Μέσα στο παραπάνω πνεύμα, στα 1920 οι Γερμανοί οικονομολόγοι Karl Binding και Alfred Hoche δημοσίευσαν τη μελέτη με το χαρακτηριστικό τίτλο «Αδεια για την καταστροφή της ζωής που δεν είναι αντάξια της ζωής».1 Στο βιβλίο τους ασχολήθηκαν, μεταξύ άλλων, με τα ποσά που ξόδευαν οι οικογένειες και το κράτος για τη νοσηλεία, τη στήριξη και την πρόνοια ενός «πνευματικά καθυστερημένου» ατόμου. Δεδομένου ότι το άτομο αυτό δεν επρόκειτο ποτέ να αποδώσει παραγωγικά στην κοινωνία, το κόστος της συντήρησής του θεωρήθηκε «αντι-παραγωγικό» και, κατά συνέπεια, κλασικό παράδειγμα των πόρων που αφαιρούνται από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) για να «σπαταληθούν» σε μη παραγωγικούς σκοπούς. Η πολιτικά και οικονομικά «σωστή λύση» ήταν, άφηνε ρητά να εννοηθεί το πόρισμα, να βρεθούν τρόποι εξουδετέρωσης αυτών των πασχόντων που τόση ζημιά προκαλούσαν στην «εθνική» προσπάθεια καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Στα 1945, στο άσυλο «Schloss Hartheim» της Γερμανίας βρέθηκε μία έκθεση - οικονομική μελέτη - που, με τον πλέον ψυχρό τρόπο ανέλυε τα οικονομικά οφέλη που θα προέκυπταν από την εξόντωση 70.273 καταγραμμένων προσώπων με «διανοητικά προβλήματα». Με κόστος ημερήσιας περίθαλψης 3,5 μάρκα και με προσδόκιμο όριο ζωής τα δέκα χρόνια υπολογιζόταν στην έκθεση ότι το Ράιχ θα εξοικονομούσε ως το 1951 το σημαντικό ποσό των 885.439.800 μάρκων, το οποίο θα μπορούσε να διατεθεί για πιο «παραγωγικούς» σκοπούς. Για την εξόντωση των κομμουνιστών και των Εβραίων, λόγου χάρη, που θα εξασφάλιζε το «ζωτικό χώρο» που χρειάζονταν οι Αριες φυλές (οι Γερμανοί δηλαδή) για να μεγαλουργήσουν.
Εάν τα παραπάνω σας θυμίζουν καταστάσεις τού σήμερα και ιδέες που εμπνέουν τις πολιτικές της όποιας «τρόικας», έχετε απόλυτο δίκιο. Οπωσδήποτε δεν έχουμε ακόμα φτάσει στις απόλυτα εγκληματικές καταστάσεις που δημιούργησαν αυτές οι ιδέες και αυτές οι πολιτικές στο μεσοπόλεμο. Η προδιάθεση πάντως, η κεντρική ιδέα, είναι παρούσα. Σήμερα, όπως και σε κάθε άλλη κρίση στην ιστορία του, ο καπιταλισμός είχε και έχει μόνο ένα φάρμακο: Την εξαθλίωση της ζωής των ανθρώπων, τη μετατροπή των κοινωνιών που κανοναρχεί σε ζούγκλες όπου μόνο ο ισχυρός έχει δικαίωμα στη ζωή.
-----------------------------------------------------------------------------
1.Karl Binding - Alfred Hoche, «Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens», 1920. Το βιβλίο συστήνεται ιδιαίτερα στον κ. Στουρνάρα και την τριμελή εποπτεύουσα αρχή του (συμπεριλαμβανομένης και της «αντι-μνημονιακής συνιστώσας»). Οι ιδέες που θα προκύψουν από την ανάγνωση μπορούν να υλοποιηθούν από πολύ γνωστά μονοπώλια του χτες και του σήμερα - τα ίδια είναι - που έχουν επαρκή τεχνογνωσία και εμπειρία για θαλάμους αερίων και κρεματόρια.
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα έχει τις παρακάτω συναντήσεις, στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος, στον Περισσό.
Αύριο Δευτέρα 30 Ιούλη
Την Τρίτη 31 Ιούλη
Εγραφα τις προάλλες ότι χωρίς παιδεία είναι ολότελα άχρηστα τα εργαλεία. Και χωρίς εκπαίδευση είναι κι επικίνδυνα. Δεν μπορείς να δουλέψεις το αμόνι, μήτε τον τόρνο και τη θεριζοαλωνιστική μηχανή χωρίς να σου πουν και να σου δείξουν οι προηγούμενοι. Δεν μπορείς να καβαλήσεις το τριαξονικό σαν παπάκι, δεν γίνεται να παίξεις με τα χημικά στο εργαστήριο χωρίς γνώση και μάθηση και την πείρα του δασκάλου. Καλφάδες χωρίς κάλφα δεν γίνονται. Ακόμα και στον πόλεμο, κυρίως μάλιστα σ' αυτόν, δεν πας χωρίς να παίζεις το ...μαχαίρι στα δάχτυλα όπως οι πολεμιστές πριν από σένα... Και γράφω το μαχαίρι στην εποχή των βομβών νετρονίου, μόνο και μόνο για να θυμόμαστε πως ποτέ δε φταίει το μαχαίρι αλλά το χέρι που το κρατά κι αυτό είναι που φτιάχνει τον ήρωα ή το φονιά. Ανθρωπος χωρίς παιδεία είναι υποψήφιος φονιάς γιατί γίνεται πιόνι στα χέρια του αφέντη, του παπά, του φίλου φίδι, της ανάγκης, της οργής, της μοναξιάς...