Η «κοινή θέση» και βούληση για συνέχιση της επίθεσης κατά των δικαιωμάτων των λαών, αλλά και οι αντιθέσεις στο πλαίσιο του οικοδομήματος των πολυεθνικών αναμένεται να εκφραστούν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες.

Οι 25 ηγέτες αναμένεται να συζητήσουν τρόπους άρσης του «αδιεξόδου» για το «ευρωσύνταγμα», που θέλουν να νεκραναστήσουν κόντρα στη βούληση και το ηχηρό «όχι» των λαών, ενώ θα στηρίξουν την πορεία διεύρυνσης τόσο προς τα Βαλκάνια (Βουλγαρία, Ρουμανία) όσο και προς τη μεριά της Τουρκίας.

Αν και στα παραπάνω ζητήματα υπάρχουν διαφορετικές επιδιώξεις και συγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ των ισχυρών κρατών - μελών της ΕΕ, που ταυτόχρονα επηρεάζονται και από τα συμφέροντα και τα σχέδια των ΗΠΑ, ωστόσο την ίδια στιγμή οι 25 κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν αρραγές μέτωπο κατά των λαών, φροντίζοντας να το «τροφοδοτούν» διαρκώς με νέα μέτρα και πολιτικές.

Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ενώ η ΕΕ βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο, υποτίθεται, σε «περίοδο περισυλλογής» για το εκτρωματικό «ευρωσύνταγμα», αυτό δεν εμπόδισε τις Βρυξέλλες και τις εθνικές κυβερνήσεις να προωθήσουν τη φρικιαστική «οδηγία Μπολκεστάιν», την κατεδάφιση των ασφαλιστικών συστημάτων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την αύξηση των ωρών εργασίας κ.ο.κ.

Στην ατζέντα της Συνόδου Κορυφής βρίσκεται το ζήτημα της νεκρανάστασης του «ευρωσυντάγματος», καθώς γίνονται προσπάθειες είτε να υπάρξει ένα νέο χρονοδιάγραμμα με ορίζοντα το 2009 για την επικύρωσή του είτε να «αναμορφωθεί» και να τεθεί σε ένα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα. Βέβαια, όλα αυτά είναι σενάρια επί χάρτου και η κατάσταση παραμένει θολή, μετά το ηχηρό «όχι» των λαών της Γαλλίας και Ολλανδίας.

Σε ό,τι αφορά τη διεύρυνση προς την Τουρκία, η συνεδρίαση των ΥΠΕΞ προχτές στο Λουξεμβούργο κατέδειξε ότι η απόφαση που έχουν πάρει οι ηγέτες της ΕΕ είναι στρατηγικού χαρακτήρα και δεν επηρεάζονται από τα κατά καιρούς «σκαμπανεβάσματα» των παζαριών με την Τουρκία. Από την άλλη, είναι υπαρκτό το πρόβλημα της αντίθεσης των λαών - στην περίπτωση της Γαλλίας φαντάζει αξεπέραστο - με δεδομένο ότι η διεύρυνση πρέπει να επικυρωθεί με δημοψήφισμα, όπως επιβάλλει το σύνταγμα της χώρας.

Το βέβαιο είναι ότι τα «αδιέξοδα» και η δήθεν «κατάσταση ακινησίας» της ΕΕ προβάλλονται κατά κόρον και από πολλές πλευρές, ακριβώς για να ωριμάσουν οι διέξοδοι και οι λύσεις που επιθυμούν τα μονοπώλια.

Ενδεικτικές των «σκέψεων» που υπάρχουν σε κύκλους των Βρυξελλών είναι τα όσα είπε χτες ο Ζακ Ντελόρ σε ομιλία του στο Ελσίνκι. Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ (1985-1995) επέκρινε με δριμύτητα τους Ευρωπαίους ηγέτες, τους οποίους κατηγορεί ότι οδηγούν την ΕΕ στη σοβαρότερη κρίση της ιστορίας της «αρνούμενοι να μιλήσουν για τα προβλήματα που τους διαιρούν».

«Οταν βλέπω τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων, μια κάποια ακινησία των θεσμών, καταλήγω στο συμπέρασμα πως αυτή η κρίση είναι πραγματικά η σοβαρότερη», τόνισε. Μάλιστα, επισήμανε τον «κίνδυνο να δούμε το οικοδόμημα (σ.σ. της ΕΕ) να αλλάζει, ακόμη και να λείπουν κομμάτια» και αυτό «επειδή δεν υπάρχει πλέον όραμα της Ευρώπης, κοινό όραμα, ούτε τάση για συναίνεση και επειδή οι πολίτες, όχι μόνο στη Γαλλία και την Ολλανδία (όπου το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα καταψηφίστηκε σε δημοψηφίσματα), είναι τόσο μπερδεμένοι, ακόμη και ανήσυχοι μερικές φορές».

Κατηγορώντας τους «25» ότι «προσπαθούν να δείξουν πως συμφωνούν στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια χωρίς να συζητούν τα πραγματικά προβλήματα», ο πρώην πρόεδρος της ΕΕ υπογράμμισε πως καμιά συζήτηση δε διεξάγεται για το μέλλον του «οικονομικού και νομισματικού χώρου. Πώς να προβλεφτούν εφικτοί στόχοι σε μια ΕΕ των 25 και αύριο των 27, ποια διαδικασία απόφασης θα μας επέτρεπε να ενεργούμε καλύτερα, να προχωρήσουμε γρηγορότερα;», αναρωτήθηκε επίσης.

Ο Ζακ Ντελόρ εξέφρασε επίσης τη λύπη του για το γεγονός ότι η δυνατότητα ορισμένων κρατών να προχωρήσουν περισσότερο στην ολοκλήρωση, όπως για τη δημιουργία της ζώνης του ευρώ από δώδεκα χώρες ή του χώρου Σένγκεν, είναι πλέον μια επιλογή «απαγορευμένη στο δημόσιο διάλογο». Σημειώνεται ότι την πρόταση αυτή, της «Ευρώπης των δύο ταχυτήτων», την έχει θέσει με κάθε επισημότητα ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Γκι Βερχόφσταντ.

Αποσπασματικές ρυθμίσεις που αποσκοπούν στη διαχείριση της υπάρχουσας άσχημης κατάστασης στο χώρο της Δικαιοσύνης, χωρίς να γίνονται ουσιαστικές αλλαγές, περιλαμβάνει νομοσχέδιο - σκούπα του υπουργείου Δικαιοσύνης που συζητήθηκε χτες στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή.

Εκφράζοντας τη διαφωνία του με το νομοσχέδιο, ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος υπενθύμισε ότι οι κυβερνήσεις, είτε του ΠΑΣΟΚ παλιότερα είτε της ΝΔ σήμερα, πάντα επιδίωκαν τη χειραγώγηση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και οι μόνες τους διαφωνίες είναι για το σε ποιο κόμμα ανήκουν οι εκάστοτε «εκλεκτοί» στην κορυφή της. Αλλωστε, είπε, δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος να μπορούν οι κάθε φορά κυβερνήσεις να ορίζουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Ο βουλευτής τόνισε ότι με το συζητούμενο νομοσχέδιο δε λύνεται το πρόβλημα της έλλειψης δικαστών και γραμματέων, ειδικά στην περιφέρεια, που έχει οδηγήσει στην εντατικοποίηση της δουλιάς και την υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης δικαιοσύνης. Επίσης, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα των δικαστικών υπαλλήλων που εκκρεμούν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά σε μια σειρά περιπτώσεις, όπως οι μετατάξεις, οι αποσπάσεις και η ανάθεση άλλων καθηκόντων, η κατάσταση χειροτερεύει. Τέλος, ο Αντ. Σκυλλάκος κατήγγειλε το μπαράζ της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης τομέων και υπηρεσιών ακόμα και της Δικαιοσύνης, λέγοντας ότι τα έξοδα που γίνονται για την αμοιβή των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών καθαριότητας και φύλαξης, είναι πολύ περισσότερα από όσα απαιτούνται για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού.

Υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο ο υπουργός Δικαιοσύνης Α. Παπαληγούρας, ισχυρίστηκε ότι με αυτό επιλύονται οριστικά πολλά «ζέοντα» προβλήματα που ταλάνιζαν επί χρόνια τη Δικαιοσύνη.