-- Γραμματέα, μετά την επανεκλογή Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως ο εν δυνάμει δεύτερος πόλος ενός, ισχνού έστω, δικομματισμού. Ηθελα τη γνώμη σας τόσο για το ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή αρχηγού, όσο και για το εάν μπορεί να επανέλθει ο δικομματισμός.

- Το σίγουρο είναι πως αποτελεί στόχο του συστήματος να επανέλθει. Ο λόγος είναι ότι έχουν ανάγκη από δύο τουλάχιστον ισχυρούς «πόλους» στο αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να απορροφάται η δυσαρέσκεια που προκαλεί η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να υπάρχει εξασφάλιση διακυβέρνησης για συνέχιση της ίδιας πολιτικής όταν χρειαστεί, ακόμα και για να λειτουργεί συσπειρωτικά για το πρώτο κόμμα.

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι εκδοτικά κέντρα, τηλεοπτικά κανάλια και δημοσκοπικές εταιρείες «σπρώχνουν» το ΠΑΣΟΚ με όλες τους τις δυνάμεις το τελευταίο διάστημα, ενώ ακόμα και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε τώρα έναν άλλο βολικό αντίπαλο στη Βουλή, τον κ. Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ, κάτι που μάλιστα «έβγαζε μάτι» κατά την πρόσφατη συζήτηση για τις πυρκαγιές.

Δεν είναι, όμως, ούτε εύκολο ούτε δεδομένο ότι θα τα καταφέρουν, γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει «εγγραφεί» πλέον στη συνείδηση και στη μνήμη του λαού μας ως η δύναμη εκείνη που τσάκισε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, που ψήφισε τρία μνημόνια και εφάρμοσε τα δύο από αυτά από κυβερνητικές θέσεις, που συγκυβέρνησε με τη ΝΔ και τον Καρατζαφέρη και την ακροδεξιά του ΛΑ.Ο.Σ., που ψήφισε το 70% των νομοσχεδίων της πρώτης τετραετίας Μητσοτάκη.

-- Την ίδια στιγμή η ΝΔ δεν μπορεί να πιάσει δημοσκοπικά τα ποσοστά των ευρωεκλογών. Εχουμε και τη σύγκρουση Μητσοτάκη με Καραμανλή και Σαμαρά. Μπορεί να ανακάμψει και να διεκδικήσει την αυτοδυναμία και μια τρίτη θητεία; 'Η οδηγούμαστε σε κυβερνήσεις συνεργασίας - και σε ποια κατεύθυνση;

- Για να πιάσω το νήμα από την προηγούμενη ερώτηση, η διαμόρφωση ενός δεύτερου ισχυρού πόλου στο αστικό πολιτικό σύστημα εξυπηρετεί και πιθανές λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας, τις οποίες έχουμε δει και στο παρελθόν. Οπως, επίσης, βλέπουμε ταυτόχρονα και ένα τμήμα του συστήματος να χαϊδεύει και άλλα μικρότερα κόμματα, είτε «εκ δεξιών» της ΝΔ είτε «εξ αριστερών» του ΠΑΣΟΚ, μάλλον προετοιμάζοντας την υποδοχή τους σε τέτοιες κυβερνητικές λύσεις συνεργασίας. Αλλωστε, ιδιαίτερα όταν ήθελαν να εφαρμόσουν πολιτικές με υψηλό «πολιτικό κόστος», όπως λένε, δηλαδή καταφανώς αντιλαϊκές, και δεν μπορούσε αυτό το «κόστος» να το επωμιστεί ένα κόμμα μόνο του, οι κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν πάντα μια προσωρινή λύση. Μια τέτοια συνθήκη καθόλου δεν αποκλείεται να έχουμε και στο κοντινό μέλλον, σε μια ενδεχόμενη νέα οικονομική κρίση που θα επιδιώξουν να «φορτώσουν» πάλι στον λαό, όπως και σε μια πιο γενικευμένη πολεμική εμπλοκή της χώρας και κυρίως σε μια επώδυνη «διευθέτηση» στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό που ήδη «ψήνεται».

Το σίγουρο είναι ότι αυτό που αποτυπώνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν είναι τίποτε άλλο από τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία είναι 100% δικαιολογημένη. Σε αυτή την πολιτική, όμως, υπάρχει αντιπολίτευση, η οποία μάλιστα μέρα με τη μέρα δυναμώνει και αυτή δεν είναι φυσικά ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καραμανλής. Είναι οι ίδιοι οι αγώνες των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, οι χιλιάδες άνθρωποι που συμμετέχουν στις αντιπολεμικές, αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, είναι το απεργιακό μπαράζ που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και βδομάδες σε πολλούς κλάδους - υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, ξενοδοχοϋπάλληλοι, ντελιβεράδες, λιμενεργάτες, ναυτεργάτες, οικοδόμοι βρίσκονται όλοι σε κινητοποιήσεις - και θα κορυφωθεί με τη γενική πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, με σύνθημα «Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία - Εξω η Ελλάδα απ' του πολέμου τα σφαγεία!».

-- Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αποσυντίθεται. Πιστεύετε ότι θα γίνει τελικά δυο κόμματα; Και ειδικά τον Στέφανο Κασσελάκη πώς τον κρίνετε;

- Η σήψη αυτού του σχηματισμού και σε επίπεδο ιδεών και πολιτικής πρακτικής είναι προϊούσα. Το αν θα πάρουν και τυπικό διαζύγιο μεταξύ τους, μένοντας και σε χωριστά οικήματα, αυτό θα το αποφασίσουν οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι και - να σας πω την αλήθεια - δεν ξέρω αν αφορά και κανέναν άλλον πλέον. Αυτό, όμως, που κατά τη γνώμη μας πρέπει να μείνει σαν χρήσιμο - για το παρόν και το μέλλον - συμπέρασμα είναι πως όταν «πουλάς» στον λαό ψεύτικες ελπίδες για δήθεν εύκολες λύσεις, απλά με μία κυβερνητική εναλλαγή «καρεκλών», χωρίς σύγκρουση με το σύστημα, τα οικονομικά συμφέροντα, τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και συμμαχίες, είναι θέμα χρόνου αυτές να διαψευσθούν και να αρχίσει μια πορεία πολιτικού εκφυλισμού, που κάποια στιγμή μεταφράζεται και σε οργανωτικό εκφυλισμό. Τα λέω αυτά γιατί κάποιοι προσπαθούν να τα ξανασερβίρουν σήμερα στον λαό σαν ξαναζεσταμένη σούπα.

Και βέβαια, σε όλη αυτή την πορεία ο Κασσελάκης ήταν το σύμπτωμα, ίσως και ο καταλύτης, όχι όμως η αιτία. Αλλωστε, αν έχει δίκιο σε κάτι που λέει, είναι ότι τόσο οι σημερινοί εσωκομματικοί του αντίπαλοι, όσο και οι της Νέας Αριστεράς που αποχώρησαν πριν, δεν έχουν να επιδείξουν ουσιαστικές πολιτικές διαφωνίες. Δεν ακούσαμε, για παράδειγμα, κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμαρτύρεται όταν αποκαλούσε το ΝΑΤΟ «ιερή αμυντική συμμαχία», όταν έλεγε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνονται με μετοχές ή ότι «δεν θα χωρίσει τους Ελληνες ταξικά», λες και δεν είναι ήδη χωρισμένοι... Ακόμα και οι διαδικασίες εκλογής προέδρου με τις οποίες προέκυψε ο Κασσελάκης, με τα γνωστά «μέλη του δίευρου», είχαν τη σύμφωνη γνώμη όλων τους, άσχετα αν τώρα προσπαθούν καιροσκοπικά να τις φέρουν στα μέτρα τους.

-- Και ο Αλέξης Τσίπρας, πάντως, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος...

- Δικαίωμά του να πράξει ό,τι νομίζει, αν θεωρεί ότι ολοκληρώθηκε επιτυχώς η διαδικασία του rebranding. Εγώ θα σταθώ πολιτικά μόνο σε δύο ζητήματα που έθεσε στην πρόσφατη ομιλία του: Το ένα είναι ο δήθεν «εθνικός στόχος» της «σύγκλισης με τις άλλες χώρες της ΕΕ». Πρόκειται για «φωτοτυπία» αυτών που λέει και ο κ. Μητσοτάκης, αφού αποτελεί στόχο του κεφαλαίου στη χώρα μας, στον οποίο θέλουν να στοιχίσουν τον λαό. Είναι, όμως, αξιοσημείωτο ότι από το περίφημο «να αλλάξουμε την ΕΕ», φτάσαμε μέσα σε λίγα χρόνια στο «να γίνουμε ΕΕ». Και αυτό τη στιγμή που η ίδια η πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζεται φυσικά και στη χώρα μας, είναι παράγοντας που οξύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και όχι η λύση τους. Φτάνει να δει κανείς το περιβόητο Σχέδιο Ντράγκι, που εκτός των άλλων προβλέπει στροφή στην «πολεμική οικονομία».

Το δεύτερο είναι η «ανάγκη εξισορρόπησης του πολιτικού συστήματος από τα αριστερά», χρησιμοποιώντας και τον «μπαμπούλα» της ακροδεξιάς. Ομως, αυτό που έχει στο μυαλό του ο λαός μας ως Αριστερά, ποτέ δεν ήταν ένας «ισορροπιστής του συστήματος», αλλά αντίθετα η δύναμη εκείνη που το αμφισβητεί. Ο κ. Τσίπρας, και με τις διάφορες «μετάνοιες» που διατυπώνει τελευταία, είναι φανερό ότι επιθυμεί να (επ)αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Το αν αυτό θα συμβεί, δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι του.

-- Εκτιμάτε πως έχει τύχη οποιαδήποτε προσπάθεια ανασύνθεσης της λεγόμενης κεντροαριστεράς;

- Αυτό που προκύπτει και από τα προηγούμενα είναι η δυσκολία της σοσιαλδημοκρατίας όχι να αλλάξει τα πράγματα και να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά ακόμα και να καλλιεργήσει αυταπάτες, τουλάχιστον όπως το έκανε στο παρελθόν. Και όταν το κάνει, αυτές «καίγονται» πολύ γρήγορα. Αυτό δημιουργεί πολιτικά αδιέξοδα και δυσκολίες, τις οποίες δεν τις βλέπουμε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπως για παράδειγμα με τις πρόσφατες κρατιδιακές εκλογές στη Γερμανία ή στη Γαλλία, όπου το μόνο που κατάφερε τελικά το πολυδιαφημισμένο Νέο Λαϊκό Μέτωπο ήταν να δώσει το «φιλί της ζωής» στον Μακρόν και να «ξεπλύνει» για μία ακόμη φορά τη σκληρή αντεργατική πολιτική του.

Το βασικό είναι ότι οι λαοί δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσδοκούν από τέτοιες προσπάθειες, παρά μόνο νέες απογοητεύσεις και χαμένα χρόνια, που θα οδηγήσουν τελικά σε νέα συντηρητική επέλαση, όπως γίνεται συνήθως.

-- Το ΚΚΕ έλαβε στις ευρωεκλογές το υψηλότερο ποσοστό μετά τη διάσπαση του 1991, ενώ δημοσκοπικά περνάει πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος είναι ο στόχος σας; Και να αναμένουμε νέα ανοίγματα μετά από αυτά που έγιναν κυρίως στις ευρωεκλογές;

- Το ΚΚΕ ενισχύθηκε σημαντικά σε τέσσερις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις το 2023 και το 2024. Αυτή την επιπλέον δύναμη που του έδωσε ο λαός, δεν την καταθέτει πουθενά αλλού παρά μόνο πίσω στον ίδιο, στους αγώνες του, αποτελώντας επί της ουσίας τη μόνη πραγματική, εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτή. Σε αυτούς τους αγώνες συναντιόμαστε με ανθρώπους με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, με πολλούς που είναι σήμερα αηδιασμένοι από την κατάσταση στη σοσιαλδημοκρατία και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, συζητάμε μαζί τους για όσα συμφωνούμε και για όσα διαφωνούμε, τους καλούμε να συμπορευτούν πιο αποφασιστικά με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Είναι μια συμπόρευση αγώνα και όχι μια ευκαιριακή, τυχοδιωκτική συγκόλληση με στόχο κάποιες «καρέκλες».

Στόχος μας είναι να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που εκτιμάμε ότι υπάρχει σήμερα στον λαό και τη νεολαία και ένα μέρος του αποτυπώθηκε με την ψήφο στο ΚΚΕ στις πρόσφατες αναμετρήσεις. Να γίνονται, δηλαδή, όλο και περισσότεροι εκείνοι που αναζητούν τις λύσεις όχι στη μια ή την άλλη κυβέρνηση παρόμοιας κοπής, όχι σε διάφορους «σωτήρες», αλλά στην ενεργητική παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, εκείνοι όσοι «κοιτάζουν» έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια του σημερινού σάπιου και διεφθαρμένου συστήματος.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ δίνει τις απαντήσεις για το πώς μπορούμε σήμερα να πάμε μπροστά ως λαός και ως χώρα, με την εξουσία να βρίσκεται πραγματικά στα χέρια του λαού, ο οποίος να μπορεί επιτέλους να ζει με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας, απαλλαγμένος από εκμεταλλευτές και δυνάστες.

-- Η συνταγματική αναθεώρηση που έχει εξαγγελθεί πού στοχεύει; Και τι θα πράξει το ΚΚΕ στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;

- Από τα όσα έχουν μέχρι τώρα εξαγγελθεί ή υπονοηθεί, όπως είναι η οριστική κατάργηση του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, η θέσπιση συνταγματικής επιταγής για «ισοσκελισμένους» προϋπολογισμούς, η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές, προκύπτει με σαφήνεια ότι μιλάμε για βαθιά αντιδραστικές αλλαγές, τις οποίες φυσικά θα αντιπαλέψουμε. Εδώ, βέβαια, έχουν ευθύνη και όλα τα άλλα κόμματα, που διατείνονται ότι αποτελούν «αντιπολίτευση» στην κυβέρνηση της ΝΔ, ως προς το τι θα πράξουν.

Εμείς, πάντως, καθόλου δεν θα πέσουμε από τα σύννεφα, αν τελικά ο κ. Μητσοτάκης αποσπάσει τις «ευρύτερες συναινέσεις» που επιθυμεί, ούτε και αν επιλεγεί ο δρόμος των πρόωρων εκλογών, είτε με πρωτοβουλία του ίδιου στον βαθμό που εκτιμήσει έτσι δημοσκοπικά ευρήματα, είτε με πρόθεση άλλων κύκλων - οπαδών της αλλαγής σκυτάλης προσώπων, προκειμένου πάλι όμως να διευκολυνθεί η διαδικασία μεγαλύτερης σταθεροποίησης του αστικού συστήματος, μπροστά στα δυσκολότερα που έρχονται.

Οσον αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η θέση και η στάση μας είναι πάγια θέση αρχής. Θα καταψηφίσουμε, ανεξάρτητα από το πρόσωπο, αφού εκ των πραγμάτων, το μόνο που κάνει ο όποιος Πρόεδρος είναι να επικυρώνει τις αντιλαϊκές αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης και τους επαίσχυντους συμβιβασμούς της σε άλλα, για συμφέροντα ξένα προς τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και των λαών της περιοχής.

-- Ενόψει της επίσκεψης Φιντάν εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα προχωρήσει τον ελληνοτουρκικό διάλογο ή κάτω από τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της και την ακροδεξιά θα κάνει πίσω;

- Διάλογος μπορεί πάντα να γίνεται για να προωθούνται τα συμφέροντα των ίδιων των λαών που δεν έχουν και ποτέ δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν. Διάλογο κάνει σταθερά και το ΚΚΕ με το ΚΚ Τουρκίας, με το οποίο έχουμε αδελφικές σχέσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, του διαλόγου των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας, μέσω των πολιτικών εκπροσώπων τους, πρέπει να πούμε πως πρόκειται για ένα κανονικό παζάρι που έχει στηθεί υπό την «ομπρέλα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι εκείνο που ενδιαφέρεται, ιδιαίτερα στις σημερινές πολεμικές συνθήκες, να κρατήσει την Τουρκία στη δική του «αγκαλιά» και μακριά από αυτή του Πούτιν, να κλείσουν τα ζητήματα στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, ώστε να προχωρήσουν γρήγορα οι ενεργειακοί σχεδιασμοί που αποσκοπούν στην πλήρη απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και ταυτόχρονα υπόσχονται πολύ κερδοφόρες μπίζνες για ορισμένα «αρπακτικά», τόσο μέσα στη χώρα μας, όσο και έξω από αυτή. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι για να συμβούν αυτά, θα πρέπει να δοθούν στην τουρκική άρχουσα τάξη ανταλλάγματα που εκ των πραγμάτων θίγουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και ζητήματα κυριαρχίας, με βάση αυτά που διεκδικεί. Οποιος αποσπά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από τη «μεγάλη εικόνα», είτε έχει άγνοια των διεθνών εξελίξεων, είτε λειτουργεί «εκ του πονηρού».

Επομένως, ο λαός μας έχει κάθε λόγο να είναι ανήσυχος, να απορρίψει τον επικίνδυνο εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση, να είναι έτοιμος να αντιπαλέψει τυχόν αρνητικές εξελίξεις, κάνοντας στην άκρη αυτούς που θα βρουν ευκαιρία να χύσουν πάλι το πατριδοκάπηλο δηλητήριό τους, χωρίς ποτέ να βγάζουν άχνα για τους πραγματικούς ενόχους.

-- Το κόμμα σας επιτίθεται με σφοδρότητα στην κυβέρνηση για τη στάση της στους δυο πολέμους, στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, αλλά και για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων εκτός Ελλάδας. Θα θέλατε να μας το αναλύσετε;

- Η κυβέρνηση της ΝΔ - και όσοι δίνουν στήριξη ή ανοχή σε όσα κάνει - έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί έμπρακτα εμπλέκει τη χώρα μας σε αυτούς τους δύο πολέμους και μάλιστα σε πολύ επικίνδυνο βαθμό. Χωρίς τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος και κυρίως αυτή της Αλεξανδρούπολης, θα ήταν πολύ δύσκολο, έως αδύνατο για το ΝΑΤΟ να διεξάγει τον πόλεμο στην Ουκρανία με τον τρόπο που το κάνει εδώ και 2,5 χρόνια. Επίσης, η Ελλάδα δεν συμμετέχει απλώς με φρεγάτα, αλλά ηγείται της αποστολής «Aspides» της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα, στο «στόμα του λύκου». Ελληνική πυροβολαρχία «Patriot» με προσωπικό βρίσκεται στη Σαουδική Αραβία και ελληνικά F-16 παίρνουν μέρος σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις με σενάριο έναν πυρηνικό πόλεμο!

Καταλαβαίνετε ότι εδώ δεν μιλάμε για θεωρία ή για προβλέψεις, αλλά για πραγματικούς, χειροπιαστούς κινδύνους για τον λαό μας που γίνεται στόχος πιθανών αντιποίνων, ενώ οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, που έχει χρυσοπληρώσει δήθεν για την άμυνα της χώρας, στρέφονται ενάντια σε άλλους λαούς.

Απέναντι σε αυτά είναι πέρα για πέρα δίκαιες οι κινητοποιήσεις του λαού, της νεολαίας, αλλά και οι αντιδράσεις, η κραυγή αγωνίας θα λέγαμε, των ενστόλων μας, μονίμων και στρατευμένων, και είναι απαράδεκτη η τιμωρητική στάση της κυβέρνησης απέναντί τους.