Φρούδες ελπίδες για το περιεχόμενο των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ επιχείρησε να καλλιεργήσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση σχεδιάζει, ανακοινώνει και προωθεί το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα που συναποφάσισε με την τρόικα.

Καθόλου τυχαία, σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, ο Γ. Παναγόπουλος, αφού απέδωσε αποκλειστικά τα μέτρα του μνημονίου «στους πολιτικούς εκπροσώπους των δανειστών», που δήθεν υπαγόρευσαν τις ασκούμενες πολιτικές, είπε ότι η ΓΣΕΕ «αναμένει τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ»!

Την ίδια γραμμή αναμονής, παρά τις φραστικές κορόνες, διακήρυξε και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, συμβάλλοντας συνειδητά στη νάρκωση της λαϊκής αγανάκτησης για να μείνει αλώβητη η στρατηγική που μαζί με τα αστικά κόμματα υπηρετούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.

Ταυτόχρονα, με το υπόμνημα που υπέβαλε στον πρωθυπουργό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επαναλαμβάνει τη γνωστή πρότασή της «για ένα νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής», που δήθεν «θα υπερβαίνει το μνημόνιο». Επί της ουσίας, η στρατηγική που προτείνει δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαχειριστική παραλλαγή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που εξασφάλισε την υψηλότατη κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και εξέθρεψε όλους τους όρους της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης.

Οπως είναι αναμενόμενο, στο υπόμνημά της αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να απαιτήσει την κατάργηση του μνημονίου και όλων των αντεργατικών μέτρων που περιέχει, ενώ προσπαθεί να βγάλει λάδι και την κυβέρνηση.

Το υπόμνημα της ΓΣΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διατύπωση του μύθου ότι υπάρχει άλλος δρόμος διαχείρισης και εξόδου απο την κρίση αξιοποιώντας τα ίδια υλικά που εξασφάλισαν μέχρι τώρα την κερδοφορία των μονοπωλίων.

• Ενώ κόπτεται για τις «καταχρηστικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές των τραπεζών», την ίδια στιγμή ζητά τη «σταθεροποίηση του τραπεζικού - πιστωτικού συστήματος», δηλαδή την ενίσχυση της κυριαρχίας και κερδοφορίας των τραπεζιτών.
• Ενώ στα χαρτιά ζητάει την προστασία των ανέργων, ταυτόχρονα τάσσεται υπέρ των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης» που σημαίνει παραπέρα χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και μείωση των επιδομάτων των ανέργων.
• Χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους χαμηλόμισθους και ζητάει έκτακτα και μόνιμα εισοδηματικά μέτρα, όταν είναι αυτή η ίδια πλειοψηφία που με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση υπέγραψε τη μείωση όλων των μισθών για τα επόμενα τρία χρόνια.

Γι' αυτό η δήθεν «υπέρβαση του μνημονίου» που ζητάει η ΓΣΕΕ, είναι η άσκηση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα. Και γι' αυτό αποδεικνύεται στον καλύτερο σύμμαχο της κυβερνητικής πολιτικής και της μεγαλοεργοδοσίας.

«Σαφείς απαντήσεις» (!) απο την κυβέρνηση ζήτησε και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, λες και η κυβέρνηση δεν έχει δώσει απαντήσεις με τη μέχρι τώρα πολιτική της, λες και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρώνουν ακριβά την αντεργατική πολιτική στο δημόσιο.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΟΚΕ, πρότεινε τη δήθεν υπέρβαση του περιεχομένου του μνημονίου, ζήτησε ενίσχυση του «κοινωνικού διαλόγου» και ευρύτερες συναινέσεις, για μία «εθνική κοινωνική αναπτυξιακή συμφωνία», η οποία - όπως και στο παρελθόν - θα σημαίνει μεγαλύτερη υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Επίσης ζήτησε αύξηση των πόρων για ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης - δηλαδή για επιδότηση των επιχειρήσεων - και επιτάχυνση των νομοσχεδίων για την ενίσχυση των επενδύσεων. Στις προτάσεις της περιλαμβάνει επίσης μείωση φορολογικών βαρών για τις επιχειρήσεις και μεγαλύτερη σύνδεση της παιδείας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων μέσω της «επιχειρηματικής παιδείας». Δηλαδή, ό,τι ακριβώς προωθεί η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για τη διά βίου εκπαίδευση, στην υλοποίηση του οποίου καλούνται να παίξουν καθοριστικό ρόλο οι «κοινωνικοί εταίροι».

Σε δήλωση για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους κοινωνικούς εταίρους, ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση, σημειώνει:

«Οι συναντήσεις του πρωθυπουργού αποτελούν θεατρική παράσταση για να πειστεί ο λαός ότι είναι μονόδρομος η σφαγή του για τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών».