Τα αριστερά ανοίγματα «δεν είναι κινήσεις τακτικής - είναι αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή μου». Με αυτή τη φράση, που επαναλαμβάνει συχνά, ο Κ. Καραμανλής έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όλος αυτός ο προπαγανδιστικός κουρνιαχτός περί «αριστερών ανοιγμάτων», δεν είναι δημιούργημα των ΜΜΕ, αλλά εκπορεύεται κατ' ευθείαν από την ηγεσία της ΝΔ.

Το πρώτο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι για ποια αριστερά ανοίγματα κάνει λόγο ο Κ. Καραμανλής. Πρόκειται για μια ανούσια φραστική «επίθεσης φιλίας» προς την Αριστερά, με εκφράσεις όπως «τιμώ και σέβομαι τους αγωνιστές της Αριστεράς» ή με διάφορες άλλες κινήσεις συμβολικού περιεχομένου (π.χ. παρουσίαση του βιβλίου του Μ. Θεοδωράκη). Αυτές ή παρόμοιες κινήσεις η Ρηγίλλης τις πλασάρει θορυβώδικα ως δήθεν «ανοίγματα προς τα αριστερά», επιδιώκοντας βέβαια να εισπράξει και τα ανάλογα πολιτικά οφέλη.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό, πολύ περισσότερο από τους αγωνιστές της αριστεράς, ότι πρόκειται για μια προεκλογική φούσκα, ένα προπαγανδιστικό πυροτέχνημα για ψηφοθηρικούς κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, λόγους.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ δε διαθέτει τίποτα το φιλολαϊκό, άρα αριστερό, ώστε να την καταστήσει ελκυστική στις λαϊκές μάζες. Αυτό ακριβώς επιχειρεί να καλύψει, προκαλώντας σύγχυση και ψαρεύοντας στα «θολά νερά». Η ηγεσία της ΝΔ βαυκαλίζεται ταυτόχρονα πως τα αστεία «αριστερά ανοίγματα» μπορούν να της εξασφαλίσουν μια, προσωρινή έστω, ανοχή στην πολιτική που θα εφαρμόσει ως κυβέρνηση. Παράλληλος στόχος της είναι να αποδείξει στα μεγάλα αφεντικά πως δεν υστερεί έναντι του ΠΑΣΟΚ στη διασφάλιση της περιβόητης «κοινωνικής συνοχής» με συναίνεση και όχι μόνο με αυταρχικά μέτρα και επίδειξη πυγμής, όπως στο παρελθόν...

Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε ομιλία του ο Κ. Καραμανλής φροντίζει να επαναλαμβάνει τη δέσμευσή του περί «συναινετικών μεταρρυθμίσεων», επεξηγώντας ότι πρώτα θα γίνεται διάλογος -ακριβώς όπως ο "κοινωνικός διάλογος" του ΠΑΣΟΚ - με τους «ενδιαφερόμενους» κοινωνικούς φορείς και στη συνέχεια θα «εφαρμόζεται ο νόμος», εννοείται αυτός που θα έχει ψηφίσει το κόμμα του στη Βουλή. Ομως στην εφαρμογή του νόμου δε χωράνε συμβιβασμοί και υποχωρήσεις... «Πάνω απ' όλα η εφαρμογή των νόμων», είναι το νεοσυντηρητικό δόγμα της ηγεσίας της ΝΔ.

Τον ίδιο στόχο με τα ανεκδιήγητα «αριστερά ανοίγματα», υπηρετούν και τα «επικοινωνιακά» εφευρήματα «περί κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών», όπως και ο ισχυρισμός ότι «τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα». Σ' αυτά πρέπει να προστεθεί η προβολή της εικόνας του πολέμιου των διαπλεκομένων, που θέλει να πείσει ότι τάχα δεν έχει «δεσμεύσεις και εξαρτήσεις» από τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Φανατικά, όμως, την ίδια στιγμή τάσσεται υπέρ των «γνήσιων» αποκρατικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών, της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, κ.ο.κ, αποδεικνύοντας έτσι το μέγεθος της υποκρισίας.

Ολα τα παραπάνω, εντασσόμενα σε ένα «καλογυαλισμένο» ιδεολογικό οπλοστάσιο, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Να εξωραΐσουν το αντιλαϊκό και απάνθρωπο πρόσωπο της πολιτικής της ΝΔ, να δημιουργήσουν αυταπάτες, να περιορίσουν, όσο είναι δυνατόν, τις λαϊκές αντιδράσεις στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Πέρα από την ιδεολογικοπολιτική «διάβρωση» των λαϊκών συνειδήσεων, η παραπάνω προπαγανδιστική επιχείρηση έχει και εκλογική στόχευση: Να διευκολύνει την «απορρόφηση» της λαϊκής αγανάκτησης από τη ΝΔ, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ικανότητα του δικομματισμού να εγκλωβίζει τις λαϊκές μάζες. Γνωρίζει πολύ καλά η ηγεσία της ΝΔ ότι οι αριστεροί δεν «τσιμπάνε», αλλά δε στοχεύει κυρίως σ' αυτούς. Με τα αριστερά μασκαρέματα επιδιώκει να γίνει, όσο μπορεί, πιο «αποδεκτή» από τις ευρύτερες λαϊκές μάζες, τουλάχιστον ως «ήπιος» διαχειριστής του «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Εξ ου και οι «καθησυχαστικές» διαβεβαιώσεις ότι δε θα εφαρμόσει δήθεν πολιτική λιτότητας και τα κροκοδείλια δάκρυα υπέρ των μισθωτών, συνταξιούχων, των ανέργων και των αγροτών που πλήττονται από την κυβέρνηση Σημίτη...

Τελευταίας κοπής επιχείρημα είναι αυτό που εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου για τον Μ. Θεοδωράκη, περί «συμπληρωματικότητας των δύο μεγάλων πολιτικών ρευμάτων της σύγχρονης Ελλάδας». «Το μέλλον είναι μια σύνθεση που μας αφορά όλους», σημείωσε.

Αν ο πρόεδρος της ΝΔ εννοεί ως δεύτερο «πολιτικό ρεύμα» τη σοσιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς έχει δίκιο. Μαζί με τη ΝΔ αποτελούν τους δύο πυλώνες του συστήματος, που ένας συμπληρώνει και στηρίζει τον άλλον.

Ομως, αυτό που κυρίως επιχειρεί να περάσει ως μήνυμα είναι ότι η «σύνθεση» μπορεί να γίνει στη βάση της «δικαιωμένης» νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και του μονόδρομου της νέας τάξης, ενισχύοντας έτσι τη μοιρολατρία και την υποταγή. Δεν υπάρχει άλλη πολιτική πέρα από τη (νέο)φιλελεύθερη, σύμφωνα με τις διακηρύξεις της ηγεσίας της ΝΔ, και σε αυτή την πολιτική θέλει «ενωμένους όλους τους Ελληνες».

Η αλήθεια όμως είναι ότι μια κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε και αυτή του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να είναι κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων», απλά γιατί η πολιτική της υπηρετεί τα στενά ταξικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Οι γαλαζοπράσινοι διαχειριστές βαφτίζουν βέβαια εθνικό το ταξικό συμφέρον, αλλά το ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν να φέρουν τα δικά τους συμφέροντα στο προσκήνιο, στέλνοντάς τους στα αζήτητα της Ιστορίας.