ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 11 Ιούλη 2012
Σελ. /32
Ιδού το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Κατάπιαν τη γλώσσα» τους μετά την προχθεσινή απόφαση του Γιούρογκρουπ, όλοι αυτοί, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που δήλωναν θαυμαστές του Ισπανού πρωθυπουργού Μ. Ραχόι, επειδή εφάρμοζε τα ίδια βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα ...δίχως μνημόνιο ή ότι κατάφερε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δίχως τάχα να επιβαρυνθεί το κρατικό χρέος. Επιβεβαιώνεται πλέον περίτρανα ότι η «διάσωση» των τραπεζών θα φορτωθεί στις πλάτες του ισπανικού λαού, ενώ και τυπικά η Ισπανία μπαίνει σε «καθεστώς μνημονίου». Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ η ισπανική κυβέρνηση θα πρέπει να παρουσιάσει μέχρι το τέλος Ιούλη ένα μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο για το 2013-2014, στο οποίο θα περιγράφονται «διαρθρωτικά μέτρα, τα οποία είναι αναγκαία προκειμένου να μειωθεί το υπερβολικό έλλειμμα». Δεύτερον, η ισπανική κυβέρνηση θα πρέπει να υιοθετήσει, «χωρίς καθυστέρηση», νέα μέτρα λιτότητας ύψους 10 δισ. ευρώ για το 2012, μεταξύ άλλων αύξηση του ΦΠΑ, μειωμένες συντάξεις και επίδομα ανεργίας. Ακόμη 20 δισ. ευρώ θα πρέπει να εξευρεθούν τα επόμενα χρόνια. Ακόμη χειρότερα, η ισπανική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι «έτοιμη να υιοθετήσει περαιτέρω μέτρα» στην περίπτωση που είναι αναγκαίο. Πράγμα που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο καθώς η Κομισιόν προβλέπει ότι ισπανική οικονομία θα βρεθεί σε ύφεση και το 2013. Επιπλέον, αποφασίστηκε ότι η ισπανική κυβέρνηση θα πρέπει να ενημερώνει τους εταίρους κάθε τρίμηνο για την πρόοδο που σημειώνει. Στην πραγματικότητα και στην Ισπανία θα εφαρμόζεται ένα μνημόνιο διαρκείας, που απορρέει από το μεγάλο ευρωμνημόνιο του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας και της συνθήκης του ευρώ. Ιδού πώς «τηρείται το ευρωπαϊκό κεκτημένο» και «η αρχή της ίσης μεταχείρισης των χωρών της Ευρώπης και της Ευρωζώνης», που ζητούσε ο Α. Τσίπρας...

Φιλολαϊκή διαπραγμάτευση από «θέση ισχύος»

Τη μισή αλήθεια, που είναι χειρότερη από ψέμα, λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν δηλώνει ότι «ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση». Ολόκληρη η αλήθεια όμως είναι ότι η διαπραγμάτευση αυτή, που διαχρονικά γινόταν και θα συνεχίσει να γίνεται, δεν αφορά στο ελάχιστο την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τα άγρια μέτρα λιτότητας και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που καταστρέφουν τη ζωή του, αλλά αποκλειστικά τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και τη «διάσωση» της εγχώριας πλουτοκρατίας. Βασικό αντικείμενο της διαπραγμάτευσης είναι η ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων μέσω της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών, η «απελευθέρωση» κονδυλίων από το ΕΣΠΑ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη και η παραπέρα ελάφρυνση από εργοδοτικές εισφορές... Αυτός ήταν ευθύς εξαρχής ο βασικός στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης, που είχε όμως ως βασική προϋπόθεση τη συνέχιση των θυσιών του λαού, μέσω της στρατηγικής της εσωτερικής υποτίμησης, που αποτελεί ενιαία στρατηγική της εγχώριας πλουτοκρατίας και της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων. Τα μέτρα «ανακούφισης» των χαμηλοσυνταξιούχων, πολύτεκνων, φτωχών κτηνοτρόφων, καθώς και τα περιβόητα «ισοδύναμα μέτρα» για την αποκατάσταση των ειδικών μισθολογίων, που ο πρωθυπουργός ορκιζόταν προεκλογικά ότι είναι έτοιμα, από την πρώτη στιγμή ήταν ολοφάνερο ότι ήταν μια καλοστημένη απάτη για την παραπλάνηση του λαού. Το ίδιο ολοφάνερο ήταν πως το προεκλογικό σύνθημα «όχι νέα μείωση μισθών και συντάξεων,όχι νέοι φόροι», ήταν ένα πελώριο ψέμα. Είναι καιρός ο λαός να βάλει τέλος στα παραμύθια και τις ψευδαισθήσεις και να συνειδητοποιήσει ότι η μόνη διαπραγμάτευση που μπορεί να γίνει προς όφελός του είναι όταν ο ίδιος είναι σε «θέση ισχύος», ώστε να μπορεί να επιβάλει το δίκιο του. Και αυτό μόνο με απόφαση για αγώνες και ρήξη με το σάπιο σύστημα μπορεί να επιτευχθεί.

Αλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη

Αφού μέμφεται τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα επειδή «δε διεκδίκησε κανένα άλλο δρόμο πέραν της πιστής εφαρμογής του μνημονίου» στο Eurogroup -σαν να μην εκπροσωπεί αυτός πολιτικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης που υπηρετούνται με μνημόνια, αλλά από βίτσιο ή ανικανότητα επιμένει σ' αυτά η κυβέρνηση- ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης καταλήγει ότι «ο λαός μας τα λάθη τα συγχωρεί τα ψέματα όμως όχι».

Θα έπρεπε τη σύσταση αυτή να την απευθύνει στον ...καθρέφτη του. Γιατί από ψέματα ο ΣΥΡΙΖΑ άλλο τίποτα. Για παράδειγμα, χτες, εκτός του Π. Σκουρλέτη δήλωση για το ίδιο θέμα έκανε και η αρμόδια του τομέα Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Ρ. Δούρου. Τη θυμάστε; Είναι αυτή που την επομένη της τελευταίας συνόδου κορυφής της ΕΕ, ζητωκραύγαζε τη ...νίκη της Ιταλίας και της Ισπανίας! Και τι δεν είπε, ότι «η χθεσινή ημέρα της ευρωσυνόδου στις Βρυξέλλες ήταν απολύτως ενδεικτική του τι σημαίνει "σκληρή διαπραγμάτευση"», ότι Μόντι και Ραχόι «ανέτρεψαν την ατζέντα της Συνόδου, υποχρεώνοντας τις χώρες της Ευρωζώνης να αποδεχθούν μεγάλο τμήμα των αιτημάτων τους» και το κορυφαίο όλων: «Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι" (...) όταν υπάρχει πραγματική θέληση και τακτική για διαπραγμάτευση, υπάρχουν αποτελέσματα»!!!

Αυτά δήλωνε η κ. Δούρου 11 μέρες πριν. Τι δήλωσε χτες; Απολαύστε την: «Στο επίκεντρο βρέθηκε ξανά η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας με μνημόνιο (δηλαδή τον ισπανικό λαό να πληρώνει το τίμημα)»...

Εχουν απύθμενο θράσος και προκλητικά εμπαίζουν ένα λαό για τον οποίο πιστεύουν ότι διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου. Ας θυμούνται καλά ότι ο λαός μπορεί να αργεί αλλά δε λησμονεί. Θα 'ρθει η ώρα που κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για να βγει ο λαός στο ξέφωτο

Τα αποτελέσματα του Γιούρογκρουπ, οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, επιβεβαιώνουν ότι η αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ήταν και παραμένει μια μεγάλη απάτη για το ξεγέλασμα του λαού. Την εμπνεύστηκαν και την αξιοποίησαν πρωτίστως τα κόμματα της συγκυβέρνησης, την υιοθέτησε όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν εγκατέλειψε τη δημαγωγία περί ακύρωσης του μνημονίου, με την οποία προσπάθησε να ψηφοθηρήσει προεκλογικά. Τώρα έφτασε στο σημείο να εμφανίζεται αυτός ως ο πιο θερμός οπαδός της αναδιαπραγμάτευσης, καταγγέλλοντας τα κόμματα της συγκυβέρνησης ότι την έχουν εγκαταλείψει! Αυτό που γίνεται ολοένα και πιο φανερό είναι ότι όποια αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου κι αν γίνει, δεν πρόκειται να αποτρέψει τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι όποιες οριακές αλλαγές γίνουν σε περίπτωση αναδιαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα την κάνει, θα έχουν εξουδετερωθεί από τα μέτρα που εφαρμόζονται κι από τα καινούρια που αναπόφευκτα θα έρθουν. Κι αυτό επειδή το μνημόνιο δεν είναι η αιτία της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά το μέσο για την επιτάχυνσή της σε συνθήκες κρίσης. Είναι μία συγκροτημένη πολιτική απαξίωσης της αξίας της εργατικής δύναμης, που πηγάζει από το μόνιμο στόχο για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο σε μια σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ και χωρίς μνημόνιο πάρθηκαν μέτρα αντίστοιχα του μνημονίου και μάλιστα προ κρίσης. Στην Ελλάδα δεν πάρθηκαν γιατί υπήρχαν αντιστάσεις μέσα στο κίνημα.

Με άλλα λόγια, καμιά αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν μπορεί να αλλάξει τη ζωή του λαού προς το καλύτερο. Μόνο η κατάργηση του μνημονίου, σε συνδυασμό με τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από την ΕΕ, μπορούν μαζί και τα τρία να αποτελέσουν σήμερα πολιτικά αιτήματα - κρίκους για την ανάπτυξη ενός κινήματος επιθετικού, ρωμαλέου, που θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών. Για το ΚΚΕ, ένας τέτοιος αγώνας θα πρέπει να συνδέεται με την προοπτική της γενικότερης πολιτικής ανατροπής. Να ζυμώνει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας σαν μοναδική και πραγματική διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού. Το τρίπτυχο αυτό είναι η ελάχιστη προϋπόθεση για να ανοίξει μια χαραμάδα ευημερίας για το λαό και γι' αυτό μπορεί να συνενώσει στην πάλη πλατιά λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.

Πυρήνας του μνημονίου είναι η στρατηγική που υπηρετεί τα γενικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας μέσα και έξω από την Ελλάδα, όπως αυτά περιγράφονται στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για πιο φτηνούς εργαζόμενους, απελευθέρωση όλων των αγορών, κατάργηση συνταξιοδοτικών, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτή η στρατηγική είναι που πρέπει να ηττηθεί για να βγει ο λαός στο ξέφωτο, με αγώνες μαζικούς, επιθετικούς, που θα ξεκινάνε από την παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων και θα δημιουργούν προϋποθέσεις για συνολικές φιλολαϊκές αλλαγές. Γιατί στα αιτήματα υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, όταν η γενική γραμμή του μαζικού λαϊκού κινήματος δεν είναι τουλάχιστον πολιτικοποιημένη στον αναγκαίο βαθμό, τότε είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν έστω οριακές, μερικού χαρακτήρα κατακτήσεις.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ