Το προπαγανδιστικό μπαράζ των τελευταίων ημερών γύρω από τις διαβόητες «παροχές» της κυβέρνησης και το «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής», δεν είναι απίθανο να κάνει κάποιους να νομίζουν ότι η κυβέρνηση, έστω και προεκλογικά, προχώρησε στη λήψη μέτρων για την ανακούφιση κάποιων ομάδων του πληθυσμού. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Απλά επαναλαμβάνεται η πολιτική απάτη των προκατόχων της ΝΔ, όταν το 2004 υπό την απειλή της συντριβής του ΠΑΣΟΚ, η τότε κυβέρνηση είχε επιδοθεί σε ένα ανείπωτο ρεσιτάλ «παροχολογίας», το οποίο απέβλεπε στη δημιουργία εντυπώσεων για παροχές, ενώ στο παρασκήνιο στηνόταν η νέα επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.

Τα όσα προεκλογικά ανακοινώνουν οι κυβερνώντες, κι αυτό πρέπει να σημειωθεί με έμφαση, δεν αφορούν όλους τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ετσι, κάθε χρόνο μπορεί να εμφανίζουν θεαματικά ποσοστά αύξησης του ΑΕΠ της χώρας, μπορεί να καταγράφουν νέα καλυτέρευση του επιχειρηματικού κλίματος, που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, όταν όμως η συζήτηση πάει στο θέμα «μοιρασιά της πίτας», τότε θεωρούν ότι η κουβέντα δεν μπορεί να αφορά το σύνολο των εργαζομένων. Αρχής γενομένης από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της προηγούμενης δεκαετίας, η κυβερνητική προπαγάνδα έχει καταφέρει να «περάσει» την άποψη ότι οικονομική ενίσχυση, αύξηση εισοδημάτων και βελτίωση των συνθηκών ζωής, δικαιούνται μόνο όσοι ζουν κάτω από το όριο της επίσημης φτώχειας.

Σύμφωνα με τη Στατιστική της ΕΕ, το όριο της φτώχειας υπολογίζεται στο 60% του διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος, προσαρμοζόμενο με διάφορους συντελεστές. Το 2004, κάτω από το όριο της φτώχειας θεωρούνταν όποιο μεμονωμένο άτομο είχε εισόδημα κάτω των 5.649,78 ευρώ. Το αντίστοιχο εισόδημα για μια οικογένεια με δύο παιδιά, μέχρι 13 χρόνων, υπολογιζόταν στα 11.864 ευρώ. Το πράγμα δε θέλει και πολλή ανάλυση. Φωνάζει από μόνο του. Δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι πράγματι ζει σε συνθήκες αθλιότητας όποιος διατηρεί νοικοκυριό με μισθό 403 ευρώ το μήνα (5.649 ετήσιο εισόδημα /14 μισθοί) και σε ακόμα αθλιότερες μια τετραμελής οικογένεια με 847 ευρώ (11.864/14).

Μόνο που αθλιέστεροι αυτής της αθλιότητας, είναι όσοι υποστηρίζουν και χαράζουν πολιτικές με βάση τη λογική ότι όλοι οι υπόλοιποι, όσοι, δηλαδή δεν εμπίπτουν σ' αυτές τις στατιστικές κατηγορίες και έχουν λίγο υψηλότερα εισοδήματα, ζουν, ζωή χαρισάμενη. Ο δείκτης «επίσημη φτώχεια» δεν είναι απλά ένας δείκτης απατηλός. Είναι ένα εργαλείο απάτης, που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες για να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, οι οποίοι οφείλουν να προσαρμόζονται όχι με βάση τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης, αλλά με βάση τα περιθώρια που ορίζουν οι ανάγκες δημιουργίας υπερκερδών για το κεφάλαιο. Γιατί εδώ που τα λέμε ακόμα και διπλάσιο εισόδημα να είχαν οι στατιστικά φτωχοί, για ποια αξιοπρεπή ζωή μπορεί να γίνει λόγος, όταν μόνο για το νοίκι δε φτάνουν τα 500 και τα 600 ευρώ το μήνα; Για να μη μιλήσουμε για τις ανάγκες μόρφωσης των παιδιών ή τις άλλες ανάγκες που έχει ένα νοικοκυριό.

Εχοντας ξεκαθαρίσει την ουσία για τα όρια της επίσημης φτώχειας, ακόμα και αυτός ο ίδιος ο δείκτης τους, αποκαλύπτει τουλάχιστον δύο πραγματικότητες: Α.) Παρά το γεγονός ότι εδώ και μια εικοσαετία το ένα πρόγραμμα λιτότητας διαδέχεται το άλλο για να αντιμετωπιστούν δήθεν τα προβλήματα της οικονομίας και να εξασφαλιστεί το «κοινωνικό μέρισμα», όπως προκλητικά έλεγε ο Σημίτης κοροϊδεύοντας τους εργαζόμενους, το ποσοστό της επίσημης φτώχειας, όλα αυτά τα χρόνια, κινείται σταθερά σε επίπεδα γύρω από το 20%. Β.) Η οικονομική πολιτική και οι κυβερνητικές επιλογές και της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, μπορεί να πλήττουν το σύνολο των εργαζομένων, ωστόσο, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία κάποιοι την πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά. Ετσι, μπορεί στη χώρα το 2004 κάτω από τα όρια της επίσημης φτώχειας να ζούσε το 19,6% του πληθυσμού, ωστόσο για τις γυναίκες το ποσοστό φτάνει το 20,9%, στα άτομα πάνω από 65 χρόνων αγγίζει το 27,9%, ενώ και στους νέους 16-24 χρόνων είναι της τάξης του 22,7%.

Ας πάμε στο «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής» που υποτίθεται θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της φτώχειας. Το Ταμείο αυτό, όπως είπε ο Γ. Αλογοσκούφης, δημιουργείται επειδή «στη χώρα μας η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι μειωμένη». Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι το ύψος των κοινωνικών δαπανών ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, αλλά υποστηρίζει ότι αυτά δεν αρκούν για την αντιμετώπιση της φτώχειας και γι' αυτό προχωρά στη δημιουργία του «Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής», το οποίο σε πρώτη φάση θα ξεκινήσει με 500 εκατομμύρια ευρώ, με στόχο το 2010 να διαθέτει και να μοιράζει 2 δισ. ευρώ. Δηλαδή, θεωρώντας όσους ακούν τα λεγόμενά τους κυριολεκτικά κάφρους, μας λένε ότι τα 50 δισ. δεν αρκούν και ότι η λύση θα δοθεί με τα 2 δισ. ευρώ. Παραδοξολογία; Κάθε άλλο. Η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, γνωρίζει ότι αμέσως μετά τις εκλογές, όταν η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί ν' ανοίξει το «ασφαλιστικό», τότε οι ανατροπές που θα επέλθουν στα δεδομένα θα είναι τέτοιες, που πρέπει από τώρα να καλλιεργηθεί το έδαφος για την εφαρμογή της περιβόητης «εθνικής σύνταξης». Μια σύνταξη που θα είναι σε επίπεδα της πείνας και η οποία θα πρέπει να... συμπληρώνεται από τα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση, είτε με ψιχία που εν είδει ελεημοσύνης θα δίνονται για όσους διαβιούν κάτω από το όριο της επίσημης φτώχειας.

Στο πρακτικό, το υπολογιστικό μέρος της υπόθεσης, το Ταμείο, σύμφωνα με την κυβερνητική εξαγγελία, προβλέπεται ότι το 2008 θα μοιράσει 500 εκατομμύρια ευρώ σε 2,1 εκατομμύρια πολίτες, που θεωρείται ότι ζουν κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας. Δηλαδή, στον καθένα από αυτούς αναλογούν (500.000.000 ευρώ /2.100.000 άτομα) περίπου 238 ευρώ για ολόκληρο το χρόνο, ή (238 ευρώ /360 μέρες του χρόνου) περίπου 66 λεπτά τη μέρα! Αυτό είναι το περιβόητο «πακέτο», για την αντιμετώπιση της φτώχειας. 66 λεπτά τη μέρα, τα οποία στην πλήρη εξέλιξη του προγράμματος μετά το 2010, όταν οι πόροι του Ταμείου θα είναι 2 δισ. ευρώ, θα αυξηθούν. Αλλά όσο και να αυξηθούν τα 66 λεπτά για εκείνους που σήμερα, ακόμα και η Στατιστική των αστών θεωρεί πως ζουν κάτω από τα επιτρεπτά όρια, είναι ολοφάνερο ότι δεν πρόκειται να επέλθει καμιά ουσιαστική αλλαγή στις συνθήκες ζωής τους.

Η χρηματοδότηση του Ταμείου θα προκύψει από αναπροσαρμογές που θα γίνουν στα κονδύλια των «κοινωνικών δαπανών». Δηλαδή, από τα 50 δισ. ευρώ που λέγαμε παραπάνω και που η σημερινή κυβέρνηση - όπως και η προηγούμενη - θεωρεί ότι μέρος τους καταχρηστικά δίνεται σε κάποιες ομάδες εργαζομένων.

Μα πού θα βρεθούν από αλλού τα αναγκαία κονδύλια, θα ανακράξουν οι απολογητές και οι λακέδες της πλουτοκρατίας. Οι κομμουνιστές εδώ και χρόνια το φωνάζουν ότι αφού ο παραγόμενος πλούτος συνεχώς αυξάνεται, αυξάνονται ταυτόχρονα και οι δυνατότητες για να ικανοποιούνται όλο και πιο αποτελεσματικά οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Αλλά και έτσι, πολύ πρόχειρα μπορεί να απαντήσει κανείς ότι είναι πρόκληση σε μια χώρα με 200 δισ. ευρώ ΑΕΠ, να αποτελεί πρόβλημα η ανεύρεση 2, ή 22 ή και 32 δισεκατομμυρίων ευρώ όταν πρόκειται να καλυφθούν ανάγκες του λαού, αλλά να βρίσκονται πολλαπλάσια όταν πρέπει να ενισχυθεί το κεφάλαιο. Αλλωστε να μη διαφεύγει της προσοχής ότι η μέχρι πριν λίγα χρόνια κρατική Εθνική Τράπεζα, πέρσι είχε καθαρά κέρδη που ξεπέρασαν το 1 δισ. ευρώ, ο άλλοτε κρατικός ΟΤΕ ακόμα 950 εκατομμύρια, και ακόμα 700 εκατομμύρια τα επίσης πρώην κρατικά ΕΛΠΕ και ΟΠΑΠ.

Η άνευ ουσίας για τους εργαζόμενους...«παροχολογία», τύπου «Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής», όσο πάμε προς τις εκλογές θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Η πολιτική απάτη και η δημιουργία εικονικής πραγματικότητας, αποτελούν εργαλεία που πάντα τα είχαν σε πρώτη διάταξη οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Συμφωνώντας απόλυτα στη στρατηγική και στα κεντρικά ζητήματα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εναλλάσσονται με απίθανη πιστότητα στους ρόλους κυβέρνηση-αντιπολίτευση, έχοντας μοναδικό στόχο τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από τα πραγματικά προβλήματα και την υφαρπαγή της ψήφου των εργαζομένων, προκειμένου να αναπαράγεται το σκηνικό της δικής τους εναλλαγής στην εξουσία. Οι εκλογές που έρχονται αποτελούν μια πολύ καλή ευκαιρία. Να τους δείξουμε ότι τους πήραμε χαμπάρι και τους τιμωρούμε. Και η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι να βγει από τις κάλπες ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ!