Αναφερόμενος στην ιστορία της ΛΑΡΚΟ ο Σ. Πουλικόγιαννης υπενθύμισε ότι «η εταιρεία είτε επί ημερών Μποδοσάκη είτε αργότερα μετά την κρατικοποίησή της παρήγαγε κέρδη που ποτέ δεν καρπώθηκαν οι εργαζόμενοι. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όπως και οι προηγούμενες ποτέ δεν ιεράρχησαν ως προτεραιότητα την κάλυψη των αναγκών του ελληνικού λαού σε ανοξείδωτο χάλυβα (πολεμική βιομηχανία, οικιακές συσκευές κ.λπ.) για να αξιοποιήσουν σε αυτή την κατεύθυνση τη ΛΑΡΚΟ. Αντίθετα, είτε όταν την κρατικοποίησαν είτε με τις μεθοδεύσεις για την ιδιωτικοποίηση, ενδιαφέρονταν μόνο για την εξασφάλιση των επιχειρηματικών μονοπωλιακών συμφερόντων και της κερδοφορίας τους». Αυτό το έργο - σημείωσε - το ξαναζούμε σήμερα επικαλυμμένο με διάφορα σενάρια (...) Κανένα μα κανένα σενάριο δεν έχει τίποτα που να μας επιτρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Σε όποια τους επιλογή οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός συνολικότερα.

(...) Οι κυβερνήσεις, η τρόικα, η ΕΕ στην προσπάθειά τους έχουν πολύτιμους συμμάχους. Είναι οι πλειοψηφίες σε Εργατικά Κέντρα, στην ΠΟΕΜ, στη ΓΣΕΕ, όπου έχοντας ταχθεί στη λογική της ανταγωνιστικότητας, διαπαιδαγωγούν εργαζόμενους να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά του εργοδότη τους και στη λογική του "λιγότερου κακού" να υπομένουν καρτερικά τα βασανιστήρια και να στέλνονται ως πρόβατα στη σφαγή (...) Βάζουν τον εργατόκοσμο να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες, τις σημαίες των μονοπωλίων. Αυτές οι δυνάμεις στο εργατικό κίνημα είναι επικίνδυνες, πρέπει να απομονωθούν από κάθε τίμιο εργάτη (...) Οι εργάτες δεν έχουν καμιά δουλειά, κανένα συμφέρον να πολεμάνε με το στρατόπεδο των εκμεταλλευτών. Πρέπει να έρθουν εδώ, να πολεμήσουν για την τάξη τους, για την οικογένειά τους, για το λαό, να ενωθούν με το ταξικό κίνημα. Να συσπειρωθούν με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Εδώ πολεμάμε κάτω από τις δικές μας σημαίες, κάτω από τις σημαίες της τάξης μας. Να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας στον κλάδο του μετάλλου με βάση τα ενιαία συμφέροντά μας, με βάση τα συμφέροντα του λαού (...) Οι καπιταλιστές μοιάζουν ανίκητοι, αλλά δεν είναι. Μοιάζουν ανίκητοι γιατί έχουν την ΕΕ, κατασταλτικούς μηχανισμούς, έχουν οργανώσεις, παρακρατικούς μηχανισμούς, όπως η Χρυσή Αυγή, για να τρομοκρατούν, έχουν τα ΜΜΕ. Ομως εμείς έχουμε την παραγωγή όλου του πλούτου στα χέρια μας (...) Δεν έχουμε όμως την αναγκαία οργάνωση. Ορος απαράβατος η ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική βάση. Να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα, σε ταξικό προσανατολισμό. Οργάνωση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε χωριό. Οταν αυτό γίνει πράξη τότε θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Να μεταφέρουμε παντού την ουσία του συνθήματός μας: «Εργάτη μπορείς και αν το καταλάβεις θα γίνεις ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις».

«Παρών» στη διαδήλωση έδωσε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο Γενικός Γραμματέας της Δ. Κουτσούμπας δήλωσε:

«Δηλώνουμε "παρών" όπως πάντα στον αγώνα ζωής για τη ΛΑΡΚΟ, για τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ. Η ΛΑΡΚΟ είναι επιχείρηση που έχει γνωρίσει και τα δύο μοντέλα διαχείρισης στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος: Και ως ιδιωτικό μονοπώλιο -θα θυμάστε όλοι τους Μποδοσάκηδες που την εγκαταλείψανε για να πάνε αλλού να αναπτύξουν την κερδοφορία τους- και στη συνέχεια ως κρατικό μονοπώλιο, με την ίδια αδιέξοδη πολιτική που την οδήγησε σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.

Σήμερα, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, η κυβέρνηση, δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ουσιαστικά προτείνουν ξανά αυτόν τον ίδιο φαύλο κύκλο, τα ίδια μοντέλα: Είτε ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ είτε συρρίκνωση της ΛΑΡΚΟ με απολύσεις, με μειωμένα μεροκάματα, με μειωμένους μισθούς, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με τον εργάτη γονατισμένο. Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση γύρω από αυτά τα ζητήματα. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θα πρέπει να απορρίψουν αυτές τις λογικές, να μη δεχτούν δηλαδή κανένα από αυτά τα μοντέλα που προτείνει η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να συμπαραταχθούν με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με το ταξικό κίνημα, σαν μια γροθιά, για τη Λαϊκή Συμμαχία, για να οδηγηθούμε στη Λαϊκή Εξουσία. Εκεί, όπου και ο εργάτης στη ΛΑΡΚΟ και οι εργάτες της χώρας μας θα είναι νοικοκύρηδες στον τόπο τους, αφέντες στον πλούτο που παράγουν, με κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια, για να μπορέσει να γίνει ο ενιαίος φορέας του ορυκτού πλούτου, έτσι ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Οι δυνατότητες που έχει και σήμερα η ΛΑΡΚΟ, οι δυνατότητες που υπάρχουν για κρατικό φορέα ανοξείδωτου χάλυβα -για παράδειγμα- με κορμό τη ΛΑΡΚΟ, δεν μπορούν να υλοποιηθούν ακριβώς γιατί αντιστρατεύονται τις πολιτικές της ΕΕ, την ένταξή μας δηλαδή στην ΕΕ, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που βέβαια οδηγεί σε ανταγωνισμούς μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων.

Αρα η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι η πρόταση του ΚΚΕ, με αυτή θα πρέπει να συμπορευθούν οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, στη Λάρυμνα, σε όλες τις επιχειρήσεις της ΛΑΡΚΟ, σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους κλάδους».