Οξυμένοι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί χαρακτήρισαν τη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (των ηγετών των 28 κρατών - μελών της ΕΕ) χτες στις Βρυξέλλες. Η αντιπαράθεση εστίασε στο ποιο μείγμα διαχείρισης υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων κάθε χώρας της λυκοσυμμαχίας. Οι αντιθέσεις γύρω από το ζήτημα της λεγόμενης δημοσιονομικής «χαλάρωσης» υπέρ του κεφαλαίου, εκφράστηκαν και στην όλη συζήτηση για την τοποθέτηση προσώπων σε θέσεις - κλειδιά της ΕΕ. Ομονόησαν, βέβαια, όλοι τους στην αγριότερη επίθεση ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, μέσω των μόνιμων μηχανισμών εποπτείας και των μνημονίων διαρκείας σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη.

Συγκεκριμένα, στη Σύνοδο εκφράστηκαν έντονες αντιθέσεις για το ποιον θα προτείνουν οι «28» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως υποψήφιο για το αξίωμα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως και παζάρια για τα νέα πρόσωπα που θα καταλάβουν την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τη θέση του Υπατου Εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, τις θέσεις των Επιτρόπων κάθε χώρας.

Σε ό,τι αφορά την προεδρία της Κομισιόν, παρά την έντονη αντίθεση της Βρετανίας, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε τη στήριξη του υποψηφίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Συγκεκριμένα, μετά από αίτημα του Βρετανού πρωθυπουργού Ντ. Κάμερον, πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία, κατά την οποία, σύμφωνα με βρετανικές πηγές, ο Ζ. Κ. Γιούνκερ έλαβε 26 ψήφους υπέρ και 2 κατά (Βρετανία, Ουγγαρία). Μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου, ο Ντ. Κάμερον, εκφράζοντας την κυρίαρχη τάση στη βρετανική αστική τάξη, έκανε λόγο για «μαύρη μέρα για την Ευρώπη» και «κίνδυνο αποδυνάμωσης των εθνικών κυβερνήσεων», προσθέτοντας ότι «το εθνικό συμφέρον της Βρετανίας βρίσκεται (...) στην παραμονή μας σε μια μεταρρυθμισμένη ΕΕ», ωστόσο, όπως ανέφερε, μια τέτοια «μεταρρύθμιση» καθίσταται πλέον δυσκολότερη.

Πλέον, ο Ζ. Κ. Γιούνκερ χρειάζεται τουλάχιστον 376 ψήφους στην ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 15 Ιούλη στο Στρασβούργο. Εκεί, εκτός από τις ψήφους του ΕΛΚ, έχει και αυτές των ευρωομάδων των σοσιαλδημοκρατών και των φιλελεύθερων, οι οποίοι σαν αντιστάθμισμα παίρνουν άλλες θέσεις στα όργανα της ΕΕ.

Ο υποψήφιος του ΕΛΚ είχε μεταξύ άλλων τη στήριξη της Γερμανίδας Αγκελα Μέρκελ, των σοσιαλδημοκρατών Φρ. Ολάντ της Γαλλίας και Μ. Ρέντσι της Ιταλίας, όπως και του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος χαρακτήρισε τον Γιούνκερ «παθιασμένο ευρωπαϊστή, ικανό να γεφυρώσει διαφορές, αλλά και ρεαλιστή πολιτικό»...

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες παζάρεψαν στη στήριξή τους στον Γιούνκερ, ώστε να συμφωνηθεί «μια ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που να μην αλλάζει τις διατάξεις, αλλά να αλλάζει την αίσθηση που προσλαμβάνουν οι κοινωνίες». Στόχος να επιτευχθεί μια κάποια «χαλάρωση» του μείγματος, προκειμένου να απελευθερωθούν κονδύλια για στήριξη επιχειρηματικών ομίλων και ταυτόχρονα οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις να μπορέσουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τμήματα των λεγόμενων «μεσαίων στρωμάτων».

Την ίδια στιγμή, οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας και της Ιταλίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Πιερ Κάρλο Πάντοαν, σε κοινό άρθρο τους που δημοσιεύτηκε χτες, ανήμερα της Συνόδου, ζήτησαν συνέχιση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», από την περαιτέρω «ευελιξία στην αγορά εργασίας» μέχρι τη «βελτίωση της αποτελεσματικότητας». Ταυτόχρονα, διαβεβαίωσαν πως δεν υπάρχει «σύγκρουση» μεταξύ Ρώμης - Βερολίνου, καθώς συμφωνούν «στο τι πρέπει να είναι το ευρωπαϊκό οικονομικό πρόγραμμα».

Σε αυτό το πλαίσιο, οι «28» κατέληξαν να υπάρχει κάποια «ευελιξία» στην εφαρμογή του Συμφώνου, η οποία βέβαια δεν αφορά τα βαθιά αντιλαϊκά χαρακτηριστικά του που υπηρετούν τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και εντείνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Διόλου τυχαία, παρά τις αντιθέσεις για το «μείγμα», η Σύνοδος εφάρμοσε κανονικότατα τη διαδικασία του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου (κομμάτι των μόνιμων μηχανισμών εποπτείας) και ενέκρινε τις«ειδικές συστάσεις ανά χώρα», τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που πρέπει να προωθηθούν σε κάθε κράτος - μέλος, στο πλαίσιο της διαρκούς επιτήρησης και των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ.

Προτεραιότητα έχουν μέτρα όπως οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης, η κατεδάφιση ουσιαστικά των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, δραματικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, στην Υγεία, στην Πρόνοια και την εκπαίδευση, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας κ.ά.

Οι «28» εστίασαν εξάλλου στο ζήτημα της περιλάλητης «Ενεργειακής Ασφάλειας», στο φόντο της όξυνσης των μονοπωλιακών ανταγωνισμών με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και της έντασης της επιθετικότητας της ΕΕ. Χαιρέτισαν την υιοθέτηση της νέας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια, σχέδιο διασφάλισης των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών συμφερόντων σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη. Συμφώνησαν στην προώθηση παραπέρα μέτρων καταστολής, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», αλλά και την ακόμα αγριότερη αντιμετώπιση της «παράνομης μετανάστευσης». Τέλος, εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις στο Ιράκ, στη Συρία, κ.α.

Στη Σύνοδο, έγινε και ένας απολογισμός της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, που ουσιαστικά έληξε χτες, λαμβάνοντας τα εύσημα, καθώς έφερε «συγκεκριμένα αποτελέσματα» στην προώθηση βασικών αντιλαϊκών αποφάσεων.

Στη σχετική παρέμβασή του, ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς παρέθεσε τα μέτρα που προώθησε η Ελληνική Προεδρία, όπως: Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας με την παροχή διευκολύνσεων και προστασίας στις επιχειρήσεις. Η Οδηγία για την απόσπαση εργαζομένων. Η Οδηγία για τις συνθήκες εισδοχής και παραμονής των υπηκόων τρίτων χωρών στο πλαίσιο της ενδοεπιχειρησιακής μετακίνησης. Η επανεκκίνηση των θαλασσίων πολιτικών της ΕΕ, σε όλες τους τις πτυχές, περιλαμβανομένης της ασφάλειας, της ανάπτυξης και της ενέργειας για την καλύτερη προστασία και προώθηση των οικονομικών συμφερόντων και των συμφερόντων ασφάλειας της ΕΕ και των κρατών - μελών της στη θάλασσα. Η Απόφαση για εφαρμογή της Ρήτρας Αλληλεγγύης, η οποία θα επιτρέψει στα κράτη - μέλη και στους θεσμούς της Ενωσης να δράσουν από κοινού και να παρέχουν βοήθεια σε μεγάλες κρίσεις (τρομοκρατικής επίθεσης, ανθρωπογενούς ή φυσικής καταστροφής).