-- Καλημέρα, κ. Χατζηνικολάου. (...)

-- Ερχομαι τώρα στα ερωτήματα που αφορούν την πολιτική επικαιρότητα αυτού του διαστήματος, ξεκινώντας από τις ευρωεκλογές και το αποτέλεσμά τους. Για το ΚΚΕ ήταν ένα καλό αποτέλεσμα. Θέλω, όμως, να έχω τα σχόλιά σας και τις απόψεις σας συνολικά για το πώς διαμορφώνεται ο πολιτικός χάρτης στη χώρα, καθώς από τις εκλογές αυτές προκύπτει και μία άνοδος του χώρου δεξιά της ΝΔ, της άκρας δεξιάς.

-- Ναι, εμείς εκτιμάμε και νομίζω είναι αδιαμφισβήτητο αυτό από όλους, άσχετα τι ψήφισαν, ότι υπήρξε μία νέα σημαντική εκλογική άνοδος του ΚΚΕ μετά το 5,35% των ευρωεκλογών του '19, των βουλευτικών του Μάη το 7,2% και του Ιούνη το 7,7% και τώρα 9,25%. Επιβεβαιώνει θετικές διεργασίες που γίνονται μέσα στην κοινωνία, μέσα στους αγώνες, με αρχαιρεσίες στους φορείς του κινήματος. Σταθεροποιείται και ενισχύεται, θα έλεγα, εν μέρει ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που εκφράζεται από την πολιτική της Κομισιόν, της ΕΕ, της κυβέρνησης της ΝΔ και βέβαια αυτό το ρεύμα εκφράζεται κυρίως με την άνοδο του κύρους και τη συμπόρευση ευρύτερων δυνάμεων με το ΚΚΕ. Και να τονίσω, επίσης, ότι ήταν ιδιαίτερα ενισχυμένο στην Αττική, τρίτη δύναμη σε μεγάλα αστικά κέντρα, δεύτερη και τρίτη δύναμη, ιδιαίτερα σε εργατικές - λαϊκές περιοχές και γειτονιές και δήμους και εκεί που αναπτύχθηκαν αγώνες, όπως η ΛΑΡΚΟ, που ανέφερα πριν.

Εμείς, κ. Χατζηνικολάου, δεν κρίνουμε με όρους κατάταξης των πολιτικών δυνάμεων τα αποτελέσματα. Κι άλλες φορές διάφορα κόμματα, διάφορα μορφώματα, που εμφανίζονται, λαϊκιστικά ως επί το πλείστον, βρέθηκαν μπροστά από εμάς ή από άλλα κόμματα, αλλά αποδείχθηκαν διάττοντες αστέρες, έκαναν τη δουλειά τους, εγκλωβισμού, δηλαδή, κάποιων εκλογικών γνήσιων λαϊκών δυνάμεων στο πολιτικό σύστημα και αναφέρομαι, δηλαδή θυμόσαστε, στο ΠΟΤΑΜΙ, στον ΛΑ.Ο.Σ., στους ΑΝΕΛ, διάφορους άλλους, στη ΔΗΜΑΡ κ.λπ., άλλους, που είχαν περάσει μάλιστα και το ΚΚΕ. Εμείς θεωρούμε ότι τη ΝΔ πρέπει να απασχολήσει, για παράδειγμα, η περίπτωση του Βελόπουλου και της Ελληνικής Λύσης, γιατί αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Και τώρα για να μην κοροϊδευόμαστε ότι γίνεται μεγάλη κουβέντα για την ακροδεξιά, τον Βελόπουλο, τη Λατινοπούλου κ.λπ. στην Ελλάδα ή και στην Ευρώπη.

-- Σε όλη την Ευρώπη, γιατί έχουμε και Μελόνι στην Ιταλία, έχουμε και Λεπέν στη Γαλλία...

-- Ναι, ναι, θα πω και για την Ευρώπη, λέω για την Ελλάδα μέχρι να τελειώσω την εκτίμησή μου αυτή. Εάν η ΝΔ, για παράδειγμα, για να μιλάμε και καθαρά κι απλά να μας καταλαβαίνει κι ο κόσμος και θα συμφωνήσετε μαζί μου, έπαιρνε για παράδειγμα, αντί για 28,5% 29,5% ο κ. Βελόπουλος θα είχε κάτω από 9. Αν έπαιρνε μάλιστα 30% ή πολύ περισσότερο 33% θα ήταν πάλι στο 5 με 6%. Δηλαδή, θέλω να πω εκεί είναι το ζήτημα, η μεγάλη πτώση δηλαδή που έχασε γύρω στις 13 ποσοστιαίες μονάδες και σε απόλυτο αριθμό ψήφων πάνω από 1 εκατομμύριο ψήφους η ΝΔ από πέρυσι, είναι λογικό αυτό να πηγαίνει σε συγγενή μαζί της κόμματα. Κυρίως, η ΝΔ πρέπει να το απαντήσει γιατί με την πολιτική της, αλλά και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που καλλιεργούν ένα τέτοιο κλίμα, ώστε να ενισχύονται τέτοιες δήθεν αντισυστημικές δυνάμεις, που όταν βρίσκονται μέσα στο παιχνίδι της εξουσίας και σε αυτά τα αλισβερίσια γίνονται οι πιο συστημικοί.

-- Γραμματέα, εδώ δεν υπάρχει μια ανισορροπία, να το πω έτσι, και χρησιμοποιώ μία προσεκτική διατύπωση, στη δημοκρατία μας από το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια ισχυρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση απέναντι στη ΝΔ; Διότι βλέπουμε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ακόμη κι αν αθροίσει κανείς αυθαίρετα τα ποσοστά τους έχουν το ίδιο ή και λίγο λιγότερο από τη ΝΔ. Και σας το ρωτώ αυτό για να έχω και το σχόλιό σας για τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας νέος φορέας της κεντροαριστεράς που να αποτελέσει εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.

-- Τα κόμματα αυτά, κ. Χατζηνικολάου, έχουν μπλέξει στα αδιέξοδά τους. Βρίσκονται σε πορεία, επιμένουμε σε αυτό, το λέγαμε και προεκλογικά και επαληθεύτηκε και με τα αποτελέσματα και τη μετεκλογική πορεία τώρα, ότι βρίσκονται σε πορεία ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού εκφυλισμού.

Και στο ΠΑΣΟΚ αυτή η διαδικασία, που ξεκίνησε από το 2012, όπως όλοι θυμόμαστε που από το 40% που είχε μέχρι τότε, πήγε στο 12% και μετά στο 4% και προσπαθεί να ανακάμψει φτάνοντας πάλι στο 12%, εκείνο του 2012 δηλαδή, της πρώτης εκλογικής μάχης και συνεχίζεται ακόμα αυτή η πορεία. Είναι εν μέρει η ανάκαμψη των δικών του δυνάμεων, πολύ πίσω από τους στόχους του.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η διαδικασία ξεκίνησε, όπως όλοι θυμόμαστε πολύ καλά, από τον Ιούλη του 2015, με το μνημόνιο που ψήφισε και επιταχύνθηκε μετά το 2019, από 36%, πήγε στο 30%, στο 25%, στο 20%, στο 17% πέρυσι στη δεύτερη εκλογική μάχη, στο 14% τώρα και θα δούμε πού θα καταλήξει. Αρα, τα βασικά αδιέξοδα επιμένουμε ότι είναι ιδεολογικά, γιατί ταυτίζονται, με επιμέρους φυσικά διαφορές τους, με τη ΝΔ και άλλα κεντροδεξιά ή δεξιά τέτοια κόμματα ή μορφώματα. Υπερασπίζονται αυτό το σάπιο σύστημα, υπερασπίζονται τις συμμαχίες του που μας οδηγούν σε εμπλοκή, σε πολέμους, εκτός του ότι πληρώνουμε πάρα πολλά, 7 δισ. πληρώσαμε τον τελευταίο χρόνο για πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ και για συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές. Δεν έχουν πρόταση ριζικής ανατροπής, έξω από αυτό το σύστημα, πλέον ούτε καν στα λόγια δηλαδή, γιατί πριν στα λόγια τουλάχιστον είχαν και εγκλώβιζαν κάποιους ανθρώπους και μαζεύαν κάτι ψηφαλάκια και πολιτικά, όταν ψηφίζουν σε μεγάλο ποσοστό ίδιους νόμους με την κυβέρνηση, όχι μόνο τα μνημόνια που τα γνωρίσαμε και τις μεγάλες κωλοτούμπες που έκαναν, αλλά και σε φάση οικονομικής ανάκαμψης αυτά τα τελευταία χρόνια. 93% το ΠΑΣΟΚ, 75% ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν νομοσχέδια της ΝΔ και στο εθνικό Κοινοβούλιο και, περίπου τα ίδια, στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν έχουν εναλλακτική πρόταση αλλαγής στο ίδιο το πολιτικό σύστημα και φυσικά οργανωτικά είναι ανύπαρκτες οι οργανώσεις τους, τα μέλη τους, η δημιουργική συζήτηση. Γίνονται χτυπήματα κάτω από τη μέση, βλέπουμε υπονόμευση του ενός από τον άλλο, οι εκλογές τους, το πώς γίνονται, έχουν μόνο followers, καμιά επαφή με το κίνημα, συμμετοχή δηλαδή σε αγώνες, σε κοινωνικές διεργασίες που γίνονται στις γειτονιές και μέσα στους χώρους δουλειάς. Εμφανίζονται σε εκλογικές μάχες με τη λογική της προώθησης του lifestyle, των followers, των κοινωνικών δικτύων. Αρχηγικά κόμματα, μιλάμε για μεσσιανισμό τον 21ο αιώνα, αυτό κυριαρχεί σ' αυτά τα κόμματα. Και όσα βλέπουμε είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιφάσεων, ιδεολογικών, πολιτικών και οργανωτικών, που έχουν στην εσωκομματική τους λειτουργία. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

-- Τώρα, κυβερνητικός ανασχηματισμός. Πώς τον βρίσκετε; Μπορεί η ΝΔ, με τις αλλαγές που έκανε ο πρωθυπουργός στην κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει, για παράδειγμα, προβλήματα όπως αυτό της ακρίβειας ή αυτά της Yγείας και να βελτιώσει ξανά την εικόνα της, που υπέστη φθορά στις τελευταίες εκλογές;

-- Είναι μακριά νυχτωμένος, θα του έλεγα, αν νομίζει κάτι τέτοιο. Αυτός ο ανασχηματισμός έρχεται, πιστεύω, ως συνέχεια αυτής της προσπάθειας διαστρέβλωσης του εκλογικού αποτελέσματος, την οποία έκανε από την πρώτη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης. Οτι δήθεν πήρε εντολή, λέει, του έδωσε ο λαός, να προχωρήσουν πιο γρήγορα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Αυτό κατάλαβε από τη ΛΑΡΚΟ, ή από άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, ή από άλλες περιοχές που του είπε ο κόσμος. Γι' αυτό βέβαια σε κρίσιμες θέσεις επέλεξε δοκιμασμένα σε αντιλαϊκό έργο πρόσωπα για να «τρέξουν» αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Το σίγουρο είναι ότι την απάντηση στα κρίσιμα λαϊκά προβλήματα δεν μπορούν να την δώσουν τέτοιοι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί ή οι εναλλαγές προσώπων, όταν η πολιτική της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη παραμένει ακριβώς η ίδια. Ούτε, φυσικά, αποτελούν διέξοδο οι διεργασίες και οι ανασχηματισμοί που επιχειρούνται, για να πω κι αυτό, στον άλλο πόλο του πολιτικού συστήματος, δηλαδή αυτό της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, για την οποία μίλησα και πριν, στον χώρο δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των συν αυτώ.

Το κρίσιμο, κατά την άποψή μας, που θα αλλάξει και αντιλήψεις και συσχετισμούς και θα προχωρήσει τα πράγματα μπροστά, είναι να δυναμώσει ο καθημερινός αγώνας των εργατών, των εργαζομένων, όλου του λαού, ενάντια στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και τους κάθε λογής εκπροσώπους αυτής της πολιτικής.

-- Να σταθούμε λίγο περισσότερο στην ακρίβεια και μετά στην Υγεία. Το ΚΚΕ τι προτείνει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας; Ποιος είναι ο τρόπος η κυβέρνηση να περιορίσει την αισχροκέρδεια στο ράφι του σούπερ μάρκετ;

-- Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αλλάξει ριζικά αυτή η πολιτική. Δηλαδή, αν δεν αλλάξεις την πολιτική της «πράσινης μετάβασης», που μόνο «πράσινη» δεν είναι, που φορτώνει νέα βάρη κι εκτινάσσει τον πληθωρισμό, την ακρίβεια δηλαδή, τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων, που σημαίνει ότι πρέπει το ενεργειακό μείγμα, που ήταν μεγάλο λάθος, να ανατραπεί δηλαδή, από εγχώρια φθηνή Ενέργεια, μετά την απολιγνιτοποίηση που έγινε, όπως πριν με το Χρηματιστήριο της Ενέργειας, όπως πιο πριν με αυτό το άναρχο πάρε - δώσε σε μεγάλες περιοχές, μάλιστα σε σπουδαίας περιβαλλοντικής αξίας, των Ανανεώσιμων δήθεν Πηγών Ενέργειας, με τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά, που μας έδωσαν πολύ ακριβό ρεύμα αντί για φθηνό, όπως διαφημιζόταν πριν από την κυβέρνηση. Εάν δεν παρθούν μέτρα που θα μας απεγκλωβίσουν από το ακριβό εμπόρευμα που είναι το αμερικανικό LNG, εάν δεν παρθούν ταυτόχρονα επίσης μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, γιατί οι τιμές, η ακρίβεια έχει να κάνει και με τους μισθούς και τις συντάξεις, έχει να κάνει και με τη μεγάλη φοροληστεία που δέχεται ο ελληνικός λαός, τα λαϊκά στρώματα. Εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος και αυτό προϋποθέτει συγκεκριμένα μέτρα, Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις σε μισθούς, σημαίνει κατάργηση του ΦΠΑ, του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε καύσιμα, κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, απεγκλωβισμό απ' όλες αυτές τις λανθασμένες συμφωνίες της ΕΕ και άλλων που μας έχουν φέρει σ' αυτήν την κατάσταση.

-- Η κυβέρνηση, κ. Γραμματέα, λέει ότι αυτά θα είχανε σοβαρές επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό.

-- Κοιτάξτε να δείτε, ο λαός πληρώνει και τον κρατικό προϋπολογισμό και τα έσοδα αυτού. Για παράδειγμα, φοροληστεία για τους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες, τις μικρές επιχειρήσεις, τους αγρότες και τους μισθωτούς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, αλλά φοροαπαλλαγές για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, φοροαπαλλαγές για κάποιους άλλους κ.λπ. Αρα, εδώ κάπου πάνε τα χρήματα. Τα 7 δισ. που σας έλεγα πριν, που ο «Ριζοσπάστης» το βάζει σήμερα στο πρωτοσέλιδό του ως αποκαλυπτικό. Πάνω από 21 δισ. ευρώ δόθηκαν την τελευταία τριετία για σκοπούς του ΝΑΤΟ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; 7 δισ. τον χρόνο από το αίμα και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Αυτά μπορούν να περιοριστούν κατά πολύ. 21 δισ. τα τρία τελευταία χρόνια για να τα πληρώνει ο κάθε εργαζόμενος με χαμηλούς μισθούς, και μετά μιλάμε για ακρίβεια, για τα ράφια, για το κόστος, και πού θα τα βρούνε, για τα λεφτόδεντρα και τέτοια. Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, διότι πρέπει να αλλάξει ριζικά η πολιτική της. Αυτή θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και να δίνει από το Ταμείο Ανάκαμψης «ζεστό» χρήμα, και από τον προϋπολογισμό να περιορίζει τα έσοδά της από τους μεγάλους, από τους λίγους, που είναι οι λίγοι αυτής της κοινωνίας. Και από την άλλη, να φορτώνει βάρη στον λαό και να λέει «δεν έχω λεφτά», και να κλαίγεται, είναι ντροπή, είναι κοροϊδία. Γι' αυτό χρειάζεται αλλαγή πολιτικής.

-- Ευχαριστώ θερμά, κ. Γραμματέα...

-- Θα 'θελα να κάνω ένα σχόλιο γι' αυτά που ακούγονται για την άνοδο της ακροδεξιάς και την Μελόνι, που με ρωτήσατε πριν. Να πω σύντομα δυο στοιχεία και για την ιστορική πείρα, ότι τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον έχουμε διάφορα μέτωπα που γίνονται, δήθεν να αντιμετωπίσουν την ακροδεξιά που, βεβαίως, βλέπουμε συνεχώς να την δυναμώνουν. Υπάρχουν γι' αυτό στοιχεία, γιατί τα λεγόμενα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη έγιναν «πλυντήριο» για αντιλαϊκές πολιτικές. Οπως και ο Σιράκ και ο Σαρκοζί και ο Ολάντ, και ο Μακρόν και άλλοι - που κάποιους απ' αυτούς τους καλεί εδώ και ο κ. Τσίπρας. Αφησαν το περιθώριο στις δυνάμεις της ακροδεξιάς να παρουσιάζονται ως δήθεν αντισυστημικές ενώ δεν είναι. Γιατί υλοποιούν ίδια ζητήματα των πολιτικών της ΕΕ. Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής, του ίδιου του «Λαϊκού Μετώπου», γιατί εμφανίζεται και ως σωτηρία από κάποιους κι εδώ στην Ελλάδα, «να κάνουμε μέτωπο, λένε, ενάντια στη δεξιά, στην ακροδεξιά», που αντανακλάται και στους υποψηφίους τους. Θα είδατε ότι είναι υποψήφιος και ο Ολάντ στη Γαλλία, του οποίου το κυβερνητικό σχήμα πρωτοστάτησε στα αντιλαϊκά σχέδια για υπονόμευση Συλλογικών Συμβάσεων, επέκταση «ελαστικών» μορφών απασχόλησης. Και εκτός συνόρων, με τη Γαλλία να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά από επεμβάσεις και πολέμους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Και βέβαια, στις θέσεις αυτού του «Λαϊκού Μετώπου», του προοδευτικού, φαίνεται ότι δεν αμφισβητεί κανείς τους τις βασικές επιλογές της ΕΕ, την «πράσινη μετάβαση», τους δημοσιονομικούς κανόνες, το Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ. Χώρια που για τον πόλεμο στην Ουκρανία, που είναι και βασικό σημείο πάνω στο οποίο δημαγωγεί η Λεπέν και κερδίζει κόσμο, αυτή η «προοδευτική συσπείρωση», τέλος πάντων, το «Λαϊκό Μέτωπο» στη Γαλλία και αλλού, δεσμεύεται να διασφαλίσει την αποστολή των απαραίτητων όπλων προς το Κίεβο. Μάλιστα, ο νέος ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όπως θα είδατε, ο Ραφαέλ Γκλικσμάν, ασκεί κριτική στον Μακρόν ότι δεν στέλνει αρκετά όπλα σ' αυτό το μακελειό στην Ουκρανία. Ποια είναι ακροδεξιά και ποια είναι κεντροαριστερά;

-- Μπερδεμένα τα πράγματα. Ευχαριστώ τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τον κ. Δημήτρη Κουτσούμπα.

-- Κι εγώ σας ευχαριστώ!