Τις «παλινωδίες» του ΠΑΣΟΚ αξιοποιεί στο έπακρο η κυβέρνηση προκειμένου να εξυπηρετήσει δύο στόχους ταυτόχρονα: Να δικαιώσει τον «μονόδρομο» της πολιτικής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και δεύτερον να ενισχύσει τη θέση της στο δικομματικό καυγά για την εξουσία.

Η συνέντευξη του Γ. Παπανδρέου στον «Ελεύθερο Τύπο» με την οποία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να επαναβεβαιώσει τη στοχοπροσήλωσή του στην αναθεώρηση του άρθρου 16 καθώς και η θέση του Θ. Πάγκαλου για μόνιμη παρουσία της Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, έβαλαν αέρα στα πανιά της κυβέρνησης και της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Η κυβέρνηση, που δεν έδειξε να αιφνιδιάζεται από την πρόταση μομφής του Γ. Παπανδρέου και είναι μάλλον απίθανο να αμφέβαλε έστω και προς στιγμή για την «αντοχή» της συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ στις προωθούμενες αντιδραστικές αλλαγές στα πανεπιστήμια, άδραξε την ευκαιρία και πέρασε στην αντεπίθεση. Οι δηλώσεις «μετάνοιας» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ της επέτρεψαν να εμφανίσει τις αντιδραστικές αλλαγές στα Πανεπιστήμια ως «αναπόφευκτη» εξέλιξη, «επιταγή της εποχής» αλλά και της «πλειοψηφίας του ελληνικού λαού»!

Ταυτόχρονα βέβαια δεν έχασε την ευκαιρία να ενισχύσει την εικόνα του «συνεπούς» και «φερέγγυου» διαχειριστή των «μεταρρυθμίσεων» σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που «ταλαντεύεται» και «οπισθοχωρεί».

Επί της ουσίας η βασική εκτίμηση που έκανε η κυβέρνηση είναι ότι «η περίοδος της συναίνεσης», δηλαδή της στήριξης από το ΠΑΣΟΚ των «μεταρρυθμίσεων» στην Παιδεία, δεν έληξε και πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει, με το «δικό της τρόπο», να βάζει πλάτες στην προώθησή τους. Εγινε ολοφάνερο ότι η μομφή δεν αποσκοπούσε στο να βάλει «μπλόκο» στις αντιδραστικές αλλαγές, αλλά να αμφισβητήσει το «γαλάζιο» διαχειριστή τους προκειμένου να «επιβιώσει» στη διαμάχη για την εξουσία. Με ικανοποίηση σημείωσαν στο Μέγαρο Μαξίμου τη στάση των φιλοΠΑΣΟΚ εφημερίδων που απέφυγαν επιδεικτικά να στηρίξουν τη γραμμή της «όξυνσης» που επιχείρησε ο Γ. Παπανδρέου, εξαναγκάζοντάς τον να αναδιπλωθεί.

Από εκεί και πέρα ήταν εύκολο και επιθυμητό από την κυβέρνηση να παίξει στο παιχνίδι της τεχνητής πόλωσης και των κοκορομαχιών.

Ο Κ. Καραμανλής, με την ομιλία του στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος την περασμένη Τετάρτη, άφησε να διαφανεί η τακτική της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα σε αυτό το επίπεδο. Ανελέητο σφυροκόπημα της «παλινδρόμησης» του ΠΑΣΟΚ ειδικά για τις «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία, ώστε να ασκηθούν ασφυκτικές πιέσεις και να εμφανιστεί στη συνέχεια ότι «σύρεται» πίσω από τις προωθούμενες «αλλαγές». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ελπίδα «πως μετά από τη νέα αυτή τοποθέτηση (σ.σ. του Γ. Παπανδρέου στον "Ελεύθερο Τύπο"), ξεπερνώντας την εσωκομματική πολιτική αδυναμία και τη σύγχυση, θα βρει τελικά το δρόμο της ευθύνης». Λίγο πριν τον είχε καταγγείλει για «την πιο κυνική απόπειρα υπονόμευσης μιας κοινά συμφωνημένης πορείας»...

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιδιώκει να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, με προτεραιότητα βέβαια στην ψήφιση του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τα πανεπιστήμια της αγοράς. Επιμένουν οι πληροφορίες ότι η κυβέρνηση σκέπτεται πολύ σοβαρά να επισπεύσει την κατάθεσή του και ψήφισή του στα τέλη του μήνα ή αρχές Μάρτη, καθώς, όπως διαδίδουν σκόπιμα από το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση δεν έχει πλέον «πολιτικό κόστος» και ότι το κίνημα των φοιτητών και των εκπαιδευτικών «έχει κουραστεί». Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι ότι τα συλλαλητήρια γίνονται πιο ογκώδη και μαχητικά, ενώ ευρύτερες μάζες αντιλαμβάνονται τους λόγους των πολύμηνων κινητοποιήσεων στην Παιδεία.

Ακριβώς γι' αυτό η κυβέρνηση καταφεύγει ολοένα και συχνότερα στην προληπτική άσκηση αστυνομικής βίας για να πλήξει το φοιτητικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες γενικότερα. Μετά τα συνεχόμενα κρούσματα στοχοποίησης διαδηλωτών, ακολούθησε η προκλητική ανακοίνωση της ΓΑΔΑ που επιβεβαίωνε την παρακολούθηση των διαδηλωτών και στοχοποιούσε συνδικαλιστές και παρατάξεις. Από τη σκοπιά αυτή δεν προξένησε καμία έκπληξη η προσχώρησή της στη Συνθήκη του Προυμ (ή Σένγκεν 3)...

Γνωρίζει άριστα ότι πρέπει να «θωρακιστεί» το σύστημα από μελλοντικές «κοινωνικές εκρήξεις» εξαιτίας της εντατικοποίησης της υπερεκμετάλλευσης και της επέκτασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Ηδη η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και καθιέρωση των ατομικών, επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης κ.ο.κ.), στη βάση της «Πράσινης Βίβλου» της Κομισιόν την οποία ήδη έχει εγκρίνει... Αμέσως μετά τις εκλογές θα προχωρήσει στη «νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση», το χαρακτήρα της οποίας περιέγραψε με σαφήνεια ο Κ. Καραμανλής την περασμένη Πέμπτη όταν δεσμεύτηκε ενώπιον ασφαλιστικών εταιρειών ότι θα αναλάβουν μεγαλύτερο ρόλο και μερίδιο, εννοείται σε βάρος του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο ήδη φροντίζει να το βουλιάζει μέσα από την υποχρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, τις χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλοοφειλέτες, το τζογάρισμα της περιουσίας τους κ.ο.κ.

Ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων επηρεάζεται, σε ένα βαθμό, από το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, τις οποίες η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να μετατρέψει σε «ψήφο εμπιστοσύνης» υπέρ των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Οι εργαζόμενοι όμως θα υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους και το μέλλον των παιδιών τους αν δώσουν ψήφο κατά των μεταρρυθμίσεων που από κοινού στηρίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια λαϊκή πλειοψηφία, που βάζει ξεκάθαρο στόχο να διεκδικήσει και τη λαϊκή εξουσία.