ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Οχτώβρη 2014
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΡΙΖΑ
Ο πιο καλός ο μαθητής του ... κεφαλαίου

Είναι απανωτές οι εξετάσεις που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ καταβάλλοντας αγωνιώδεις προσπάθειες, για να αποδειχτεί καλύτερος διαχειριστής για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ικανότερος στον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση των εργαζομένων και του λαού. Οι υποσχέσεις του προς το κεφάλαιο είναι σαφείς, την ίδια στιγμή που επενδύει στις χαμηλές απαιτήσεις που έχουν διαμορφωθεί στους εργαζόμενους σε συνθήκες κρίσης για να κερδίσει την υποστήριξή τους με ψίχουλα που δεν ανατρέπουν τις σημερινές συνθήκες ζωής τους. Τα όσα εκτυλίχθηκαν το τελευταίο διάστημα, με το στίγμα να δίνουν οι εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, είναι χαρακτηριστικά.

Παράδειγμα πρώτο: Η μετεξέλιξη της θέσης του για το χρέος

Αφού πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα παλινωδιών, σε σχέση με το αν λέει «κούρεμα», διαγραφή μέρους, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους κ.λπ. το τελευταίο διάστημα δηλώσεις στελεχών του δείχνουν ότι προσανατολίζεται σε ακόμα πιο «ρεαλιστικές» λύσεις, σε προτάσεις που δεν είναι και πολύ διαφορετικές απ' αυτές της κυβέρνησης.

Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του επικεφαλής της Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκη, στις 30 Σεπτέμβρη σε συνέντευξή του στη «Real News», για το χρέος. Ανέφερε συγκεκριμένα για το χρέος: «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια επιλογών», εξηγώντας πως «αντί για "κούρεμα" μπορεί να υπάρξει "απόσυρση" του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί "παγωμένο" στα πλαίσια της ΕΚΤ».

Δηλαδή, αυτό που με απλά λόγια προτείνει ο Γ. Δραγασάκης είναι η διαχείριση του χρέους με μια μορφή επιμήκυνσης της αποπληρωμής του.

Δέκα μέρες πριν από τον Γ. Δραγασάκη, και συγκεκριμένα στις 9 Σεπτέμβρη, είχε «βγει» ο Γ. Σταθάκης, δηλώνοντας ότι «μέσα από διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς μπορούμε να βρούμε μία λύση, η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές». Ο δε Γιάννης Μηλιός, τρίτος των οικονομικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, διεκδίκησε την πατρότητα της θέσης του Γ. Δραγασάκη.

Το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους, προπαγανδιστικά, προβάλλεται ως μια διαδικασία ανακούφισης του λαού. Στην πραγματικότητα, όμως, αφορά το κεφάλαιο που ενδιαφέρεται και αυτό πρώτα απ' όλα να προχωρήσει μια διαδικασία ρύθμισης, έτσι ώστε να απελευθερωθεί «χρήμα» που θα ενισχύσει την καπιταλιστική ανάκαμψη. Κάθε καπιταλιστική οικονομία χρειάζεται τον εξωτερικό δανεισμό είτε από κράτη, ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ή αντίστοιχα ιδρύματα. Κάθε καπιταλιστική οικονομία πρέπει να τακτοποιεί τα «χρέη της», για να μπορεί να ξαναδανείζεται όταν αυτό είναι αναγκαίο. Κατά συνέπεια, οι εργαζόμενοι καλούνται και θα καλούνται να πληρώνουν στο διηνεκές χρέη που «δημιουργεί» το κεφάλαιο, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

Ούτε βεβαίως το «κούρεμα», η μερική διαγραφή κ.λπ., μέθοδοι που έχουν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες χώρες, απαλλάσσουν τους εργαζόμενους από την «πληρωμή του». Η τελευταία, όμως, αυτή εξέλιξη «αδειάζει» τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε αναγάγει αυτή καθαυτή τη μορφή διαχείρισης του χρέους ως το μείζον ζήτημα, ως το κριτήριο, με βάση το οποίο οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να διαλέξουν.

Παράδειγμα δεύτερο: Η αποκάλυψη των μέτρων ...«σωτηρίας του λαού»

Στα μέσα της βδομάδας, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε πρόταση νόμου σχετικά με τις «ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία». Ποια είναι η φιλοσοφία της πρότασης νόμου; Μα να διευκολυνθεί και να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή αυτών των χρεών. Τα περί «σεισάχθειας» κ.λπ. πήγαν περίπατο. Οπως γράφαμε πριν από λίγες μέρες στο «Ριζοσπάστη» η ρύθμιση των βεβαιωμένων ληξιπρόθεσμων οφειλών γίνεται μέχρι και σε 84 μηνιαίες δόσεις. Το σύνολο των ετήσιων καταβολών φτάνει στο 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη, ενώ σε περίπτωση υπέρβασης του ορίου οι δόσεις επεκτείνονται αναλογικά μέχρι την εξάλειψη της υπέρβασης. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τις τεχνικές χρονικής επιμήκυνσης, το σύνολο του ποσού (φόροι και άλλα χαράτσια) εξακολουθεί να παραμένει απαιτητό από την Εφορία και μάλιστα για το σύνολο των λαϊκών νοικοκυριών, χωρίς απολύτως καμία εξαίρεση. Σε περιπτώσεις ταυτόχρονης ρύθμισης φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών η ταρίφα του ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στο 30% του εισοδήματος. Με αυτόν τον τρόπο, όπως σημειώνουν, «παρέχεται η δυνατότητα να εξυπηρετηθούν τα ληξιπρόθεσμα και τα τρέχοντα χρέη, να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις και να συντηρηθεί στα απολύτως αναγκαία επίπεδα ο επαγγελματίας και η οικογένειά του»...

-- Τα... ευεργετήματα της ρύθμισης παύουν να ισχύουν σε περίπτωση «καθυστέρησης» πάνω από ένα μήνα και για δύο συνεχόμενες δόσεις.

-- Σε περίπτωση δικαστικής προσφυγής του οφειλέτη (αντί για την υπαγωγή στη ρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ), «'η αρμόδια ΔΟΥ βεβαιώνει ποσοστό 15% της συνολικής οφειλής»'.

-- Σε ό,τι αφορά τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, η περιβόητη «μάχη» του ΣΥΡΙΖΑ με τα «κερδοσκοπικά distress funds» περιορίζεται στην «απαγόρευση» της μεταβίβασής τους από τις ντόπιες τράπεζες σε «μη τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία δε λειτουργούν νόμιμα σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Μάλιστα, η... «απαγόρευση» ισχύει μόνο για τα δάνεια που έχουν συναφθεί την τελευταία δεκαετία.

-- Το «κλου» της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ αφορά τους πλειστηριασμούς κατοικίας και επαγγελματικής στέγης. Σύμφωνα με αυτήν, η παρεχόμενη προστασία απλά επεκτείνεται μέχρι 31/12/2015 (για ένα ακόμη έτος), ενώ «τυχόν διαδικασίες που είναι εκκρεμείς» αναστέλλονται μέχρι την ίδια ημερομηνία...

Αθικτο όμως αφήνει όλο το βάρβαρο αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο της «ευελιξίας» και της «απασχολησιμότητας» και η δεύτερη πρόταση που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον κατώτερο μισθό, διαιωνίζοντας την εργασιακή κόλαση που επιβλήθηκε από τις αστικές κυβερνήσεις και την εργοδοσία σε βάρος των εργαζομένων την τελευταία 20ετία και ιδιαίτερα μετά τη «Λευκή Βίβλο». Μάλιστα, ενώ προπαγανδιστικά σε δελτία Τύπου και στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι «προτείνεται η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2012, στα 751 ευρώ», στα άρθρα της πρότασης νόμου δε γίνεται καμία σαφής αναφορά για 751 ευρώ! Ετσι, μετατρέπει σε «αέρα κοπανιστό» και το άρθρο που αναφέρει την κατάργηση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ αρ. 6), αφού η κατάργηση της ΠΥΣ δε σημαίνει αυτόματη επαναφορά του κατώτερου μισθού και του κατώτερου μεροκάματου στα επίπεδα που είχε διαμορφωθεί με την ΕΓΣΣΕ του 2012. Και, βέβαια, η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπει καν την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.

Στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης, ήταν προσαρμοσμένες και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό, που παρουσιάστηκαν από τους βουλευτές του, την περασμένη Παρασκευή στη διάρκεια συζήτησης σχετικής Επίκαιρης Ερώτησης που είχαν καταθέσει 26 βουλευτές του κόμματος. Από τις προτάσεις απουσίαζε η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους. Δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα πόσο θα είναι η κατώτερη κύρια σύνταξη. Ενώ για τα ΒΑΕ, στις προτάσεις αναφερόταν ότι «θα επανεξεταστούν σύμφωνα με τις ανάγκες των εργαζομένων στη σύγχρονη αγορά εργασίας». Εξάλλου, είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, στη διάρκεια της συζήτησης, εξέφρασε την έκπληξή του, σημειώνοντας προς τον ΣΥΡΙΖΑ: «Σήμερα παίρνετε μία καινούρια θέση, πιο σύγχρονη για τη μερική και προσωρινή απασχόληση. Σας καλωσορίζουμε στο χώρο της πραγματικότητας»!


Πατριδογνωμόνιο
ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ
Εσύ τι πόδι έχεις;

Το διάβαζα και δεν το πίστευα. Ποδολόγος δεν είμαι. Γλύπτρια δεν είμαι. Ορθοπεδικός ή ειδικός στη γενετική δεν είμαι. Αναγνώστρια διαφόρων ιστοσελίδων ομολογώ ότι είμαι και μάλιστα με την επιμέλεια της επαγγελματικής πείρας. Ηταν και η πληροφορία περιβεβλημένη με μια σχετική «επισημότητα» πηγών (η εγκυρότητα είναι συνάρτηση του ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής στον τομέα της επιστημονικής γνώσης, οπότε και της γενικής και της ειδικής παιδείας) οπότε και την πάτησα συγνωστά. Εβγαλα τις παντόφλες μου και κοίταξα το δάχτυλο του ποδιού μου, και του δεξιού και του αριστερού. Το μοιραίο δάχτυλο. Το διπλανό απ' το μεγάλο! Ανακουφίστηκα! Είμαι από DNA Ελληνίδα! «Το γραφείο Τύπου των ευρημάτων της Αμφίπολης», ανήρτησε άρθρο του καθηγητού Π. Ν. Ευθυμίου που εξηγεί πως υπάρχουν τριών ειδών ποδάρες - πέλματα. Το αιγυπτιακό, το ρωμαϊκό και το ελληνικό, το οποίο όμως λέγεται και «ποδοδάχτυλο του Μόρτον» (morton's toe). Το πρώτο είναι το κατά 70-80% το φυσιολογικό στον παγκόσμιο πληθυσμό. Τα άλλα δύο, είναι προϊόντα γενετικής ανωμαλίας. Υπάρχουν επιστήμονες που επιμένουν πως πρέπει να αποχαρακτηριστούν από τον εθνολογικό γενεαλογικό τους προσδιορισμό όλα τα ποδοδάχτυλα. Και γλύπτες που επιμένουν πως επειδή απαντάται στα ελληνικά αρχαία αγάλματα, το «ελληνικό πόδι» καλώς αποκαλείται έτσι. Η ανάρτηση πουθενά δεν αναφέρει πηγές αυτών των επιστημονικών απόψεων. Θέλει ψάξιμο το θέμα λοιπόν και θα το πράξω.

Στο μεταξύ, ας αναρωτηθούμε πώς φτιάχνεται επικοινωνιακά σήμερα ένας ρατσιστής. Πώς στήνεται ο ιστός της αράχνης της επικράτησης του μενγκελισμού ως κυρίαρχου μέσου και όπλου στην τάχα μου δήθεν εκλαΐκευση της επιστημονικής γνώσης. Πώς εκούσα - άκουσα, η διασπορά πολλών αληθειών, στις εύκολες διαδικτυακά μέρες μας, χτίζει ένα πελώριο ψέμα και άλλοθι για την αποδοχή εκκαθαριστικών πολιτικών... Στον επιβεβλημένο από ιμπεριαλιστικές ανταγωνιστικές δυνάμεις εμφύλιο στη Ρουάντα, αυτόν τον απεχθή ρατσιστικό εμφύλιο, αυτό το αφρικάνικο ολοκαύτωμα που δε μελετήθηκε και δεν αναδείχτηκε όσο του οφείλαμε ως πολιτισμένοι του 21ου αιώνα, η σφαγή «Χούτου» - «Τούτσι» έγινε πριν από είκοσι χρόνια με βάση μια επιστημονική καινοτομία. Η Ρουάντα, επονομαζόμενη και Ελβετία της Αφρικής τότε παρακαλώ, με 7,5 παιδιά ανά οικογένεια, χώρα μηχανοργανωμένη σε ποσοστό 80% - 90%, με οχτώ κρατικά πανεπιστήμια για μέγεθος ελληνικού πληθυσμού, είχε ξεπεράσει το φυλετικό μίσος που κρατούσε αιώνες και το οποίο είχε καταλήξει σε γαλλόφωνους «Χούτου», αγγλόφωνους «Τούτσι» και άπειρους μεικτούς γάμους που υπερέβαιναν τη φυλετική καταγωγή. Στις ταυτότητες εγγράφονταν προσωπικά στοιχεία τυπικά σαν τα δικά μας. Ομως, λίγο πριν την πυροδότηση της εμφύλιας σφαγής, της καθοδηγημένης από τις διαδοχικές πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις, πέρασε νόμος αλλαγής των ταυτοτήτων και μπήκε εκτός απ' το ονοματεπώνυμο και η ...φυλή. Οταν βγήκαν οι μαντσέτες κι έκοβαν μισό εκατομμύριο κεφάλια σε δυο νύχτες, είχαν καταλόγους νόμιμους...

Σε εποχές που βγαίνουν οι μαντσέτες, που τα τάγματα εφόδου των ναζιστών αποκτούν κοινοβουλευτικό προστατευτικό μανδύα, που η φτώχεια κι ο θυμός σε έδαφος ιδεολογικής ένδειας και υποσιτισμού της Παιδείας, που ανθεί η πλουσιοπάροχη σε εντυπώσεις πολιτισμική φλυαρία κι ο ανθρωπιστικός λιμός καταπίνει ψυχές, «πληροφορίες» για την «ελληνικότητα» των ποδοδαχτύλων δεν μπορεί να εκτοξεύονται ως «εργαλεία» πολιτικής «απόδειξης».

Ηθελα να ξέρω, τι ανακοίνωση θα βγει, άμα πλακώσουν καμιά εκατοστή χιλιάδες αλλοδαποί στην αρμόδια διεύθυνση του κράτους, κραδαίνοντας φωτογραφίες των ποδιών τους με «ελληνικό δάχτυλο» σε ασιατικό, αφρικάνικο, ινδιάνικο κορμί, τώρα που ξυπνήσανε και ψηφίζονται και τα φίδια οι ναζί, έχοντας μάθει να μετράνε τις σημιτικές μύτες με διαβήτη...ΧΑ!

Η γενετική επιστήμη προχωράει ως οφείλει αναπόδραστα. Ποιος την κατέχει και για ποιο σκοπό είναι το πολιτικό ζητούμενο. Γιατί είτε χρησιμοποιείται από ασφαλιστικές εταιρείες για να αυξάνουν τα κέρδη τους είτε από στρατηγούς για να πλουτίζουν τους μισθοφορικούς στρατούς τους, είτε από πολιτικούς κι επικοινωνιακούς ανδριάντες υπό ανέγερση, όσο δεν είναι στα χέρια λαϊκής εξουσίας δεν θα θεραπεύει πληγές του κόσμου. Θα τις ανοίγει. Εμείς θα παλεύουμε για το ξυπόλυτο, το ταξικό, το γυμνό πόδι του φτωχού ανθρώπου που παράγει τον πλούτο, ματώνει, και δεν έχει παπούτσι να βάλει.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ