Συνεχίζουμε την παρουσίαση των σημαντικών παρεμβάσεων που έγιναν από τους προσκεκλημένους στην ημερίδα που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για την Αμυντική Βιομηχανία. Σήμερα παραθέτουμε την ομιλία του Σπύρου Σερμακέζη,ταξιάρχου εν αποστρατεία.

"Αγαπητοί φίλοι γεια σας. Είναι πρωτοφανές στην ιστορία όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και σε άλλες χώρες, να θέλει μία κυβέρνηση να ξεπουλήσει όσο - όσο την πολεμική βιομηχανία της χώρας. Μπορεί να ξεπουλήσει τα πάντα, αλλά όχι την αμυντική βιομηχανία της χώρας μας και αυτό γίνεται μέσα στο αμόκ που την έχει πιάσει, κατόπιν βέβαια εντολής των ξένων - ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θέλουν να μας αναγκάσουν ν' αγοράζουμε διάφορα όπλα, έστω και φυσίγγια, από τους ξένους. Οταν υπηρετούσα, το 1982-83, βλέπαμε φυσίγγια περιστρόφου 0,38, φυσίγγια αυτομάτου Τόμσον να τ' αγοράζουμε από τους ξένους και έρχονταν και λέγανε αυτά είναι αγορασμένα από εκεί.

Και διερωτιόμουν εγώ, καλά η ΠΥΡΚΑΛ δεν κάνει; Δεν κάνει τέτοια φυσίγγια; Αφού ξέραμε ότι το 100% κατά το μεσοπόλεμο τα έφτιαχνε τα φυσίγγια η ΠΥΡΚΑΛ. Θα μπορούσε λοιπόν μία σεβαστή ποσότητα - να μη λέμε 100%, εμείς λέμε μία σεβαστή ποσότητα - να παραγγέλνονται στην Ελλάδα από τις Ενοπλες Δυνάμεις και να εξοικονομούμε χρήματα.

Δεύτερον, εάν είχε προβλέψει η κυβέρνηση τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ να δημιουργηθεί η αναγκαία υποδομή, ώστε να υπάρχει συμπαραγωγή διαφόρων ανταλλακτικών ΕΒΟ, ΕΛΒΟ κλπ., δε θα αναγκαζόμαστε ν' αγοράζουμε από τους ξένους και ο άμοιρος ελληνικός λαός να πληρώνει από την τσέπη του.

Και όταν λέμε συμπαραγωγή, ναι συμπαραγωγή, αλλά το πάνω χέρι να το έχει το ελληνικό κράτος, όχι οι διάφορες πολυεθνικές. Και ρωτώ: Υπάρχει κάποιος από τους κυβερνώντες να τα σκέφτεται αυτά; Βέβαια υπάρχει, αλλά επειδή η υποτέλεια είναι σε μεγάλο βαθμό στις διάφορες κυβερνήσεις και εκτελούν τις εντολές των ξένων δεν τολμάνε να πούνε όχι.

Οσον αφορά για τις πολεμικές βιομηχανίες τα είπανε διεξοδικά οι προηγούμενοι ομιλητές και δε χρειάζεται να σας κουράζω με τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που έχω να πω, να ρωτήσω, είναι για το αντιαεροπορικό ΑΡΤΕΜΙΣ, που έχει εξαφανιστεί. Τι έγινε αυτό το πράγμα; Δε μιλάει κανένας, κάποιο μυστηριώδες δάκτυλο ανέτρεψε τα πάντα.

Επίσης, πριν συνεχίσω, θέλω να σας πω το εξής. Υπάρχει ένα περιοδικό ΝΕΜΕΣΙΣ, το οποίο, στο 19ο τεύχος, γράφει για το βουλγαρικό δόγμα έναντι της Ελλάδας και ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Βουλγαρία έχει κάποιες διεκδικήσεις για το Αιγαίο, για τη Θράκη κλπ. Τώρα βρέθηκε η κυβέρνηση να θέλει να ξεπουλήσει την αμυντική βιομηχανία; Αυτό είναι τρομακτικό, δε θέλω να το χαρακτηρίσω, πώς να το πω αυτό; Διότι ξέρουμε ότι τα όπλα τα οποία παίρνουμε, τόσο με την "αγορά του αιώνα" όσο και τώρα, δεν ανταποκρίνονται για τις ανάγκες της χώρας μας. Δεν μπορεί ν' αγοράζουμε αεροπλάνα F16 τα οποία να φέρουν πυρηνικές βόμβες. Τι θα τις κάνουμε τις πυρηνικές βόμβες; Οταν θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία θ' αρχίσουμε πυρηνικό πόλεμο; Μα αυτά είναι τρομακτικά πράγματα.

Η εάν η Βουλγαρία αρχίσει τώρα και διεκδικεί και γίνονται ορισμένα συνοριακά επεισόδια - που θα γίνουν οπωσδήποτε, διότι αυτό δεν το κάνει η Βουλγαρία, τους βάζουν άλλοι - τα αεροπλάνα θα πετάνε για να βομβαρδίσουν κάπου με ατομικά όπλα; Μα είναι λογική αυτή;

Οι επιχειρήσεις που αποτελούν τον κορμό της αμυντικής βιομηχανίας μας, δηλαδή ΕΛΒΟ κλπ., διαθέτουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό και το έμψυχο δυναμικό για να ικανοποιήσουν σε ένα μεγάλο ποσοστό τις ανάγκες που θα προκύψουν από την υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος, αλλά και επιπλέον τις καθημερινές ανάγκες για τα υλικά του Ελληνικού Στρατού.

Οι εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες οδηγούνται σε μία συρρίκνωση. Και γι' αυτό ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσον και του ΠΑΣΟΚ, που δεν έδωσαν την απαιτούμενη προσοχή ηθελημένως ή αθελήτως, εγώ λέω ηθελημένως, αλλά και γιατί ο προσανατολισμός της άμυνας της χώρας μας είναι τέτοιος που κυρίως εξυπηρετεί και εναρμονίζεται με τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.

Επίσης, ένα τελευταίο, αγαπητοί φίλοι, δεν μπορεί να πουλήσουμε την Ελληνική Βιομηχανία Οπλων στους ιδιώτες διότι γνωρίζουμε ότι οι ιδιώτες θέλουν το κέρδος. Πώς θα παράγουν τους εξοπλισμούς που πρέπει, όταν είναι και αυτοί υποχείριοι ορισμένων άλλων;

Αν είχαμε καιρό θ' αναπτύσσαμε και πολλά άλλα, αλλά δυστυχώς δε μας παίρνει ο χρόνος. Ευχαριστώ".

Το Δώρο των Εορτών - εκτός από λίγες εξαιρέσεις - δεν το πλήρωναν αν δεν το διεκδικούσαν οι ηθοποιοί με το Σωματείο τους, κάθε χρόνο. Ο πρόεδρος του σωματείου των εργοδοτών, ΠΕΕΘ, ως άνθρωπος ήταν πολύ ανοιχτοχέρης γενικά και φυσικά και με τους ηθοποιούς. Κάθε χρόνο στόλιζε ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο και κρέμαγε δώρα που τραβούσαν οι ηθοποιοί στην τύχη. Μέσα στα παιχνιδάκια υπήρχαν πολλές φορές και χρυσές λίρες. Δώρα δηλαδή που κοστίζουν πολύ περισσότερο απ' ό,τι το νόμιμο δώρο. Ομως αρνιότανε να καταβάλει το νόμιμο κι όταν ξεσπούσε απεργία οι μόνοι που δεν το παίρνανε ήταν οι ηθοποιοί του θιάσου του. Οσοι επιμείνανε και το πήραν δεν ξαναδούλεψαν ποτέ στο θέατρό του. Η πόρτα έκλεινε για πάντα.

Υπομονετικά, συστηματικά, επιστημονικά, με δωράκια, με χαμόγελα, με παρακάλια, με φοβέρες, με αποκλεισμό από τη δουλιά το ροκανίσανε το θεσμό. Το θέατρο έγινε "μπάτε σκύλοι αλέστε".

Στην τηλεόραση οι ηθοποιοί παίζουν με γελοίους μισθούς και πληρώνονται μήνες μετά την προβολή. Αν δε γίνει ποτέ η προβολή δε θα πληρωθούν ποτέ.

Πολλοί νέοι ηθοποιοί και δυστυχώς και παλιοί αγνοούν το σωματείο. Προτιμούν να λύσουν τα ζητήματα μόνοι τους. Οι νέοι, γιατί δεν ξέρουν και οι παλιοί, γιατί τάχα απογοητευτήκανε από τα λάθη, τις αδυναμίες ή και τα πρόσωπα. Βολεύονται στην κριτική και στην απραξία. Δεν καταλαβαίνουν ότι μουντζώνουν τον εαυτό τους. Το σωματείο είμαστε εμείς. Οταν περιφρονούμε το σωματείο περιφρονούμε τον εαυτό μας. Η δύναμη και η αδυναμία του σωματείου είμαστε μεις. Εσύ κι εγώ. Ας το αγκαλιάσουν οι ηθοποιοί κι ας προχωρήσουν μαζί. Ενωμένοι. Το σωματείο είναι πάντα εκεί. Μ' ανοιχτές τις πόρτες. Ενας ένας θα πέφτουμε σαν τα σπουργίτια.