Motion Team

- Μπορούμε να βγούμε έξω από την ΕΕ σήμερα; Μπορούμε να απειθαρχήσουμε σε εντολές;

- Το να απειθαρχήσουν πρώτα από όλα οι κομμουνιστές με πολιτικές που καταργούν εργατικά λαϊκά δικαιώματα είναι αρχή. Θα κάνουμε τα πάντα να μην περάσουν. Οταν σου λέει θα σου αυξήσω τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 70, είναι αρχή για τους κομμουνιστές, τους φίλους του Κόμματος και πρωτοπόρους εργάτες να αντισταθούν και να κάνουν τα πάντα να μην περάσει. Και στη συνέχεια, εάν περάσει, να παλεύουν να καταργηθεί και να είναι αντικείμενο μεγάλης αναμέτρησης.

Με χίλιους δυο τρόπους πρέπει να υπάρχει αντιπαράθεση με αυτόν τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Δέστε, δημοψήφισμα στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία που λένε «όχι» στο «ευρωσύνταγμα». Το προηγούμενο διάστημα, δημοψηφίσματα με «όχι» στη νομισματική ενοποίηση. Προηγούμενα «όχι» στην ΕΕ. Τα αξιοποιούμε, μελετάμε αυτή την πείρα.

Αν πει ο λαός, εγώ σας λέω χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού και της εξουσίας της πλουτοκρατίας, ότι επιλέγω το δρόμο σύγκρουσης με την ΕΕ, θα μείνουν οι κομμουνιστές αμήχανοι; Οχι, θα το αξιοποιήσουν, γνωρίζοντας καλά πως χρειάζεται και εξουσία που θα στηρίζεται στην εργατική τάξη, που θα εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα, που θα ακολουθήσει μια πορεία που δε θα μπορεί να συνυπάρξει στα πλαίσια της ΕΕ. Και δε θα χαθεί γιατί θα διαμορφώσει αμοιβαία επωφελείς οικονομικές, πολιτιστικές κτλ. σχέσεις με άλλες χώρες. Δεν είναι απλά πράγματα, είναι δύσκολα, αλλά είναι στοιχεία της ταξικής πάλης. Δεν μπορούμε, όμως, κάτω από το βάρος όποιας πίεσης και όποιας δυσκολίας, να νομιμοποιήσουμε τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

- Γιατί η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί βασική προϋπόθεση για θετικές εξελίξεις προς όφελος του λαού;

- Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί βασική προϋπόθεση για θετικές εξελίξεις προς όφελος του λαού γιατί ισχυροποιείται μια καλά, σχετικά, οργανωμένη και με ταξικό κομμουνιστικό προσανατολισμό πολιτική δύναμη, που έχει βάση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δεν είναι στον αφρό. Με πλαίσιο, στόχους που δεν αμφισβητούν τον καπιταλισμό απλά αλλά παλεύουν για την ανατροπή του. Παλεύουν κάθε μέρα για κάθε πρόβλημα. Είναι, λοιπόν, προϋπόθεση.

Αλλά δεν επαρκεί. Πρέπει ταυτόχρονα να εκφράζει την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων σε ταξική για την εργατική τάξη, σε αγωνιστική κατεύθυνση για τα λαϊκά στρώματα. Και αυτό, η πάλη η ενισχυμένη του εργατικού κινήματος να μην εκφράζεται απλά στην καταδίκη μιας κυβέρνησης ή μιας πολιτικής δύναμης, αλλά να αντιμετωπίζει τα κόμματα και τις πολιτικές δυνάμεις σαν εκπροσώπους του κεφαλαίου, να ανοίγει λογαριασμούς με την αστική τάξη.

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις. Χωρίς αυτές, χωρίς βάση στη νεολαία, στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, θα είναι αδύνατος ο αγώνας. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία για όλους μας. Γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις σύνθετες απαιτήσεις που βάζουν αυτοί οι καιροί.

- Στη θέση 36 αναφέρεται ότι η λειτουργία του χρήματος περιορίζεται στην ανταλλαγή της σοσιαλιστικής παραγωγής με την εμπορευματική παραγωγή ορισμένων καταναλωτικών προϊόντων, που θα παράγονται συνεταιριστικά ή ατομικά μέχρι την πλήρη εξαφάνιση των εμπορευματικών σχέσεων. Πώς θα γίνει η κατάργηση; Θα απορροφηθεί η παραγωγή αυτή στη σοσιαλιστική ή θα συνυπάρχουν οι εμπορευματικές σχέσεις με αυτόν τον τομέα;

- Η σκέψη είναι ότι εμπλουτίζει τις Θέσεις του Κόμματος αυτό το κείμενο. Λέμε ότι τα προϊόντα κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων, που αποσκοπούν να ικανοποιήσουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό λαϊκές ανάγκες, δεν είναι εμπορεύματα και δε διέπονται από αυτούς τους νόμους, που ισχύουν στο καπιταλιστικό σύστημα. Συνεπώς, έχεις δυνατότητα, από τη στιγμή που δεν είναι εμπορεύματα, να δεις αυτό το θέμα της αλλαγής του χαρακτήρα του χρήματος και από μέτρο αξίας ή ανταλλαγής, σε αυτήν τη δεδομένη περίπτωση να το αντιμετωπίσεις σαν συμβολικό μέσο, που θα δείχνει το αντίκρισμα της δικής σου εργασίας.

Εργάστηκες έτσι, έχεις αυτή τη συνεισφορά στη συλλογική σοσιαλιστική εργασία και δικαιούσαι αυτό. Θέλει μελέτη ακόμα, αλλά εκεί που ανταλλάσσεται με προϊόν που προέρχεται από εμπορευματική, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, μπορεί να είναι αποδυναμωμένη η παραγωγή. Οπως θα είναι οι συνεταιρισμοί μπορεί να υπάρχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Αυτό ισχύει για μια χρονική περίοδο, δεν μπορεί να ισχύει για πάντα, γιατί είναι ανάγκη να τραβάς μπροστά, στον κομμουνισμό και να αδυνατίζει η εμπορευματική, όπως λέμε, παραγωγή, η παραγωγή που έχει στοιχεία του παλαιού συστήματος. Αν δεν τραβήξεις μπροστά, θα οξύνονται αντιθέσεις, θα διαμορφώνονται ανταγωνισμοί, και τέτοια υπήρξαν και εκδηλώθηκαν. Και διαμόρφωσαν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.

Πώς θα γίνει; Από τη μελέτη των οικονομικών προβλημάτων του σοσιαλισμού, το 1952, έμπαινε προβληματισμός πώς θα είναι η πορεία στην κομμουνιστική κοινωνία, τι θα γίνει με τους συνεταιρισμούς. Και η απάντηση ήταν ότι στην πορεία το πρόβλημα θα λύνεται με την ενίσχυση των κοινωνικοποιημένων κρατικών οικονομικών μονάδων, που δουλεύουν στην αγροτική οικονομία. Δεν μπορείς να τα κλείσεις από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται μια ολοκληρωμένη σχεδιασμένη επιχείρηση, που θα αξιοποιεί ό,τι στον συνεταιρισμό, που κατ' αρχήν συνενώνονται μικρά αγροτικά νοικοκυριά, κοινωνικοποιείται η εργασία γιατί πληθαίνουν και γίνεται ένας κοινωνικοποιημένος επί της ουσίας οργανισμός. Αυτό πρέπει να εκφραστεί και στις σχέσεις ιδιοκτησίας, να περάσει στην κοινωνία και στο κράτος. Δεν τελειώνει με μια συζήτηση, είναι πολύ δύσκολο κεφάλαιο. Αλλά δεν είναι μόνο οι οικονομολόγοι υπεύθυνοι για μια τέτοια συζήτηση, είστε υπεύθυνοι όλοι εσείς και όλοι εμείς και άλλοι που αγαπούν και προσδοκούν από το Κόμμα.

- Ποιο ήταν το υπόβαθρο της διαπάλης στο ΚΚΣΕ και στις κοινωνικές δυνάμεις;

- Πρώτα απ' όλα διαπάλη υπήρχε εντονότατη για την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης από τα πρώτα χρόνια, δε σταμάτησε. Δηλαδή, όταν η θέση του Τρότσκι ήταν ότι δεν μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός σε μια ξεχωριστή χώρα, ότι προϋποθέτει τη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση ή επανάσταση σε άλλες, πολύ περισσότερες αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες. Και αυτό ήταν στοιχείο εμμονής, επιμονής την ώρα που χτιζόταν ο σοσιαλισμός και αυτό εκφραζόταν σαν αντίληψη και έκφραζε και κοινωνικές δυνάμεις. Αυτούς που αμφισβητούσαν. Ηταν και πλούσιοι αστοί στο χωριό και άλλα στρώματα τα πρώτα χρόνια, που είχαν αντίθετα συμφέροντα και δεν ήθελαν να προχωρήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Ηταν στοιχείο διαπάλης, το παλιό. Υπολείμματα της αστικής τάξης, υπολείμματα των υπηρετών της αστικής τάξης, υπολείμματα των απολογητών της αστικής τάξης. Πιο δυνατή γίνεται η αστική τάξη μετά την επανάσταση, γιατί χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να επανέλθει.

Ο Μπουχάριν ήταν στην ίδια κατεύθυνση. Βάζοντας πρόβλημα στην αντιμετώπιση των αστών του χωριού, των κουλάκων και καλλιεργώντας την αυταπάτη και αυτός με συνειδητή αντίληψη, ότι μπορεί να είναι μία από τις δυνάμεις που θα συμβάλλουν οι πλούσιοι, οι αστοί του χωριού, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αυτό δίνει ένα στοιχείο που πράγματι ερμηνεύει τη διαπάλη.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1930 μπαίνουν ισχυρές, όσο γίνεται, σοσιαλιστικές βάσεις, καταργείται η εκμετάλλευση, αλλά αντιθέσεις δεν ξεπερνιούνται. Υπάρχουν στοιχεία που θέλουν την καπιταλιστική παλινόρθωση. Παραμένουν δυνάμεις και τη δεκαετία του '30 και στον πόλεμο και στην πορεία.

Το πρόβλημα το μεγάλο διαμορφώνεται μετά τα μέσα της δεκαετίας του '50, μετά το 20ό Συνέδριο, το οποίο δεν είναι τείχος. Διαπάλη γινόταν και προηγούμενα και δεν είχαν κυριαρχήσει οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Εκφράζεται αυτό και σε θέσεις, σε συνέδρια. Και το προηγούμενο διάστημα, επί Στάλιν, φαίνεται η διαπάλη.

Κυριάρχησαν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και αυτό εκφράζεται. Εάν άλλαζε η κομματική ηγεσία - αναφέρω την εποχή Αντρόποφ που κατάγγειλε και ανέλυσε τέτοιες καταστάσεις - μπορούσε, μέσα από μια βασανιστική πορεία, να μην ολοκληρωθεί η αντεπανάσταση.

Τώρα, αν την πούμε κατάρρευση θα υποτιμήσουμε το πιο βασικό, ότι η ανατροπή έγινε μέσα από το ΚΚΣΕ και την τελική πράξη θανάτου την υπέγραψε ο Γραμματέας. Αυτό σημαίνει κατάρρευση; Αυτό σημαίνει επικράτηση οπορτουνιστικών, φιλοκαπιταλιστικών δυνάμεων που έδρασαν συνειδητά. Ενα τέτοιο μεγαθήριο δεν καταρρέει με τέτοια υποδομή.

Η εργατική τάξη δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα όχι γιατί φιμώθηκε, γιατί η εργατική τάξη είχε δικαιώματα πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας. Αλλο ήταν το πρόβλημα: Προχώρησαν οι αλλαγές στην οικονομία σε καπιταλιστική κατεύθυνση, στην κατεύθυνση ενίσχυσης της αγοράς και η υλική βάση συμβάλλει πολύ και καθορίζει τη διαμόρφωση της συνείδησης. Και την ώρα αυτή το ΚΚΣΕ έχανε σταδιακά τον πρωτοπόρο, τον επαναστατικό του ρόλο.

Ασφαλώς υπήρχαν αντεπαναστατικές δυνάμεις και ασφαλώς υπήρχε διαπάλη και ασφαλώς υπήρχαν υπερβολές. Αλλά ποιος θα βγάλει το συμπέρασμα; Θα υιοθετήσει το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές αυτή την ξεπερασμένη, αναχρονιστική δημαγωγία της αστικής τάξης, που λέει ότι εκεί ήταν κόλαση, την ώρα που ήταν νοικοκύρηδες και είχαν τα εργοστάσια στα χέρια τους;

Για να παλέψεις χρειάζονται δυο βασικά ζητήματα. Να έχεις συνείδηση, η οποία εκεί νοθεύτηκε από αυτές τις αλλαγές που έφεραν την οικονομία της αγοράς με συγκεκριμένα μέτρα, και να έχεις επαναστατικό ΚΚ. Από τη στιγμή που αυτά δεν υπήρχαν, ερμηνεύεται γιατί δεν αντέδρασαν.