ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 2 Ιούνη 2002
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Πάμε και σ' αυτήν την απεργία με αιτήματα!

Με μια νέα πανελλαδική πανεργατική, πανυπαλληλική απεργία, οι εργαζόμενοι της χώρας απαντούν στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει το αντιασφαλιστικό τερατούργημα. Δίνουν συνέχεια στους αγώνες τους, μέχρι την τελευταία στιγμή, αντιστέκονται στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς γίνεται καθαρό ότι η κατάθεση του νομοσχεδίου είναι ζήτημα μερικών εικοσιτετραώρων.

Δύο μόλις ημέρες μετά την απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης, εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και των δημοσίων υπαλλήλων όλης της χώρας και καθώς η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ, μαζί με τον υπουργό Εργασίας, ολοκλήρωναν τον «κοινωνικό διάλογο», την Παρασκευή στηνόταν και νέο απεργιακό σκηνικό. Με αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ (ομόφωνα) και της ολομέλειας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ (με ψήφους των συμβούλων των ΔΑΣ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομης Παρέμβασης και της Μ. Φραγκιαδάκη από την ΠΑΣΚΕ) οι δύο ανώτατες συνδικαλιστικές οργανώσεις προκήρυσσαν και νέα πανελλαδική απεργία τις ημέρες συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή.

Η προκήρυξη της νέας απεργιακής κινητοποίησης, τινάζει στον αέρα τη «συμφωνία» των κοινωνικών εταίρων για το χρηματοδοτικό πακέτο της κυβέρνησης, αλλά και καταδικάζει τη στάση της ηγετικής ομάδας της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ, που μέχρι την τελευταία στιγμή έκανε «αγώνα δρόμου», με την κυβέρνηση, για να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Γίνεται πλέον φανερό ότι ο αγώνας μπαίνει στην τελική ευθεία. Η κυβέρνηση εκτελώντας τις εντολές του ΣΕΒ, των μεγαλοεργοδοτών, των εφοπλιστών και πιστή στις αποφάσεις της ΕΕ δε θα διστάσει μπροστά σε τίποτα. Το ματοκύλισμα των απεργών στο λιμάνι του Πειραιά, δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Τα κρούσματα απεργοσπασίας που καθοδήγησε η ΠΑΣΚΕ, στις προηγούμενες απεργίες θα τα ξαναδούμε σε μεγαλύτερη έκταση. Παρά την αρνητική τροπή για την κυβερνητική πολιτική, η αναμέτρηση θα είναι σκληρή.


Motion Team

Οι εξελίξεις της Παρασκευής δημιουργούν νέες δυνατότητες. Υπάρχουν προϋποθέσεις ώστε το «μαύρο μέτωπο» που έχει συγκροτηθεί κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης να δεχτεί ισχυρό χτύπημα. Ομως, αυτό που τελικά θα κρίνει και την έκβαση αυτής της μάχης, δεν είναι άλλο από τη μαχητικότητα, την καθολική συμμετοχή και την αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων.

Τώρα πρέπει να μιλήσουν οι εργαζόμενοι. Τώρα πρέπει να απεργήσουν, να κατέβουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν, κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Τώρα στους καταπέλτες της αντίστασης, όπως προχτές στο λιμάνι του Πειραιά, οι αλυσίδες των αγωνιστών πρέπει να γίνουν ακόμα πιο πυκνές. Από αύριο, στους τόπους δουλιάς, στο εργοστάσιο, στις επιχειρήσεις και στις υπηρεσίες οι επιτροπές αγώνα, τα διοικητικά συμβούλια των συνδικάτων να μπούνε μπροστά. Η οργάνωση, η ενημέρωση, η πρακτική δουλιά για την προετοιμασία της, η περιφρούρησή της με κάθε τρόπο, είναι καθήκοντα που δεν παίρνουν αναβολή.

Τώρα, η κυβερνητική προπαγάνδα, η έρπουσα ψευτοφιλολογία ότι τα μέτρα δε θίγουν παρά μόνο μια μειοψηφία και άλλα τέτοια υπονομευτικά κατασκευάσματα πρέπει να πάρουν αποφασιστική απάντηση. Απάντηση από τη σκοπιά των πραγματικών και αδιαπραγμάτευτων αιτημάτων της εργατικής τάξης. Ανθρωπο τον άνθρωπο, σωματείο το σωματείο, συνέλευση τη συνέλευση πρέπει να γίνει καθαρό: Πάμε στην απεργία, με αιτήματα. Απέναντι στον κάλπικο ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση δεν αυξάνει τα όρια ηλικίας, πρέπει να προβάλλεται και το γεγονός ότι με τα μέτρα αυξάνονται τα όρια ηλικίας μέχρι τα 65 και 67 χρόνια, αλλά και πως οι εργάτες απαιτούν τη μείωση του ορίου ηλικίας στα 60 για τους άνδρες στα 55 για τις γυναίκες. Απέναντι στον ισχυρισμό ότι δε μειώνονται οι συντάξεις, η απάντηση πρέπει να είναι ότι τα μέτρα καρατομούν τις συντάξεις, τις μειώνουν και τις καθηλώνουν. Αλλά και αυτό δεν αρκεί. Ξεκάθαρα πρέπει να απαιτείται η αύξηση των συντάξεων. Κατώτερη σύνταξη στις 240.000 δραχμές.

Στην απάτη της χρηματοδότησης του 1% από το ΑΕΠ, δεν αρκεί να λέμε ότι αυτά δε φτάνουν. Οι εργαζόμενοι εδώ και τώρα απαιτούν την επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών, την καταβολή όλων των οφειλών του δημοσίου, αλλά και να πληρώσουν επιτέλους κυβέρνηση και εργοδοσία!

Περιφρούρηση της απεργίας σημαίνει πριν απ' όλα δίνω με σταθερότητα την ιδεολογική και πολιτική μάχη. Βάζω ανοιχτά στους εργαζόμενους να σκεφτούν, να προβληματιστούν: Οταν για τη χρηματοδότηση δεν υπάρχει παρά μόνο το 1% του ΑΕΠ, σε τι ποσοστό επί του ΑΕΠ, μετράνε τα κέρδη τους οι βιομήχανοι; Οταν το 90% του πληθυσμού πρέπει να συμβιβαστεί με τα 470 δισεκατομμύρια, σε πόσα δισεκατομμύρια ανέρχονται τα εισοδήματα μερικών χιλιάδων οικογενειών;

Περιφρούρηση χρειάζεται και η ίδια η απόφαση για την απεργία. Που σημαίνει, δίνουμε τη μάχη σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε δευτεροβάθμιο και πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό φορέα να επικυρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την απόφαση για την απεργιακή κινητοποίηση. Εκεί μέσα στις συνελεύσεις και στις συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων, να αντιμετωπιστεί κάθε απόπειρα ανοιχτής ή συγκαλυμμένης υπονόμευσής της. Να φράξει ο δρόμος σε κάθε επίδοξο εργοδοτικό και συνδικαλιστικό εργατοπατέρα.

Και ο πιο σίγουρος τρόπος για να κοπεί στη ρίζα του κάθε τέτοιο «λουλούδι» είναι η διεκδίκηση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Η απαίτηση για συλλογικές συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις στα μεροκάματα και στους μισθούς, για Υγεία πραγματικά δωρεάν και δημόσια, για Παιδεία χωρίς να αναγκαζόμαστε να βάζουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Για το δικαίωμα στον πολιτισμό, στην άθληση, σε ένα άλλο φυσικό περιβάλλον. Για ένα επίπεδο ζωής αντάξιο με αυτό που προσφέρει καθημερινά ο εργαζόμενος λαός. Αυτός που μοχθεί και παράγει όλο τον πλούτο της κοινωνίας. Προβάλλοντας τα πραγματικά αιτήματά της η εργατική τάξη φράζει το δρόμο στα παραμύθια περί «εθνικής κοινωνικής συμφωνίας» σ' ό,τι αντεργατικό προωθούν κυβέρνηση και μεγάλο κεφάλαιο.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ