ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ενάντια στη νέα σφαγή

Οσο σκούζουν οι εγχώριοι και διεθνείς εκπρόσωποι του κεφαλαίου, καθώς προετοιμάζουν το νέο μακελειό στη Συρία, ότι δεν τους «αφήνει σε ησυχία» η «ανθρωπιστική τους ευαισθησία» γιατί, λέει, «ο συριακός λαός υποφέρει απ' το καθεστώς Ασαντ», τόσο οι λαοί πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και να μην εγκλωβίζονται στα σχέδια των αστών. Αυτοί που εμφανίζονται ως σωτήρες είναι αυτοί που πρώτα υποδαυλίζουν υπαρκτές ή ανύπαρκτες διαφορές, αυτοί που ανάβουν τη φωτιά, την βοηθάνε να φουντώσει και μετά εμφανίζονται ως οι ...καλοκάγαθοι πυροσβέστες. Αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και σύμμαχοί τους στο διάβα της Ιστορίας, ακόμα από την πρώτη προσπάθεια χειραφέτησης των εργατών, την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία, έδειξαν ότι δε διστάζουν να μακελεύουν τους λαούς ώστε αυτοί να μη χειραφετηθούν από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Ακολούθησε σειρά επεμβάσεων από την Κορέα και το Βιετνάμ, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Αφγανιστάν, το Ιράκ έως τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», όπου προκειμένου να προχωρήσουν η διανομή σφαιρών επιρροής, η πρόσβαση μονοπωλιακών ομίλων σε πλουτοπαραγωγικές πηγές και δρόμους μεταφοράς τους χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια ή παρόμοια προσχήματα, όπως τώρα στη Συρία που φουντώνει ο ανταγωνισμός εν μέσω συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης.

Η ελληνική αστική τάξη εθελουσίως και προσδοκώντας οφέλη (και όχι γιατί πιέζεται ή έχει «συμβατικές υποχρεώσεις») συμμετέχει ενεργά σε όλα αυτά τα μακελειά και το κάνει και σήμερα. Εκπρόσωποι της σημερινής συγκυβέρνησης - όπως και παλιότερα επί λεγόμενου δικομματισμού - «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» ότι δεν συμμετέχει η Ελλάδα με στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και δεν ...μπορεί «να μη συνδράμει τους συμμάχους» αφού έτσι μάλιστα αναβαθμίζει το γεωστρατηγικό της ρόλο έναντι άλλων ανταγωνιστών. Πολλές γραφίδες στον αστικό Τύπο, μάλιστα, κυνικά προτρέπουν και βάζουν στο λαό το ψευτοδίλημμα «καλύτερα συμμετοχή στη σφαγή και με κάποια ανταλλάγματα παρά απομονωμένοι». Η λαϊκή απάντηση δεν παίρνει μισόλογα: Πρέπει να είναι «όχι» στους δολοφόνους αυτούς που βαράνε με αεροπλάνα, πλοία και άλλα μέσα και σ' αυτούς που τους διευκολύνουν και δίνουν «γην και ύδωρ», όπως κάνουν οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις που δίνουν το φονικό ορμητήριο της βάσης της Σούδας, λιμάνια και εγκαταστάσεις και αν ζητηθεί και στρατό, όπως στο Αφγανιστάν, στο Κοσσυφοπέδιο ή τη Σομαλία.

Η στάση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο επομένως είναι κρίσιμο ζήτημα και δεν φτάνουν τα λόγια και οι γενικόλογες αντιπολεμικές ρητορείες. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που και έγκαιρα έχει προειδοποιήσει για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ταυτόχρονα υπερασπίζεται στην πράξη το δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος χωρίς ξένες επεμβάσεις το δρόμο κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης που θέλει. Ο αντιιμπεριαλισμός του ΚΚΕ δεν είναι κούφιος, συνδέεται με την αντικαπιταλιστική πάλη, τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ καλεί τις λαϊκές δυνάμεις να μη διαλέξουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όπως κάνουν αστικές ή οπορτουνιστικές δυνάμεις, τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που σε ανύποπτο χρόνο εκθειάζουν εκπροσώπους του κεφαλαίου, όπως π.χ. τον Ολάντ ή τον Ομπάμα, και μετά τρέχουν να «ξεπλυθούν». Αντίθεση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σημαίνει σύγκρουση με τα μονοπώλια ώστε ο πλούτος που παράγουν οι εργάτες να γυρίζει σε αυτούς. Δείγμα αυτής της στάσης και πάλης είναι οι διαδηλώσεις των κομμουνιστών στην Αθήνα και άλλες πόλεις καλώντας σε ξεσηκωμό ενάντια στον σημερινό προετοιμαζόμενο πόλεμο στη Συρία, ενάντια σε κάθε συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

Αφού έχουν τσακίσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει τους μισθούς, αφού έχουν στείλει 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία, αφού έχουν βάλει χέρι σε δικαιώματα που κατακτήθηκαν με ποταμούς αίματος, τώρα αξιώνουν να φτάσει το μαχαίρι ως το κόκαλο. Των εργατών το κόκαλο.

Με την προχτεσινή της έκθεση, η «Alpha Bank» αξιώνει «τώρα που έχει αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα κόστους (σ.σ. δηλαδή αφού τσακίστηκαν οι μισθοί) και για όσον καιρό διαρκεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (σ.σ. όσο δηλαδή δεν ορθώνεται απέναντί τους ένα κίνημα που θα βάζει φρένο στις ορέξεις τους) μηδενική φορολογία κερδών, μερισμάτων και υπεραξιών και δραστική μείωση των εργοδοτικών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης». Δηλαδή, ζητάνε η εργατική τάξη όχι μόνο να λιώνει μέσα στους χώρους δουλειάς, αλλά και να πληρώνει μόνη αυτή τους φόρους για τη συντήρηση του κράτους των καπιταλιστών. Ζητάνε το σύνολο της υπεραξίας που αρπάζεται από τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς να παραμένει στα σεντούκια τους και πρόσθετα οι εργάτες να πληρώνουν από τον ήδη γλίσχρο μισθό τους όλο το κόστος για τη ζημιά που παθαίνουν μέσα στους χώρους δουλειάς. Ζημιά που τους υποχρεώνει κάποια στιγμή της ζωής τους να βγαίνουν και σε σύνταξη. Τώρα κατά την άποψη της «Alpha Bank» θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη μόνο αν έχουν πληρώσει μόνοι αυτοί οι εργάτες όλες τις ασφαλιστικές εισφορές, με τους εργοδότες να καταθέτουν στο Ταμείο ένα ποσό τιμής ένεκεν.

Η σχετική ανακοίνωση έχει και θετική προοπτική: «Θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης θα αντιμετωπισθούν αφού αρχίσουν να αυξάνουν τα εισοδήματα», διατείνεται η τράπεζα. Και για να μην αφήσει περιθώρια παρεξήγησης, καταθέτει την αγανάκτησή της γιατί ως τώρα τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι όλα στο βωμό του «να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία».

Και μόνο γι' αυτήν την πέρα από τα όρια της πρόκλησης ανακοίνωση, αξίζει η πάλη των εργατών να είναι τόσο ισχυρή που να μην έχουν τόπο να σταθούν και οι τραπεζίτες και όλο το σινάφι τους.

«Ντόπα» για εργαζόμενους

«Βιάγκρα της εργασίας»: Ετσι αποκαλούνται από το γερμανικό Τύπο μια σειρά φάρμακα, στη χρήση των οποίων καταφεύγουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στη Γερμανία με στόχο καλύτερες επιδόσεις στη δουλειά. Σύμφωνα με όσα αναδημοσίευσαν από το γερμανικό Τύπο τα «Νέα», η χρήση τέτοιων φαρμάκων υπολογίζεται πως σημείωσε αύξηση της τάξης του 300% - 400% την περίοδο 2002 - 2012. Η υπερκατανάλωσή τους, μάλιστα, ήταν η αιτία λόγω της οποίας εργαζόμενοι σε μεγάλες γερμανικές πολυεθνικές ή τράπεζες απουσίασαν από την εργασία τους για ώρες ή και μέρες. Πρόκειται για φάρμακα με αντικαταθλιπτική, ψυχοδιεγερτική δράση ή δράση κατά της άνοιας και της αδυναμίας συγκέντρωσης, με τα οποία «χαπακώνονται» όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, προκαλώντας σημαντική ζημιά στην υγεία τους.

Η είδηση μας θύμισε την πρακτική που ακολουθούν μια σειρά επιχειρήσεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, όπως πληροφορούσαν οι σελίδες της ίδιας εφημερίδας, που επιλέγουν το αλκοόλ για να αυξήσουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Ετσι, στις ΗΠΑ, για να κρατούν τους εργαζόμενους περισσότερες ώρες στο γραφείο, πολλές επιχειρήσεις εγκαθιστούν ένα μπαρ σε κάποιο χώρο τους, ενώ δε λείπουν και οι πιο οργανωμένες πρωτοβουλίες, όπως, για παράδειγμα, οι «Παρασκευές με ουίσκι».

Χάπια, ουσίες και αλκοόλ είναι τα μέσα που «προσφέρει» το σύστημα της εκμετάλλευσης στους εργαζόμενους για να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες της εντατικοποίησης που επιβάλλουν τα μονοπώλια, για να αντιμετωπίσουν το άγχος, την πίεση και την ανασφάλεια. Η λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι η «ντόπα» αλλά η πάλη για να πάψουν τα χέρια τους και το μυαλό τους να αποτελούν απλά μια μηχανή που πρέπει με κάθε τρόπο και κόστος να παράγει συνεχώς μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο.

Ο λογαριασμός

Κάποιοι, έχουν καταφέρει, -και το 'χουν καταφέρει σε βάρος του λαού- να αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα και να προβάλλουν διάφορα επιμύθια για τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε.

Χαρακτηριστική περίπτωση οι εκτιμήσεις που τελευταία διατυπώνει ο υπουργός Οικονομικών για την πορεία της οικονομίας. Προχτές, ο Στουρνάρας δήλωσε ότι «ο λογαριασμός βγαίνει» και συμπλήρωσε με νόημα ότι «έχουμε καλύψει πάνω από τα 2/3 των υποχρεώσεών μας».

Και γιατί, παρακαλώ, πρέπει οι εργαζόμενοι να είναι ευχαριστημένοι από τους χρησμούς των κυβερνώντων και του υπουργού τους; Αφού είναι δεδομένο ότι είτε βγαίνει ο λογαριασμός, είτε ότι έχουμε να διανύσουμε ακόμα (έστω) το 1/3 των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, όλα αυτά ισοδυναμούν με νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, με περισσότερους φόρους και χαράτσια, με παραπέρα συρρίκνωση των κρατικών δαπανών για Υγεία και Παιδεία, με καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων και καινούργιες ιδιωτικοποιήσεις, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν λόγο να χαίρονται, αλλά έχουν έναν πολύ καλό λόγο να επανακαθορίσουν τη στάση τους απέναντι στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης.

Αν, δηλαδή, δούμε τα πράγματα από τη δική μας σκοπιά, από τη σκοπιά εκείνων που πληρώνουν όλο και πιο ακριβά το μάρμαρο για να ξεφύγει το κεφάλαιο από την κρίση, τότε θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο δεν έχουμε τίποτα κοινό με τους διάφορους Στουρνάρες, την κυβέρνηση και το κεφάλαιο που υπηρετούν, αλλά το δικό μας συμφέρον υπαγορεύει ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.

Γιατί, αν κλιμακώσουμε το κίνημα αντίστασης και ανατροπής της αντιλαϊκής - αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης, και αν παράλληλα καταφέρουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, αυτό πρώτα και κύρια σημαίνει φραγμό - ΣΤΟΠ στα μέτρα παραπέρα χειροτέρευσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων.