Μιλώντας στους εργαζόμενους του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) Καρδιάς η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Η ΔΕΗ έχει και τη - σχετικά, να το πούμε - αυτονομία της, την πολύ μεγάλη της σημασία, για ευνόητους λόγους. Και βρισκόμαστε επίσης σε περίοδο ειδικών εξελίξεων για τη ΔΕΗ. Βεβαίως, αυτά που θα πω είναι ενταγμένα μέσα στη γενικότερη πολιτική κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, οικονομική καπιταλιστική κρίση, μνημόνια. Αλλά, αν θέλετε, η πορεία της ΔΕΗ δεν καθορίζεται ειδικά απ' την κρίση και το μνημόνιο.

Η πορεία της ΔΕΗ έχει καθοριστεί - και γενικά για τον τομέα της Ενέργειας - πολύ πριν. Στον καπιταλιστικό κόσμο, από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Πιο ειδικά στην Ευρώπη, μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπου "επώνυμα" έλεγε ότι ένα απ' τα βασικά θέματα της μετεξέλιξης της ΕΟΚ σε ΕΕ ήταν η απελευθέρωση της Ενέργειας. Μπορεί για πολλούς τομείς η Συνθήκη του Μάαστριχτ να μην έκανε αναλυτική μνεία. Αλλά για την Ενέργεια έκανε, για τις Τηλεπικοινωνίες έκανε.

Επομένως, ήταν γνωστό σε εμάς από το 1992 που μελετήσαμε και καταψηφίσαμε - οι μόνοι μέσα στη Βουλή - τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ξέραμε πολύ καλά ότι αρχίζει η απειλή στη ΔΕΗ. Χωρίς να σημαίνει ότι επικροτούσαμε όπως λειτουργούσε τότε η ΔΕΗ, καθώς και η ΔΕΗ είχε τις δικές της αμαρτίες, όπως ευνοϊκές συνθήκες με τους βιομήχανους, με διεθνικές εταιρείες. Παρ' όλα αυτά, ξέραμε ότι είναι η αρχή του τέλους μιας κατάστασης που γνωρίζαμε στην Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι τα μέτρα στην Ελλάδα για το ολοκληρωτικό χτύπημα στη ΔΕΗ, που σημαίνει κομμάτιασμα, ιδιωτικοποίηση, ενίσχυση της παρουσίας μονοπωλιακών επιχειρήσεων - και υποτίθεται μια "απελευθερωμένη αγορά", με "καρχαρίες" που θα δαγκωνόντουσαν και θα τσακωνόντουσαν μεταξύ τους για το ποιος θα νικήσει -, αυτά τα μέτρα καθυστέρησαν να παρθούν στην Ελλάδα.

Κι ένας απ' τους λόγους ήταν και οι αντιστάσεις που υπήρχαν απέναντι σε αυτές τις επιλογές και ο φόβος των κυβερνήσεων να προχωρήσουν τόσο γρήγορα και άμεσα στα μέτρα. Αλλά ενδεχομένως και το γεγονός ότι και σε όλη την Ευρώπη, και ευρύτερα, δεν είχαν ετοιμαστεί οι κολοσσοί που θα διεκδικούσαν τη συμμετοχή τους στην Ελλάδα. Τώρα, όμως, βρισκόμαστε στη φάση του ολοκληρωτικού χτυπήματος του τομέα της Ενέργειας στην Ελλάδα.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Τίποτα δεν μπορεί να χτυπηθεί στην Ελλάδα ακόμα και από κολοσσούς, αν δεν υπάρχουν κυβερνήσεις πρόθυμες να ευνοήσουν αυτό το χτύπημα. Μην υπερβάλλουμε στη δύναμη και των αμερικάνικων κολοσσών, των ευρωπαϊκών, των γερμανικών, των ισπανικών και κάτι "μαϊμούδες" που έχουν εμφανιστεί και από πίσω τους μπορεί να είναι ακόμη πιο μεγάλες εταιρείες, - "μαϊμούδες" εννοώ ως εμφάνιση, αλλά πίσω δε νομίζω να είναι ακριβώς "μαϊμούδες".

Επομένως, τίποτα δεν μπορεί να κάνει κανένας, αν δεν έχει το "πράσινο φως" από την εκάστοτε κυβέρνηση. "Πράσινο φως" πήρανε και απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και απ' τις κυβερνήσεις της ΝΔ.

Και να σας πω και κάτι άλλο. Εμφανίζονται οι εξελίξεις στη ΔΕΗ σαν να έχουν σχέση με το μνημόνιο. Εμείς, οι λυσσαλέοι πολέμιοι του μνημονίου, σας λέμε ότι δεν είναι το ίδιο το μνημόνιο που υπαγορεύει τα πάντα για τη ΔΕΗ. Το μνημόνιο βάζει ένα πολιτικό ζήτημα, να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις. Γιατί, αν θέλετε, το μνημόνιο, η τρόικα, αυτό που θέλει είναι να πάρει άμεσα ζεστό χρήμα για να βοηθήσει τις γερμανικές, τις βρετανικές, τις γαλλικές και τις ελβετικές τράπεζες.

Οι αρνητικές αλλαγές που έρχονται τώρα στη ΔΕΗ και στον τομέα της Ενέργειας δε θα φέρουν άμεσο χρήμα, δε σχετίζονται με το μνημόνιο. Απλώς οι κυβερνώντες τα βάζουν εκεί, με το μνημόνιο, γιατί πιστεύουν ότι έχουν πείσει το λαό ότι το μνημόνιο ήταν ένα αναγκαίο κακό, άρα αυτά που θα γίνουν τώρα στη ΔΕΗ και στον τομέα της Ενέργειας είναι κι αυτά ένα αναγκαίο κακό.

Είναι αναγκαίο καλό για το κεφάλαιο, για την ΕΕ, για τις αμερικάνικες επιχειρήσεις. Για το λαό και τους λαούς της περιοχής ευρύτερα είναι ένα έγκλημα. Κι επειδή είναι και της μόδας να χρησιμοποιείται ο όρος "σκάνδαλο", εμείς βάζουμε και τον όρο "σκάνδαλο". Μόνο που δεν είναι ένα σκάνδαλο για τα ποινικά δικαστήρια. Είναι ένα σκάνδαλο για τα πολιτικά δικαστήρια, που πρέπει να στήσουν οι λαοί και ο ελληνικός λαός.

Τι γίνεται; Υπάρχει μια διαπραγμάτευση αυτή τη στιγμή. Μία διαπραγμάτευση στην οποία παίρνει βεβαίως μέρος η κυβέρνηση, η διοίκηση της ΔΕΗ και Αμερικανοί, Γερμανοί, Βρετανοί, Ισπανοί, ανάλογα με το πού έχουν ανοίξει οι ορέξεις. Σε αυτή τη διαπραγμάτευση ζητούν το εξής πράγμα: Εχει τεθεί, πέφτει στο τραπέζι, το θέμα να περάσουν σε μεγάλες επιχειρήσεις ιδιωτικές - και Ελληνες θα είναι μέσα και ξένοι - οι λιγνιτικές μονάδες. Υπήρχε ένας προβληματισμός για τις λιγνιτικές μονάδες που λειτουργούν ως τώρα. Φοβούνται και το πολιτικό κόστος. Σίγουρα έχουν ζητηθεί να παρθούν απ' τους ξένους, να αναλάβουν οι ξένοι τα κοιτάσματα λιγνίτη στη Δράμα.

Μία άλλη σκέψη που έχει ριχτεί είναι να κρατηθεί ο λιγνίτης απ' τη ΔΕΗ, την ιδιωτικοποιημένη και διασπασμένη ΔΕΗ, τη σμικρυμένη ΔΕΗ, και να πάρουν όλα τα υδροηλεκτρικά έργα τα οποία ετοιμαζόταν να κάνει η ΔΕΗ. Συζητιέται κι αυτό και μάλλον προς τα εκεί θα τείνουν, στα υδροηλεκτρικά έργα. Τώρα βεβαίως θα διαχωριστεί η παραγωγή του λιγνίτη από τη διακίνηση, τη διάθεση, την κυκλοφορία κλπ.

Μία πρόταση που γίνεται, η οποία είναι για την τιμή των όπλων, για τα μάτια του κόσμου, είναι να αναλάβουν αυτή τη διάθεση οι θυγατρικές εταιρείες, που θα είναι θυγατρικές της ΔΕΗ. Ομως, με μαθηματική ακρίβεια, τόσο οι θυγατρικές αυτές της ΔΕΗ, όσο και η ίδια η ΔΕΗ, μέσα στα διεθνή χρηματιστήρια θα δέχονται τις αγοραπωλησίες μετοχών, θα γίνει και διεύρυνση του κεφαλαίου και μέσα από τη διεύρυνση του κεφαλαίου θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Και έτσι, το τυπικό 30 - 40% της ελληνικής συμμετοχής θα γίνει 10 - 13% κλπ.

Επομένως, το ζήτημα είναι ότι πάμε σε μια πορεία, όπου στις νέες ανανεώσιμες μορφές ενέργειας θα μπουν πάλι εταιρείες πολυεθνικές και ενδεχομένως και Ελληνες βιομήχανοι.

Προσέξτε, όμως. Ο τομέας της Ενέργειας δεν είναι μόνο ανταγωνιστικός για τα κέρδη, δεν είναι μόνο πεδίο οικονομικού ανταγωνισμού. Αυτοί που ελέγχουν τον τομέα της Ενέργειας μιας χώρας, ελέγχουν αυτή τη χώρα και πολλαπλώς. Και άλλες πηγές ενέργειας και άλλες πρώτες ύλες, ελέγχουν την οικονομία.

Επίσης, ενδιαφέρει πάρα πολύ τις εταιρείες να τοποθετηθούν σε χώρες που έχουν ένα στρατηγικό ενδιαφέρον, ως πύλη για τη διείσδυση σε άλλες χώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει στρατηγικό ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια; Υπάρχει! Αρα, λοιπόν, θα έρθουν κι εταιρείες οι οποίες, πέρα από την οικονομική κερδοφορία, θα εξασφαλίσουν τα πολιτικά ερείσματα και τον πολιτικό έλεγχο της περιοχής.

Ρίχνεται, επίσης, μια πεπονόφλουδα - προς την Ελλάδα, προς τη διοίκηση της ΔΕΗ; - αλλά τη ρίχνει και η κυβέρνηση, για τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ στην Ανατολική Μεσόγειο. Δηλαδή, γεωγραφικά αρκετά μακριά από ό,τι είναι τα Βαλκάνια, όπου εκεί, στην Ανατ. Μεσόγειο, υπάρχουν - λένε - τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στον κόσμο.

Πρόκειται όμως για μια περιοχή, όπου ο ανταγωνισμός διενεργείται ανάμεσα στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, ανάμεσα σε αραβικές χώρες, έχει μπει και η Τουρκία. Ο ανταγωνισμός εκεί είναι μεγάλος. Εκεί είναι μεγαθήρια και η συρρικνωμένη ΔΕΗ, για εκεί, είναι μια κουκκίδα. Εκεί θα απαλλοτριωθεί εντελώς η ΔΕΗ.

Η κυβέρνηση φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του μεσίτη, ότι μεσιτεύει ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενες δυνάμεις, δηλαδή πάει το γράμμα. Ξέρετε τι θα πει μεσίτης, παίρνω το γράμμα και το πάω, παίρνω κι ένα ποσοστό. Είναι ταχυδρόμος, μεσίτης. Θα μπορέσει να αναβαθμίσει το κύρος της Ελλάδας, ας πούμε, ως μεσίτης ανάμεσα σε μεγάλους "καρχαρίες", που την Ελλάδα τη βλέπουν με το μέγεθος μίας μικρής χώρας, σε μία μεγάλη παγκόσμια αγορά. Εκεί θα συντριβεί η ΔΕΗ, είτε είναι μισοκρατική, είτε είναι ιδιωτική. Δε θα τα βγάλει πέρα με κολοσσούς. Εκεί θα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.

Είμαστε μια περιοχή, όπως δυστυχώς και τα Βαλκάνια, στην οποία δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει στο άμεσο μέλλον ή σε ένα χρονικό διάστημα που δεν μπορεί κανείς να το προσδιορίσει και στρατιωτικές πολεμικές αναμετρήσεις. Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, Κίνα, που έχει μπει στην περιοχή - και ξέρετε ότι οι ανταγωνισμοί για τις αγορές γίνονται και με πολεμικά μέσα, δε γίνονται μόνο με διαγωνισμούς, με αγορά μετοχών και με τη διεύρυνση του κεφαλαίου.

Είμαστε όχι απλά εξαιρετικώς ανήσυχοι, δυστυχώς είμαστε βέβαιοι για τις εξελίξεις, ότι η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας θα μεγαλώσει. Και ενεργειακή εξάρτηση σημαίνει πολλά σε μια περιοχή που πυρηνικά όπλα υπάρχουν και αναμετρήσεις πολεμικές μπορεί να γίνουν. Κι αν δε γίνουν πολεμικές αναμετρήσεις, θα υπάρχει η λεγόμενη ειρήνη της υποταγής.

Συνδέεται επίσης με τα θέματα του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Διότι τους έχει ανοίξει η όρεξη να κάνουν αιολικά πάρκα με υποθαλάσσια σύνδεση στο Αιγαίο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λύσεις το θέμα της υφαλοκρηπίδας.

Και όλα τα πράγματα δείχνουν, και απ' τη σκοπιά των ΗΠΑ και απ' τη σκοπιά της ηγεσίας της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ και του Διεθνούς Δικαστηρίου, αλλά και με την υποχώρηση που δείχνει η ελληνική κυβέρνηση, ότι μπορεί να κάνουμε δέκα συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας στο Αιγαίο, αλλά το τίμημα θα είναι πάρα πολύ βαρύ: Η εκχώρηση νέων αρμοδιοτήτων και δικαιωμάτων άμυνας στο ΝΑΤΟ, άρα και μέσα εκεί, στην Τουρκία.

Οχι σε θέματα κάποιων βραχονησίδων, αλλά αυτό που ζητιέται είναι να μην μπορούν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις να συμπεριλάβουν στη στρατιωτική άμυνα νησιά που η ηγεσία της Τουρκίας τα θεωρεί ότι είναι "γκρίζες ζώνες". Και μιλάμε τώρα για τη Ρόδο, τη Σάμο, την Ικαρία, τη Λήμνο, τη Λέσβο, δε μιλάμε για μια αμφιλεγόμενη βραχονησίδα.

Το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ συνδέεται και με τέτοιες συμφωνίες που αφορούν και το Αιγαίο και την ΠΓΔΜ. Και δεν είναι τυχαίο ότι μένει εκεί καμιά δεκαπενταριά μέρες. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι μένει εκεί για να πάρει μέρος στο στρογγυλό τραπέζι για την ισοτιμία των δύο φύλων ή για την κλιματική αλλαγή της χιλιετηρίδας. Εκεί λύνονται άλλα ζητήματα, για τα οποία εμείς θα δώσουμε συνέντευξη ειδικά με αυτό το θέμα. Σας το έθιξα αυτό και γιατί είναι στην επικαιρότητα, αλλά και γιατί συνδέεται με την Ενέργεια.

Στο διά ταύτα λοιπόν: Παρακολουθούμε τις εξελίξεις, προσαρμόζουμε τις θέσεις μας και τα επιχειρήματά μας με βάση τις εξελίξεις. Αλλά εδώ, το πράγμα μπαίνει καθαρά αντικειμενικά, ανεξαρτήτως του συσχετισμού δύναμης ο οποίος υπάρχει. Εμείς λέμε ότι ο τομέας Ενέργειας της Ελλάδας είναι λαϊκή περιουσία. Βέβαια, μέσα στις συνθήκες τις σημερινές, πρέπει να ανήκει στο δημόσιο, χωρίς αυταπάτες ότι το δημόσιο ταυτίζεται με το λαϊκό συμφέρον.

Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης, νέες πηγές ενέργειας να αναπτυχθούν - βεβαίως, είμαστε υπέρ, να μη μείνουμε μόνο στα κλασικά. Να αξιοποιηθεί ο λιγνίτης, να μην τον εγκαταλείψουμε. Είμαστε το μόνο κόμμα που μιλάει για το λιγνίτη στην Ελλάδα και μας λένε αντιπεριβαλλοντολόγους. Βεβαίως, ξέρουμε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο λιγνίτης, με ομαλή εξόρυξη, με αξιοποίηση και άλλων πηγών ενέργειας και, προπάντων, υπάρχει σήμερα η τεχνολογία να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Που σημαίνει ότι είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή συρρίκνωσης, διάσπασης, μείωσης, μητρικές - θυγατρικές εταιρείες κλπ.

Είμαστε εναντίον σε ό,τι έχουν πάρει από τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, είμαστε κατά των εργολάβων και αυτό το ξέρετε - και τους εργολάβους δεν τους έφερε το μνημόνιο, ήταν και πριν πολλά χρόνια, γιατί ήταν προγραμματισμένο πού θα πάει το πράγμα. Και, βεβαίως, μιλάμε για την απασχόληση των εργαζομένων στη ΔΕΗ με καλούς μισθούς. Εναντιωνόμαστε σε ό,τι έχει γίνει τώρα με αφορμή το μνημόνιο, στα ασφαλιστικά ταμεία.

Και μιλάμε, αν θέλετε, για μια Ενέργεια, η οποία θα κοστίζει φθηνά στο λαό και δε θα την πληρώνει πανάκριβα, όπως πάνε να την αυξήσουν 60% στα τιμολόγια της ΔΕΗ και επίσης και το φυσικό αέριο θα αυξηθεί και τα άλλα τα φωτοβολταϊκά κλπ., θα τα αγοράζουμε όλα πανάκριβα. Και, μάλιστα, λόγω του ανταγωνισμού και της ανταγωνιστικότητας, οι τιμές θα ανεβαίνουν προς τα πάνω και θα παρακολουθεί το ένα μέσο την τιμή του άλλου.

Πιστεύουμε ότι μέσα στο χώρο της ΔΕΗ και μέσα στους εργαζόμενους πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα. Δεν μπορεί να είσαι με την "απελευθέρωση" της αγοράς ή να λες δε με ενδιαφέρει η "απελευθέρωση" της αγοράς και να ζητάς - ας πούμε - μια δημόσια ΔΕΗ. Αν πιστεύεις στην "απελευθέρωση", υποσκάπτεις το αίτημά σου για δημόσια ΔΕΗ.

Δεν μπορεί να πιστεύεις ότι μπορεί με κόλπα κι ελιγμούς να διασωθούν οι θέσεις απασχόλησης, αν δεν έχεις καθαρή θέση για το πού πρέπει να ανήκει η ΔΕΗ και τι γίνεται με την "απελευθέρωση" της αγοράς, την ανταγωνιστικότητα κλπ. Δεν μπορεί να κάνεις αποτελεσματικό αγώνα για τα συμφέροντά σου χωρίς να έχεις καθαρό στο κεφάλι σου πού οφείλεται η κρίση στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και γενικότερα και να ανάγεις την κρίση στα επιχειρήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ο καθένας λέει τη δική του εξήγηση για την κρίση».

«Ολα τα προγράμματα περί γυναικείας επιχειρηματικότητας και περί αξιοποίησης των γυναικών στους κοινωνικούς τομείς, είναι προγράμματα στα οποία θα χρησιμοποιηθούν οι γυναίκες με μισθούς κυριολεκτικά δουλεμπορικούς, για να υποκαταστήσουν την ευθύνη του κράτους, στη φροντίδα της οικογένειας, στη φροντίδα των παιδιών και στη φροντίδα των ηλικιωμένων. Οι γυναίκες έχουν σήμερα τη μοναδική ευκαιρία να οργανώσουν την εκδίκησή τους και την αντεπίθεσή τους».

Μ' αυτή τη σύντομη δήλωση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε το στίγμα της συζήτησης που έγινε χτες βράδυ στην Πτολεμαΐδα, σε συγκέντρωση γυναικών. Η Αλέκα Παπαρήγα είπε στην ομιλία της ότι η ΕΕ και η κυβέρνηση στο όνομα της «ισότητας» δήθεν των δύο φύλων, παίρνουν μέτρα που είναι ενάντια στις εργαζόμενες γυναίκες και στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων (εργασιακά - συνταξιοδοτικό κ.ά.). Κάλεσε τέλος τις γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα, να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να δράσουν, στο λίγο ελεύθερο χρόνο που έχουν, λόγω των πολλών υποχρεώσεών τους, μέσα από τα σωματεία και το γυναικείο κίνημα.