Associated Press

«Αμερικανοί, αυτή είναι η δημοκρατία σας» γράφει το πανό της «Χεζμπολάχ» στα ερείπια...

Οι δυνάμεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ βγήκαν σημαντικά (όχι ίσως και ανεπανόρθωτα...) λαβωμένες από τον πόλεμο, που οι ίδιες ξεκίνησαν και που είχαν (σύμφωνα με τις πρόσφατες αποκαλύψεις του Αμερικανού δημοσιογράφου Σέιμουρ Χερς στο περιοδικό «Νιου Γιόρκερ») σχεδιάσει και συμφωνήσει με την κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους πριν μία 3ετία... Οι έντονες επικρίσεις που δέχεται σήμερα το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο του Τελ Αβίβ από μεγάλη μερίδα του ισραηλινού λαού και του Τύπου (για κορυφαία στρατηγικά σφάλματα, ανικανότητα και υποτίμηση του εχθρού) δεν αποκλείεται - σύμφωνα με αναλυτές - να οδηγήσουν σε μία σειρά αλλαγών στην κορυφή της πολιτικο-στρατιωτικής πυραμίδας. Ωστόσο, οι αλλαγές αυτές (π.χ. μεσοπρόθεσμη κατάρρευση της κυβέρνησης Ολμέρτ) δεν αναμένεται να είναι σε προοδευτική κατεύθυνση, ελλείψει μαζικού και μαχητικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και, αντίστοιχα, πολιτικών παραγόντων που θα μπορούσαν να κεφαλαιοποιήσουν την οργή για τις ολέθριες επιπτώσεις της μακρόχρονης ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Ομως, στο στρατόπεδο των ηττημένων δε φιγουράρει μόνον η κυβέρνηση Ολμέρτ, αλλά και εκείνη του Τζ. Ου. Μπους, που είχε ταυτίσει την πολιτική της με τους στόχους του Τελ Αβίβ: Δηλαδή, καταστροφή των ένοπλων δυνάμεων και του πολιτικού γοήτρου της «Χεζμπολάχ», εν τέλει συντριβή της οργάνωσης, ώστε να «προστατευτεί» μελλοντικά το Βόρειο Ισραήλ από σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (π.χ. σε Ιράν, Συρία). Είναι γεγονός πως το πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, στήριξε αυτόν τον πόλεμο και στρατιωτικά και διπλωματικά, εμποδίζοντας (με την έμμεση βοήθεια και της ΕΕ) την έκδοση ξεκάθαρων αποφάσεων από τα Ηνωμένα Εθνη για τον τερματισμό του πολέμου. Αρκετοί αναλυτές σημειώνουν πως διαψεύστηκαν, έτσι, στην πράξη οι προβλέψεις της Κοντολίζα Ράις περί «ωδίνων που θα οδηγήσουν στη γέννηση μίας νέας Μέσης Ανατολής» σύμφωνα, βεβαίως, με τις προσδοκίες και τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, που - παρά την έκβαση του πολέμου - δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουν...

Οι νικητές αυτής της σύρραξης, από ηθική και στρατιωτική πλευρά, είναι προφανώς οι δυνάμεις της λιβανικής αντίστασης απέναντι στην ισχυρή ισραηλινή πολεμική μηχανή. Οι δυνάμεις της «Χεζμπολάχ» βγαίνουν αναντίρρητα ισχυρότερες. Οχι μόνον γιατί η οργάνωση δεν «εξαλείφτηκε», όπως επιθυμούσε το Τελ Αβίβ, αλλά επειδή ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις της κερδίζοντας την εκτίμηση πολιτικών και θρησκευτικών, ως πρότινος «αντιπάλων», σ' όλη τη χώρα. Η «Χεζμπολάχ» δεν αύξησε μόνο στρατιωτικά το γόητρό της. Οι διαβεβαιώσεις του αρχηγού της, Χασάν Νασράλα, πως η οργάνωση θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμηση 15.000 κατεστραμμένων κατοικιών, αυξάνουν την απήχησή της σε μεγαλύτερο κομμάτι του λιβανέζικου λαού. Στην πράξη, οι δυνάμεις της «Χεζμπολάχ» έχουν ήδη αρχίσει το έργο ανοικοδόμησης της χώρας, ενώ η κυβέρνηση Σινιόρα μένει, το ίδιο διάστημα, άπραγη αναμένοντας την προγραμματισμένη για τις 28 Αυγούστου διεθνή διάσκεψη δωρητών του ΟΗΕ στη Στοκχόλμη...

Επιπλέον, θα πρέπει να σημειώσει κανείς πως η «Χεζμπολάχ» δεν αναδεικνύεται ενισχυμένη μόνον στο Λίβανο, αλλά και σε πολλές αραβικές χώρες. Με δεδομένη τη φιλοδυτική ηγεσία αρκετών αραβικών χωρών (Αίγυπτος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία κ.ά.) και την υποταγή τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Ιράκ και παλαιστινιακά εδάφη, ο αγώνας της «Χεζμπολάχ» προβάλλει, σε πολλούς από τους λαούς της περιοχής, σαν το πρώτο καλό παράδειγμα αποτελεσματικής αντίστασης στους ισραηλινούς εισβολείς μετά από χρόνια...

Παράλληλα, η απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μολονότι άδικη (κυρίως επειδή ρίχνει την ευθύνη του πολέμου στη «Χεζμπολάχ» αφήνοντας ατιμώρητα τα εγκλήματα του Ισραήλ) δεν προβλέπεται - τουλάχιστον άμεσα - να οδηγήσει - σύμφωνα με τις τώρα ενδείξεις - σε επίτευξη των άμεσων ιμπεριαλιστικών στόχων.

Η έκβαση στα πεδία μαχών εμποδίζει, για παράδειγμα, ρεαλιστικά τον αφοπλισμό της «Χεζμπολάχ» (που αναφέρεται στο ψήφισμα). Και αυτό δεν μπορεί να γίνει από το στρατό του Λιβάνου που άρχισε από την Πέμπτη να αναπτύσσεται στο νότιο τμήμα της χώρας. Μεταξύ άλλων, γιατί ακόμη και στη σχετική απόφαση της κυβέρνησης Σινιόρα δε συμπεριλαμβάνεται ο βίαιος αφοπλισμός της οργάνωσης... Αλλά και επειδή οι εύθραυστοι πολιτικοί συσχετισμοί στο Λίβανο δεν επιτρέπουν την εκπλήρωση της συγκεκριμένης απαίτησης. Αλλωστε, η προσπάθεια βίαιου αφοπλισμού της «Χεζμπολάχ» θα πυροδοτούσε επί της ουσίας ανάφλεξη του εμφύλιου, πράγμα που για την ώρα δε φαίνονται διατεθειμένες να συνυπογράψουν ούτε οι ανοιχτά φιλοαμερικανικές (και ως πρότινος φιλοϊσραηλινές...) πολιτικές δυνάμεις του Λιβάνου. Οσο για το πώς θα αντιδράσουν οι αντάρτες της «Χεζμπολάχ»; Σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της οργάνωσης, θα αποφευχθεί ο ορατός οπλισμός των μελών της στο Νότιο Λίβανο «όπως άλλωστε γινόταν και στο παρελθόν»...

Από την άλλη, ούτε η υπό συγκρότηση διευρυμένη αποστολή κυανοκράνων του ΟΗΕ (UNIFIL - που κατά το ψήφισμα 1701 θα φθάσει τις 13.000 στρατιώτες) προτίθεται να μπει στη λογική αφοπλισμού ανταρτών της «Χεζμπολάχ». Ακόμη και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, μιλώντας στην εφημερίδα «USA Today» απέρριψε ένα τέτοιο ενδεχόμενο λέγοντας πως ελπίζει μόνον σε μία «εκούσια παράδοση» όπλων (πράγμα απίθανο...). Από την άλλη, η ίδια πρόσθεσε πως οι κυανόκρανοι «θα πρέπει να επιβάλλουν» εμπάργκο όπλων, που για πρώτη φορά επιτάσσεται με το ψήφισμα 1701 του ΣΑ του ΟΗΕ.

Ενδεικτική της ρευστής κατάστασης που επικρατεί γενικότερα είναι και η διστακτικότητα δεκάδων χωρών - μελών του ΟΗΕ να συνεισφέρουν στρατιώτες στην αποστολή της UNIFIL. Χαρακτηριστικοί είναι οι αρχικοί λεονταρισμοί της Γαλλίας (αλλά και της Τουρκίας...) για την αποστολή ενός τάχα γενναίου αριθμού χιλιάδων στρατιωτών, που τελικώς δε θα ξεπερνούν τους 200!..

Ομως, δεν είναι μόνον η Γαλλία διστακτική. Η Γερμανία επίσης προτίθεται να αποστείλει μόνο μια μικρή ναυτική δύναμη. Η Αυστρία αρνείται οιαδήποτε ανάμειξη. Αντίθετα, η Ιταλία αποφάσισε προχτές να στείλει (αδιευκρίνιστο ακόμη) αριθμό κυανοκράνων...

Πάντως, την ώρα που οι χώρες της ΕΕ σφυρίζουν αδιάφορα, το Μπαγκλαντές ανακοίνωσε πως θα στείλει περίπου 2.000 στρατιώτες. Σε παρόμοιες, πλην ανεπίσημες, ανακοινώσεις έχουν προβεί το Μαρόκο, η Μαλαισία και η Ινδονησία (στη συμμετοχή των οποίων αντιδρά το Ισραήλ, με το επιχείρημα πως είναι εχθρικές χώρες επειδή δεν έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις). Ωστόσο, όπως τόνιζε προχτές και ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μαρκ Μάλοχ Μπράουν, «το ζήτημα δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα της δύναμης των κυανοκράνων» που πρέπει να σταλεί στο Νότιο Λίβανο.

«Θα σταλούν τελικά κυανόκρανοι με τα σωστά εφόδια και εξοπλισμό;» διερωτούνταν ο Μπράουν στην έδρα του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη, προσθέτοντας πως «κάθε λεπτό καθυστέρησης είναι και ένα λεπτό διακύβευσης της εκεχειρίας, ένα λεπτό πιο κοντά στην ανάφλεξη»...