Με το σχέδιο της διαφημιζόμενης «ανασυγκρότησης» του ΟΣΕ, που παρουσίασε την περασμένη Τρίτη η κυβέρνηση της ΝΔ, βαθαίνει ακόμα περισσότερο η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, ως στρατηγική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, στο πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Μια πολιτική που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ η ΝΔ μεθοδεύει την ολοκλήρωση του εγκληματικού σχεδίου σαρώνοντας λαϊκές καταχτήσεις και επιφέροντας σημαντικά πλήγματα σε όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Το σχέδιο της αντιδραστικής ανασυγκρότησης αποβλέπει στη λειτουργία του ΟΣΕ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς των σιδηροδρομικών μεταφορών, που προωθεί η ΕΕ. Ηδη έχουν απελευθερωθεί οι εμπορευματικές μεταφορές και μέχρι το 2010 θα απελευθερωθούν και οι επιβατικές μετακινήσεις. Δηλαδή, ιδιωτικές επιχειρήσεις θα μπορούν να μπουν και στον τομέα αυτό, προκειμένου, εκμεταλλευόμενες ολόκληρο το σιδηροδρομικό δίκτυο και τις αντίστοιχες υποδομές που δημιουργήθηκαν με χρήματα των εργαζομένων, να εξασφαλίσουν ακόμα έναν τομέα για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Βέβαια, όπως δήλωσε και ο υπουργός Μεταφορών, Κ. Χατζηδάκης, «δεν μπορούμε να μιλάμε για ιδιωτικοποίηση γιατί με τη σημερινή κατάσταση του ΟΣΕ οποιοσδήποτε ιδιώτης ενδιαφερόταν γι' αυτό θα ήταν τρελός». Αυτό ακριβώς το πρόβλημα έρχεται να λύσει η ...ανασυγκρότηση του ΟΣΕ. Να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε ο ΟΣΕ να γίνει κερδοφόρος και επομένως ελκυστικός για το κεφάλαιο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει εκσυγχρονισμό των υποδομών ώστε να μειωθεί η χρονική διάρκεια των δρομολογίων, περικοπή των δρομολογίων που δεν παράγουν κέρδος, δραστική αύξηση των εισιτηρίων, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που θα επιτρέψει την είσοδο και γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα σχέδιο που πάει κόντρα στις λαϊκές ανάγκες, ωστόσο εξυπηρετεί στο ακέραιο τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση για τον ΟΣΕ προβλέπει:

• Αύξηση της τιμής των εισιτηρίων με βάση εμπορικά κριτήρια.
• Συρρίκνωση και περικοπή δρομολογίων που δεν αποφέρουν κέρδος, ακόμα και αν αυτά είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση του λαού.
• Χαράτσωμα του λαού προκειμένου να λειτουργούν τα μη κερδοφόρα δρομολόγια. Θα επιτευχθεί μέσω της χρηματοδότησης αυτών των δρομολογίων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κόστος της οποίας θα μετακυλιστεί στο λαό.
• Μείωση του προσωπικού - τη στιγμή που οι κενές οργανικές θέσεις φθάνουν τις 2.500 - που θα οδηγήσει στην εντατικοποίηση της εργασίας για το εναπομείναν προσωπικό και θα επιβαρύνει παραπέρα τα ασφαλιστικά ταμεία. Η μείωση θα γίνει μέσω της μη αντικατάστασης του προσωπικού που συνταξιοδοτείται κανονικά αλλά και μέσω προγράμματος «πρόωρης εθελούσιας συνταξιοδότησης» μέχρι και 3.000 εργαζομένων!
• Ανατροπή των εργασιακών σχέσεων μέσω της αλλαγής του γενικού κανονισμού προσωπικού, της πρόσληψης νέων εργαζομένων με συνθήκες ιδιωτικού τομέα, της εφαρμογής των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, κ.ά. Στην κατεύθυνση αυτή βρίσκεται και η πρόβλεψη του σχεδίου για πρόσληψη διευθυντών από την αγορά εργασίας (σήμερα προσλαμβάνονταν μόνο γενικοί διευθυντές).

Ταυτόχρονα, ο ΟΣΕ οδηγείται στην πλήρη διάσπαση με την αποκοπή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που θα έχει την εμπορική εκμετάλλευση των υποδομών, λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Η ΕΡΓΟΣΕ αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την κατασκευή και τη συντήρηση, που θα τις αναθέτει σε ιδιώτες εργολάβους. Ακόμα, θα αναλάβει την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας μέσω συμπράξεων με ιδιώτες. Προκειμένου οι συμπράξεις αυτές να είναι κερδοφόρες προβλέπεται η παράκαμψη των ισχυουσών διαδικασιών για την κατοχύρωση όρων δόμησης και χρήσεων γης. Ολα στο πιάτο για το μεγάλο κεφάλαιο...

Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ δεν είναι κάτι που προέκυψε χτες. Είναι μια διαδικασία, την οποία είχε δρομολογήσει από την προηγούμενη δεκαετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η κοινοτική οδηγία 91/440, που τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η του Γενάρη 1993, προδιέγραψε το μέλλον του σημερινού ΟΣΕ. Η οδηγία αυτή, μαζί με μία ακόμα συμπληρωματική, ορίζει το διαχωρισμό της υποδομής από την εκμετάλλευση ώστε να «ελευθερωθεί» η χρήση των σιδηροδρομικών γραμμών για να μπορεί ο κάθε ιδιώτης να δρομολογεί δικά του τρένα.

Στην κατεύθυνση αυτή το 1995 ιδρύθηκε η πρώτη θυγατρική εταιρεία του ΟΣΕ, η «ΕΡΓΟΣΕ», στην οποία ανατίθενται η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός του ΟΣΕ, η κατασκευή έργων. Στο καταστατικό της προβλέπεται ότι θα μπορεί να ανήκει και σε ιδιώτες μέχρι 49%, αλλά και να διοικείται πάλι από ιδιώτες, μόνο με μια απλή απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου!

Το 2001 ιδρύθηκε η θυγατρική «ΓΑΙΑΟΣΕ», με σκοπό την ...«αξιοποίηση» της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ. Μιας περιουσίας, που η λογιστική της και μόνο αξία είναι τεραστίων διαστάσεων. Το Μάρτη του 2003 προσλήφθηκαν οι πρώτοι «σύμβουλοι» για την καταγραφή και εκτίμηση του συνόλου της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ, ώστε στη συνέχεια να αρχίσει η «αξιοποίηση», δηλαδή η εκποίηση της περιουσίας.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα μέσα της δεκαετίας του '90 επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να εφαρμόσει ένα πενταετές «επιχειρηματικό» σχέδιο ανασυγκρότησης, ανάλογο με το σημερινό της ΝΔ. Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ αυτό βασιζόταν, με τη σειρά του, σε παλαιότερο σχέδιο της ΝΔ!

Στην ανακοίνωση του ΚΚΕ για το σχέδιο ανασυγκρότησης τονίζεται μεταξύ άλλων:

«Αν υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα, οι συνέπειες δε θα είναι οδυνηρές μόνο για τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ, αλλά για το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που έχουν ανάγκη και είναι δικαίωμά τους οι φθηνές και ασφαλείς σιδηροδρομικές υπηρεσίες. Θα αυξηθούν οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των αμαξοστοιχιών, των εργαζομένων και των επιβατών. Τα σκάνδαλα όχι μόνο δε θα περιοριστούν, αλλά θα αυξηθούν.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ, και γενικότερα, να απορρίψουν αυτά τα σχέδια και αποφασιστικά να τα αντιπαλέψουν. Απάντηση σε αυτή την πολιτική μπορούν να δώσουν μόνο από θέση συνολικής απόρριψης της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης των μεταφορών που προωθεί η ΕΕ με τη συμφωνία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Εκσυγχρονισμός των σιδηροδρόμων προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να γίνει μόνο όταν ο σιδηρόδρομος γίνει λαϊκή περιουσία, σε μια λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία».