κώδικας δεοντολογίας. Νομίζω ότι αυτό το κάνετε από μόνοι σας. Θεωρώ υπερβολική τη συζήτηση γύρω από αυτό»... Και εύστοχα ο δημοσιογράφος τον ρωτά: «Τότε γιατί μπήκε η διάταξη»;

Ιδού το μεγάλο ερώτημα...