Δεν είναι μόνο οι ίδιες καθ' αυτές οι προτάσεις της ΓΣΕΕ για το ασφαλιστικό, αλλά και η συνολική λογική που τις διαπνέει και το γεγονός ότι αποτελούν το πλαίσιό της για το «διάλογο», στον οποίο προσπαθεί να ανοίξει το δρόμο. Οι «9» προτάσεις της ΓΣΕΕ, όπως διαμορφώθηκαν και μέσα από τη συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρός της Χ. Πολυζωγόπουλος στο «ΒΗΜΑ» της Κυριακής, κινούνται στη λογική των ελλειμμάτων, της ανάγκης «νοικοκυρέματος», που ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα «σπασμένα».

Ποιες όμως είναι αυτές οι προτάσεις;

1.Με εξαίρεση τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τις μητέρες ανηλίκων, κανείς να μη συνταξιοδοτείται στις ηλικίες 45 - 55 ετών. Εξαρχής, ο αφορισμός αυτός αποκλείει τις αναπηρικές συντάξεις, καθώς στα πλαίσια της ανατροπής που προωθεί η κυβέρνηση τίποτα δεν μπορεί να είναι αυτονόητο. Ακόμη σοβαρότερη «έλλειψη» ωστόσο, είναι αυτή που αφορά τα βαρέα και Ανθυγιεινά, όπου η λογική της κυβέρνησης είναι ο περιορισμός τους και αντί η ΓΣΕΕ να ζητάει ακόμη ευνοϊκότερους όρους συνταξιοδότησης, αποφεύγει να θίξει το ζήτημα. Χαρακτηριστικά, το ΚΚΕ προτείνει όριο ηλικίας για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά τα 55 χρόνια για τους άντρες και τα 50 χρόνια για τις γυναίκες, καθώς και μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τις γυναίκες που έχουν ανάπηρο παιδί ή σύζυγο.

2.Οριο ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ 55 και 65 ετών, με κίνητρα για αύξηση της σύνταξης εάν ο εργαζόμενος παραμένει στην εργασία του περισσότερο. Τα κίνητρα αφορούν την κυβερνητική λογική, που θέλοντας να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αφήνει δήθεν την πρωτοβουλία στον ίδιο τον εργαζόμενο! Στο βαθμό που είναι υποτυπώδεις οι συντάξεις, θα εξαναγκαστούν οι εργαζόμενοι να μην συνταξιοδοτούνται και θα «χρεώνονται» οι ίδιοι για την επιλογή αυτή!

Πέρα από αυτό, δεν είναι καθόλου τυχαίο και άσχετο, πως ακόμη και ο Λ. Αποστολίδης, γραμματέας του Τομέα Κοινωνικών Υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ, είχε αναφέρει σε άρθρο του, πριν ακόμη «παγώσουν» τα κυβερνητικά μέτρα, ότι τα όρια συνταξιοδότησης πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 55 και 65 ετών. Ισως η κυβέρνηση περιμένει μια τέτοια πρόταση που φαίνεται να διαφέρει από την αρχική της θέση, ώστε να «υποχωρήσει» στις απαιτήσεις των εργαζομένων, από την άλλη όμως η αρχή αυτή για τα όρια συνταξιοδότησης δε διαφέρει από τη συνολική κατεύθυνσή της. Πολύ περισσότερο που η πρόταση διατυπώνεται γενικόλογα. Αντίθετα, το ΚΚΕ με σαφήνεια προτείνει ανώτατο όριο τα 60 χρόνια για τους άντρες και τα 55 για τις γυναίκες, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι ανήλικο παιδί.

3. Συνταξιοδότηση στα 35 χρόνια χωρίς όριο ηλικίας. Η αυξημένη ανεργία και μάλιστα σε συνθήκες μερικής απασχόλησης, «απασχολησιμότητας» και αναγκαστικής αλλαγής εργοδότη, επαγγέλματος και τόπου εργασίας σύμφωνα με την κυβερνητική πολιτική, έχουν αφήσει «πίσω» αυτό το αίτημα. Το οποίο μάλιστα έρχεται σε αντίθεση με την παραπάνω θέση της ΓΣΕΕ για συνταξιοδότηση μεταξύ 55 και 65 ετών, καθώς ένας εργαζόμενος που εργάζεται από τα 18 του χρόνια και κατορθώσει να μη μείνει άνεργος, μπορεί να συνταξιοδοτηθεί 53 ετών με την 35ετία. Το ΚΚΕ προτείνει συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης, επειδή αυτό ανταποκρίνεται στις συνθήκες που διαμορφώνουν οι αντιδραστικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και η αυξημένη ανεργία.

4. Διαβαθμίσεις στο ύψος της σύνταξης στη βάση των ημερών ασφάλισης. Η γενική αυτή διατύπωση δε διασφαλίζει τίποτα για τους εργαζόμενους. Λείπουν από την πρόταση της ΓΣΕΕ οι ελάχιστες εγγυήσεις και γίνεται αποδεκτό το σημερινό καθεστώς, κατά κύριο λόγο διαμορφωμένο από τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ. Ακόμη περισσότερο, δε διασφαλίζεται το κατώτερο όριο σύνταξης που με συγκεκριμένο τρόπο πλήττεται από τις κυβερνητικές θέσεις, αυτές που υποτίθεται ότι αντικρούει (;) ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Το ΚΚΕ προτείνει οι συντάξεις να διαμορφώνονται ανάλογα με το μισθό και το χρόνο εργασίας και να αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις αυξήσεις των Συλλογικών Συμβάσεων. Αλλά αυτό με την προϋπόθεση ότι το δικαίωμα σύνταξης πρέπει «να κατοχυρώνεται με τις 4.050 ημέρες ασφάλισης» και το ύψος της να καθορίζεται στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ) η στο 80% του βασικού μισθού. Βάσει υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας τριετίας (βασικοί μισθοί, επιδόματα, δώρα εορτών, επίδομα αδείας κ.ά.).

5. Τριμερής χρηματοδότηση για όλους τους ασφαλισμένους. Το αίτημα αυτό καταντά «καραμέλα» και τελικά πανάκεια διατυπωμένο από τη ΓΣΕΕ, η οποία παράλληλα προτρέπει σε παραπέρα αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων, επιβραβεύοντας το «τζογάρισμά» τους στο χρηματιστήριο. Η τριμερής χρηματοδότηση ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην πράξη, η περιουσία των ταμείων λεηλατήθηκε χωρίς αναπλήρωση με ευθύνη των κυβερνήσεων. Οσο τα παραπάνω ισχύουν και δεν αντλούνται πόροι από το μεγάλο κεφάλαιο υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης, η τριμερής χρηματοδότηση θα πνέει τα λοίσθια, ανεξάρτητα πόσες διατάξεις θα την κατοχυρώνουν τυπικά.

6. Θέσπιση φόρου υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης, 100 χιλ. δραχμών το χρόνο για εισοδήματα μεγαλύτερα των 10 εκατ. δραχμών. Ή «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Η ΓΣΕΕ προτείνει φόρο στα εισοδήματα και όχι στα κέρδη των επιχειρήσεων, ταυτιζόμενη με την αγωνία της κυβέρνησης για την προστασία της «ανταγωνιστικότητας». Ακόμη μια προσπάθεια για να μείνουν στο απυρόβλητο οι ενταφιαστές της κοινωνικής ασφάλισης, οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος, που θέλουν να προσθέσουν στα χοντρά πορτοφόλια τους ό,τι περισσότερο μπορεί να λεηλατηθεί από τον ιδρώτα των εργαζομένων.

7. Σταδιακός περιορισμός των ασφαλιστικών ταμείων σε τρία, μισθωτών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Από μόνη της καμιά ενοποίηση δεν είναι «καλή» ή «κακή». Αυτό εξαρτάται από το σκοπό των ενοποιήσεων και τη διαδικασία που ακολουθείται. Σύμφωνα με το ΚΚΕ και σε αντίθεση με τους στόχους και την πρακτική της κυβέρνησης, οι ενοποιήσεις προϋποθέτουν τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, με απαράβατο όρο τη διαφύλαξη και την αναβάθμιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους. Μια πολιτική που σκοπό έχει την αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, θα κάνει αντίστοιχης ποιότητας ενοποιήσεις, κάτι που κάνει πως αγνοεί η ΓΣΕΕ.

8. Επικουρική και συμπληρωματική σύνταξη από επικουρικά ταμεία τα οποία θα λειτουργούν χωρίς καμιά κρατική εποπτεία. Εφαρμογή κεφαλαιοποιητικών συστημάτων στα πλαίσιά τους, ώστε όποιος ασφαλισμένος θέλει να πληρώνει περισσότερα για μεγαλύτερη σύνταξη. Σε αυτό το σημείο μπορεί να πει κανείς ότι τα λόγια είναι περιττά. Η ίδια η κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της εφαρμογής αναδιανεμητικών και κεφαλαιοποιητικών συστημάτων. Οσα περισσότερα δίνεις, τόσο περισσότερα να παίρνεις, είναι το μοντέλο, που άμεσα αποκλείει εκείνους τους εργαζόμενους που σαν «απασχολήσιμοι» στον κόσμο που οραματίζονται το κεφάλαιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η κυβέρνηση, δε θα μπορούν να καταβάλλουν ούτε τις εισφορές για την «κανονική» σύνταξη. Ακόμη περισσότερο, η κεφαλαιοποίηση κρύβει την παγίδα της «επένδυσης» που παραπέμπει ευθέως στην απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για εκμετάλλευση και μέσα από το χρηματιστήριο της τεράστιας περιουσίας και των επικουρικών ασφαλιστικών ταμείων στη χώρα μας. Εν ολίγοις, το κεφαλαιοποιητικό σύστημα είναι προσωποποιημένο, οδηγεί σε ανισότητες και σε συντάξεις πολλών «ταχυτήτων».

9. Αποκλεισμός οποιασδήποτε ανάμειξης της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται περί ανέξοδης ευχής. Η ίδια η ΓΣΕΕ με τις παραπάνω θέσεις αφήνει περιθώρια για χειροτέρευση των σημερινών όρων ασφάλισης και αποδέχεται τη λογική της κεφαλαιοποίησης. Αφήνει το ελεύθερο πεδίο για μείωση των συντάξεων και μετά από όλα αυτά «εξορκίζει» την ιδιωτική ασφάλιση. Η οποία βεβαίως προσδοκά στη χειροτέρευση του ασφαλιστικού συστήματος για να συλλέξει - με το αζημίωτο και με αμφίβολο αποτέλεσμα - τα όνειρα των εργαζομένων για μια καλύτερη σύνταξη.