Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ζούμε όλα αυτά τα χρόνια τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις πολιτικές που άσκησαν τα κόμματα του δικομματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ακόμα και ο πιο διστακτικός έχει υποχρέωση να μετρήσει τα πράγματα και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για τον αντεργατικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της πολιτικής που εφαρμόζεται από τους διαχειριστές.

Η πραγματικότητα είναι συγκεκριμένη. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, πλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια τη στρατηγική της πλουτοκρατίας και την πολιτική των κομμάτων που την υπηρετούν με λιτότητα, ανεργία, ακρίβεια, με διεύρυνση της φτώχειας, με κλείσιμο εργοστασίων, με ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς, με χτύπημα των αυτοαπασχολούμενων, με βαθιές αντιδραστικές πολιτικές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Πρόνοια.

Πλήρωσαν πανάκριβα η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα την καπιταλιστική ανάπτυξη, την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε νέους σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας, σε νέα επίθεση του κεφαλαίου και των δυνάμεων που το υπηρετούν με αφορμή την καπιταλιστική κρίση.

Η ευθύνη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων είναι μία, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να μην ανέχονται τον εμπαιγμό και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης και των κομμάτων του Μάαστριχτ.

Η ευθύνη των μισθωτών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών είναι να μην ξεγελαστούν, να μη φοβηθούν, να μη δεχτούν να πληρώσουν τις συνέπειες μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται.

Αυτοί που πρέπει να πληρώσουν είναι οι τραπεζικοί και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο από τη ληστεία των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, γιατί η κρίση είναι δική τους.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διαγωνίζονται για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα αυτήν την κρίση του καπιταλισμού, κόντρα στο λαό και τις ανάγκες του. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις τα αντεργατικά μέτρα, τις αντεργατικές πολιτικές του δικομματισμού και αυτό δεν μπορεί να το διαγράψει ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ούτε η ηγεσία της ΝΔ.

Το κρίσιμο ερώτημα με το οποίο έχουν υποχρέωση να κρίνουν τα λαϊκά στρώματα είναι:

Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Διαχείριση της βαρβαρότητας ή ανατροπή της; Μας λένε ότι είμαστε στο ίδιο καράβι και ότι ή όλοι μαζί θα σωθούμε, ή όλοι μαζί θα πνιγούμε. Ποτέ δεν είμαστε στο ίδιο καράβι. Ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Οι εργαζόμενοι χωρίς τους κεφαλαιοκράτες μπορούν να ζήσουν. Αντίθετα, οι κεφαλαιοκράτες χωρίς τους εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε λεπτό. Η κρίση αυτή, όπως και τα βάσανα της εργατικής τάξης έχουν τη μήτρα που τα γεννούν. Είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το κριτήριο του κέρδους.

Σ' αυτόν τον κύκλο της κρίσης - ανόδου και πάλι κρίσης, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα συνθλίβονται από τις επιλογές του κεφαλαίου και των εκπροσώπων τους, αν δεν οργανωθούν καλά, αν δεν αμφισβητήσουν μαζικά την εκμετάλλευση, αν δεν αντεπιτεθούν. Σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης, είναι ανάγκη να βγάζουν συμπεράσματα και οι πιο δύσπιστοι, για το ρόλο των πολιτικών δυνάμεων, διαχειριστών του συστήματος και φορέων της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι λύσεις που έχουν για την εργατική τάξη είναι συγκεκριμένες, τις έχουμε ζήσει, τις ζούμε. Είναι απολύσεις, ακρίβεια, φτώχεια και ανεργία.

Να μετρήσουν, να κρίνουν καλά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα την κατάσταση που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι και άνεργοι στη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Επέκταση της φτώχειας, συσσίτια, άστεγοι, εξαθλιωμένοι. Το αμερικανικό όνειρο έχει γίνει εφιάλτης.

Γι' αυτό απαιτείται να δράσουμε οργανωμένα, επίμονα, συστηματικά, για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος τώρα.

Με την ενότητά μας, με τη στέρεη ενότητα που εκφράζει τα ταξικά μας συμφέροντα, τη δυναμική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, μπορούμε να εμποδίσουμε τα σχέδια της πλουτοκρατίας.

Μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικά μας αιτήματα, τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, να επιμείνουμε σε στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων, παίρνοντας υπόψη ότι με τη δική μας δουλειά συσσωρεύεται τεράστιος πλούτος στα χέρια της πλουτοκρατίας.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις βαθιών ριζοσπαστικών αλλαγών, ανατροπών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Κοπιαστικά, ανυποχώρητα, να κινηθούμε σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Λύση και προοπτική υπάρχει για τη λαϊκή οικογένεια.

Είναι η ρήξη και η σύγκρουση με την πλουτοκρατία και τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, ενάντια στα μονοπώλια και τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.

Ηρθε η ώρα τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη, στις πολιτικές δυνάμεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που εκφράζουν και υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Να μην εμπιστευτούν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που έχει υιοθετήσει και στηρίζει τη στρατηγική της ΕΕ. Τη στρατηγική αυτών που εχθρεύονται τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Να ανοίξουν μέτωπο και να αποδυναμώσουν τις παρατάξεις τους, την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Οι δυνάμεις αυτές υπερασπίζονται τη στρατηγική του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική. Ανήκουν στο μπλοκ που διαχειρίζεται την κρίση υπέρ των μεγάλων συμφερόντων. Ευθύνονται για την καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, την ανατροπή εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις. Χρησιμοποιούν τον κοινωνικό διάλογο και τη συναίνεση για τον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος.

Το ταξικό κίνημα από την ίδρυσή του αγωνίζεται για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτή τη σταθερή γραμμή κινείται το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Είναι ο μόνος δρόμος που θα απελευθερώσει την εργατική τάξη από τα δεσμά των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Το σύνθημα «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία» να πάρει συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Πριν απ' όλα, ενάντια στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2009 που είναι προσαρμοσμένος στις ανάγκες προστασίας του κεφαλαίου από την οικονομική κρίση, που το ίδιο ευθύνεται και προκαλεί. Είναι επιθετικός προς τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα. Εκφράζει την πρόθεση της κυβέρνησης να πληρώσει ο λαός την οικονομική κρίση, δηλαδή την αδυναμία των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων να συνεχίσουν την κερδοφορία τους.

Να απαιτήσουμε την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Αμεση αντίδραση κατά των απολύσεων, στήριξη των απολυμένων για επαναπρόσληψη, αλλά και μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Οργάνωση δράσης για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μέτρα κατά της ακρίβειας. Δράση για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων που δοκιμάζονται και από τις συνέπειες της κρίσης εξαιτίας της πολιτικής να επενδύονται τα αποθεματικά των Ταμείων σε μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια κλπ. Ιδιαίτερο βάρος για την υπεράσπιση Ταμείων που έχουν ιδιαίτερα οξυμένο πρόβλημα, όπως είναι το ΟΑΕΕ, το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, το ΝΑΤ.

Αγώνας για τη μείωση των επιτοκίων, την προστασία των λαϊκών στρωμάτων που έχουν στεγαστικά δάνεια, αντιμετώπιση του κινδύνου κατασχέσεων κλπ. Εντατικός αγώνας, κοινή δράση εργατοϋπαλλήλων και μικρών επιχειρηματιών κατά της επέκτασης του ωραρίου. Αμεση οργάνωση κινητοποιήσεων και στήριξη αγώνων που είναι σε εξέλιξη για το ζήτημα της Υγείας και των σοβαρών ελλείψεων στα νοσοκομεία. Πρωτοβουλίες και αγωνιστικές δραστηριότητες κατά των νέων ιδιωτικοποιήσεων.

Με αυτό το πλαίσιο θα δώσουμε τη μάχη, ρίχνοντας βάρος στην υπογραφή των Συλλογικών Συμβάσεων, αντιμετωπίζοντας καλά, οργανωμένα, επίμονα, αποφασιστικά, την αδιαλλαξία, την επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας και της κυβέρνησης, που προσπαθεί να επιβάλει μια νέα περίοδο σκληρής λιτότητας και νέων φορομπηχτικών μέτρων.

Με αυτό το πλαίσιο θα δώσουμε τη μάχη για κάθε πρόβλημα και θα παρέμβουμε δυναμικά στη δραματική κατάσταση που διαμορφώθηκε στα νοσοκομεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, γενικότερα στο σύστημα της Υγείας και Πρόνοιας.

Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση της πάλης από τα κάτω. Κάθε κλαδικό συνδικάτο, σε κάθε χώρο δουλειάς να δημιουργήσει σωματειακές επιτροπές, ή πυρήνες εργαζομένων, που θα είναι το αυτί, το μάτι, η δύναμη του συνδικάτου. Εχουν γίνει βήματα σ' αυτήν την κατεύθυνση, χρειάζεται όμως να επιμείνουμε, ώστε το κάθε κλαδικό συνδικάτο να παρεμβαίνει παντού, για κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται, να συγκεντρώνει δυνάμεις, να δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε άλλους κλάδους, για την αποτροπή απολύσεων, των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, τη μείωση των μισθών που θα επιχειρήσει η εργοδοσία.

Γερή οργάνωση με ισχυρές βάσεις στους χώρους δουλειάς μέσα στους κλάδους. Αυτό είναι προϋπόθεση, ώστε να πρωτοστατήσει το ταξικό κίνημα για τη σφυρηλάτηση της ενότητας της εργατικής τάξης, την οικοδόμηση των συμμαχιών της, να βοηθήσει στην ισχυροποίηση του ταξικού κινήματος. Να συμβάλει στην ανατροπή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Να συμβάλει στην ανάπτυξη μαζικών ταξικών αγώνων.

Η απεργία στις 10 Δεκέμβρη χρειάζεται να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, να δοθεί αποφασιστικά η μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς, να πείσουμε κάθε εργαζόμενο, νέο και παλιό, ότι η θέση του είναι με τον αγώνα, είναι αγώνας της δικής μας τάξης κόντρα στην άλλη τάξη, στο κεφάλαιο και τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν.

Από την καλύτερη οργάνωση της πάλης, από τη μαζική, αποφασιστική, μαχητική, συμμετοχή των εργαζομένων, θα εξαρτηθούν πολλά, στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του στις συνθήκες της κρίσης.

Να μην πάει χαμένο ούτε λεπτό, να δημιουργήσουμε απεργιακές επιτροπές, να μιλήσουμε για τα αιτήματα, τους στόχους της απεργίας, να γίνουν υπόθεση όλης της εργατικής τάξης.

Το ΠΑΜΕ καλεί όλα τα συνδικάτα, τους πρωτοπόρους εργάτες, να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα παντού. Στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στο καράβι, στο εμπορικό κατάστημα, στο ξενοδοχείο, στο χωράφι. Να διαφωτίσουμε, να εμπνεύσουμε, να κινητοποιήσουμε την εργατική τάξη, τους μετανάστες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες. Να βάλουμε βάσεις για τη συνέχιση, για την κλιμάκωση της πάλης.