Βέβαια και μόνο το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό - αν όχι αποκαλυπτικό - για ποια ενότητα και ποια Αριστερά μιλά ο Γ. Π. Το αφήνουμε στην άκρη, όμως. Αλλωστε, η στάση του ΚΚΕ, απέναντι σε άλλα κόμματα καθοριζόταν και καθορίζεται, έχοντας ως κυρίαρχα κριτήρια τις πολιτικές θέσεις και την πρακτική τους και όχι τι λέει ή τι κάνει κάθε φορά το όποιο στέλεχός του. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τις θέσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, πάνω στο θέμα της «σύγχρονης, ριζοσπαστικής, αντιδικομματικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς».

***

Για τη συγκρότηση αυτού του Μετώπου παλεύουν σήμερα οι κομμουνιστές, πρώτα και κύρια, μέσα στους εργαζόμενους και το λαό. Μπαίνοντας μπροστάρηδες στις αγωνιστικές συσπειρώσεις και την οργάνωση των λαϊκών αγώνων, για τα καθημερινά, μικρά και μεγάλα προβλήματα και αποκαλύπτοντας, ότι η ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους, απαιτεί και προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων και τη ριζική αλλαγή της πορείας της χώρας, στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού. Κι όπως δεν κάνουν διαχωρισμούς ανάμεσα σε «γαλάζιους», «πράσινους» ή «κόκκινους» εργαζόμενους, δε διστάζουν, να δράσουν από κοινού για επιμέρους ζητήματα, μέσα στους αγώνες, με άλλες κινήσεις, παρατάξεις ή πολιτικές δυνάμεις, όταν αυτό ωφελεί τα λαϊκά συμφέροντα και την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης.

Αυτές, ακριβώς, οι βασικές πολιτικές θέσεις και πρακτική του ΚΚΕ, το καθιστούν αναμφίβολα - και τουλάχιστον - μια σύγχρονη, αριστερή, αντιδικομματική και αντικαπιταλιστική δύναμη, για να μεταχειριστούμε τις έννοιες που χρησιμοποιεί ο Γ. Π.

***

Ουσιαστικά, ακόμη κι αν πάρουμε σοβαρά υπόψη τα περί «αυτόνομου ρόλου», αφήνοντας κατά μέρος τους υπαρκτούς σχεδιασμούς και όνειρα, περί «κεντροαριστεράς» και συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική πρόταση του ΣΥΝ δε συνιστά παρά μια ακόμη, σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, όλ' αυτά κάθε άλλο παρά κατατάσσουν το ΣΥΝ στα πλαίσια μιας «σύγχρονης, ριζοσπαστικής, αντιδικομματικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» και κάνουν, επομένως, τη συζήτηση περί πολιτικής συνεργασίας και «ενότητας», το λιγότερο περιττή και αποπροσανατολιστική. Εκτός και ο Γ. Π. θεωρεί τη «σύγχρονη Αριστερά», όχι ως μια δύναμη ουσιαστικής και ριζικής αλλαγής, αλλά μια ακόμη δύναμη διαχείρισης της εξουσίας των μονοπωλίων. Ουσιαστικά, δηλαδή, μια εφεδρική δύναμη του κατεστημένου, που θα την αξιοποιήσει όταν και εάν τη χρειαστεί και πάντα, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, με προφανή στόχο την εκτόνωση και χειραγώγηση της λαϊκής οργής και αγανάκτησης. Μια τέτοια δύναμη, όμως, ούτε είχε, ούτε έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.

***

Από την άλλη, βέβαια, τόσο στο ΣΥΝ, όσο και σε όλα τ' άλλα κόμματα, συσπειρώνονται αναμφίβολα και άνθρωποι, που αισθάνονται αριστεροί ή που θέλουν, στον ένα ή άλλο βαθμό, να δράσουν ως αριστεροί. Με τους ανθρώπους αυτούς, οι κομμουνιστές έχουν βρει μέσα στους αγώνες σε διάφορα μέτωπα πάλης, συνεχίζουν να βρίσκουν και θα βρίσκουν καθημερινά και περισσότερο κοινή γλώσσα, καθώς - εκτός των άλλων - η πραγματικότητα δικαιώνει τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ. Καθώς, η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση και πάλη αναδείχνεται καθημερινά και περισσότερο, ως ο πραγματικός μονόδρομος των εργαζομένων και του λαού και η σοσιαλιστική αλλαγή, η μοναδική διέξοδος από τη σημερινή καπιταλιστική ζούγκλα.

Ερποντας και γλείφοντας αναρριχήθηκαν σε θέσεις, αξιοποίησαν ανύπαρκτες περγαμηνές, παραμέρισαν ανθρώπους, ανακήρυξαν εαυτούς τιμητές των πάντων.

Αυτοί οι ανύπαρκτοι, οι απόντες, οι παρατρεχάμενοι σε κομματικά εξουσιαστικά κέντρα, οι ουτιδανοί, οι κινούμενοι επ' «ανταλλάγματι», οι βλάσφημοι.

Αυτοανακηρύσσονται, τώρα, στο όνομα λαθών του παρελθόντος, «αθώοι» Ροβεσπιέροι και τιμητές των πάντων, με το αζημίωτο. Εκφραστές της έσχατης πολιτιστικής υποκουλτούρας, στεγαζόμενοι κάτω από καινούρια λάβαρα συναλλαγής.

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι» αντάμα, αυτοί, που φορώντας την προβιά του εκσυγχρονισμού και της υποταγής σε ξένα και εγχώρια κελεύσματα, ξεδιπλώνουν παντιέρες αντικομμουνισμού, και «συσκευασίες» αντιλαϊκών μέτρων.

Τέτοια φαινόμενα, παρουσιάστηκαν και στη γαλλική επανάσταση και σ' όλους τους μεγάλους ξεσηκωμούς. Και γι' αυτά τα φαινόμενα ο γέρος του Μωριά έσερνε τη φωνή: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Να κλείσει το θέμα της επιστροφής του Αντ. Σαμαρά που προκαλεί εντάσεις και τριβές στο εσωτερικό του κόμματος, επιχειρεί η ηγεσία της ΝΔ, χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζει επίσημα τη θέση της και αφήνοντας ουσιαστικά ανοιχτό το ενδεχόμενο της επανόδου ακόμα και προεκλογικά. Ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος αυτές τις ημέρες έχει αλλεπάλληλες επαφές και συζητήσεις με κομματικά στελέχη γύρω από την εκλογική τακτική του κόμματος, δε δείχνει καμία προθυμία να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του, τη στιγμή που σειρά ηγετικών στελεχών και υποστηρικτών του (Εβερτ, Κεφαλογιάννης) έχουν σαφώς ταχθεί υπέρ της επιστροφής Σαμαρά. Από την πλευρά του ο Κ. Μητσοτάκης απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο όταν του ζητήθηκε χθες από τους δημοσιογράφους. Πάντως, συνεργάτες του επιμένουν ότι ενδεχόμενη επιστροφή του Αντ. Σαμαρά θα σημάνει «αιτία πολέμου» και αποχώρησής του από τη ΝΔ. Από τη Ρηγίλλης επιχειρούσαν χθες να «μαζέψουν» το θέμα και έλεγαν ότι πρέπει να κλείσει γιατί «δεν ωφελεί το κόμμα». Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, υπήρξε χθες κάποια επικοινωνία μεταξύ Ρηγίλλης και Αραβαντινού με στόχο να αρθούν οι «παρεξηγήσεις» και να διευθετηθεί το θέμα.

Ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Πασκάλ Μίλο επέκρινε χθες την άρνηση της Ελλάδας να συζητήσει τα λεγόμενα περιουσιακά δικαιώματα των Τσάμηδων (σ.σ. η Αλβανία υποστηρίζει ότι οι Τσάμηδες ήταν αλβανικής καταγωγής μουσουλμάνοι, που ζούσαν στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου).

Η κυβερνητική εφημερίδα «Zeri i Popullit» γράφει ότι ο Μίλο δήλωσε πως το λεγόμενο ζήτημα των Τσάμηδων θα παραμείνει στην ατζέντα της αλβανικής διπλωματίας. «Τα ζητήματα των Τσάμηδων είναι μια απτή πραγματικότητα που δεν μπορεί να εξαλειφθεί με αρνητικές δηλώσεις», αναφέρει ο Μίλο. Την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Αλβανό πρωθυπουργό Ιλιρ Μέτα, που επισκέφθηκε επίσημα την Αθήνα, δήλωσε ότι «πρόβλημα Τσάμηδων δεν υπάρχει». «Θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές για το ζήτημα αυτό και να εργαστούμε από κοινού για να βρούμε μια ικανοποιητική λύση και για τις δυο πλευρές», αναφέρει ο Μίλο σε έκκλησή του προς την ελληνική κυβέρνηση. Ο ίδιος τόνισε πάντως ότι το πρόβλημα δε θα γίνει εμπόδιο στη μελλοντική ανάπτυξη των ελληνο-αλβανικών σχέσεων. Χθες, η αλβανική εθνικιστική οργάνωση «Τσαμουριά» αναφέρει σε δημόσια επιστολή της ότι θα καταφύγει σε μια «εκστρατεία δημοκρατικών μέσων» σε μια προσπάθεια να αναγκάσει την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα περιουσιακά στοιχεία των Τσάμηδων και τα πολιτιστικά τους δικαιώματα.