MotionTeam

Στιγμιότυπο από τη συνέντευξη Τύπου. Δεξιά στην Αλέκα Παπαρήγα, ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Δίπλα του, ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Πρώτος από αριστερά ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της ΚΕ και γραμματέας της ΚΟΘ του ΚΚΕ και δίπλα ο Παναγιώτης Μεντρέκας, μέλος της ΚΕ

Την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση, γιατί είναι η κυβέρνηση που της έπεσε ο κλήρος, όπως λέει ο κ. Παπανδρέου, να αναιρέσει 100% τις όποιες κατακτήσεις είχαν οι εργαζόμενοι μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τις οποίες η ζωή άρχισε να τις ξεπερνάει και χρειάζονταν νέες. Πάει, λοιπόν, να αναιρέσει τις κατακτήσεις και εδώ δεν έχει ευθύνη μόνο αυτή, αλλά έχει και η ΝΔ και όλοι εκείνοι που συσκοτίζουν την αιτία της κρίσης.

Για μας κρίσιμο ζήτημα είναι το πού οφείλεται η κρίση, ποιες είναι οι συνέπειες της κρίσης και ποια είναι η διέξοδος. Για παράδειγμα, η ΝΔ λέει ότι για την κρίση ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ, γιατί δημιούργησε εδώ και 20 - 25 χρόνια ένα μεγάλο χρέος. Το ΠΑΣΟΚ λέει ότι φταίει η διαφθορά που καλλιέργησε η ΝΔ και η διαχειριστική της ικανότητα.

Αλλά δεν απαντάνε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος γιατί υπάρχει κρίση στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γερμανία, γιατί έχουν κρίση οι ΗΠΑ, γιατί δέρνει η κρίση την Πορτογαλία, την Ισπανία, όταν και οι δύο αποδίδουν την κρίση σε βασικά εσωτερικούς παράγοντες. Και, μάλιστα, κρίση περνάνε χώρες οι οποίες δεν έχουν χρέος. Και το χρέος οφείλεται μόνο στη διαφθορά; Από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες είναι οι ΗΠΑ.

Motion Team

Από την επίσκεψη στους χώρους παραγωγής της «Kleemann»

Η βιομηχανική παραγωγή έπεσε και υπάρχουν κλάδοι της μεταποίησης που η παραγωγή έχει πέσει 20% και φτάνει και το 45% και δεν έπεσε μόνο την περίοδο της κρίσης, αλλά και πριν. Δεν μπορούν να πουλήσουν τα εμπορεύματα γιατί η τιμή που έχουν τα εμπορεύματα δε βρίσκει αγοραστές. Εάν ρίξουν τις τιμές των εμπορευμάτων, τότε δε θα πραγματοποιηθεί η κερδοφορία που θέλουν.

Αυτή είναι η ουσία της κρίσης. Το αναποδογυρίζουν, ότι δεν υπάρχει χρήμα, δεν υπάρχει ρευστότητα. Φυσικά, χρήμα δεν υπάρχει στους μικρούς επιχειρηματίες και χρήμα δεν υπάρχει στα λαϊκά στρώματα. Αλλά υπερσυσσώρευση έχουμε.

Το 2009 μέσα στην κρίση, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες, που περιλαμβάνουν στην Ελλάδα μονοπωλιακούς ομίλους, έχουν αύξηση κερδών 11,4% ενώ οι πωλήσεις τους έπεσαν κατά 8,6%. Τα κέρδη των 500 αυτών επιχειρήσεων στην Ελλάδα έφτασαν στα 15,6 δισ. ευρώ. Αυτά τα στοιχεία δεν είναι βγαλμένα από τα αρχεία του Περισσού ούτε από τις στατιστικές του Περισσού. Είναι με βάση την ICAP.

Την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά γονατίζουν από τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα - και πού είστε ακόμα... - και το πετρέλαιο που θα φτάσει μέχρι και 60% η αύξηση, η ΔΕΗ είναι ο πρώτος όμιλος σε κερδοφορία και τα ΕΛΠΕ βρίσκονται μέσα στους 10 πρώτους. Οι 20 πρώτοι όμιλοι το 2009 αύξησαν το μερίδιό τους στη συνολική κερδοφορία στο 45% έναντι του 38% που είχαν το 2008.

Γιατί, λοιπόν, το ΚΚΕ να δεχθεί το δίλημμα «θέλετε να χρεοκοπήσει η Ελλάδα»; Εμείς θεωρούμε ότι έχει χρεοκοπήσει ο λαός. Ο λαός είναι σε χρεοκοπία, όχι οι επιχειρηματίες. Βεβαίως, κάποιοι επιχειρηματίες χάνουν μερίδια της αγοράς, γιατί το μεγαλύτερο ψάρι από αυτούς τρώει το σχετικά μικρότερο.

Αλλά ο λαός βρίσκεται σε χρεοκοπία κυριολεκτικά. Επομένως, για ποιο λόγο δηλαδή το ΚΚΕ να παραιτηθεί από αιτήματα που είχε πριν την κρίση, π.χ., 1.400 κατώτατος μισθός; Γιατί να παραιτηθούμε από αιτήματα που είχαμε και που λέγαμε δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες Παιδείας σε όλο το λαό;

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση λέει ότι παίζει «σωτήριο» ρόλο, η χώρα κυριολεκτικά βυθίζεται σε βαθιά κρίση, είναι μπροστά μας η βαθιά κρίση και βεβαίως αυτή την πληρώνει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Για να δούμε τώρα το «σωτήριο» ρόλο της κυβέρνησης και την ψεύτικη κριτική που κάνει η ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση, γιατί στην ουσία η ΝΔ της κάνει κριτική ότι δεν είναι πιο τολμηρή στις μεταρρυθμίσεις, όπως και το ΠΑΣΟΚ έκανε κριτική στη ΝΔ ότι δεν ήταν τολμηρή στις μεταρρυθμίσεις και καθυστερούσε. Οταν μεταξύ τους τσακώνονται ποιος καθυστερεί, είναι για το ποιος καθυστερεί σε αντιλαϊκά μέτρα.

Το χαρακτηριστικό της ταξικότητας της διεξόδου για την κρίση που προβάλλει το ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο βεβαίως το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι, ενώ το 2005 το ποσοστό των φορολογικών εσόδων από τους έμμεσους φόρους στο σύνολο των φορολογικών εσόδων ήταν στο 56,4%, το 2010 πάνε στο 59,8%, σχεδόν 60%. Αύξηση δηλαδή κατά 3,4%. Το 2011 προβλέπονται ακόμη 3 δισ. ευρώ από έμμεσους φόρους που οι έμμεσοι φόροι πληρώνονται από το λαό. Πληρώνει και η πλουτοκρατία, αλλά γι' αυτή δεν είναι τίποτε στο εισόδημά της. Δηλαδή, αύξηση κατά 9,4%.

Αν έφταιγε ο λαός για την κρίση, θα έπρεπε να πληρώσει. Μα δε φταίει ο λαός. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά. Και είναι καθοριστική διαφορά. Το νέο προσχέδιο προϋπολογισμού αναφέρεται προκλητικά σε περικοπές 500 εκατ. ευρώ στα επιδόματα ανεργίας. Στο δημόσιο χρέος που έχουμε και στα ελλείμματα, τα 500 εκατ. ευρώ είναι τίποτα, παρανυχίδα.

Γιατί όμως τα αφαιρούν; Γιατί ακριβώς θέλουν να μονιμοποιήσουν την κατάσταση. Να περικόψουν έως και να καταργήσουν ένα μεγάλο μέρος των επιδομάτων ανεργίας. Παίρνουν μέτρα στρατηγικά και όλα τα μέτρα που παίρνουν δεν έχουν σχέση με το ταμειακό πρόβλημα του χρέους ή του ελλείμματος. Είναι στρατηγικής σημασίας, μακροπρόθεσμα και οριστικά, είναι αυτό που λέμε να φύγουν από τη μέση οποιεσδήποτε κατακτήσεις.

Το νέο προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει περικοπή συντάξεων 500 εκατ. ευρώ. Στα τόσα δισ. που λείπουν στα κρατικά ταμεία, τα 500 εκατ. ευρώ τι είναι; Μα αυτό είναι το στρατηγικό σημείο. Είδατε τι γίνεται στη Γαλλία; Πάει στα 67 χρόνια η συνταξιοδότηση και βγήκαν οι άνθρωποι στους δρόμους.

Ολα αυτά δε φέρνουν άμεσο χρήμα για το έλλειμμα. Τα μέτρα που παίρνουν, π.χ., το σπάσιμο της ΔΕΗ, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η εκχώρηση των υδροηλεκτρικών έργων και του λιγνίτη της Δράμας σε ιδιωτικούς μονοπωλιακούς ομίλους, δεν πρόκειται να φέρουν άμεσα έσοδα στον κρατικό κορβανά, ούτε έχουν σχέση με το μνημόνιο, έχουν σχέση με τη γενικότερη στρατηγική. Η φορολογική επιβάρυνση θα έρθει 100% στους μικροϊδιοκτήτες που έχουν ένα σπίτι άντε κι ένα δεύτερο, με την αύξηση των αντικειμενικών κριτηρίων.

Εμείς καταγγέλλουμε σήμερα ότι έχει ξεκινήσει στάση πληρωμών του κράτους, είτε με τη μορφή συντάξεων είτε με τη μορφή επιδομάτων, με τη μορφή μη επιστροφής του ΦΠΑ, αυτό που φωνάζουν οι μικρότεροι επιχειρηματίες - φωνάζουν και οι μεγάλοι - με τις περικοπές στη χρηματοδότηση στην Παιδεία, την Υγεία, κλπ. Αυτή είναι στάση πληρωμών. Οταν λέμε εμείς ότι πρέπει να πάψει ο λαός να πληρώνει έχουμε άδικο; Πρώτη κάνει στάση πληρωμών η κυβέρνηση, το σύστημα.

Αρα, λοιπόν, όλοι οι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι πρέπει να έχουν σημείο αναφοράς, αντικειμενικά, την οικονομική κρίση και τη στάση τους απέναντι στην αιτία που οδήγησε στην κρίση, να μιλήσουν για το ποιες είναι οι συνέπειες της κρίσης, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά ποιους πλήττει βασικά η κρίση και ποια είναι η διέξοδος.

Και εμείς παρατηρούμε - και αυτό δεν είναι τυχαίο - ότι μόνο οι υποψήφιοι που στηρίζει το ΚΚΕ μέσα από τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» τοποθετούνται με σαφήνεια σε αυτό το ζήτημα. Ολα τα άλλα είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Και αυτοί που λένε ότι δεν είναι δική μας αρμοδιότητα αυτό, δε χαράζουμε εμείς, είμαστε εκτελεστικά όργανα. Με συγχωρείτε πολύ. Αν εμείς πιστεύαμε ότι εφόσον εκλεγούν ο Κωνσταντινίδης, ο Ζαριανόπουλος, κλπ. θα λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα, δε θα παίρναμε μέρος στις εκλογές.

Εμείς θεωρούμε ότι παρά το γεγονός ότι ο θεσμός είναι αντιδραστικότερος παρά ποτέ, παρ' όλα αυτά οι εκλεγμένοι μπορούν να είναι όχι υπάλληλοι του κράτους, αλλά να αξιοποιήσουν τις θέσεις και τα ερείσματα μέσα σε αυτά τα όργανα ώστε να πολλαπλασιαστεί η φωνή του λαού που διεκδικεί, που αποσπά κατακτήσεις και μάλιστα τα όποια χρηματικά μέσα - λιγότερα από πριν αλλά κάποια θα υπάρχουν - να χρησιμοποιηθούν για έργα που υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και όχι για έργα που υπηρετούν τους επιχειρηματίες.

Πίσω από τον όρο «εκτελεστικά όργανα» κρύβουν τι θα κάνουν. Πρέπει να βγεις και να πεις καθαρά στο λαό. Με θέλουν εκτελεστικό όργανο ή με θέλουν ένα ενεργητικό όργανο που τα χρήματα θα τα διαθέτω στους επιχειρηματίες για να προχωρήσουν τη διείσδυσή τους ακόμα βαθύτερα σε τομείς που δεν έχουν μπει. Κι εγώ είμαι αποφασισμένος εδώ να τους αντιστρατευθώ.

Πρέπει να πεις τι δυσκολίες και εμπόδια θα έχεις και πρέπει να πεις τι θα κάνεις μέσα σε ρεαλιστικά όρια. Οχι να λες είμαι εκτελεστικό όργανο, δεν μπορώ να αντιδράσω στη φορολογία και πού θα πάει το ΕΣΠΑ ή εγώ θα κάνω μεγάλο έργο ανεξάρτητα από το τι κάνει η κυβέρνηση, το κράτος και ποια είναι η κυρίαρχη πολιτική. Και το ένα είναι ψέμα και το άλλο.

Το σωστό είναι να πεις θα με υποχρεώσουν να κάνω αυτό κι εγώ θα αντισταθώ εκεί. Π.χ. εγώ θα χρησιμοποιήσω τα χρήματα για να δημιουργήσω κοινωνικές εγκαταστάσεις για τη λαϊκή οικογένεια και θα αρνηθώ ακτές, παραλίες, ορεινοί όγκοι να περάσουν στους επιχειρηματίες. Δε θα το νομιμοποιήσω και επειδή αυτό εκφράζει και λαϊκά συμφέροντα θα κινητοποιήσω και το λαό. Θα είναι μια διαρκής διαπάλη και θα προστεθεί ένας κρίκος σε αυτούς τους κρίκους και τους φορείς που υπάρχουν σήμερα και παλεύουν. Και είναι δύναμη ο περιφερειάρχης. Σκεφθείτε, π.χ., οι μισοί περιφερειάρχες στην Ελλάδα να λένε «όχι» ή οι μισοί δήμαρχοι;

Εμείς παίρνουμε μέρος στις εκλογές για να αναδειχθούν κομμουνιστές, συνεργαζόμενοι με το Κόμμα, ριζοσπάστες, να εκλεγούν σε αυτά τα όργανα, αποφασισμένοι όμως να θέσουν τον τίτλο και την εκλογή τους στην υπηρεσία του λαϊκού κινήματος.

MotionTeam

Αμέσως μετά τη συνέντευξη Τύπου, η Αλέκα Παπαρήγα συναντήθηκε με τους μαθητές του μουσικού σχολείου Θεσσαλονίκης, που διαδήλωναν στην πλατεία Αριστοτέλους (σχετικό ρεπορτάζ στη σελίδα 27)

Εμάς, πάντα μας ανησυχούσε, μας προβλημάτιζε και μας προβληματίζει το γεγονός ότι συνδικαλισμένοι είναι το 15% - 20% των εργαζομένων. Αυτό δεν είναι αποχή; Βεβαίως, όταν δε συμμετέχεις μέσα στην εργατική, στην αγροτική, στη λαϊκή δράση, μέσα στους αγώνες και δυστυχείς ταυτόχρονα ή αντιμετωπίζεις ανασφάλεια και αβεβαιότητα, έρχεται μία απογοήτευση, η οποία σε ακινητοποιεί εντελώς.

Μας απασχολεί, λοιπόν, η αιτία αυτού του προβλήματος. Πρέπει, όμως, να σας πω ότι δε λείπει και η ώθηση να υπάρξει αποχή. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να ελέγξουν την ψήφο, γίνεται και αυτό. Ας βγάλουν συμπεράσματα διάφορα παπαγαλάκια και αμπελοφιλοσοφούντες, οι οποίοι από πέρσι αρχίσανε και εξιδανίκευαν το θέμα της αποχής. Εμείς δεν την εξιδανικεύουμε την αποχή ακόμα και όταν δείχνει μια πολιτική στάση. Δείχνει λαθεμένη πολιτική στάση.

Εμείς ένα πράγμα ξέρουμε: Συμμετοχή, συμμετοχή ενεργητική, λαϊκή πρωτοβουλία και μάλιστα συμμετοχή και με συνεχή έλεγχο των εκλεγμένων, όχι απλώς πάμε και ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια και μετά κοιτάμε ποιος είναι ο καλός ή ο καλύτερος. Και από αυτήν την άποψη, εμείς την αντιπαλεύουμε, αλλά την αντιπαλεύουμε όχι μόνο με τη συμμετοχή στην κάλπη, την αντιπαλεύουμε και με τη συμμετοχή στους αγώνες.

Και, βεβαίως, η αποχή στην κάλπη κουφέτο θα είναι για το σύστημα και για τα κόμματα αυτά, τα οποία πριν απ' όλα έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη, γιατί δεν τους νοιάζει. Ο εκλεγμένος δε θα βγει από την αποχή, θα βγει από αυτούς που παίρνουν μέρος, δεν καθορίζουν συσχετισμό δύναμης και εδώ ο συσχετισμός δύναμης πρέπει να αλλάξει. Και η αλλαγή για μας σηματοδοτείται από το: Κάτω οι δύο, ανοδική πορεία για τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», για την πολιτική που στηρίζει το ΚΚΕ και οι άνθρωποι που δίνουμε από κοινού τη μάχη.

Το μνημόνιο ως μνημόνιο επί της ουσίας και για τα χαρακτηριστικά που έχει, έχει βρει αντίθετη τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Οταν όμως αρχίζει ο λαός και βλέπει ορισμένα πράγματα πιο καθαρά, αρχίζει και το ανακάτεμα. Παίρνουν ένα μεγάλο καζάνι και ανακατεύουν τη σούπα. Π.χ., αντιμνημονιακή δεν είναι η ΝΔ. Από τη σκοπιά της ΝΔ, δεν είναι προοδευτική αντίληψη η αντίθεση με το μνημόνιο, όσο κι αν το καρύκευμα είναι τα λαϊκά προβλήματα.

Τι λέει η ΝΔ. Λέει εγώ θα μπορούσα να βρω άλλο μείγμα. Και το κυριότερο, υπάρχει η συνέντευξη του κ. Σαμαρά ο οποίος λέει ότι αν εγώ ψήφιζα το μνημόνιο τότε θα παρέδιδα τον ελληνικό λαό, στην ουσία λέει στο ΚΚΕ, και άρα θα ήταν ένα συγκεκριμένο μπλοκ που θα ήταν αντίθετο με το μνημόνιο και τότε λέει θα είχαμε και προβλήματα δημοκρατίας. Οταν, δηλαδή, το κίνημα δυναμώνει κοιτάνε να το υποσκάψουν από τα μέσα. Γι' αυτό θέλει επαγρύπνηση κ.λπ.

Π.χ. λέει ο κ. Μητρόπουλος ότι εγώ όταν εκλεγώ θα πάω και θα κάνω κριτική, θα πω στην κυβέρνηση, καθίστε κάτω, γιατί είτε από άγνοια, είτε από κακούς συμβούλους, είτε από απειρία υπογράψατε ένα μνημόνιο, το οποίο μπορούσατε να μην το είχατε υπογράψει. Αυτό είναι προοδευτική αντίθεση στο μνημόνιο; `Η το «παρών» του κ. Δημαρά;

Αυτό που λέμε, ουσιαστική, πολιτική, ριζοσπαστική ανάλυση, δεν έχει γίνει για το μνημόνιο. Και έπειτα, το μνημόνιο ήρθε έτσι εκ του μηδενός; Του ήρθε του Παπανδρέου και πήγε κι έκανε ένα μνημόνιο; Τα προβλήματα στην Ελλάδα δεν αρχίζουν από τη στιγμή που έγινε το μνημόνιο, αρχίζουν πολύ πριν και από εκείνη τη δεκαετία που είχαμε επιταχυνόμενους ρυθμούς ανάπτυξης.

Κακά τα ψέματα, είναι οι περιοχές με το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων και οι περιοχές που συγκεντρώνουν τα μεγάλα φιλέτα, χωρίς να σημαίνει ότι οι άλλες περιοχές της Ελλάδας δεν έχουν, και η Θεσσαλία έχει φιλέτα, κ.λπ. Αλλά Κεντρική Μακεδονία και Αττική είναι οι περιοχές εκείνες όπου έχουν την έδρα τους οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, εδώ θα συγκεντρωθούν περισσότερο. Και, επομένως, εδώ η εκλογική μάχη έχει και πάρα πολύ παρασκήνιο. Και έχει και μεθοδικό αποπροσανατολισμό και τακτικές, για να υπάρχει υφαρπαγή ψήφων.

Αλλού έχεις πολλά ψηφοδέλτια, αλλού έχεις παραιτήσεις στα ψηφοδέλτια, άλλοι κατεβάζουν αυτοτελώς στην Περιφέρεια, στο Δήμο πάνε ενιαία. Εχει μια ποικιλία. Μετά διασταυρώνονται με προσωπικές διαφορές ή με αποκαλύψεις. Μέχρι τις εκλογές δεν ξέρουμε και τι αποκαλύψεις θα γίνονται. Υπάρχει πολύ παρασκήνιο και βρώμικο παρασκήνιο.

Νομίζουμε ότι τουλάχιστον οι εργαζόμενοι και στην Αττική και στην Κεντρική Μακεδονία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, υπερψηφίζοντας τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ξέρουν τι ψηφίζουν, ξέρουν μέχρι πού συμφωνούν, ξέρουν πού διαφωνούν μαζί μας και ξέρουν ότι την άλλη μέρα από τις εκλογές δε θα χρησιμοποιηθεί η ψήφος είτε στενά κομματικά, εννοώ να μεταφράσουμε τους ψηφοφόρους σε οπαδούς του ΚΚΕ, γιατί ξέρουμε ότι όσο περισσότεροι μας ψηφίζουν σημαίνει ότι προωθείται αυτό που λέμε η κοινωνική συμμαχία, η λαϊκή συσπείρωση.

Και ένα δεύτερο: Δεν πρόκειται να πουλήσουμε τους ψηφοφόρους. `Η μετά να τους λέμε είστε διεφθαρμένοι, να τους ενοχοποιούμε όπως κάνουν άλλοι. Ξέρουν τι ψηφίζουν, ξέρουν μέχρι πού μπορούν να πάνε μαζί μας, ξέρουν πού δεν μπορούνε. Είμαστε γνωστοί, δεν πρόκειται να αλλάξουμε ρότα.

Καταρχήν, κρίσιμη είναι η 7 Νοέμβρη, αλλά στις 14 Νοέμβρη θα κριθεί το εξής πράγμα: Στην ουσία, είναι μια σφυγμομέτρηση. Εάν ο λαός έχει την ετοιμότητα και έχει πάρει την απόφαση να παρεμποδίσει τα χειρότερα, έως να ανοίξει και κανένα παράθυρο προς τα εμπρός. Αυτό θα μετρηθεί. Και αυτό θα μετρήσει και όλη η Ευρώπη. Σηκώνει, δηλαδή, η πλάτη του λαού και χειρότερα μέτρα; Το μετράνε κι αυτό και μάλιστα ξέρουν ότι στην Ελλάδα τα μέτρα δεν περνάνε έτσι εύκολα όπως σε άλλες χώρες. Θα το μετρήσουν πάρα πολύ σοβαρά. Χώρια ότι έχει σημασία και ο συσχετισμός μέσα σε αυτά τα όργανα, τα οποία θα είναι για 5 χρόνια.