ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Πυγμή και κοροϊδία για να εφαρμοστούν τα μέτρα

Στο Συνέδριο του «Εκόνομιστ» μίλησε χτες ο Αντ. Σαμαράς

Επίδειξη πυγμής ενάντια στους ταξικούς - λαϊκούς αγώνες έκανε για ακόμα μια φορά χτες από το βήμα του Συνέδριου του «Εκόνομιστ» ο Αντ. Σαμαράς, στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα αποφασιστικότητας σε εγχώρια και ξένα μονοπώλια για ταχεία και πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Από το ίδιο βήμα συνέχισε την κοροϊδία, τα ψέματα και την προσπάθεια διαίρεσης των εργαζομένων, ώστε να προχωρήσει με τις μικρότερες αντιδράσεις ο νέος γύρος των βάρβαρων μέτρων που συμφώνησε με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ).

«Δεν έχουν δίκιο κι όλοι όσοι φωνάζουν. Με φθαρμένα συνθήματα, με κραυγές μίσους, με "επαναστατική γυμναστική" καθημερινά στους δρόμους, δεν πιστεύω ότι λύνονται προβλήματα δεκαετιών», τόνισε προκλητικά δείχνοντας για ακόμα μια φορά το μίσος του απέναντι στο ταξικό κίνημα. Συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος συμπλήρωσε: «Κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε, ότι δεν πολεμάμε την ύφεση με το να κλείνουμε τους δρόμους. Ούτε "υπερασπιζόμαστε" τους ανέργους, όταν διώχνουμε επενδύσεις ή κλείνουμε εργοστάσια. Αυτός είναι ένας παραλογισμός που πρέπει να σταματήσει. Και, επιτέλους, τον σταματάμε!»...

Παράλληλα προσπάθησε να εφαρμόσει την τακτική του διαίρει και βασίλευε, χωρίζοντας τους εργαζόμενους «από τη μια σε κείνους που αντιδρούν, που διαμαρτύρονται δικαίως, γιατί δεν αντέχουν την απότομη κατάρρευση του βιοτικού τους επιπέδου» τους οποίους, όπως είπε ανερυθρίαστα, «πρέπει να τους στηρίξουμε και να βοηθήσουμε γιατί έχουν δίκαιο που αντιδρούν». Και από την άλλη, σε εκείνους «που αντιδρούν γιατί είχαν βολευτεί σε ένα σύστημα παρασιτικό, που ξόδευε δανεικά και κατανάλωνε χωρίς να παράγει»...

Στη βάση αυτή επιχείρησε να δικαιολογήσει τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, υποστηρίζοντας θρασύτατα ότι «κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε, πώς όταν διώχνεις 15.000 ακατάλληλους από το Δημόσιο και προσλαμβάνεις αμέσως έναν ίσο αριθμό νέων παιδιών με όρεξη για δουλειά και με αξιοκρατικά κριτήρια, αυτό δεν είναι "μέτρο βαρβαρότητας"! Είναι ποιοτική αναβάθμιση του κράτους»..!

Ταυτόχρονα επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα ανοχής στην εφαρμοζόμενη πολιτική, μοιράζοντας φρούδες ελπίδες και ανέξοδες υποσχέσεις για έξοδο από το τούνελ, προς όφελος τάχα των μονοπωλίων, μαζί και του λαού. «Δεν ξεπεράσαμε την κρίση ακόμα, αλλά το φως αρχίζει πια να φαίνεται στην άκρη του τούνελ», ήταν το σλόγκαν που επανέλαβε. Στο πλαίσιο αυτό, εμφάνισε την εφαρμοζόμενη πολιτική σαν δήθεν «νέο μείγμα», επειδή, όπως είπε, «δεν έχουμε μόνο λιτότητα που οδηγεί σε επίμονα ελλείμματα και ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα», αλλά «έχουμε και μέτρα που εξισορροπούν τις περικοπές, που βάζουν ξανά την οικονομία να δουλέψει, που ανακουφίζουν την κοινωνία, που προκαλούν επανεκκίνηση στην παραγωγική δραστηριότητά μας».

Προκειμένου να μην αφήσει παρερμηνείες έσπευσε να υποσχεθεί νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που θα κατατεθεί το Μάη. «Δεν μπορούμε να βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας από πλευράς εργασιακού κόστους, όταν την επιδεινώνουμε από πλευράς φορολογικής επιβάρυνσης», αποφάνθηκε, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή του για μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα κέρδη των επιχειρήσεων στο 15%, «μόλις σταθεροποιήσουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα που χρειαζόμαστε».

ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ

Νέο υπόμνημα από τον Γ. Παπανδρέου

Αρνήθηκε, για δεύτερη φορά, ο Γ. Παπανδρέου να προσέλθει στην προανακριτική επιτροπή για τη Λίστα Λαγκάρντ και με σύντομο σημείωμα, που έστειλε χτες, παραπέμπει στο υπόμνημα που έχει ήδη καταθέσει. Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, στο υπόμνημα αυτό «περιέχονται με πληρότητα και σαφήνεια όλα όσα είχα να θέσω υπόψη της Επιτροπής σε σχέση με την υπό διερεύνηση υπόθεση». Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ στην προανακριτική Σπ. Χαλβατζής ζήτησε να γίνει μια ακόμα προσπάθεια και να επανακληθεί ο Γ. Παπανδρέου, αφού και από το γραπτό υπόμνημα που κατέθεσε φαίνονται ξεκάθαρα οι ευθύνες των κυβερνήσεών του, οι οποίες με μια σειρά νόμους προχώρησαν σε προκλητικές φοροαπαλλαγές και νέα προνόμια στο κεφάλαιο, την ίδια ώρα που έπαιρναν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Γιατί κάνουν απολύσεις στο Δημόσιο;

-- Τι εξυπηρετούν η αναδιάρθρωση του Δημοσίου και οι απολύσεις, με την προπαγάνδα που τις συνοδεύει;

Οργίασε τις τελευταίες μέρες η προπαγάνδα για την «αναγκαιότητα» να προχωρήσουν οι απολύσεις στο Δημόσιο, στο όνομα του να μειωθούν οι δαπάνες και να εξυγιανθούν τα δημοσιονομικά. Οι αποφάσεις κυβέρνησης - τρόικας συνοδεύονται από μια πρωτοφανή συκοφαντική επίθεση στους δημόσιους υπάλληλους, τους οποίους βάζουν απέναντι στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, προκειμένου να διασπάσουν τους εργατοϋπάλληλους και να περάσει ευκολότερα το συνολικό σχέδιο, που προβλέπει ένταση της επίθεσης συνολικά στην εργατική τάξη, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αστικά ΜΜΕ έφτασαν τις προηγούμενες μέρες να λένε και να γράφουν ότι οι 4.000 δημόσιοι υπάλληλοι που προβλέπεται να απολυθούν μέχρι το τέλος του 2013, είναι αριθμός ίσος με όσους απολύονται από τον ιδιωτικό τομέα μέσα σε δυο μέρες! Δηλαδή, να βγάλουν οι ιδιωτικοί εργάτες και υπάλληλοι το μάτι των συναδέλφων τους στο Δημόσιο επειδή χάνουν τη δουλειά με πιο αργούς ρυθμούς απ' ό,τι οι ίδιοι και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο να είναι και ευχαριστημένοι επειδή οι απολύσεις είναι λιγότερες απ' ό,τι στον ιδιωτικό τομέα. Τα αστικά επιτελεία χύνουν δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις, που δεν πρέπει να γίνει ανεκτό. Λένε ακόμα πως για την κρίση φταίει η σπατάλη στο δημόσιο τομέα, που είναι τάχα διογκωμένος, και ότι αν οι απολύσεις είχαν γίνει νωρίτερα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα είχαν γλιτώσει από μέτρα και περικοπές που στοχεύουν στη δημοσιονομική σταθερότητα. Κι εδώ το ψέμα οργιάζει. Οι ανατροπές στα εργασιακά, στα μισθολογικά και οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσιονομική σταθερότητα με περικοπές σε στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες, με ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας, είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ και αυτή εφαρμόζεται με κλιμακούμενους ρυθμούς στην Ελλάδα.

Τα ίδια μέτρα παίρνονται και σε χώρες όπου ο δημόσιος τομέας έχει συρρικνωθεί εδώ και χρόνια, όπως, για παράδειγμα, η Ιρλανδία, χωρίς αυτό να αποτρέψει την κρίση και τη διαχείρισή της σε βάρος του λαού. Λένε ακόμα ότι είναι άδικο στο Δημόσιο να ισχύει η μονιμότητα, που δεν κατοχυρώνεται στον ιδιωτικό τομέα. Το επιχείρημα αυτό τους αποκαλύπτει. Δείχνει ότι ένας από τους βασικούς στόχους που υπηρετούν οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι να χτυπηθεί κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με πλήρη δικαιώματα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Λένε ψέματα ότι στο Δημόσιο ισχύει η μονιμότητα. Αντίθετα, εδώ και πολλά χρόνια, με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κάνουν θραύση οι εργαζόμενοι ιδιωτικού δικαίου, οι εργολαβικοί, οι συμβασιούχοι και πάει λέγοντας. Ολους αυτούς δεν τους προστατεύει καμιά μονιμότητα, όπως ξεδιάντροπα διακηρύσσουν η κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Τι θα φέρει η παραπέρα συρρίκνωση του Δημοσίου και γιατί αυτή αφορά συνολικά το λαό και όχι μόνο όσους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους; Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία και τα σχολεία, στις εφορίες και τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, για να καταλάβει. Η μείωση του προσωπικού συμβαδίζει με υποβάθμιση έως εξαφάνιση των υπηρεσιών, με παράλληλη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε κερδοφόρους τομείς των υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η συρρίκνωση του προσωπικού στους δήμους γίνεται πρώτης τάξης όχημα για παράδοση της καθαριότητας και των κοινωνικών υπηρεσιών στους ιδιώτες, με το προκάλυμμα μάλιστα της «κοινωνικής οικονομίας», στην οποία πρωτοστατούν. Στα νοσοκομεία η κατάσταση είναι αφόρητη και στέλνει τον κόσμο καραβιές στους ιδιώτες. Το ίδιο και στην Εκπαίδευση, όπου λείπουν δάσκαλοι και ειδικότητες, ενώ προβλέπεται και παραπέρα μείωσή τους.

Την ίδια ώρα, υπηρεσίες και οργανισμοί που θα μπορούσαν ακόμα και στις σημερινές συνθήκες να στηρίξουν τον αγροτικό τομέα, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την έρευνα, είτε κλείνουν, είτε συρρικνώνονται σε βαθμό που να μη λειτουργούν. Το ΚΚΕ δεν υπερασπίζεται το Δημόσιο στη σημερινή του μορφή, όπως διαμορφώθηκε από τη διαχρονική πολιτική των αστικών κομμάτων, στο όνομα του να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία και να προσαρμόσουν το κράτος και τις δομές του σε προηγούμενες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Τώρα που οι ανάγκες του κεφαλαίου απαιτούν ένα πιο ευέλικτο και λειτουργικό Δημόσιο, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο για δραστική συρρίκνωση, η οποία ανοίγει νέα πεδία δράσης στους ιδιώτες, σε τομείς με βέβαιη κερδοφορία, αφού είναι ζωτικής ανάγκης για το λαό. Εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δεν πρέπει να αφήσουν τη διαίρεση και την κυβερνητική προπαγάνδα να περάσουν. Εχουν συμφέρον από κοινού να αντιπαλέψουν τις αντεργατικές ανατροπές και τις απολύσεις, την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το σμπαράλιασμα μισθών και συντάξεων. Η ενότητα της εργατικής τάξης είναι όρος αναγκαίος για να προχωρήσει η συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες και τους μικρούς ΕΒΕ, που επίσης πλήττονται από τα μονοπώλια και το κράτος τους. Αλλος δρόμος που να οδηγεί σε διέξοδο υπέρ του λαού δεν υπάρχει. Κράτος στην υπηρεσία του λαού σημαίνει εργατική, λαϊκή εξουσία και οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, σημαίνει εργατικός - κοινωνικός έλεγχος. Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, παρά τις αδυναμίες και τις παρεκκλίσεις στην οικοδόμηση, έδειξε την ανωτερότητά του στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ακριβώς επειδή η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της γκρέμισαν την αστική εξουσία και τις δομές της, πήραν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.