Η ταξική αντεπίθεση της εργατικής τάξης είναι η μόνη απάντηση στο μεσαίωνα που διαμορφώνουν

Τα μέτρα που ήδη εφαρμόζει και όσα θα προωθήσει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν απλώς συμπλήρωμα προηγούμενων μέτρων, αλλά ολοκληρώνουν αντεργατικές πολιτικές που μέχρι τώρα προωθούνταν σταδιακά. Οι καπιταλιστές και τα κράτη τους άρπαξαν την ευκαιρία, χρησιμοποιώντας την ίδια τους την κρίση, και απαιτούν να εφαρμοστούν αλλά και να εμπλουτιστούν όσα επιβάλλει η στρατηγική της ΕΕ, όσα απαιτεί η «ανταγωνιστικότητα».

Κάθε πολιτική και κάθε μέτρο ένα στόχο έχουν. Να συμπιέσουν την τιμή της εργατικής δύναμης που για τους καπιταλιστές είναι κόστος, και το αναλύουν στο μισθολογικό και μη κόστος. Κόστος που, όπως δήλωσε πριν από λίγες μέρες, η υπουργός Εργασίας είναι «υψηλό» και θέλει να το μειώσει. Αυτό ακριβώς εξυπηρετούν τα σημερινά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Χτυπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για να μειώσουν τους μισθούς, διαλύουν την Κοινωνική Ασφάλιση για να μικρύνουν τις συντάξεις και τις παροχές, επιδοτούν την εργασία, επιδοτούν και ετοιμάζονται να μειώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές. Τα παραπάνω συνοδεύονται από τη συνεχή αφαίμαξη των εισοδημάτων των εργαζομένων μέσω της βαριάς και αβάσταχτης σε πολλές περιπτώσεις φορολογίας αλλά και μέσω της μεγάλης κλοπής που συντελείται εδώ και δεκαετίες σε βάρος των περιουσιών των ασφαλιστικών ταμείων. Και, βέβαια, οι μεγάλοι κλέφτες είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.

Ταυτόχρονα, τα τελευταία 20 χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προωθούν σταδιακά μέτρα που χτυπούν τη μόνιμη και σταθερή εργασία και γενικεύουν κάθε μορφή ελαστικής και ευέλικτης απασχόλησης.

Κράτος και εργοδότες κατακλέβουν για δεκαετίες τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τα σημερινά οξύτατα οικονομικά προβλήματα των Ταμείων οφείλονται σε αυτόν αποκλειστικά το λόγο.

Μόνο την περίοδο 1951 - 1975 με τη δέσμευση των αποθεματικών των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδας - με επιτόκια πολύ μικρότερα του επίσημου πληθωρισμού - τα Ταμεία έχασαν ποσά ύψους 59 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα ποσά αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων με πρόσχημα την ανάπτυξη.

Η κλοπή συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες με άλλους τρόπους. Από το «τζογάρισμα» των αποθεματικών - «έργο» των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τα Ταμεία χάνουν διαρκώς δισεκατομμύρια ευρώ. Περίπου 3,5 δισ. ευρώ έχασαν την τριετία 1999 - 2002 και άλλα τόσα μόνο το 2008. Τεράστια ποσά χάνουν τα Ταμεία μέσω της εισφοροαποφυγής. Σήμερα, το Δημόσιο χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία περίπου 12 δισ. ευρώ. Τα 10 δισ. είναι χρέη προς το Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ). Τα βεβαιωμένα χρέη των εργοδοτών στα Ταμεία ξεπερνούν τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ είναι χρέη 1.100 μεγάλων επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ. Εκτός, όμως, από τα βεβαιωμένα χρέη υπάρχει και η εργοδοτική εισφοροδιαφυγή που εκτιμάται ότι φθάνει τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Με αυτό τον τρόπο, το κεφάλαιο βάζει στο χέρι τα χρήματα των ασφαλισμένων που τα χρησιμοποιεί για να αυξήσει τα κέρδη του. Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι βλέπουν τις συντάξεις και τις παροχές να μικραίνουν και να υποβαθμίζονται.

Στην ίδια κατεύθυνση, υπακούει ο σχεδιασμός της κυβέρνησης να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, ώστε η εργατική δύναμη να στοιχίζει ακόμα λιγότερο στους εργοδότες. Τη βδομάδα που πέρασε, η υπουργός Εργασίας, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν «εξετάζεται μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τους επόμενους μήνες» έδωσε την εξής, αποκαλυπτική απάντηση: «Το μη μισθολογικό κόστος στη χώρα μας είναι πολύ υψηλό (!) Αυτή τη στιγμή, σε συνεννόηση με τα ασφαλιστικά ταμεία, εξετάζουμε πώς μπορούμε πραγματικά να μειώσουμε αυτό το κόστος για την επιχείρηση και για τον εργαζόμενο, έτσι ώστε πραγματικά να αυξηθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις». Το σχεδιασμό αυτό είχε αναγγείλει και ο διοικητής του ΙΚΑ, Ρ. Σπυρόπουλος, τον περασμένο Αύγουστο, δηλώνοντας ότι οι ασφαλιστικές εισφορές «μπορεί και πρέπει να μειωθούν».

Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών μέσω ΟΑΕΔ, που μόνο σε αυτήν τη φάση υπολογίζεται ότι θα εξοικονομήσει στο κεφάλαιο περίπου 2 δισ. ευρώ. Το τραγελαφικό είναι ότι τα κονδύλια αυτά είναι κρατικά, δηλαδή προέρχονται από τις τσέπες των εργαζομένων και έτσι έχουμε για άλλη μια φορά το φαινόμενο οι εργαζόμενοι να πληρώνουν οι ίδιοι ένα μέρος του μισθού τους.

Τη βδομάδα που πέρασε, η υπουργός Εργασίας συμμετείχε σε ένα συνέδριο στελεχών μεγάλων επιχειρήσεων (πολλές από αυτές είναι πολυεθνικές) για να τους διαβεβαιώσει ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η κυβέρνηση θα ψηφίσει νόμο που θα χτυπά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και θα ενισχύει τις ευέλικτες μορφές εργασίας.

«Τις επόμενες εβδομάδες - αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου του υπουργείο για την ομιλία της υπουργού - θα είναι έτοιμο το ρυθμιστικό πλαίσιο που θα αφορά στις Συμβάσεις, με στόχο να δοθεί η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ορθώνονται μπροστά τους λόγω της κρίσης». Δηλαδή, όπως ήδη έχει ανακοινωθεί, θα δοθεί η δυνατότητα στους εργοδότες να καταργούν στην πράξη τις ΣΣΕ, αφού θα μπορούν να μην εφαρμόζουν μια κλαδική ΣΣΕ ακόμα και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Και σημειώνεται, πιο κάτω στο ίδιο δελτίο Τύπου, ότι στο νόμο θα προβλέπεται «μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας». Οι εργοδότες θα μετατρέπουν το ωράριο εργασίας και κατ' επέκταση και τη ζωή των εργατών σε λάστιχο. Κριτήριο για τη διαμόρφωση του ωραρίου θα είναι οι ανάγκες της αγοράς, που ορίζουν πότε χρειάζεται αύξηση ή μείωση της παραγωγής ή της προσφοράς υπηρεσιών. Ετσι, εντείνεται η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης καθώς ο κεφαλαιοκράτης έχει τη δυνατότητα να την ξοδέψει τη βδομάδα, τη μέρα ακόμα και την ώρα που αυτός κρίνει ότι θα αποδώσει καλύτερα. Βέβαια, ακριβώς την ίδια ώρα, ο εργάτης χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του, μετατρέπεται σε ένα άψυχο εργαλείο χωρίς δικαιώματα.

Οπως σημειώσαμε στην αρχή, όλα τα παραπάνω αποσκοπούν στη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα δικαιώματα δεκαετιών που η εργατική τάξη κατέκτησε δίνοντας ακόμα και αιματηρούς αγώνες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα σαρώνει, προκειμένου «να αυξηθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» του μεγάλου κεφαλαίου, όπως δήλωσε η υπουργός Εργασίας αναφερόμενη στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.