Τη χρησιμότητά του για το κεφάλαιο ανέπτυξε και χθες το βράδυ ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας σε συγκέντρωση της ΝΔ στο Αιγάλεω. Ξαναβάζοντας στόχο την «αυτοδύναμη ΝΔ», καθώς «οι αποφάσεις δεν μπορεί να χάνονται σε αέναες διαπραγματεύσεις», επέμεινε ότι επί διακυβέρνησής του η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία σημείωσε «συνεχή ρεκόρ στις εξαγωγές», ενώ ταυτόχρονα «απαλλάχθηκε από την επιτήρηση» ώστε να «κινείται αυτόνομα», έχοντας δηλαδή μεγαλύτερα περιθώρια η κυβέρνηση (πληρωμένα - διασφαλισμένα από τον λαό, εξ ου και το επέτρεψαν οι εταίροι και δανειστές της ντόπιας αστικής τάξης στο εξωτερικό) για παραπέρα στήριξη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Σε αυτό το φόντο, πρόσθεσε ότι τα τελευταία 4 χρόνια η οικονομία «αναβαθμίστηκε 12 φορές» και «βρίσκεται μισό σκαλί από την επενδυτική βαθμίδα», η οποία, όπως έταξε, «με ισχυρή κυβέρνηση ΝΔ θα είναι πραγματικότητα πριν το τέλος του χρόνου», ώστε να δοθούν ακόμα περισσότερα περιθώρια στους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους για φτηνό δανεισμό. Περιθώρια για τα οποία επίσης έχουν μπει στην πρέσα το λαϊκό εισόδημα και τα εργατικά δικαιώματα.

Σε αυτήν τη βάση, μόνο για γέλια ήταν ισχυρισμοί του ότι «μέρισμα στην ανάπτυξη της χώρας μπορεί να έχει όλη η χώρα», αραδιάζοντας νούμερα για αυξήσεις που τάχα δόθηκαν σε μισθούς και συντάξεις - ενώ σαρώθηκαν από τα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας, συνέπεια στρατηγικών επιλογών του ντόπιου κεφαλαίου όπως η πολυδιαφημισμένη «πράσινη ανάπτυξη» και η περιλάλητη «ψηφιακή μετάβαση», τις οποίες άλλωστε έθεσε ως προτεραιότητα και για την επόμενη τετραετία που διεκδικεί ως διακυβέρνηση.

Τετραετία για την οποία επίσης έβαλε ως πρόταγμα καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις σε Υγεία και Παιδεία, προαναγγέλλοντας «τομές» στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και στα πανεπιστήμια, με ταυτόχρονη εκτεταμένη «αξιολόγηση» στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, για μια αναλυτικότερη παρουσίαση του προγράμματος της ΝΔ για την επόμενη 4ετία παρέπεμψε στην παρουσίαση που θα κάνει αύριο το απόγευμα.

Στο μεταξύ, συντηρώντας τη δικομματική κοκορομαχία επιτέθηκε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στον πρόεδρό του, όπως και σε κάθε σενάριο μετεκλογικών συνεργασιών με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «κυβέρνηση κουρελού» και για «συνεργασία που φέρνει παραλυσία».

Με επιβεβαίωσή του ότι η επίσκεψη στο Βερολίνο και η συνάντηση με τον Γερμανό καγκελάριο Ολ. Σολτς αποσκοπούσαν στην επανακατάθεση διαπιστευτηρίων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο Αλ. Τσίπρας στην «Deutsche Welle».

Εκεί ομολόγησε ότι όταν ζητάει την ευκαιρία να ξανακυβερνήσει «χωρίς μνημόνια», αυτό δεν σημαίνει ότι αποκηρύσσει τις υποχρεώσεις που τα μνημόνια επέβαλαν. Παραδέχτηκε ότι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα διαταράξει το πλαίσιο της δημοσιονομικής σταθερότητας, κομπάζοντας ότι αυτήν τη ...σύνθετη αποστολή μόνο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τη φέρει σε πέρας, επιστρατεύοντας τις ικανότητές της στη χειραγώγηση.

Είπε επί λέξει ο Αλ. Τσίπρας: «Οχι, δεν σημαίνει χωρίς υποχρεώσεις. Αλλά, ξέρετε, είναι πολύ διαφορετικό να προσπαθείς να αντεπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, προτεραιοποιώντας εσύ το μείγμα της πολιτικής σου και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις (...) Γι' αυτό κι εγώ είχα τη δυνατότητα να κουβεντιάσω αναλυτικά με τον καγκελάριο Σολτς και για το μείγμα της πολιτικής, για την ανάγκη να μειώσουμε τις ανισότητες που έχουν διευρυνθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, για την ανάγκη να ρυθμίσουμε το ιδιωτικό χρέος (...) Αυτή η τρομακτική διεύρυνση των ανισοτήτων πρέπει να σταματήσει στην Ελλάδα και έχουμε το σχέδιο να σταματήσει. Ενα σχέδιο το οποίο δεν θα διαταράξει το πλαίσιο της δημοσιονομικής σταθερότητας. Νομίζω ότι μόνο μια προοδευτική κυβέρνηση μπορεί να το πετύχει αυτό».

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της συζήτησης με τον Σολτς, παραδέχτηκε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διεκδικεί τη νίκη στις εκλογές και τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης». Επικαλέστηκε το θετικό για την αστική τάξη και την ΕΕ προηγούμενο της θητείας του στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, λέγοντας ότι κατάφερε «να ρυθμίσει το χρέος, να ξαναβγάλει τη χώρα στις αγορές χρήματος, να έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και κυρίως έναν αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο, με την επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος στα βόρεια σύνορά μας, του θέματος της ονομασίας των γειτόνων μας».

Σε ερώτηση για τα Ελληνοτουρκικά, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι «ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Ενα παράθυρο ευκαιρίας για μια θετική ατζέντα. Και ήταν ένα από τα αντικείμενα που κουβεντιάσαμε με τον καγκελάριο Σολτς. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μια νέα ευρωτουρκική ατζέντα, μέσα στην οποία πρέπει να συμπεριληφθεί και η ελληνοτουρκική ατζέντα, θετική ατζέντα, με σαφείς όμως "κόκκινες γραμμές". Τις "κόκκινες γραμμές" που θέτει η ελληνική πλευρά, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και με προοπτική την επίλυση των βασικών μας διαφορών, που είναι η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Μια προοπτική που θα πρέπει να συνδεθεί και με την τελωνειακή ένωση Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, ώστε να έχει και ένα κίνητρο η Τουρκία να αποδεχτεί αυτήν την προοπτική και αυτήν τη διαδικασία».

Τέλος, υπερασπίστηκε με περηφάνια την ευρωατλαντικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών, συμβουλεύοντας τους «ηγέτες των Βαλκανίων να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα», και, κλείνοντας το μάτι στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ανέφερε ότι όπως και την πρώτη φορά, έτσι και τώρα παραμένει πρόθυμος να βαθύνει παραπέρα την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.

Η προσπάθεια του Γ. Βαρουφάκη να παρουσιάσει ως «ριζοσπαστική πρόταση» τις αυταπάτες για ένα κράτος και μια κεντρική τράπεζα που εντός της ΕΕ και του συστήματος, και φυσικά με την αγορά άθικτη, θα... δουλεύουν για τον λαό;

`Η οι φωνές αστικών επιτελείων, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις δήθεν «επικίνδυνες» προτάσεις του Βαρουφάκη για την ευρωενωσιακή «κανονικότητα» της χώρας, χτίζοντάς του προφίλ «αντισυστημικότητας»;

Οπως και να 'χει, σε ό,τι αφορά τον λαό και τη νεολαία, κυριολεκτικά «ουδέν νεώτερον» από το μέτωπο των ξαναζεσταμένων αυταπατών και της κάλπικης «ρήξης» εντός του συστήματος από τις προτάσεις Βαρουφάκη. Γιατί το 2023 δεν είναι 2015 κι έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται μάλλον ως φάρσα...

Μπαίνει πλάι στο «ευφάνταστο» σχέδιό του για τα «κόκκινα» δάνεια που είναι μια «κακή τράπεζα» που θα χρηματοδοτείται απ' το κράτος, διασφαλίζοντας έτσι ότι ο λαός θα πληρώνει και... ως φορολογούμενος και ως δανειολήπτης, για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων των τραπεζιτών.

Μπαίνει πλάι στα «αναμασήματα» περί «επανακρατικοποιήσεων», που θέλουν μια σειρά επιχειρήσεων σε στρατηγικούς τομείς να περνάνε (ξανά) στα χέρια του ίδιου αντιλαϊκού αστικού κράτους, διατηρώντας όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο (κυνήγι κέρδους, εμπορευματοποίηση, απελευθέρωση αγορών). Επομένως, όχι για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά για να υπηρετηθούν από άλλο δρόμο τα κέρδη... Ο,τι προτείνει δηλαδή ο Μητσοτάκης για το νερό!

Μπαίνει πλάι στα περί «χρεοδουλοπαροικίας», που έχουν ως στόχο να δείξουν το δέντρο του υψηλού κρατικού χρέους ως την αιτία των λαϊκών προβλημάτων, για να κρύψουν το «δάσος», να συσκοτίσουν τον μεγάλο ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα, τη συμμετοχή στην ΕΕ, για την οποία ο Βαρουφάκης βροντοφωνάζει ότι «δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να φύγουμε από την ΕΕ, ποτέ».

Εξάλλου, αυτό που υπόσχεται είναι επαναδιαπραγμάτευση! Λες και δεν γνωρίζουμε πού οδήγησαν οι «επαναδιαπραγματεύσεις» την προηγούμενη φορά, στρώνοντας το έδαφος για το «μνημόνιο 3», αφού πρώτα ο ίδιος ως υπουργός καθαγίασε τα μνημόνια 1 και 2 που - σύμφωνα με τα λεγόμενά του - κατά 70% ήταν θετικά, υπογράφοντας την παράτασή τους.

Σε τέτοιες ακριβώς «διαπραγματεύσεις», που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού, έρχονται να «κουμπώσουν» και τα περί «συστήματος Δήμητρας», ενός εργαλείου «για χρήση εντός του ευρώ», που θα λειτουργεί «ως γραμμή άμυνας» και «έξοδος κινδύνου» (sic) για τις τράπεζες, τους επιχειρηματικούς ομίλους, το αστικό κράτος.