Ξεκίνησα αργά. Καθυστέρησα πολύ, ώσπου να αποφασίσω ότι σε μια άλλη μορφή οργάνωσης πρέπει να μεταφέρω την αγωνία μου, τις όποιες δυνατότητές μου, για προσφορά στο όραμα μιας άλλης κοινωνίας, τις εμμονές μου για ελευθερία και χειραφέτηση. Συνεπώς, πρέπει να αναπτύξω ταχύτητα να προλάβω τις μάχες που δίνει τούτο το κόμμα σ' όλα τα μέτωπα, που έχει ανοίξει η σύγχρονη βαρβαρότητα της οικονομίας της αγοράς, και που με έκανε να παραδεχτώ ότι με τη συνέπεια και τη σταθερότητά του, σήμερα αποτελεί την πρωτοπορία της αριστερής πάλης.

Με προσωπική πορεία επίμοχθη, από δρόμους διαφορετικούς μέσα στα οράματα της Αριστεράς, αναζητώντας μια ρεαλιστική, ιδεολογικοποιημένη παρακαταθήκη του νοήματος της ελευθερίας και της χειραφέτησης της προσωπικότητας, - βλέποντας τις εικόνες ενός τρομακτικού παρόντος και μέλλοντος - αποφάσισα να δρασκελίσω τον κύκλο σιωπής, στον οποίο εγκλωβίστηκαν οι φίλοι και συνομήλικοί μου, που αποστρατεύτηκαν, κλείστηκαν στο σπίτι τους, έκαναν τους εσωτερικούς χώρους τόπο ιδεολογικών συζητήσεων και σωτηρία της ψυχής τους. Και σ' αυτούς ακριβώς τους φίλους μου, μ' αυτήν την εξομολόγηση, δηλώνω ότι δεν το μετάνιωσα. Εδώ είναι ο χώρος μας, εδώ είναι ο τόπος μας, εδώ είναι η φωνή για το τραγούδι μας, ακριβώς αυτή τη στιγμή και καμία άλλη.

Αρχισα να ασφυκτιώ μέσα στο κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό πισωγύρισμα.

Ολο και λιγότερο οξυγόνο υπήρχε στην προσπάθεια να διεκδικήσω τα αυτονόητα.

Αλλά, όλο και περισσότερο πρόβαλε καθαρά μια συνεπής δύναμη αντίστασης που προβοκάρησε την εγωιστική υπερηφάνεια μου και τον εγκλωβισμό μου σε άπειρα ερωτήματα αμφιβολίες, καχυποψίες, και έγινε το ΚΚΕ, συνταξιδιώτης μου στο όνειρο, στον καθαρό αέρα.

Μαζί με το ΚΚΕ.

Συνοδοιπόρος του ΚΚΕ.

Γιατί ενισχύει την αυτοάμυνα και αξιοπρέπειά μου.

Μου προσφέρει ευψυχία.

Γιατί ανάβει δαυλούς στο αντιΝΑΤΟικό μέτωπο, που μου φέρνουν στη μνήμη τελετουργία ανάστασης στο νησί, και ανάβουν χιλιάδες σπινθήρες άσβεστης σκέψης. Γιατί, στις αναστάσιμες για την πατρίδα μας αντιπολεμικές συγκεντρώσεις, αταλάντευτα και σταθερά, αυτό το κόμμα και κανένας άλλος χώρος ΣΥΝ ή πλην του ΠΑΣΟΚισμού, υψώνει ένα λαϊκό μέτωπο σα δύναμη αποτροπής. Γιατί εμποδίζει τα σκοτεινά σχέδια και προετοιμάζει για τη μεγάλη αντεπίθεση προς ένα μέλλοντα μη τετελεσμένο που θα κατοικηθεί από τον ελεύθερο άνθρωπο. Γιατί, παρά την τρομοκρατία περί μονόδρομου, με τους αγώνες τους στην πρώτη γραμμή, αναδεικνύει πως ο φορέας των κοινωνικών μεταβολών και ανακατατάξεων είναι ο «βέβηλος όχλος» των ανέργων, οι «ορθές των άξεστων αγροτών» των μαχητών της ειρήνης, των ναυτεργατών, των μαθητών, της νεολαίας, είναι οι στρατιές των νεόφτωχων, των δυνάμεων του λαϊκού μετώπου, που κυνηγούν το ανέφικτο, το ρεαλιστικά αδύνατο.

Συνοδοιπόρος του ΚΚΕ, λοιπόν. Και ως αντίδωρο η ελπίδα που είχα χάσει. Και για να δυναμώσουμε αυτήν την ελπίδα, καλώ τους φίλους μου, την Τζένη, την Εριφύλη, τον Δημήτρη, που κάποτε δώσαμε μαζί όμορφους αγώνες, να προσθέσουν την κόκκινη ψήφο τους, αφιέρωμα στους αγώνες του μέλλοντός μας, αυτούς που έδειχνε η νιότη μας.

Οχι φίλοι μου για «το μη χείρον βέλτιστον», αλλά επειδή το ΚΚΕ είναι η μόνη υπαρκτή, συνεπής, μαζική δύναμη αντίστασης. Η «καλλίστη». Και επειδή συμφωνούσαμε πως αρετή της Αριστεράς, εκτός από το παράδειγμα και τη στάση ζωής, είναι και το αριστοκρατικό ήθος, τι είναι φίλοι μου ο αριστοκράτης αν όχι «αυτός ο οποίος ζητάει πρώτα ευθύνες από τον εαυτό του και μετά από τους άλλους»;

Για να αποκαταστήσουμε το χαμένο μας δίκιο. Για να διαρκέσει καθαρό στον αιώνα ό,τι σώσουμε σήμερα στην αστραπή της καταιγίδας. Τρελοί εν σοφία, αναρχικοί εν τάξει, ανυπόταχτη φύτρα σποράς ογδόντα χρόνων, να καταργήσουμε όπως ο Οιδίποδας τον εφιαλτικό κόσμο της Σφίγγας, για να χειραφετηθεί ο Ελεύθερος Ανθρωπος στην προοπτική του σοσιαλισμού.