- Σε όλη τη χώρα κορυφώνεται με συγκεντρώσεις και άλλες εκδηλώσεις, ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς. Ποια νομίζετε ότι πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά της Πρωτομαγιάς, ποιο μήνυμα πρέπει να δοθεί απ' τους εργαζόμενους αυτή τη μέρα;

Δ.Μ.Μέσα από την κορύφωση των εκδηλώσεών τους προς τιμήν της Πρωτομαγιάς, οι εργαζόμενοι τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες που διαχρονικά- σωρευτικά έδωσαν τις όποιες κατακτήσεις τους. Κάνουν τον απολογισμό τους για ό,τι έχουν, για ό,τι είχαν, για ό,τι χάσανε μα και για ό,τι τους πρέπει. Δε στέκονται επιφανειακά, στατικά και διαπιστωτικά μόνο, στα οξυμένα σημερινά τους προβλήματα, αλλά εμβαθύνουν. Φτάνουν στις αιτίες, στις ρίζες, στους αίτιους και υπαίτιους γι' αυτά, που είναι οι αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, πολιτικές που υπαγορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον ΣΕΒ, τον ιμπεριαλιστικό ΟΟΣΑ.

Είναι οι πολιτικές των ισχυρών του χρήματος, που καθαγιάζονται, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από τις ηγεσίες των κομμάτων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Πολιτικής Ανοιξης - "ΣΥΝ" - ΔΗΚΚΙ, καθώς και τις ηγεσίες των εξαρτημένων απ' αυτά τα κόμματα παρατάξεων ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ" - Συνδικαλιστική Ανοιξη, με τις ανάλογες αποχρώσεις και παραλλαγές, αλλά όμως με κοινό παρονομαστή τους, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη "νέα τάξη πραγμάτων". Αυτή, συνεπώς, η πραγματικότητα και όχι μόνο γιατί η μέρα - "κόκκινη Πρωτομαγιά" το καλεί, επιβάλλει και υποβάλλει στους εργαζόμενους να δώσουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και στη φετινή Πρωτομαγιά, να αντιτάξουν το δικό τους μέτωπο, τη δική τους αντίσταση, το δικό τους αγώνα. Απέναντι στην αδηφαγία των ολίγων μεγιστάνων του πλούτου, που στηρίζεται στον ιδρώτα και στο αίμα των εργαζόμενων, απέναντι στην "αξία" χρήμα πάνω στο χρήμα, στον αμοραλισμό και στις απαξίες αυτών των μεγιστάνων, εμείς οι εργαζόμενοι και αυτή την Πρωτομαγιά θα πρέπει να προβάλουμε την υπέρτατη αξία: Εργαζόμενος, δημιουργός όλων των αξιών του πολιτισμού και της προόδου. Απέναντι στις ποικιλώνυμες προσπάθειες των ισχυρών του χρήματος και των πολιτικοσυνδικαλιστικών τους εκπροσώπων για ευνουχισμό της ταξικής διάστασης της Πρωτομαγιάς και της μετατροπής της σε μέρα λουλουδιών και ανώδυνης φιέστας, εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να οξύνουμε τα αγωνιστικά - διεκδικητικά χαρακτηριστικά αυτής της μέρας. Το μήνυμα του αγώνα, το μήνυμα της ανειρήνευτης πάλης και για κατακτήσεις του σήμερα και για ασφαλέστερες κατακτήσεις του αύριο, θα πρέπει να είναι το κύριο μήνυμά μας προς κάθε κατεύθυνση. Θα πρέπει να εκφράσουμε την αλληλεγγύη και την ενότητα των εργαζομένων για το στρατηγικό στόχο μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

- Ποιες οι επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής στους δημόσιους υπάλληλους και πού φαίνεται να οδηγεί αυτή η πολιτική;

Δ. Α. Οι δυσμενέστατες επιπτώσεις της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι εμφανέστατη στα οικονομικά, κοινωνικοασφαλιστικά και εργασιακά μας δικαιώματα, συνολικά, δηλαδή, στο βιοτικό μας επίπεδο. Στο όνομα του ευρωενωσιακού αντιλαϊκού κυβερνητικού προγράμματος "σύγκλισης", μας επιβάλλονται τα πιο αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβερνητική αντιλαϊκή λιτότητα μας έχει αφαιρέσει μέχρι και το 50% της αγοραστικής αξίας του εισοδήματός μας, μέσα στην τελευταία εξαετία. Η κυβερνητική επιδοματική πολιτική, του "διαίρει και βασίλευε" βρίσκεται στο φόρτε της. Επιδοματική πολιτική, που καταργεί τις συντάξεις και που μετακυλίεται στις πλάτες του λαού, με τα γνωστά χαράτσια υπέρ του επιδόματος των υπαλλήλων.

Το δικαίωμά μας για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με τις συνεχείς παλινωδίες της κυβέρνησης καρκινοβατεί. Τα κοινωνικοασφαλιστικά μας δικαιώματα έχουν δεχτεί ισχυρό πλήγμα, ενώ μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκαν μέσα από μια "διαμάχη" των υπουργών της οικονομίας, οι προθέσεις της κυβέρνησης να περικοπούν παραπέρα τα κονδύλια των κοινωνικών δαπανών του προϋπολογισμού. Το αντιδημοσιοϋπαλληλικό θεσμικό πλαίσιο και ο εμφυλιοπολεμικός δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, που όλο αλλάζει και όλο ο ίδιος μένει, διαιωνίζουν την πολιτική ομηρία των δημόσιων υπαλλήλων, το ρουσφέτι, τη γραφειοκρατία και την τυπολατρία στη δημόσια διοίκηση, σε βάρος και των εργαζομένων σ' αυτήν, αλλά και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Οι κατ' εξοχήν κοινωνικοί τομείς της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή η παιδεία, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, συνεχώς υποβαθμίζονται και προωθείται η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους. Μόλις προχτές η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Παιδείας, εξάγγειλε την ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών ΑΕΙ, ενώ παράλληλα με νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή για τον λεγόμενο εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ, ιδιωτικοποιεί όλες τις ΔΕΚΟ και προς το παρόν, τέσσερις υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης, καταργώντας έτσι τον δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα τους.

Με βάση αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης, η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τον τόπο οδηγείται από το κακό στο χειρότερο, στο όνομα του υπερεθνικού ευρωενωσιακού δικαίου, που θέλει τη χώρα μας ξέφραγο αμπέλι, χώρα των υπηρεσιών και εμάς τους εργαζόμενους res (πράγμα) ενός εργασιακού μεσαίωνα.

- Ποια η κατάσταση του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος αυτήν την περίοδο;

Δ.Α. Η κατάσταση του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος αυτήν την περίοδο είναι αναντίστοιχη της οξύτητας και εκρηκτικότητας των προβλημάτων. Για χρόνια γίνεται και συνεχίζεται και σήμερα, μέσα από πολλά κανάλια, μια προσπάθεια για τον παροπλισμό, την αδρανοποίηση, τον εκφυλισμό των συνδικαλιστικών οργάνων, την αποστράτευση των εργαζομένων και τελικά τη συναίνεσή τους στις όποιες κυβερνητικές επιλογές και στην ενσωμάτωσή τους. Ολα αυτά επιχειρούνται με πολλούς τρόπους και μέσα, που η γκάμα τους ξεκινάει από τις διάφορες θεωρίες περί εκσυγχρονισμού, περί κοινωνικών διαλόγων των λεγόμενων κοινωνικών εταίρων και φτάνει μέχρι τα διαβόητα όργανα συναίνεσης τύπου ΟΚΕ, μέχρι τη χειραγώγηση συνειδήσεων και τον πειθαναγκασμό. Πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτήν την κατεύθυνση έχουν αναθέσει τα κόμματα του Μααστριχτικού τόξου στις ηγεσίες των παρατάξεών τους, ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - Συνδικαλιστική Ανοιξη - "ΣΥΝ", οι οποίες, αφού αποδέχτηκαν το "μονόδρομο" της αντιλαϊκής Ευρωπαϊκής Ενωσης, προωθούν έτσι ή αλλιώς τις αντιλαϊκές αντεργατικές επιλογές της και την ενσωμάτωση των εργαζομένων στο πολιτικοϊδεολογικό σύστημα της διαιώνισης της εκμετάλλευσής τους.

Επειδή, όμως, "ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται", αυτές οι αντεργατικές προθέσεις όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούνται από τους εργαζόμενους που τελευταία αρχίζουν να αφυπνίζονται, να απορρίπτουν τον ευρωραγιαδισμό και τους πολιτικοσυνδικαλιστικούς τους εκφραστές, να ανασυγκροτούν την ενότητά τους, που όσο αυτή θα πλαταίνει και θα βαθαίνει, θα μετατρέπεται σε μέτωπο με ταξικά χαρακτηριστικά και με αποτελεσματικότητα στην πάλη τους.

- Ποιοι στόχοι πάλης έχουν προτεραιότητα για τη "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" και με ποιους τρόπους προσπαθείτε να τους προωθήσετε;

Δ. Α. Οι άμεσοι στόχοι πάλης για τη "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" έχουν σχέση με την αντίσταση σε κάθε αντεργατικό, αντιλαϊκό, αντιδημοσιοϋπαλληλικό μέτρο και με την κατάκτηση οικονομικών, εργασιακών, κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων που θα βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Αντιπαλεύουμε τη λιτότητα, απαιτούμε αυξήσεις, τουλάχιστον στο ύψος των απωλειών των μισθών από τη λιτότητα, απαιτούμε θεσμοθέτηση του δικαιώματος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Απαιτούμε τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας διοίκησης και των εργασιακών σχέσεων, την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Αποκαλύπτουμε τις πολιτικές αιτίες των προβλημάτων. Ολα αυτά τα προωθούμε εκεί που πιάνουν τόπο, στους ίδιους τους εργαζόμενους, που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τα αποτελέσματα της αντεργατικής πολιτικής, μέσα στο γραφείο, το σχολείο, το νοσοκομείο, στους ΟΤΑ, σε κάθε υπηρεσία. Αναδείχνουμε την αδήριτη ανάγκη της ενότητας και του αγώνα για την κατάκτηση αυτών των στόχων του σήμερα, στην προοπτική ριζικότερων αλλαγών αύριο.

Γ. Φ.