Την ώρα που τα περισσότερα ΜΜΕ, αναφερόμενα στις μαθητικές καταλήψεις τις περιγράφουν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν «φυτώρια νεαρών εγκληματιών» και σαν τόπους «οργίων και καταστροφών», ο «Ρ» επισκέφτηκε τον ...«τόπο του εγκλήματος» και μίλησε με τους νεαρούς αγωνιστές. Μίλησε με μαθητές από το 3ο Λύκειο Ν. Ιωνίας και τη Σιβιτανίδειο. Και μπορεί οι μαθητές του 3ου Λυκείου να αποφάσισαν χτες να επιστρέψουν στα μαθήματα, είναι αποφασισμένοι όμως να συνεχίσουν με το κεφάλι ψηλά έναν δίκαιο και αξιοπρεπή αγώνα.

Βρίσκονται εδώ και βδομάδες σε κινητοποιήσεις. Μέσα στο κρύο, με γονείς, ΜΜΕ και διευθυντές να τους πιέζουν με όλα τα μέσα, με το άγχος των εξετάσεων. Οταν μιλάς με τα «παιδιά των καταλήψεων» ξαφνιάζεσαι. Δεν είναι μόνο η ωριμότητά τους. Αυτό που κυρίως «σοκάρει» είναι η περιγραφή της πραγματικότητας που βιώνουν και το πόσο, όχι απλώς δίκαια, μα αυτονόητα είναι τα αιτήματά τους. Εξοργίζονται όταν τους λένε, «επαναστάτες χωρίς αιτία» ή ότι «υποκινούνται». Παλεύουν για να βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους, των γονιών τους και των γενιών που ακολουθούν, για ένα σχολείο που «θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει».

Αμφισβητούν ανοιχτά τις «καλές προθέσεις» της κυβέρνησης, δεν πιστεύουν λέξη από όσα τους λένε. Βλέπουν πίσω από κάθε μέτρο για την παιδεία ένα νέο βραχνά, ένα ακόμα «μέτωπο» στο οποίο πρέπει να δώσουν μάχη. Εμπιστεύονται περισσότερο την προοπτική που προσφέρει ο αγώνας τους, βλέποντας και τις δυσκολίες του. Πιστεύουν ότι αυτός ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο και είναι εντυπωσιακό να το ακούς αυτό από «μικρά» παιδιά...

«Αυτό που γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες είναι η μεγαλύτερη γνώση που έχουμε πάρει από τότε που πηγαίνουμε στο σχολείο», μας είπε ο Νικόλας, μαθητής της Α' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας. Και όταν τον ρωτήσαμε «τι εννοεί», είπε: «Ποτέ δεν είχες δει μαθητές να μιλάνε μεταξύ τους για την παιδεία, για τη ζωή τους, για τα προβλήματά τους. Μόνο για άσχετα πράγματα μιλούσαμε, σαν να ζούσαμε σε άλλο πλανήτη». «Κερδίζουμε από αυτό τον αγώνα. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, πρέπει να το σταματήσουμε», υπογραμμίζει ο Θέμης, μαθητής επίσης της Α' Λυκείου.

«Ολοι επικαλούνται αυτή τη δικαιολογία. Οτι χάνουμε μαθήματα, ενώ ξέρουν όλοι ότι πηγαίνουμε σε φροντιστήρια - αν και δε θα 'πρεπε να είναι το κριτήριο αυτό. Η απάντησή μας σε αυτό είναι ότι με το να μην αγωνιζόμαστε δεν πετυχαίνουμε κάτι καλύτερο. Με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να ασχοληθεί περισσότερο με την παιδεία. Και το μέτωπο πρέπει να είναι πανεκπαιδευτικό», έρχεται η απάντηση από τη Σμαράγδα, μαθήτρια της Γ' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας.

Και ο Βασίλης, μαθητής της Γ' Λυκείου από τη Σιβιτανίδειο προσθέτει: «Υπάρχει προβληματισμός και για τα μαθήματα που χάνονται, αλλά αυτά που διεκδικούμε είναι η ουσία. Αν δεν παλέψουμε για να μη χαθούν μαθήματα, αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται, δε θα αλλάξει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο».

Τι οδήγησε αυτά τα παιδιά να «καταλάβουν» τα σχολεία τους; Τι τα «βγάζει στο δρόμο» με πλακάτ και πανό; Τίποτα πιο απλό και πιο τίμιο από αυτό: Δεν ανέχονται την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου που τα σπρώχνει στα φροντιστήρια. Εναντιώνονται στο «φάκελο του μαθητή», στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Ζητούν χρήματα για την παιδεία.

«Θέλω να σπουδάσω διακόσμηση και αναγκάζονται οι γονείς μου να πληρώνουν για να παρακολουθώ μαθήματα σχεδίου σε φροντιστήριο, επειδή στο σχολείο δε γίνεται επαρκώς ή και καθόλου», συμπληρώνει η Γκέρτα, μαθήτρια της Γ' Λυκείου. «Κρίνεται από το φροντιστήριο αν θα περάσει κανείς σε κάποια σχολή, παρά από το σχολείο. Είναι το κυριότερο αίτημα αυτό: Η δωρεάν παιδεία. Εγώ πληρώνω 200 ευρώ για το σχέδιο και 250 ευρώ για το φροντιστήριο».

«Το χειμώνα κάνουμε μάθημα με τα μπουφάν μας, γιατί το σχολείο μας δεν έχει επαρκή θέρμανση. Το σχολείο δεν παρέχει εφόδια για τη ζωή μας και τις σπουδές μας. Οποιος δεν πηγαίνει σε φροντιστήριο, θεωρείται ότι δεν έχει σκοπό να σπουδάσει...», μας είπε η Μαριάννα, μαθήτρια της Β' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας.

«Είναι και η βάση του 10 που πρέπει να καταργηθεί. Πώς μας ζητάνε το 10 από τη στιγμή που δε γίνεται σωστό μάθημα στο σχολείο;» υπογραμμίζει η Βάσω, μαθήτρια της Γ' Λυκείου. «Η βάση του 10 δε θεσπίστηκε για να ανέβει το επίπεδο των μαθητών, αλλά για να σπρώξει η κυβέρνηση τους χιλιάδες μαθητές που έμειναν εκτός σχολών στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αυτός ήταν ο απώτερος στόχος της κυβέρνησης, όπως και τελικά αυτό συνέβη», λέει ο Νικόλας.

Στηλιτεύουν και το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ, ώστε να δουλεύει «ρολόι» ο «κοινωνικός αυτοματισμός» και να στρέψουν τους γονείς ενάντια στα παιδιά τους. «Καρέκλες σπασμένες, θρανία καμένα, εικόνες φρίκης και ντροπής», παίζουν όλη μέρα οι τηλεοράσεις. «Οι γονείς μας βλέπουν στα κανάλια ότι στις καταλήψεις γίνονται φασαρίες και καταστροφές και από φόβο εναντιώνονται στον αγώνα μας. Εμείς περιφρουρούμε το σχολείο για να μη γίνουν φθορές. Μας λένε - κάποιοι γονείς και καθηγητές - "επαναστάτες χωρίς αιτία"», υπογραμμίζουν τα παιδιά.

Την ίδια στιγμή, αυτοί που κατηγορούν τα παιδιά για «υποκίνηση» είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να «σπάσουν» τις καταλήψεις με τρομοκρατία, εκβιασμούς, διακόπτοντας και ξεφτιλίζοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συνελεύσεις των μαθητών.

«Μας στεναχωρεί αυτό», λέει η Σμαράγδα. «Βλέπουν ότι τα παιδιά τους αγωνίζονται και θα πρέπει να αισθάνονται περηφάνια για τον αγώνα των παιδιών τους. Ολοι οι γονείς φοβούνται. Και; Θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Οι γονείς πρέπει να είναι στο πλευρό μας. Και να μένουν το βράδυ μαζί μας στο σχολείο! Τι αξίες καλλιεργούν στα παιδιά, όταν εμείς ζητάμε να γίνεται ψηφοφορία και μαζικές γενικές συνελεύσεις και διευθυντές και γονείς προσπαθούν να εμποδίσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες»;

«Μπερδεύουν σκόπιμα την υποκίνηση με την υποστήριξη», καταγγέλλουν τα παιδιά. «Ναι! Είναι κάποιοι άνθρωποι που μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας. Και αυτό μας δίνει δύναμη. Μας προσβάλλει να μας λένε ότι είμαστε υποκινούμενοι. Σαν να μην έχουμε δική μας κρίση ή δίκαια αιτήματα!», λένε εξοργισμένοι οι μαθητές.

«Εδώ κρίνεται το μέλλον μας, δεν είναι αστεία τα πράγματα! Και οι γονείς μας δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τα φροντιστήριά μας», υπογραμμίζει η Μαριάννα. «Πάντως σε μας όσοι γονείς έρχονται στις καταλήψεις, μας στηρίζουν και μόλις είδαν ότι στις συνελεύσεις συμμετέχουν μαζικά τα παιδιά, μας συνεχάρηκαν», είπε στον «Ρ» ο Βασίλης από τη Σιβιτανίδειο.