Με μια προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία του Γ. Παπανδρέου, που ήταν πλήρης από βερμπαλισμούς, δικομματικές κορόνες και προσωπικές αναφορές, αλλά με σαφείς δεσμεύσεις προς την πλουτοκρατία, άνοιξε χτες τις εργασίες του το προγραμματικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Παραβρέθηκαν κατά τη χτεσινή τελετή έναρξης του Συνεδρίου, εκ μέρους της ΝΔ ο γγ της κοινοβουλευτικής ομάδας, Α. Σταύρου, από το ΚΚΕ ο Σπ. Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, ο γραμματέας του ΣΥΝ, Ν. Χουντής, καθώς και ο Λ. Κύρκος.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την ομιλία του, επιχείρησε να δώσει τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της ίδιας χρεοκοπημένης αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ και εφάρμοζαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Οι όποιες δεσμεύσεις-προεκλογικά τρικ διατύπωσε για τα λαϊκά προβλήματα είναι χωρίς αντίκρισμα, καθώς τόσο το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξάλλου το ύμνησε, όσο και αυτά που είπε ακολούθως τις αναιρούν. Η μόνη σαφής δέσμευσή του είναι αυτή προς το μεγάλο κεφάλαιο και τα επιτελεία της ΕΕ, ότι σέβεται τους κανόνες του παιχνιδιού, την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Εντονα, πάντως, ήταν τα προεκλογικά χαρακτηριστικά, τα οποία δίνουν το στίγμα της εκλογικής τακτικής του ΠΑΣΟΚ, που περιλαμβάνει ενίσχυση της κούφιας προσωπικής αντιπαράθεσης, με αντιδεξιές συνταγές, όπου στον πυρήνα της είναι η «καλύτερη» διαχείριση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Ακολουθώντας με τον τρόπο αυτό την τακτική που είχε υιοθετήσει προεκλογικά και ο Κ. Καραμανλής, προβάλλοντας τη σημαία του ήθους και των αξιών απέναντι στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επανέλαβε δε τα περί «μη κυβέρνησης». «Εχουμε, είπε, έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση του non-έργου, της non-ικανότητας, της non-διαφάνειας, της non-αξιοπιστίας, της non-αξιοκρατίας, μια non-κυβέρνηση που το μόνο που αφήνει πίσω της είναι μια γαλάζια non-μενκλατούρα».

Ειδικότερα ο Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για «ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα ελπίδα, την ελπίδα του άλλου δρόμου». Βέβαια, δεν παρέλειψε να δώσει τον τόνο της συνέχειας, δηλώνοντας ότι «είμαστε περήφανοι για το έργο μας, το έργο των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη». Η μόνη κριτική τοποθέτηση προς το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ ήταν μια γενικόλογη αναφορά προς τις συμπεριφορές προσώπων: «Υιοθετώντας πρακτικές της συντήρησης, πελατειακές λογικές και τη λογική της παρέας πάνω από το συλλογικό συμφέρον, τότε οι πολίτες μας γυρίζουν την πλάτη». Αναφέρθηκε σε «πρόσωπα τα οποία έχει ήδη αξιολογήσει ο ελληνικός λαός αρνητικά, που τα έφθειρε ο χρόνος, που παγιδεύτηκαν στο σύνδρομο της μονιμότητας».

Επιστρέφοντας στις παλιές συνταγές, μέσα όμως σε ένα σκηνικό συνεδρίου που παρέπεμπε σε συνέδριο αμερικανικού κόμματος, με αναφορές σε «ό,τι γκρέμισε η Δεξιά» που θα αποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη «σοσιαλιστική μας ταυτότητα», διακήρυξε ότι «το συνέδριο αυτό μπορεί να γράψει ιστορία, να γίνει το συνέδριο της νέας μεγάλης αλλαγής».

Παρουσιάζοντας το «νέο όραμα» του ΠΑΣΟΚ μίλησε για «μια οικονομία που θα παράγει πλούτο» και «μια κοινωνία που θα τον μοιράζεται δίκαια». Ετσι απλά λοιπόν! Μίλησε για την «υγιή επιχειρηματικότητα» και για «επιχειρήσεις ισχυρές που θα μπορούν να αντισταθούν στις πιέσεις για τον αφελληνισμό τους», ενώ ύμνησε τους «κανόνες διαφάνειας» και τις αρχές «υγιούς ανταγωνισμού αλλά και εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και επιχειρηματία», όπως και την «αγορά που θα υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι τις ανάγκες της αγοράς».

Περιγράφοντας το «όραμα» του ΠΑΣΟΚ για την οικονομία και την ανάπτυξη έκανε λόγο για Ελλάδα «διεθνές κέντρο παραγωγής βιολογικών και πιστοποιημένων αγροτικών προϊόντων» και μια Ελλάδα που «μπορεί να γίνει και θα γίνει διεθνές κέντρο για υπηρεσίες διαμετακομιστικού εμπορίου» και «ένα διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο που θα παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας». Καταδίκασε ακόμα τις «αποτυχημένες τριτοκοσμικές συνταγές καπιταλιστικής βαρβαρότητας».

Ολα αυτά τα συνόψισε ως «μια Νέα Κοινωνική Συμφωνία» που θα κάνει το ΠΑΣΟΚ με το λαό, παραπέμποντας έτσι στο παλιό «συμβόλαιο με το λαό». «Το πρόγραμμά μας, είπε, είναι το καινούριο συμβόλαιο τιμής που υπογράφουμε με τον ελληνικό λαό». Πλάσαρε δε ως δική του «καινοτομία» ένα είδος «νέας δημόσιας διαχείρισης» που δεν είναι τίποτα άλλο παρά εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη δημόσια διοίκηση. «Σε κάθε διοικητική μονάδα, είπε, σε κάθε χώρο δημόσιας και κοινωνικής ευθύνης, θα υπάρχουν συγκεκριμένοι και μετρήσιμοι στόχοι, διαφάνεια και αξιολόγηση παντού, για την ποιότητα και την ποσότητα των υπηρεσιών που παρέχονται. Οι χρηματοδοτήσεις θα συνδέονται και με τα τελικά αποτελέσματα, βάσει δεικτών που θα μετράνε και αντικειμενικά την απόδοση».